|
Η Εύα Ψάλτη , Παγκόσμια διευθύντρια των προγραμμάτων της Microsoft για την Εκπαίδευση, είναι υπεύθυνη για τη στρατηγική της Microsoft απέναντι στους εκπαιδευτικούς και όσους κατέχουν θέσεις ευθύνης και λήψης αποφάσεων στον τομέα της εκπαίδευσης. στην εκπομπή (της Τρίτης 8 Νοεμβρίου 2016, στις 10:11:56 π.μ.) των Νότη Παπαδόπουλου και Μάκη Προβατά, στο ραδιοφωνικό σταθμό «ΒΗΜΑ FM 99,5», μιλάει για το μάθημα των Θρησκευτικών:
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη … όλοι μαθαίναμε με τον ίδιο τρόπο, με τον ίδιο ρυθμό, παρόλο που μερικοί από μας είμασταν οπτικοί τύποι, άλλοι μαθαίναμε μέσω εξερεύνησης, και μερικοί από μας είχαμε ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Στα είκοσι μου περίπου έφυγα στην Αμερική για να συνεχίσω και παρόλο που είχα πάει στην άλλη άκρη του κόσμου, η εμπειρία ήταν ακριβώς η ίδια. Όταν τελείωσα τις σχολές αισθανόμουν ότι ήμουν φοβερά αποκομμένη από τα εργασιακά δρώμενα, από αυτά που ζητούσαν οι εργοδότες και πως θα μπορούσα να είμαι επιτυχημένη. Και μετά άλλαξαν τα πάντα, πήγα στο Σιάτλ, στην άλλη άκρη της Αμερικής και εκεί πήγα σε ένα πανεπιστήμιο που ήταν γνωστό για τις ανορθόδοξες μεθόδους εκπαίδευσης που είχε, ήταν από τα πιο καινοτόμα πανεπιστήμια. Βασιζόταν σε μεθόδους αυτοεξερεύνησης, ενδοσκόπησης των φοιτητών. Οι φοιτητές ήταν αυτοί που οδηγούσαν τη μάθηση τους με τους καθηγητές να τους υποστηρίζουν και να τους συντονίζουν. Για παράδειγμα αρχικά συναντηθήκαμε σε ένα νησί, έξω από το Σιάτλ, και για τέσσερεις ημέρες αυτό που κάναμε ήταν να βρούμε ποιοι είμαστε εμείς, ποιοι είναι οι στόχοι μας, ποια είναι η εμπειρία μας, από πού ερχόμαστε, τι θέλουμε να κάνουμε, ποια είναι η ομάδα, πως είμαστε εμείς ως μέλος αυτής της ομάδας και πως μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και την ομάδα ως σύνολο. Όλη εκείνη η εμπειρία με άλλαξε ολοκληρωτικά, με βοήθησε στην επαγγελματική μου καριέρα. Το πρόβλημα που βλέπουμε με την εκπαίδευση παγκοσμίως είναι ότι αυτό που βιώνουμε τώρα είναι μιας εποχής 100-200 ετών πριν, ουσιαστικά είναι εκπαίδευση βικτωριανής εποχής. Οι τάξεις δεν έχουν αλλάξει πολύ. Τότε προετοιμάζαμε τους μαθητές να βγούνε στη πρώτη βιομηχανική επανάσταση γιατί θέλαμε άτομα που να ακολουθούν οδηγίες, να μην έχουν πρωτοβουλία, γιατί αυτό ήθελαν οι εργοδότες. Τώρα όμως ο εργασιακός χώρος είναι εντελώς διαφορετικός. Οι εργοδότες ζητάνε άτομα που να μην είναι απλά καλοί στο κομμάτι τους, αλλά ζητάνε άτομα που να έχουνε τις δεξιότητες του 21ου αιώνα. Ενώ η εργασιακή αγορά έχει εξελιχθεί οι τάξεις μας είναι ακόμα ίδιες. Ο τρόπος που εκπαιδεύουμε τους μαθητές δεν έχει αλλάξει πάρα πολύ εδώ και 100-200 χρόνια. Οι εργοδότες ζητάνε άτομα δημιουργικά, να μπορούν να συνεργάζονται, να έχουν κριτική σκέψη, υπολογιστική σκέψη και κοινωνική ευαισθησία. Ο Μαρκ Πρένσκι το είπε πολύ πετυχημένα: «Τα παιδιά μεγάλωναν στο σκοτάδι. Το σχολείο τα φώτιζε. Σήμερα, τα παιδιά μεγαλώνουν στο φως και το σχολείο τα συσκοτίζει» (Marc Prensky). Πριν εκατό χρόνια οι άνθρωποι μεγάλωναν σε κλειστές κοινωνίες, δεν ταξίδευαν πολύ, ήταν στα χωριά τους, στις πόλεις τους, ο κόσμος τους και τα ερεθίσματα τους ήταν πολύ περιορισμένα. Οπότε οι μαθητές πηγαίναν στο σχολείο και τους ανοιγόταν ένας καινούργιος κόσμος μπροστά τους, ήταν σαν διαφωτισμός. Σήμερα οι μαθητές μεγαλώνουν με άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες μέσω του διαδικτύου, των υπολογιστών, των κινητών, οπότε αν αυτή η τεχνολογία δεν τους ακολουθεί στο χώρο της εκπαίδευσης θα χάσουν το ενδιαφέρον τους, δεν θα προχωρήσουν βάση των δυνατοτήτων τους και δεν θα έχουν λαμπρό μέλλον. Ο Ρίτσαρντ Ράιλι, ο πρώην Υπουργός Παιδείας της Αμερικής το είχε πει πολύ καλά: «Η εκπαίδευση πρέπει να προετοιμάζει τους νέους για θέσεις εργασίας που δεν υπάρχουν ακόμα, χρησιμοποιώντας τεχνολογίες που δεν έχουν ακόμη εφευρεθεί, για να λύσουν προβλήματα τα οποία δεν γνωρίζουμε ακόμα». (Richard Riley). Μερικά παραδείγματα από σχολεία. 1. Το Saint Thomas School στο Σιάτλ ( https://www.stthomasschool.org/ ), είναι δημοτικό και γυμνάσιο. Έχει μη τυπικούς χώρους τάξεων όπου μπορούν να συνεργάζονται οι μαθητές … Έχει το χαμηλότερο ποσοστό απουσιών και πολύ μεγάλα ποσοστά επιτυχίας στο πανεπιστήμιο. 2. Το Cornwallis Academy ( http://www.futureschoolstrust.com ), Kent, στην Αγγλία, είναι γυμνάσιο και λύκειο επίσης έχει πολύ μοντέρνους χώρους και οι καθηγητές είναι σαν συντονιστές, καταλύτες, μέντορες. 3. Το Crescent Girls School ( http://www.crescent.edu.sg/ ) στη Σιγκαπούρη είναι γυμνάσιο και λύκειο θετικών σπουδών. 75% των εργασιών στο μέλλον θα είναι βάση των θετικών μαθημάτων. Υπάρχουν καταπληκτικές δουλειές που γίνονται σε σχολεία εδώ στην Ελλάδα και ελπίζω να στραφούμε σε αυτά τα φωτεινά παραδείγματα για να γίνουν καταλύτες και να φέρουν μια πιο ολική αλλαγή. Και πριν τελειώσω να μοιραστώ μαζί σας τέσσερεις καλές πρακτικές. 1. Πρέπει να υπάρχει ένας στρατηγικός στόχος, να υπάρχει ένα ισχυρό όραμα μετασχηματισμού. Τι θέλουμε να κάνουμε; Γιατί είναι αυτή η αλλαγή; Τι είναι η επιτυχία, πως φαίνεται η επιτυχία; Ποιοι είναι οι φορείς, οι παράγοντες που μπορούν να βοηθήσουν; 2. Ο μαθητής πρέπει αν είναι στο επίκεντρο της γνώσης. Κάθε μαθητής είναι διαφορετικός, έχει διαφορετικά κίνητρα, διαφορετικές κλίσεις, διαφορετικές εμπειρίες, στόχους, πρέπει να υποστηρίξουμε την εξατομικευμένη μάθηση. 3. Οι εκπαιδευτικοί είναι ήρωες. Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο του εκπαιδευτικού, ως λειτουργού, ως συντονιστή, ως μέντορα που μπορεί να υποστηρίξει τους μαθητές. 4. Έχω πάει σε τάξεις καινοτόμων εκπαιδευτικών που κάνουν εκπληκτικά πράγματα και επειδή δεν έχουν την υποστήριξη του διευθυντή ή της διευθύντριας δεν πάνε παραπέρα από τη τάξη τους. Καλώ όλους μας να αναγνωρίσουμε τους καινοτόμους εκπαιδευτικούς που έχουμε, να βοηθήσουμε και να δυναμώσουμε και να αναπτύξουμε δυνατούς ηγέτες για να βοηθήσουμε τους μαθητές να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε την Ελλάδα για το 2030 και παραπέρα. Ευχαριστώ πολύ.» | ||