ΠΕΡΙ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΙΝΩΝ ΑΛΛΩΝ - AFTER ALOSIN ALLOFRON ΕΝΝΙΟΤΕ ΚΑΙ ΑΦΡΩΝ

        Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Βιβλία και «Λόγοι»

16/11/09

Πατήρ Σωφρόνιος Σαχάρωφ 1896-1993


Βίντεο αναφορά στη ζωή του π. Σωφρονίου Σαχάρωφ (διάρκεια 10 min).

Εργογραφία

        Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης,
Έσσεξ Αγγλίας 1995 (1η έκδοση 1973).

        Η Ζωή Του ζωή μου,
Θεσσαλονίκη 1977.

        Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι,
Έσσεξ Αγγλίας 1985.

        Περί Προσευχής,
Έσσεξ Αγγλίας 1991.

        Περί Πνεύματος και Ζωής,
Έσσεξ Αγγλίας 1992.

        Άσκησις και θεωρία,
Έσσεξ Αγγλίας 1996.

        Αγώνας θεογνωσίας,
Έσσεξ Αγγλίας 2004.

        Γράμματα στη Ρωσία,
Έσσεξ Αγγλίας 2009.


Τα βιβλία του πατρός Σωφρονίου (καθώς και αποσπάσματα από τα παρακάτω βιβλία που έχουν γραφτεί για τον πατέρα Σωφρόνιο) υπάρχουν σε pdf ή doc format διαθέσιμα για "κατέβασμα" στη διεύθυνση:

http://www.box.net/shared/jt26sgnzrv


Βιβλιογραφία

* Αναμνήσεις από τον ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟ του ΕΣΣΕΞ,
Δήμητρας Β. Δαβίτη, Εκδόσεις Άθως, 1999.


* Αναφορά στη θεολογία του Γέροντος Σωφρονίου,
Αρχιμανδρίτη Ζαχαρία Ζάχαρου, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2000.


* «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ»
- Μητρ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιεροθέου, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου, 2007.


* «Αγαπώ άρα υπάρχω»
- π. Νικολάου Σαχάρωφ, Εκδόσεις Εν πλω, 2007.



Γράφει ο πατήρ Σωφρόνιος στο βιβλίο του ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ σελ. 309-310:

        «Εν τω κόσμω τούτω η ζώσα πείρα της υποστάσεως σπανίως δίδεται εις τους ανθρώπους: Έρχεται δια της χριστομιμήτου προσευχής υπέρ του σύμπαντος κόσμου, ως και υπέρ ημών αυτών, συμφώνως προς την εντολήν: «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. κβ' 39). Οδηγούμενος ο άνθρωπος δια της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος εις τοιαύτην προσευχήν ζη υπαρκτικώς το μυστήριον της Τριαδικής Μονάδος. Εν τοιαύτη προσευχή βιούται το ομοούσιον του ανθρωπίνου γένους. Δι' αυτής αποκαλύπτεται εις ημάς το οντολογικόν νόημα της «δευτέρας εντολής». Όλος ο Αδάμ γίνεται είς Άνθρωπος-Ανθρωπότης.
        Παν ότι είναι κατώτερον τούτου, είναι κατώτερον και της ευαγγελικής εντολής. Ευλόγως θα ηδυνάμεθα να είπωμεν ότι η εν ταις εντολαίς του Χριστού ενυπάρχουσα πραγματικότης δεν εξεπληρώθη εν τω ιστορικώ Χριστιανισμώ εις τας αληθινάς αυτής διαστάσεις. Εν τη οντολογική αυτού αξία ο Χριστιανισμός υπερβαίνει αμέτρως την σύνεσιν εκείνων, οίτινες εκ ραθυμίας δεν θέλουν να αποκτήσουν την αγίαν θεογνωσίαν, ήτις και είναι η αιώνιος ζωή (βλ. Ιωάν. ιζ' 3).
        [//310] Οι άνθρωποι αναζητούν την αλήθειαν. Πολλοί αγαπούν τον Χριστόν, αλλά συχνάκις επιχειρούν να υποβιβάσουν το Ευαγγέλιον εις το επίπεδον της ηθικής διδασκαλίας. Επιλανθάνονται ούτοι της διδαχής του Χριστού, ότι μόνον οι τηρούντες τον λόγον Αυτού γνωρίζουν πόθεν αύτη προέρχεται: εξ ανθρώπου άρα γε ή εκ του Ουρανίου Πατρός (βλ. Ιωάν. ζ' 17); Ίνα πληρωθώμεν αληθώς εκ της θεοποιού δυνάμεως του Ευαγγελικού λόγου, είναι ανάγκη να μοχθήσωμεν έτι μάλλον ή δια την επίτευξιν πρακτικών ή επιστημονικών γνώσεων. Ούτε η ανάγνωσις πλήθους βιβλίων, ούτε η εξοικείωσις μετά της ιστορίας του Χριστιανισμού και των άλλων θρησκειών, ούτε η μελέτη των διαφόρων θεολογικών συστημάτων και τα όμοια, θα οδηγήσουν ημάς εις τον επιδιωκόμενον σκοπόν: την σωτηρίαν δια της επιγνώσεως «του μόνου αληθινού Θεού», και του αποσταλέντος υπ' Αυτού Ιησού Χριστού (πρβλ. Ιωάν. ιζ' 3). Η μακραίων πείρα της ακαδημαϊκής θεολογίας απέδειξε μετά πειστικότητος ότι είναι δυνατόν να έχη τις ευρείαν πολυμάθειαν επί του πεδίου της επιστημονικής θεολογίας και μη έχων ζώσαν πίστιν, τουτέστιν αγνοών πλήρως τον Θεόν. Εν τοιαύταις περιπτώσεσιν η θεολογία αποβαίνει διανοητική ενασχόλησις, ως και η νομική επιστήμη. Ως αύτη διαφέρει εις εκάστην χώραν, ούτω και η θεολογία διαφοροποιείται εν τω πλήθει των διηρημένων ομολογιών».

Επίσης γράφει στο βιβλίο του ΑΣΚΗΣΙΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ σελ. 100-101:

        «Ο Κύριος διαμένων μεθ' ημών επί της γης, ωμίλει προς τον λαόν εις απλήν γλώσσαν, πλήρη εικόνων εκ της καθημερινής ζωής, ίνα και οι πλέον απλοί άνθρωποι δύνανται να εννοήσουν Αυτόν. Ούτως έλεγε προς τους Αποστόλους: «Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού, τοις δε λοιποίς εν παραβολαίς …» (Λουκ. η' 10). Παρατηρούμεν εν τούτοις μετά μεγάλης οδύνης εκείνο το λυπηρόν φαινόμενον εν τη ζωή της Εκκλησίας, κατά το οποίον οι ευρισκόμενοι εις το κατώτερον πνευματικόν μέτρον αντιλήψεως δεν δύνανται να συλλάβουν ούτε τας σκέψεις, ούτε τας προσευχάς, ούτε την δύναμιν, ούτε την θεωρίαν, ούτε την αγάπην εκείνων οι οποίοι είναι πλέον ικανοί να αφομοιώσουν τας άνωθεν κατερχομένας αποκαλύψεις. Και ο Απόστολος Παύλος εντόνως εβίωσε το φαινόμενον τούτο εν τη αποστολική αυτού διακονία, διότι εκείνοι οι οποίοι ολιγώτερον εμβαθύνουν εις την γνώσιν των θείων πραγμάτων αποδέχονται την [//101] ιδίαν αυτών αντίληψιν ως την εσχάτην τελειότητα και μάχονται να επιβάλουν αυτήν εφ' όλης της δομής της Εκκλησίας. Δι' αυτόν ακριβώς τον λόγον έλεγεν ότι «επότισε» τους ανθρώπους πνευματικόν «γάλα». Όσον αφορά δε εις εκείνο το οποίον υπερέβαινεν αυτούς ήτο δε προσιτόν μόνον εις τον κύκλον των τελείων, ομιλεί περί τούτου μόνον εις τον κύκλον των τελείων, προσθέτων ότι πάντες «οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ διωχθήσονται» (Β' Τιμ. γ' 12), έτι και εντός της Εκκλησίας, εφ' όσον υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ουχί μόνον απορρίπτουν την τελειότητα, αλλά και μάχονται κατ' αυτής, εντεύθεν λοιπόν και ο φόβος ημών να ομιλήσωμεν περί της τελειότητος».
 
ΠΕΡΙ ΠΟΛΛΩΝ