ΑΟΖ ή μιζέρια

		Όποιος δεν αναφέρεται στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αυτήν την περίοδο αποδεικνύει ότι δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και απλώς θέλει να δώσει την εντύπωση ότι το κάνει. Δίχως την ΑΟΖ, όχι μόνο δεν υπάρχει αξιόλογη λύση που προσφέρει δυνατότητες εξόδου από την κρίση, αλλά όλες οι άλλες παραμένουν εσωτερικές, με την έννοια ότι δεν μπορούν να προσεγγίσουν μαζικές ξένες επενδύσεις. Έχουμε λοιπόν πολλές κινήσεις άσκοπες, διότι δεν αγγίζουν την ουσία του οικονομικού προβλήματος. Η ενδογενής ανάλυση του θέματος δεν μπορεί να οδηγήσει παρά μόνο σε τοπικές συναλλαγές, οι οποίες δεν προσθέτουν τίποτα στον απαραίτητο πλούτο, ικανό να προκαλέσει μια αλλαγή φάσης. Επιπλέον, αν μπούμε μόνο σε μια κομματική αντιπαράθεση, τότε είναι που δεν θα αλλάξουμε τίποτα για τα δεδομένα που υπάρχουν στην πατρίδα μας. Οι επόμενες εκλογές δεν έχουν στόχο απλώς να αλλάξουν το πολιτικό τοπίο, σημασία έχουν μόνο και μόνο αν καταλήξουμε σε μια κυβέρνηση που θέλει πραγματικά να θεσπίσει την ΑΟΖ και να προχωρήσει άμεσα σε προσφορές με καθιέρωση οικοπέδων, ανάλογα με τις κινήσεις της Κύπρου. Διότι όλη η καθυστέρηση προέρχεται από το ίδιο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Οι ξένες εταιρείες ζητούν ήδη περιοχές για εξόρυξη, οι οποίες να ανήκουν όντως στη Ελληνική ΑΟΖ και όχι μόνο στα 6 ΝΜ των χωρικών υδάτων. Η πιο κοντινή απόσταση από την ακτή της Κύπρου είναι τουλάχιστον στα 27 ΝΜ. Πρέπει να είμαστε σε αυτό το πλαίσιο για να είμαστε όχι μόνο αξιόπιστοι, αλλά και ελκυστικοί για τις μελλοντικές κοινοπραξίες. Και δεν είναι ανάγκη να δώσουμε έμφαση σε όλες τις περιοχές, αφού ξέρουμε ήδη από τους σεισμικούς χάρτες ποιες είναι οι διαφορές και ποια είναι η τάξη μεγέθους. Οι θεωρητικές, οι πρακτικές και τεχνικές λύσεις υπάρχουν και το θέμα είναι η στρατηγική αξιοποίηση από την πολιτική της Ελλάδας. Κατά συνέπεια, ας ασχοληθούμε με την ουσία, για να δούμε ποιος τη θέλει πραγματικά κι ας αφήσουμε τα κομματόσκυλα να αλληλοτρώγονται, αρκεί να έχουμε κυβέρνηση με αποτελεσματικότητα, για να υλοποιηθεί το όραμα της ΑΟΖ. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες με τις οποίες μπορούμε να ασχοληθούμε και μετά, για όσους θέλουν να έχουν να λένε και κάτι στα καφενεία. Η ΑΟΖ δεν είναι πια ένα θεωρητικό θέμα, αλλά ένα πρακτικό που έχει πολιτικές επιπτώσεις. Δεν είναι μόνο τεχνικό και ανήκει πλέον στην πολιτική ατζέντα ακόμα και αν μερικοί πολιτικοί δεν έχουν καταλάβει ακόμα την εμβέλειά της για την οικονομία μας. Έτσι είναι καλό να αναφέρουμε και την κοινοπραξία που θα κατασκευάσει το EuroAsia Interconnector που θα ενώσει καλωδιακά το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα για το ηλεκτρικό ρεύμα που θα παράγει το φυσικό αέριο. Ο νέος χάρτης του σχεδιασμού έχει ενσωματώσει τα στοιχεία της ΑΟΖ, για να περάσει αποκλειστικά από τις ΑΟΖ των τριών κρατών. Κι έχουμε πλέον μια πρακτική εφαρμογή των διαγραμμάτων Voronoi. Η ύπαρξη αυτού του καλωδίου δείχνει επί του πρακτέου την αξία της ΑΟΖ μέσω ενός έργου αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Ο νέος σχεδιασμός της εγκατάστασης του καλωδίου τροποποιεί τα κυπριακά δεδομένα από τη μία και τη ζώνη επαφής των δύο ΑΟΖ από την άλλη, διότι την ενισχύει πρακτικά. Αυτός ο σχεδιασμός δεν ανήκει στη μιζέρια που καταπιέζει τον πληθυσμό και ενεργοποιεί ανθρώπινο δυναμικό για το τέλος της μελέτης του και βέβαια την πρακτική υλοποίηση. Αυτός είναι ο δρόμος αξιοποίησης της ΑΟΖ, ο οποίος μπορεί να φέρει επενδύσεις και χρήσεις που δεν ανήκουν μόνο στον ελλαδικό χώρο. Αυτός είναι ο πραγματικός και ουσιαστικός τρόπος να βοηθήσουμε την πατρίδα μας και όχι να βγάζουμε ανούσιους λόγους για την οικονομία δίχως να προσφέρουν λύσεις. Δίχως να αναφερθούμε σε αυτά τα σχέδια δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε το ηθικό του λαού μας. Διότι πώς να του δείξουμε ότι μπορούμε πράγματι να έχουμε ένα μέλλον που δεν είναι απλώς η συνέχεια μίας μιζέριας. Η αλλαγή δεν μπορεί να είναι μόνο επιφανειακή, διότι η πατρίδα μας δεν θα το αντέξει. Σημασία έχει να το θέλουμε επί της ουσίας, για ν’ αφήσουμε ένα μέλλον στα παιδιά μας κι όχι να θεωρούμε ότι οι εκλογές είναι το τελικό αποτέλεσμα.     Πηγή ....