Steve Jobs - ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ - ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΕΥΦΥΪΑ!

		Ο Steve Jobs (Στηβ Τζομπς) γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1955. Το 1976 ίδρυσε την Apple μαζί με τον Στήβεν Βόζνιακ. Το 1986 εκδιώχθηκε από την Apple, ίδρυσε την NeXT και αγόρασε την Pixar. Το 1996 η Apple αγόρασε την NeXT και ο Τζομπς επανήλθε στην Apple ως Διευθύνων Σύμβουλος. Στις 24 Αυγούστου του 2011 παραιτήθηκε από την Apple και πέθανε στις 5 Οκτωβρίου 2011. Στις 12 Ιουνίου του 2005, ο Τζομπς 50 τότε χρονών, εκφώνησε την παρακάτω ομιλία κατά την τελετή αποφοίτησης του Πανεπιστήμιου Στάνφορντ. Παρακάτω το κείμενο της μετάφρασης της ομιλίας που χρησιμοποιήθηκε για τον υποτιτλισμό. Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσω τον ομιλητή αυτού του έτους: Τον Στηβ Τζομπς! Τον Διευθύνοντα Σύμβουλο και συνιδρυτή της Apple και της Pixar Animation Studios. Ευχαριστώ! Είναι τιμή μου να βρίσκομαι σήμερα μαζί σας στην τελετή αποφοίτησής σας από ένα απ' τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου. Η αλήθεια να λέγεται, ποτέ δεν αποφοίτησα από Πανεπιστήμιο και αυτή εδώ είναι η πλησιέστερη προσέγγισή μου σε τελετή αποφοίτησης. Σήμερα, θέλω να σας πω 3 ιστορίες από τη ζωή μου. Μόνο αυτό. Τίποτα σπουδαίο. Απλώς ΤΡΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ. Η πρώτη ιστορία έχει να κάνει με το πώς ΝΑ ΕΝΩΝΕΙΣ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ. Παράτησα τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Reed μετά τους πρώτους 6 μήνες, αλλά παρέμεινα εκεί ως «ακροατής» για άλλους 18 μήνες, μέχρι να τα παρατήσω οριστικά. Οπότε, γιατί τα παράτησα; Η ιστορία ξεκινάει προτού γεννηθώ! Η βιολογική μου μητέρα ήταν νεαρή, ανύπαντρη, μεταπτυχιακή φοιτήτρια, και αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία. Ένοιωθε βαθειά μέσα της ότι θα έπρεπε να υιοθετηθώ από απόφοιτους Πανεπιστημίου! Έτσι όλα είχαν κανονιστεί ώστε μόλις γεννηθώ να με υιοθετήσουν ένας δικηγόρος και η γυναίκα του. Μόνο που, μόλις βγήκα από τη κοιλιά της μητέρας μου, αυτοί οι δύο την τελευταία στιγμή αποφάσισαν ότι ήθελαν κορίτσι. Έτσι, οι γονείς μου, που ήταν σε λίστα αναμονής, δέχτηκαν ένα τηλεφώνημα τα μεσάνυχτα κι άκουσαν κάποιον να τους ρωτάει: «Έχουμε, αναπάντεχα, ένα νεογέννητο αγοράκι, το θέλετε;». Και απάντησαν: «Φυσικά»! Η βιολογική μου μητέρα ανακάλυψε αργότερα ότι η μητέρα μου δεν είχε τελειώσει Πανεπιστήμιο, κι ότι ο πατέρας μου δεν είχε τελειώσει ούτε καν Γυμνάσιο. Αρνήθηκε να υπογράψει τα τελικά έγγραφα για την υιοθεσία μου. Υποχώρησε, λίγους μήνες αργότερα, μόνο όταν οι γονείς μου υποσχέθηκαν ότι κάποια μέρα θα με έστελναν σε Πανεπιστήμιο. Αυτό ήταν το ξεκίνημα της ζωής μου. Και 17 χρόνια αργότερα πράγματι πήγα σε Πανεπιστήμιο. Αλλά αφελώς, επέλεξα ένα Πανεπιστήμιο που ήταν σχεδόν ακριβό σαν το Stanford, κι έτσι όλες οι οικονομίες των γονιών μου που ήσαν απλοί εργάτες ξοδεύονταν για τα δίδακτρά μου. Μετά από 6 μήνες, είδα ότι δεν άξιζε τον κόπο. Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και δεν μπορούσα να καταλάβω πώς το Πανεπιστήμιο θα με βοηθούσε να βρω μια απάντηση. Κι εγώ ήμουν εκεί, ξοδεύοντας όλα τα χρήματα που οι γονείς μου είχαν εξοικονομήσει σε όλη τους τη ζωή. Έτσι, αποφάσισα να εγκαταλείψω τις σπουδές μου, πιστεύοντας ότι όλα θα πάνε καλά. Ήταν πολύ τρομακτικό αυτό που έκανα τότε, αλλά κοιτάζοντας τώρα πίσω, ήταν μία από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ. Τη στιγμή που εγκατέλειψα το κανονικό πρόγραμμα σπουδών, σταμάτησα να παρακολουθώ τα υποχρεωτικά μαθήματα που δεν με ενδιέφεραν, κι άρχισα να παρακολουθώ εκείνα που μου φαίνονταν ενδιαφέροντα. Δεν ήταν όλα ωραία και ρομαντικά. Δεν είχα δικό μου δωμάτιο στην Εστία, οπότε κοιμόμουν στο πάτωμα, σε δωμάτια φίλων. Επέστρεφα γυάλινα μπουκάλια Coca-Cola για 5 σεντς το ένα και αγόραζα κάτι για να φάω. Περπατούσα 7 μίλια μέχρι την άλλη άκρη της πόλης κάθε Κυριακή βράδυ για να πάρω δωρεάν ένα πιάτο καλό φαγητό την εβδομάδα που μοίραζαν σε κάποιο ναό των «Χάρε Κρίσνα». Το απολάμβανα όλο αυτό! Και όσα πράγματα ανακάλυψα τυχαία, ακολουθώντας την περιέργεια και τη διαίσθησή μου, αργότερα αποδείχτηκαν ανεκτίμητα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Το Πανεπιστήμιο Reed, εκείνο τον καιρό, διέθετε την πιο καλή σχολή καλλιγραφίας σε όλη τη χώρα. Σε όλη τη Πανεπιστημιούπολη, κάθε αφίσα, κάθε ετικέτα σε κάθε συρτάρι, ήταν γραμμένη με το χέρι, πανέμορφα καλλιγραφημένη. Επειδή τα είχα παρατήσει και δεν ήμουν αναγκασμένος να παρακολουθώ τα υποχρεωτικά μαθήματα, αποφάσισα να πάρω το μάθημα της καλλιγραφίας για να μάθω να γράφω καλλιγραφικά. Έμαθα, για τις γραμματοσειρές serif και san serif, έμαθα να τροποποιώ το διάστημα μεταξύ των γραμμάτων σε διάφορους συνδυασμούς, έμαθα τι είναι αυτό που κάνει την σπουδαία τυπογραφία, να είναι πραγματικά σπουδαία. Ήταν όμορφη, πρακτικά, καλλιτεχνικά ευφυής με έναν τρόπο που η επιστήμη δεν μπορεί να συλλάβει, και την βρήκα συναρπαστική! Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υπήρχε καμιά ελπίδα να έχει κάποια πρακτική εφαρμογή στη ζωή μου. Όμως, 10 χρόνια αργότερα, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή Macintosh, τα ξαναθυμήθηκα όλα αυτά. Και τα ενσωματώσαμε όλα στον Mac. Ήταν ο πρώτος υπολογιστής με όμορφη τυπογραφία. Εάν δεν είχα παρακολουθήσει εκείνα τα απλά μαθήματα καλλιγραφίας στο Πανεπιστήμιο, ο Mac δεν θα είχε ποτέ, ούτε τις πολλαπλές γραμματοσειρές, ούτε τις γραμματοσειρές με αναλογικά διαστήματα. Και, δεδομένου ότι τα Windows απλώς αντέγραψαν τον Mac, είναι πολύ πιθανό, ότι σήμερα που σας μιλάω, κανένας προσωπικός υπολογιστής δεν θα τις είχε. Εάν δεν τα είχα παρατήσει ποτέ, δεν θα είχα βρεθεί ποτέ σε εκείνο το μάθημα καλλιγραφίας, και οι προσωπικοί υπολογιστές πιθανόν να μην είχαν την υπέροχη τυπογραφία που έχουν. Φυσικά, ήταν αδύνατον ΝΑ ΕΝΩΣΩ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ εκ των προτέρων όλα αυτά, τότε, όταν σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο. Αλλά ήταν πάρα πολύ σαφές κοιτώντας εκ των υστέρων 10 χρόνια αργότερα. Επαναλαμβάνω, δεν μπορείτε ΝΑ ΕΝΩΣΕΤΕ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ εκ των προτέρων. Μπορείτε ΝΑ ΤΑ ΕΝΩΣΕΤΕ μόνο εκ των υστέρων. Έτσι, πρέπει να έχετε εμπιστοσύνη, ότι ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΘΑ ΕΝΩΘΟΥΝ με κάποιον τρόπο στο μέλλον σας. Πρέπει να έχετε ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΚΑΤΙ, στα κότσια σας, στο πεπρωμένο, στη ζωή, στο κάρμα, σ' οτιδήποτε. Γιατί, το να πιστεύετε ότι ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΘΑ ΕΝΩΘΟΥΝ κάπου στη πορεία, θα σας δώσει το κουράγιο ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ, ακόμα κι όταν θα σας οδηγεί εκτός πεπατημένης, και αυτό ΘΑ ΚΑΝΕΙ όλη ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ! Η δεύτερη ιστορία μου είναι για ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ και ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ. Ήμουν τυχερός. Βρήκα πολύ νωρίς αυτό που μου άρεζε να κάμνω στη ζωή. Ο Woz κι εγώ ξεκινήσαμε την Apple στο γκαράζ των γονιών μου, όταν ήμουν 20 χρονών. Δουλέψαμε σκληρά, και σε 10 χρόνια η Apple είχε εξελιχθεί από κάτι που αφορούσε μόνο εμάς τους δύο σ' ένα γκαράζ, σε μία εταιρεία αξίας 2.000.000.000 δολαρίων με πάνω από 4.000 εργαζόμενους. Είχαμε μόλις κυκλοφορήσει την καλύτερή μας δημιουργία –τον Macintosh- ένα χρόνο νωρίτερα, κι εγώ είχα μόλις κλείσει τα 30. Και μετά απολύθηκα!!! Πως γίνεται να απολυθείς από μία εταιρεία που εσύ έχεις ιδρύσει; Λοιπόν, καθώς η Apple μεγάλωνε, προσλάβαμε κάποιον που πίστευα ότι ήταν ταλαντούχος, να διευθύνει την εταιρεία μαζί μου, και για τον πρώτο περίπου χρόνο τα πράγματα πήγαιναν καλά. Στη συνέχεια όμως τα οράματα μας για το μέλλον άρχισαν να αποκλίνουν, και τελικά αποτύχαμε. Όταν συνέβη αυτό το Διοικητικό μας Συμβούλιο τάχθηκε μαζί του. Έτσι, στα 30 ήμουν εκτός! Με πολύ επίσημο τρόπο, εκτός. Ό,τι ήταν στο επίκεντρο ολόκληρης της ενήλικης ζωής μου είχε χαθεί. Κι αυτό ήταν καταστροφικό! Πραγματικά, δεν ήξερα τί να κάνω για μερικούς μήνες. Ένιωθα ότι είχα απογοητεύσει τη προηγούμενη γενιά επιχειρηματιών, ότι μου έπεσε η σκυτάλη τη στιγμή που μου την έδιναν. Συναντήθηκα με τον David Packard και τον Bob Noyce, και προσπάθησα να ζητήσω συγνώμη που τα θαλάσσωσα τόσο άσχημα. Έγινα δημόσια ρεζίλι και σκέφτηκα ακόμη και να φύγω μακριά από τη Silicon Valley. Αλλά σιγά-σιγά κάτι άρχισε να φωτίζει μέσα μου - Αγαπούσα ακόμα αυτό που έκαμνα. Η ανατροπή των δεδομένων στην Apple, δεν είχαν αλλάξει ούτε ένα bit. Με είχαν απορρίψει, αλλά ήμουν ακόμα ερωτευμένος! Κι έτσι, αποφάσισα να ξεκινήσω από την αρχή. Δεν το έβλεπα τότε, αλλά μετά αποδείχτηκε ότι η απόλυσή μου από την Apple ήταν το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μου είχε ποτέ συμβεί! Το βάρος της επιτυχίας, αντικαταστάθηκε από την ελαφράδα του να είσαι και πάλι πρωτάρης, λιγότερο σίγουρος για το καθετί! Η απόλυση με απελευθέρωσε για να μπω σε μία από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου. Κατά τη διάρκεια της επόμενης πενταετίας, ίδρυσα μια εταιρεία με το όνομα NeXT, μια άλλη εταιρεία με το όνομα Pixar, και ερωτεύτηκα με μια εκπληκτική γυναίκα που έμελλε να γίνει η σύζυγός μου. Η Pixar προχώρησε στη δημιουργία της πρώτης παγκοσμίως μεγάλου μήκους ταινίας κινουμένων σχεδίων σε υπολογιστή, το Toy Story, και είναι σήμερα το πιο επιτυχημένο Animation Studio στον κόσμο! Σε μια συγκλονιστική ανατροπή των γεγονότων, η Apple αγόρασε τη NeXT, εγώ επέστρεψα στην Apple, και η τεχνολογία που αναπτύξαμε στη NeXT έγινε η καρδιά της τρέχουσας αναγέννησης της Apple. Και μαζί με την Laurene έχουμε μια υπέροχη οικογένεια. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχα απολυθεί από την Apple. Ήταν ένα απαίσιο στη γεύση φάρμακο, αλλά νομίζω ότι ο ασθενής το είχε ανάγκη! Μερικές φορές, η ζωή σε χτυπά στο κεφάλι με ένα τούβλο! ΜΗΝ ΧΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ! Είμαι πεπεισμένος πως το μόνο πράγμα που με κράτησε όρθιο, ήταν ότι αγαπούσα αυτό που έκαμνα. Πρέπει να βρείτε τί είναι αυτό που αγαπάτε. Κι αυτό ισχύει τόσο για την εργασία σας όσο και για τους συντρόφους σας. Η εργασία σας θα καλύψει ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας, και ο μόνος τρόπος για να είστε πραγματικά ικανοποιημένοι, είναι να κάνετε κάτι που θα πιστεύετε ότι είναι σπουδαίο. Και ο μόνος τρόπος για να κάνετε κάτι σπουδαίο είναι να αγαπάτε αυτό που κάμνετε! Αν δεν το έχετε βρει ακόμα, συνεχίστε να ψάχνετε. Μην επαναπαύεστε. Όπως με όλα τα θέματα της καρδιάς, θα είστε σίγουροι ότι είναι αυτό, όταν το βρείτε. Και όπως κάθε σπουδαία σχέση, θα γίνεται όλο και καλύτερο, καθώς θα περνούν τα χρόνια. Οπότε, συνεχίστε να ψάχνετε. Μην επαναπαύεστε. Η τρίτη ιστορία μου, έχει να κάνει ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. Όταν ήμουν 17 ετών, διάβασα ένα ρητό που έλεγε: «Εάν ζεις την κάθε ημέρα σαν να είναι η τελευταία σου, κάποια μέρα σχεδόν σίγουρα θα δικαιωθείς»! Μου έκανε εντύπωση, και από τότε, εδώ και 33 χρόνια, κοιτάζω στον καθρέφτη κάθε πρωί και ρωτάω τον εαυτό μου: «Αν η σημερινή μέρα ήταν η τελευταία της ζωής μου, θα ήθελα να κάνω αυτό που έχω σκοπό να κάνω σήμερα;» Και κάθε φορά που η απάντηση είναι «Όχι» για πάρα πολλές μέρες στη σειρά, ξέρω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Η υπενθύμιση ότι θα είμαι νεκρός σύντομα, είναι το πιο σημαντικό εργαλείο που έχω συναντήσει για να με βοηθάει να κάμνω τις μεγάλες επιλογές στη ζωή. Επειδή σχεδόν τα πάντα, όλες οι έξωθεν προσδοκίες, όλοι οι εγωισμοί, όλες οι φοβίες της αμηχανίας ή της αποτυχίας, όλα καταρρέουν μπροστά στο θάνατο, αφήνοντας μόνο ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό. Το να θυμάσαι ότι πρόκειται να πεθάνεις, είναι ο καλύτερος τρόπος που ξέρω για να αποφύγεις την παγίδα της σκέψης ότι τάχα έχεις κάτι να χάσεις. Είσαι ήδη γυμνός! Δεν υπάρχει κανένας λόγος, να μην ακολουθήσεις την καρδιά σου! Περίπου πριν από ένα χρόνο μου διέγνωσαν καρκίνο. Έκανα μαγνητική τομογραφία στις 7.30 το πρωί, κι έδειξε ξεκάθαρα ανάπτυξη όγκων στο πάγκρεας μου. Εγώ δεν ήξερα καν τι είναι το πάγκρεας. Οι γιατροί μου είπαν πως ήταν σχεδόν σίγουρα ένας τύπος καρκίνου που είναι ανίατος, και ότι δεν ήταν αναμενόμενο να ζήσω πάνω από 3 έως 6 μήνες. Ο γιατρός μου με συμβούλευσε να πάω σπίτι και «να τακτοποιήσω τις προσωπικές μου υποθέσεις», μία φράση που χρησιμοποιούν οι γιατροί αντί να σου πουν «προετοιμάσου να πεθάνεις». Σημαίνει να προσπαθήσεις, σε ελάχιστους μήνες να πεις στα παιδιά σου αυτά για τα οποία νόμιζες ότι είχες τα επόμενα 10 χρόνια, για να τους τα πεις. Σημαίνει να βεβαιωθείς ότι, πεθαίνοντας δεν αφήνεις πίσω σου εκκρεμότητες που θα ταλαιπωρήσουν την οικογένειά σου. Σημαίνει να πεις τα αντίο σου. Έζησα με εκείνη την διάγνωση όλη τη μέρα. Αργότερα εκείνο το βράδυ έκανα μια βιοψία. Μου κάρφωσαν ένα ενδοσκόπιο, (από το στόμα) στο λαιμό μου, μέσα από το στομάχι και από εκεί στο έντερο και πέρασαν μια βελόνα στο πάγκρεας από όπου πήραν μερικά καρκινικά κύτταρα. Ήμουν ναρκωμένος, αλλά η γυναίκα μου, που ήταν εκεί μου είπε ότι όταν είδαν στο μικροσκόπιο τα κύτταρα, οι γιατροί άρχισαν να κλαίνε, διότι αποδείχτηκε ότι είχα μια πολύ σπάνια μορφή καρκίνου του παγκρέατος που θεραπεύεται χειρουργικά. Έκανα την εγχείρηση και ευτυχώς είμαι καλά τώρα. Αυτό ήταν το κοντινότερο σημείο που έχω βρεθεί αντιμέτωπος με το θάνατο. Και ελπίζω να παραμείνει για μερικές δεκαετίες ακόμα. Έχοντας ζήσει αυτήν την εμπειρία, νομίζω μπορώ, με μεγαλύτερη σιγουριά απ’ ότι όταν ο θάνατος ήταν για μένα απλώς μια αφηρημένη έννοια, να σας πω ότι: Κανείς δεν θέλει να πεθάνει. Ακόμα και οι άνθρωποι που θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, δεν θέλουν να πεθάνουν για να φτάσουν εκεί! Κι όμως, ο θάνατος είναι ο προορισμός που όλοι μοιραζόμαστε. Ποτέ, κανείς δεν του έχει ξεφύγει! Κι αυτό είναι όπως θα έπρεπε, γιατί ο θάνατος είναι, ίσως, η καλύτερη εφεύρεση της Ζωής! Ο Θάνατος είναι παράγοντας αλλαγής της ζωής. «Καθαρίζει» το παλιό κι ανοίγει το δρόμο για το καινούργιο. Τώρα το καινούργιο είστε εσείς. Αλλά κάποια μέρα, όχι πολύ μακριά από τώρα, σιγά-σιγά θα γίνεται το παλιό, και θα σας «καθαρίσει»! Συγγνώμη που γίνομαι τόσο δραματικός, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ο χρόνος σας είναι περιορισμένος γι' αυτό μην τον σπαταλάτε ζώντας τη ζωή κάποιου άλλου! Μην παγιδεύεστε στο δόγμα, που σημαίνει να ζείτε από τα συμπεράσματα ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΑΛΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Μην αφήνετε το θόρυβο των απόψεων των άλλων να πνίγει τη δική σας εσωτερική φωνή. Και, το πιο σημαντικό, να έχετε πάντα το θάρρος ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ και τη διαίσθησή σας. Αυτές, με κάποιο τρόπο, ήδη γνωρίζουν τί πραγματικά θέλετε να γίνετε. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Όταν ήμουν νέος, υπήρχε ένα εκπληκτικό έντυπο με τίτλο «The Whole Earth Catalog» - «Ο Κατάλογος Όλης της Γης» το οποίο ήταν μία από τις βίβλους της γενιάς μου. Δημιουργήθηκε από έναν συνάδελφο που ονομάζεται Stewart Brand, όχι πολύ μακριά από εδώ, στο Menlo Park, και το έφερε στη ζωή με το ποιητικό του άγγιγμα. Αυτό συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του 1960, πριν από τους προσωπικούς υπολογιστές και τις ηλεκτρονικές εκδόσεις, οπότε όλα φτιάχνονταν με γραφομηχανές, ψαλίδια και φωτογραφικές μηχανές Polaroid. Ήταν, περίπου, σαν νάχαμε το Google σε έντυπη μορφή, 35 χρόνια πριν έρθει το Google. Ήταν ιδεαλιστικό, και ξεχείλιζε από έξυπνα εργαλεία και σημαντικές ιδέες. Ο Stewart και η ομάδα του έβγαλαν πολλά τεύχη του «The Whole Earth Catalog», και στη συνέχεια, όταν είχε κάνει τον κύκλο του, έβγαλαν και ένα τελευταίο τεύχος. Ήταν τα μέσα της δεκαετίας του 1970, και εγώ ήμουν στην ηλικία σας. Στο οπισθόφυλλο αυτού του τελευταίου τεύχους, υπήρχε η φωτογραφία ενός επαρχιακού δρόμου νωρίς τα ξημερώματα, ενός δρόμου που μπορεί να βρεθείτε κι εσείς κάποια στιγμή, αν είστε αρκετά τολμηροί να κάνετε ωτοστόπ. Και από κάτω της υπήρχαν τα λόγια: «Μείνε πεινασμένος. Μείνε τρελός». Ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμα κατά το κλείσιμό τους: ΜΕΙΝΕ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ! ΜΕΙΝΕ ΤΡΕΛΟΣ! Αυτό ευχόμουν πάντοτε στον εαυτό μου. Και τώρα, καθώς αποφοιτάτε και ξεκινάτε μια καινούργια ζωή, αυτό εύχομαι και σε σας:   ΜΕΙΝΕΤΕ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ! ΜΕΙΝΕΤΕ ΤΡΕΛΟΙ!   Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ!
		«The way Steve Jobs has changed the world» Εκπομπή της ΕΤ3: «Ο Steve Jobs και πως άλλαξε τον κόσμο» 19:00, Τετάρτη 19-12-2012.
		«How Steve Jobs Changed The World» Discovery Channel 30-10-2011 - Greek Subtitles «How Steve Jobs Changed The World» Discovery Channel 30-10-2011 - Greek Subtitles Vimeo.
		«Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που είναι τρελοί για ζωή, τρελοί για κουβέντα, τρελοί να σωθούν, που θέλουν να τα χαρούν όλα μέσα σε μια και μόνη στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή λένε ένα κοινότυπο πράγμα, αλλά που καίγονται, καίγονται, όμοιοι με τις κίτρινες μυθικές φωτιές των ρωμαϊκών πυρσών, εκπυρσοκροτώντας σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στ’ άστρα και στη μέση, βλέπουμε το μπλε φως του πυρήνας τους να σκάει και ο καθένας κάνει “ααααα!”»!!!  Από την Εισαγωγή του βιβλίου του Τζακ Κέρουακ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Παρακάτω το trailer από την ομώνυμη ταινία που κυκλοφόρησε το 2012.
		«Χαιρετίζουμε τους τρελούς, τους απροσάρμοστους, τους επαναστάτες, τους ταραχοποιούς. Τους στρογγυλούς πασσάλους σε τετράγωνες τρύπες. Αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Δεν αγαπούν τους κανόνες και δεν σέβονται το κατεστημένο. Μπορείς να επαναλάβεις τα λεγόμενά τους, να διαφωνήσεις μαζί τους, να τους δοξάσεις ή να τους δαιμονοποιήσεις, αλλά το μόνο πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις είναι να τους αγνοήσεις. Γιατί αυτοί αλλάζουν τα πράγματα, σπρώχνουν μπροστά το ανθρώπινο γένος. Ενώ κάποιοι τους βλέπουν σαν τρελούς, εμείς βλέπουμε ιδιοφυΐες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που τελικά το κατορθώνουν».   Τα παραπάνω λόγια ακούγονται στο φιλμάκι που έφτιαξαν ο Στηβ Τζομπς με τον Πίτερ Οικονομίδη το 1997 για την Apple με τίτλο: «Think Different». Τότε το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρίας επανέφερε τον Στηβ Τζομπς που το 1986 τον είχε διώξει, για να προσπαθήσει να την σώσει από την χρεοκοπία, μια και η μετοχή της στο NASDAQ ήταν στα 5 δολάρια. όταν επέστρεψε στην Apple.
		ΚΑΚΟΓΑΜΗΜΕΝΟΙ ...... Όλοι μας, εργαζόμενοι και εργοδότες είμαστε κακογαμημένοι! Υπάρχουν γυναίκες, ή και άνδρες, που την υπέροχη διαδικασία του έρωτα την έχουν βιώσει τραυματικά και δεν μπορούν να «χαλαρώσουν», δεν μπορούν να βγουν από τον «εαυτό» τους, από τις τραυματικές αναμνήσεις και αδυνατούν να ενωθούν, να συντονιστούν, να χορέψουν μαζί, να παίξουν μαζί, να νιώσουν την αρμονία και την ευφορία του έρωτα, της συν-ουσίας. Κάτι αντίστοιχο έχουμε πάθει σε κοινωνικό επίπεδο. Δεν μπορούμε να συντονιστούμε ΜΑΖΙ. Έχουμε εστιάσει υπερβολικά στα ΑΤΟΜΙΚΑ μας ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και έχουμε στερηθεί το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ. Ο συνδικαλισμός πρόσφερε, πέτυχε καλύτερες συνθήκες εργασίας και αμοιβής, αλλά ξεφύγαμε από το μέτρο και σχεδόν βουλιάξαμε το «καράβι», την πατρίδα μας. Ότι μπορεί να σωθεί ας σωθεί στο επίπεδο των ατομικών μας δικαιωμάτων αλλά ας αγωνιστούμε επιτέλους να διεκδικήσουμε το ύψιστο δικαίωμά μας, ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΕΑΥΤΟ», ΑΠΟ ΤΟ «ΕΓΩ» για να μπορέσουμε επιτέλους να χαρούμε τη ζωή μας, να γίνουμε ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΣΕ ΒΙΩΜΑΤΑ, να ξαναζωντανέψουμε το εντός ΠΑΙΔΙ που όλοι είμαστε, να μπορούμε να ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ! Στο χώρο της Παιδείας είμαστε διπλά κακογαμημένοι! Για τους παραπάνω λόγους, ως εργαζόμενοι, και για εσωτερικούς, της Παιδείας λόγους. Για τον Ελληνισμό ο άνθρωπος αποτελείται από νου, λόγο και πνεύμα. Νους είναι η προσοχή, η αυτοσυνειδησία, το «εγώ». Λόγος είναι η δια λέξεων έκφραση. Πνεύμα είναι η ζωντάνια, η παιδικότητα, το «παιδί». Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται από δύο ημισφαίρια το δεξί και το αριστερό. Η λειτουργία του δεξιού μοιάζει με παράλληλο επεξεργαστή, το δεξί ημισφαίριο είναι συνθετικό, δημιουργικό, εφευρίσκει, σκέφτεται με εικόνες, πολυδιάστατα, ζει το «τώρα», αρμονία, ενότητα με περιβάλλον, ζωγραφική, μουσική, χορός, κινηματογράφος, είναι πολύχρωμο. Η λειτουργία του αριστερού μοιάζει με σειριακό επεξεργαστή, το αριστερό ημισφαίριο είναι αναλυτικό, σκέφτεται με λέξεις-έννοιες, γραμμικά, αποστηθίζει, εστιάζει στο παρελθόν και το μέλλον, κυριαρχεί το αποκομμένο «εγώ», διαβάζει και γράφει, είναι γκρίζο. Ο Ελληνισμός με την παιδεία του πρώτον, καλλιεργούσε ισομερώς τον λόγο και το πνεύμα, και δεύτερον, καλλιεργούσε και αξιολογούσε τις λειτουργίες και του αριστερού και του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου. Η ελληνική παιδεία καλλιεργούσε τον όλο άνθρωπο. Μετά το Σχίσμα διαμορφώθηκε και επικράτησε ως Παιδεία –και εισήχθη και στην Ελλάδα– η αλλοτριωμένη και αλλοτριωτική καλλιέργεια και αξιολόγηση των λειτουργιών μόνο του αριστερού εγκεφαλικού μας ημισφαιρίου, υβρίστηκε η εικόνα, διώχθηκε το παιδί. «Την επικοινωνία δεν την εμποδίζει η απουσία της ευφυΐας αλλά η παρουσία της έπαρσης» (Βιττγκενστάιν). Και εδώ βρίσκεται ένα ακόμη λάθος του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Στο όνομα του σεβασμού των δικαιωμάτων των μαθητών, το σχολείο από το Νηπιαγωγείο μέχρι και το Πανεπιστήμιο καλλιεργεί και επαυξάνει την έτσι κι αλλιώς εγγενή στον άνθρωπο έπαρση. Έχουμε εξασφαλίσει πολλά δικαιώματα των μαθητών και τους έχουμε στερήσει ένα: την δυνατότητα θεραπείας από την έπαρση, την καλλιέργεια της δυνατότητας ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Κάποιος σχολιάζοντας αυτή την ομιλία του Τζομπς το 2005 είχε γράψει: «Ο μέγας “διδάσκαλος” της πείνας και της τρέλας, όταν εκφώνησε αυτή την ομιλία και μέχρι ενάμιση μήνα πριν από τον θάνατό του, διηύθυνε μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες στον κόσμο, με τεράστια κέρδη, πολλά από τα οποία βασίζονταν στη δουλειά υπό απάνθρωπες συνθήκες εργατών στον τρίτο κόσμο που αρκετοί αυτοκτόνησαν κάτω απ᾿ αυτές τις περιστάσεις (βλ. κινέζικες εταιρίες που δουλεύουν φασόν για την Apple). Νομίζω πως προβάλλει έναν καπιταλισμό με ανθρώπινη επιφάνεια, με πολύ “φιλάνθρωπο” μπλα μπλα και με διάφορα ηχηρά “εναλλακτικά” συνθήματα, που ωστόσο παραμένει το ίδιο στυγνός με τον απροκάλυπτο, δεξιό αδελφό του». Και ίσως έχει δίκιο αλλά αυτός ο «στυγνός επιχειρηματίας» δεν ξέρω αν έβγαλε χρήματα ρουφώντας το αίμα Κινέζων ή άλλων, αυτό που ξέρω είναι ότι στην εποχή μας που υβρίζει το «πνεύμα», την έμπνευση, το παιδί, και αποθεώνει τον θεσμό, την νομιμότητα, την ορθολογική οργάνωση και σκέψη και δράση είναι ένας ΚΗΡΥΚΑΣ, ένας ΠΡΟΦΗΤΗΣ του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Πνεύμα σημαίνει πνοή, μεταφορά πληροφορίας και ενέργειας δια της πνοής, στον αέρα. Ρεύμα σημαίνει μεταφορά πληροφορίας και ενέργειας δια της ροής, στα υγρά. Θα μπορούσαμε να είχαμε πει το ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ, ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ! Ο Στηβ Τζομπς είναι φορέας του πνεύματος … ένα οποιοδήποτε βιντεάκι του να δει κανείς το «πιάνει», ακτινοβολεί η παιδικότητα, η έμπνευση, το πνεύμα πάνω του!!! Η ομιλία του είναι μαρτυρία του πνεύματος του δροσερού, του ζωντανού, στην στεγνή και στυγνή εποχή μας. Είναι παιδί, είναι ποιητής! Και ο Αρθούρος Ρεμπώ[1] πουλούσε δούλους στην Αφρική ένα διάστημα αλλά αυτό δεν μειώνει την ποιητική του αξία … ίσα-ίσα ίσως την αυξάνει!!! Δεν λανσάρει έναν «φιλάνθρωπο» καπιταλισμό. Μέσα στον απάνθρωπο καπιταλισμό δίνει μια μαρτυρία του πνεύματος και διδάσκει και την μέθοδο, τον δρόμο που οδηγεί στην διατήρηση της έμπνευσης. Σχόλιο στην ανάρτηση: «Η Επί του Στάνφορντ Ομιλία») Κάποιου που ενοχλήθηκε από τον ενθουσιασμό πολλών χριστιανών για αυτή την ομιλία του Τζομπς. Φίλε μου για τις ανάγκες αυτής της μίζερης διαδικασίας που λέγεται διαλεκτική, για την τιμή των όπλων, μπορεί να απαντήσεις διάφορα (αν και πιθανόν να έχεις ξεχάσει αυτή σου την ανάρτηση – Οκτώβρης 2011), αλλά όταν θα είσαι μόνος στο σπίτι, εκεί στα σκοτάδια της μοναξιάς σου … κάνε την παραθύρι μπας και αρχίσουν να ζωντανεύουν τα όνειρά σου και πού ξέρεις μπορεί να έρθει και να κάτσει και κανένας γλάρος, ή μπορεί να αρχίσεις να ξεχωρίζεις τους γλάρους από τις καρακάξες [2] ! Πού ξέρεις μπορεί αυτή η μαυρίλα της μοναξιάς σου, να γίνει παραθύρι απ’ που θα γεμίσει φως η μίζερη καρδούλα σου. Θα μου πεις που ξέρω ότι είναι μίζερη; Μα αν λειτουργούσε έστω και λίγο θα είχε ενθουσιαστεί με αυτή τη ΜΑΡΤΥΡΙΑ του Τζομπς. Μπορεί να την εκμεταλλεύτηκαν χριστιανοί και άλλοι αλλά η αξία του πράγματος, του βιώματος δεν εξαρτάται από την μαλακία χειροκροτητών. Δηλώνεις ότι δεν καταφέρεσαι ενάντια στον ίδιο τον Τζομπς αλλά τη σημασία έχει για την όραση σου αυτή η ευγένεια. Εσύ χάνεις αν δεν μπορείς να αφουγκραστείς το αηδόνι και επειδή κάποιοι έσπευσαν να το καπηλευτούν σου μοιάζει για κουρούνα. «Όλες οι έξωθεν προσδοκίες, όλοι οι εγωισμοί, όλες οι φοβίες της αμηχανίας ή της αποτυχίας, όλα καταρρέουν μπροστά στο θάνατο, αφήνοντας μόνο ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό. Το να θυμάσαι ότι πρόκειται να πεθάνεις, είναι ο καλύτερος τρόπος που ξέρω για να αποφύγεις την παγίδα της σκέψης ότι τάχα έχεις κάτι να χάσεις. Είσαι ήδη γυμνός! Δεν υπάρχει κανένας λόγος, να μην ακολουθήσεις την καρδιά σου!»     [1] O Αρθούρος Ρεμπώ (Arthur Rimbaud, πλήρες όνομα Ζαν-Νικολά-Αρτύρ Ρεμπώ, 20 Οκτωβρίου 1854 - 10 Νοεμβρίου 1891) ήταν Γάλλος ποιητής. Θεωρείται ένας από τους μείζονες εκπροσώπους του συμβολισμού, με σημαντική επίδραση στη μοντέρνα ποίηση, παρά το γεγονός πως εγκατέλειψε οριστικά τη λογοτεχνία στην ηλικία των είκοσι ετών. Από το σύνολο του έργου του ξεχωρίζουν οι ποιητικές συλλογές Εκλάμψεις και Μια Εποχή στην Κόλαση. Η τελευταία υπήρξε το μοναδικό βιβλίο του Ρεμπώ που δημοσιεύτηκε κατόπιν επιθυμίας και ενεργειών του ίδιου, ενώ σημαντικό μέρος των ποιημάτων του δημοσιεύτηκαν ενόσω ήταν εν ζωή αλλά χωρίς τη συγκατάθεσή του ή εν αγνοία του. Γεννήθηκε στη Γαλλική αγροτική πόλη Σαρλβίλ των Αρδεννών, όπου έζησε τα νεανικά του χρόνια, πριν ξεκινήσει η πολύχρονη περιπλάνηση του σε πολυάριθμες πόλεις της Ευρώπης. Στη διάρκεια του πολυτάραχου βίου του ταξίδεψε σε δεκατρείς διαφορετικές χώρες και έζησε ως επαίτης, μισθοφόρος, εργάτης, παιδαγωγός και ναυτικός, παράλληλα με τη συγγραφική δραστηριότητα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, έχοντας ήδη εγκαταλείψει την ποίηση, περιπλανήθηκε στην βορειοανατολική Αφρική όπου εργάστηκε ως έμπορος και εξερευνητής, την ίδια περίοδο που άρχισε να αναγνωρίζεται το ποιητικό έργο του μεταξύ των λογοτεχνικών κύκλων του Παρισιού.     [2] Έκανα τη μοναξιά μου παραθύρι στα όνειρα μου κι ήρθε κι έκατσε ένας γλάρος και μου μίλησε με θάρρος. Μου ‘πε: κοίτα πως πετάω κι από τα ψηλά κοιτάω έτσι είδα τα όνειρά σου κι είμαι τώρα εδώ μπροστά σου.   Στίχοι: Βάσω Αλαγιάννη Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη Μου ‘πε κι άλλα - μου ‘πε κι άλλα ώσπου άρχισε ψιχάλα... έλα, μου ‘πε, πάμε τώρα δε φοβόμαστε τη μπόρα... Θα πετάξουμε παντού έχω θύελλα στο νου αστραπή μες στην καρδιά μου ουρανό τα όνειρά μου.   Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης
		ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΕ: Πριν από λίγο καιρό διάβασα την επίσημη βιογραφία του Τζομπς, που προήλθε μετά από 200 συνεντεύξεις μ' αυτόν και πολλές άλλες με φίλους, συνεργάτες και αντιπάλους του. Ένας πολύ εγωκεντρικός άνθρωπος, πολύ σκληρός με τους υφισταμένους του (τους υπέβαλε σε εξοντωτική δουλειά για να υλοποιήσουν τις εμπνεύσεις του), αχάριστος προς τους φίλους του, που την πρώτη του κόρη την είδε μόλις τρεις φορές μέχρι τα δέκα της, που αρνείτο να την αναγνωρίσει (ίσως για να μην πληρώνει διατροφή, ο πάμπλουτος) μέχρι να τον αναγκάσει η πολιτεία να κάνει τεστ DNA και να αναλάβει τις πατρικές ευθύνες του, που πρόσβαλε δημοσίως την πρώτη σύντροφό του λέγοντας πως το παιδί μπορεί να το είχε κάνει με άλλους 28.000 Αμερικάνους, που πλήγωσε πολλούς... Ο Ρεμπώ μετανόησε κι έφυγε κοινωνημένος. Ο Ρεμπώ όμως ήταν ΠΟΙΗΤΗΣ. Ο Τζομπς ήταν κάποιος που συλλάμβανε πρωτότυπες ιδέες, δεξιοτέχνης στο μάρκετινγκ και στο να ιδιοποιείται την εργασία των άλλων. Γιατί δεν αναφέρεσαι στον Βόζνιακ, μια ιδιοφυΐα των ηλεκτρονικών, αυτόν που εφεύρε τον πρώτο προσωπικό υπολογιστή, τον Apple, που όταν οργανώθηκε η εταιρία θέλησε να μείνει ως μικρομεσαίος μηχανικός και να αναφέρει τις ιδέες του στον αμέσως προϊστάμενό του κι όχι στον κολλητό του Τζομπς, που γρήγορα τα παράτησε, μοίρασε πολλές από τις μετοχές σε φίλους και για τριάντα τόσα χρόνια διδάσκει αφιλοκερδώς στα παιδιά υπολογιστές; Επειδή, από χαρακτήρα, κρατά χαμηλό προφίλ και δεν χρησιμοποίησε στρατιές διαφημιστών για να προβάλουν τα προϊόντα του και τον εαυτούλη του; (Όταν ο Βόζνιακ έφυγε από την Apple, το παιδί του, χωρίς καμία απαίτηση, και ίδρυσε μια μικρή εταιρία, η εταιρία του Τζομπς τον ανάγκασε να σταματήσει την υλοποίηση ενός γκάτζετ που έφτιαχνε, γιατί τάχα χρησιμοποιούσε τεχνογνωσία που ανήκε στην Apple. Ενώ όταν ο Βόζνιακ δούλευε στην Hewlett Packard και τους πρόσφερε τα δικαιώματα του Apple, γιατί τον είχε δημιουργήσει τις ώρες που δούλευε για την ΗΡ και δεν είχε τι άλλο να κάνει, η Hewlett Packard το αρνήθηκε. Ίσως γιατί δεν κατάλαβε την αξία του, ίσως γιατί δεν ήταν τόσο αδηφάγα. Παρεπιμπτόντως, ένας από τους δύο ιδρυτές της ΗΡ ήταν Ορθόδοξος, ενώ ο Τζομπς το έπαιζε οπαδός του Ζεν). Οπωσδήποτε ο Τζομπς είχε και τα καλά στοιχεία του. Οραματίστηκε συσκευές φιλικές στον χρήστη που αλλάζουν τον τρόπο που μεταχειριζόμαστε τον κόσμο. Άλλο όμως αυτό κι άλλο η "θεοποίησή" του, τα παραμυθιάσματα του σύγχρονου μάρκετινγκ.   ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Άρε φίλε μου ... "αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού" .... πώς δηλαδή εσύ φαντάζεσαι τους τελώνες;;; Ηθικούληδες και γλυκούληδες ... σαν το κάθαρμα τον επιχειρηματία μας ήταν και ακόμα χειρότεροι ... αλλά ΑΥΤΟΙ ΜΑΣ ΒΑΖΟΥΝ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ... ψάξε βρες γιατί;;; Αν είσαι στη ΒΑΣΙΛΕΙΑ δεν σε αφορά η ερώτηση ... τότε θα με ενδιέφερε πολύ η απάντηση ... αλλά να σου πω την αλήθεια, μεταξύ φίλων, όσο μπορώ να μυρίζομαι .... δεν μου μυρίζεις για ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΜΕΣΑ ... δεν το εννοώ εσχατολογικά, εκεί πάνω μπορεί να είσαι πρώτη μούρη πίστα ... για ΕΔΩ μιλάω ... φίλε μου, εγώ τρελός είμαι ότι θέλω μπορώ να λέω ... μακάρι να μπορούσα να μιλάω ΕΚ ΤΗΣ ΓΕΥΣΕΩΣ έγκυρα .... αυτό το όσο όμως καταλαβαίνει η γλώσσα μου το σέβομαι, με τρελαίνει. Θα μου πεις, όπως μου είπε και ο φίλος μου ο Κοσμάς ότι ο τύπος μπορεί να εμπνέεται από τον άλλον ... δεν ξέρω αλλά εμένα με ενθουσιάζει ... θα μου πεις, πρόσεξε με ποιόν θεό μπλέκεις ... ΟΚ, ευχαριστώ θα δείξει ... πάντως ο "εγκεφαλικός", Σωφρόνιος στον ΑΓΙΟ ΣΙΛΟΥΑΝΟ γράφει: «Μη δεχόμενος» ο χριστιανός περιφρουρεί εαυτόν από του κινδύνου αποδοχής δαιμονικής ενεργείας ή υποβολής ως εκ του Θεού προερχομένης, και ούτως εθίζεται [//103] «προσέχειν πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις διαμονίων» (Α’ Τιμ. δ’ 1) και δεν προσφέρει θείαν προσκύνησιν εις τους δαίμονας. «Μη απορρίπτων» ο άνθρωπος αποφεύγει άλλον κίνδυνον: να αποδώση την θείαν ενέργειαν εις τους δαίμονας και ούτω να πέση εις το αμάρτημα της «βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος», ως οι Φαρισαίοι, οίτινες την εκδίωξιν των δαιμονίων υπό του Χριστού απέδωκαν «τω Βεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων» (Ματθ. θ’ 34, ιβ’ 24). Ο δεύτερος κίνδυνος είναι φοβερώτερος του πρώτου, διότι η ψυχή δύναται να συνηθίση να αρνήται την χάριν και να μισή αυτήν. Τοσούτον δε δύναται να εθισθή εις την κατάστασιν της Θεομαχίας, ώστε ούτω να προσδιορισθή και δια την αιωνιότητα. Ένεκα τούτου η αμαρτία αύτη «ουκ αφεθήσεται ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι». Κατά την πρώτην πλάνην η ψυχή δύναται ευκολώτερον να αναγνωρίση το ψεύδος και δια της μετανοίας να επιτύχη την σωτηρίαν.   ΦΙΛΟΣ: Κι εγώ εκ γεύσεως μιλάω. Κι είμαι με τους ανθρώπους σαν τον Βόζνιακ που όλα τα κάνουν για την τρέλα τους, όχι για το χρήμα, τη δόξα, ή οτιδήποτε άλλο θα τους έδινε μια ψευδαίσθηση ασφάλειας μπροστά στα εσώτερα κενά τους.   ΑΠΑΝΤΗΣΗ 28-3-2012: Η διαφορά μας είναι ότι εσένα σου αρέσουν ο Ντοστογιέφσκι και ο Παπαδιαμάντης ενώ εμένα με εμπνέουν ο Στηβ Τζομπς, ο Βιττγκενστάιν και ο Μάικλ Τζάκσον. Αλήθεια ποιος ήταν πιο ανήθικος ο Τζομπς που έκανε αυτά που έγραψες, και πιθανόν και πολλά άλλα, ή ο άγιος Μέγας Κωνσταντίνος που έσφαξε τον γιο του, έγινε οπαδός του Αρείου που ο ίδιος πριν λίγο είχε υπογράψει την καταδίκη του, που … που … που … εσύ ξέρεις καλύτερα ιστορία και θα μπορούσες να απαριθμήσεις τις ΗΘΙΚΕΣ και ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ του όντως μεγάλου αυτού αγίου της Εκκλησίας του Χριστού. Αλλά βλέπεις στην ηθικοκρατούμενη, εγκεφαλοκρατούμενη εποχή μας οι χριστιανάροι κάνουν τουμπεκί απέναντι στην περίπτωση του Μεγάλου Κωνσταντίνου και έπρεπε ένας θεολογάκος πάνω στην ακριτική Έδεσσα να σπάει το κεφάλι του για να βρει κάτι να λέει στους καημένους τους μαθητές του. Και βρήκε ως γνωστόν ότι ο Κωνσταντίνος έκανε την μεγαλύτερη θυσία, θυσίασε τον ΕΡΩΤΑ του, γιατί τότε που είδε το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ σύμφωνα και με την υμνογραφία της Εκκλησίας του Χριστού έζησε βίωμα αντίστοιχο του βιώματος του τότε ΣΑΟΥΛ και τώρα αποστόλου Παύλου. Και το μόνο που θα ήθελε ήταν να «την κάνει» με τον ΕΡΩΤΑ του όπως και ο απόστολος των Εθνών «την έκανε» για τρία χρόνια στην έρημο της Αραβίας. Αλλά το θέλημα του ΕΡΩΤΑ του ήταν να γίνει αυτοκράτορας και το είδε και το υπάκουσε και έπαιξε κορώνα γράμμα την επίγεια ζωή του, που εξ απόψεως ηθικής και δογματικής ορθότητος ΕΧΑΣΕ, και έπαιξε στα ζάρια και την εν ουρανοίς μια και μετάνοιωσε και επέστρεψε στην Εκκλησία λίγο πριν πεθάνει, πράγμα που δεν το είχε καθόλου εξασφαλισμένο όταν αποφάσιζε να δεχτεί να ζήσει την ζωή του ως αβάπτιστος για να του επιτραπεί να κάνει την μεγαλύτερη θυσία που έκανε, το να γίνει δηλαδή αυτοκράτορας («ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ»). Αυτά όμως δεν μπορούν να τα καταλάβουν ούτε καν όταν τα ακούνε οι σύγχρονοι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ υβριστές του ΕΡΩΤΟΣ και της ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ, πού να τα σκεφτούν οι καημένοι μόνοι τους!!! Βλέπεις πρέπει ο Θεούλης μας να είναι καλός και ηθικός και ανατριχιάζουμε και αποσιωπούμε τα ΗΘΙΚΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ …. Σαν εκείνο στην γη Χαναάν. Ο Γιαχβέ μόλις πριν 40 χρόνια είχε δώσει στον Μωυσή, τον μέντορα του Ιησού του Ναυή τις Δέκα Εντολές, συμπεριλαμβανομένου και του ΟΥ ΦΟΝΕΥΣΕΙΣ και την ώρα της εισβολής στη Γη της Επαγγελίας ζήτησε από τον κακόμοιρο τον Ιησού να σφάξει όλα τα ζωντανά των νικημένων, ΑΝΔΡΕΣ, ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΖΩΑ ΚΑΙ ΠΟΥΛΕΡΙΚΑ. Τον αθεόφοβο τον ΓΙΑΧΒΕ! Λίγο τσίπα δεν είχε! (Το πόσο δίκιο είχε ο καημένος ο Γιαχβέ φάνηκε από το ότι αμέσως με το που μπήκαν στη Γη Χαναάν «τούρκεψαν» οι Εβραίοι, επηρεάστηκαν από την ειδωλολατρία των κατακτημένων και το γύρισαν στα χρυσά μοσχάρια, τα βόδια, αντί να γίνουν το άλας της γης και να σωθεί η ανθρωπότης. Άλλωστε γι’ αυτό τους πήγε εκεί, στο σταυροδρόμι των πολιτισμών –ανάμεσα σε Αιγύπτιους, Μεσοποτάμιους και Φοίνικες–, ώστε να τους επηρεάσουν εν καιρώ και να φτάσει η λατρεία του Γιαχβέ μέχρι τα μέρη μας προ Χριστού! Αν ήθελε απλώς να καλοπερνάει ο κολλητός Του ο λαός θα τους πήγαινε στη Χονολουλού, που ήταν απομονωμένη, να «τη βρίσκουν» μόνοι τους με το Θεό τους). Γι’ αυτό οι σύγχρονοι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ξέρουν να αποσιωπούν όλα αυτά τα ΑΝΗΘΙΚΑ γιατί τους χαλάνε την σούπα, οι νερόβραστοι. Σούπα … μούπες … καλά να πάθεις. ΦΙΛΑΚΙΑ. Ο Jobs μπορεί να ήταν κάθαρμα και ο Wozniak καλός και αγαθός, αλλά βλέποντας τις φάτσες τους με πιάνει ανατριχίλα στο ενδεχόμενο να κυκλοφορεί κάποιος σαν τον Wozniak που κατάντησε έτσι ο καημένος! Κάποιος έλεγε ότι μετά τα σαράντα του ο άνθρωπος αποκτάει τη φάτσα που του πρέπει. Δηλαδή με το πέρασμα των χρόνων ο ψυχισμός διαμορφώνει τη φάτσα. Αν δεν είχαμε προδώσει τον Ελληνισμό και την ΠΑΙΔΕΙΑ του, θα ήμασταν σαν τον Jobs! Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ελληνικής παιδείας: ο γεμάτος έμπνευση άνθρωπος, αυτός που διασώζει το παιδί, αυτός που έχει τον τρόπο να φθείρει τη τρέχουσα φθορά, που εκμεταλλεύεται τον θάνατο για το καλό της ζωής, αυτός που από 50νταράκι έχει γίνει 500κοσάρα και διαθέτει και φρένα για 500κοσάρα, αυτός που έχει γίνει Άνθρωπος, προς τα πάνω αναβλύζον σιντριβάνι, κάβουρας-τσαγανό κι όχι μαλάκιο. Η παιδεία αυτό μόνο μπορεί να καταφέρει, να κάνει το 50νταράκι, 500κοσάρα, τα υπόλοιπα, το αν η 500κοσάρα θα είναι καλός ή κακός άνθρωπος δεν είναι θέμα στο οποίο μπορεί να επέμβει η παιδεία, αυτό εξαρτάται από το ανθρώπινο ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ. Οι καημένοι οι ηθικολόγοι αγωνίζονται να διαμορφώσουν καλούς και χρηστούς πολίτες, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να γεμίζουν τα πεζοδρόμια «σκουλήκια» πατημένα λόγω της όποιας κρίσης απελπισμένα, 50νταράκια σακατεμένα, κλαμένα και δαρμένα (σαν εκείνους τους κλαταρισμένους «χριστιανούς» που όταν τους ρωτούσε ο π. Παΐσιος «πώς πάει ο κόσμος» απαντούσαν «γέροντα οργώνει ο διάβολος!») που για να νοιώσουν λίγο την παγωμένη την καρδούλα τους να χτυπάει, μια και έχουν μάθει να κατεβάζουν τα ρολά όταν πνέει το Αεράκι της έμπνευσης και η αντλία τους μόλις που δουλεύει, το ρίχνουν στο ηθικώς ουδέτερον άθλημα του τρώγειν! Ο Jobs είναι Έλληνας, και ο Μιχαλάκης ο Τζάκσον που κάηκε από την έμπνευση επειδή δεν είχε την καλλιέργεια να την διαχειριστεί, ήταν 1000λιάρα με φρένα από 50νταράκι και «στούκαρε» ο καημένος, και ο Βιττγκενστάιν ήτανε 1000λιάρα κι ακόμα περισσότερο μια και τα είχε όλα τα ανθρώπινα στο πικ καλλιεργημένα. Έλληνες που ΑΕΙ ΠΑΙΔΕΣ είναι. Και ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ όταν θα έρθει κι αυτός με αυτή την έννοια θα είναι ΕΛΛΗΝΑΣ! Όχι απλώς Έλληνας αλλά ο σούπερ Έλληνας! Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ σε όλο του το μεγαλείο! Ο άνθρωπος στο 100% των δυνατοτήτων του. Ο άνθρωπος ο οποίος θα λειτουργεί 100% ως αυλός, ως λύρα του πνεύματος. Απλώς σε εκείνη την περίπτωση το αυτεξούσιο εκείνου του συγκεκριμένου θα επιλέξει 100% τον λίβα τον κτιστό ως τροφοδότη. Μέχρι τότε οι θνητοί κατ’ αρχήν χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες, σε αυτούς που επειδή φοβούνται την τρέλα της έμπνευσης κατεβάζουν τα ρολά, «από υπερβολική φοβία για την ανθρώπινη αδυναμία» και ζουν στεγνοί και ρέστοι, και λόγω κόμπλεξ συνήθως γίνονται και υβριστές και διώκτες των φορέων του πνεύματος. Σε εκείνους που απολυτοποιούν τον θεσμό, τον νόμο, την δομή, τη λογικότητα. Και σε αυτούς που ανοίγουνε τα παραθύρια της καρδιάς τους στα πνεύματα με κίνδυνο την τρέλα. Πολλοί από αυτούς τους δεύτερους όταν τους τύχει να ζήσουν σε περιβάλλοντα που δεν κατέχουν την τέχνη της διάκρισης των πνευμάτων, δέχονται όποιον άνεμο τύχει να φυσάει και άλλοτε τους εμπνέει το Αεράκι κι άλλοτε ο λίβας. «Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι», όσοι δηλαδή είναι ανοιχτοί 100% στο Πνεύμα αλλά έχουν εστιάσει στην καλλιέργεια των φρένων, και αφήνουν το Αφεντικό να φυσάει όσο θέλει, όποτε θέλει, και δεν ξοδεύουν τις Πνοές σε ιδιοτελείς σκοπούς και στόχους αλλά χρησιμοποιούν την έμπνευση μόνο ως Απόστολοι, «ότι αυτών εστί η Βασιλεία των Ουρανών», εστί, εδώ και τώρα βρίσκονται και συνεχώς είναι μέσα στη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι το τέλειο αλλά στη μίζερη, παγωμένη εποχή μας όταν κανείς βλέπει περιπτώσεις σαν του Jobs, κάτι τέτοιους Τελώνες, χαίρεται και τους ζητά να τον προάγουν στη Βασιλεία των Ουρανών ... Αμήν. ΦΙΛΟΣ: Εκτός και περισσότερο από Παπαδιαμάντη και Ντοστογιέφσκι, μου αρέσουν το Γεροντικό, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος κι ο π. Πορφύριος. Εδώ να δεις έμπνευση!   ΑΠΑΝΤΗΣΗ 28-3-2012: Ε, καλά τώρα, χαίρω πολύ, κι εγώ προτιμάω τον Χριστό από τον τελώνη .... άλλο αυτό κι άλλο η σύγκριση μεταξύ ΤΕΛΩΝΗ και ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ ....