Afshin Javid - πρώην μουσουλμάνου - Μαρτυρία (2010)

Ο Afshin Javid γεννήθηκε το 1972 στην πόλη Αμπαντάν του νότιου Ιράν κοντά στα σύνορα με το Ιράκ. Ήταν Μουσουλμάνος Σιίτης. Σε ηλικία 17 χρονών, βρέθηκε στη Μαλαισία, όπου και συνελήφθη για κατοχή 30 πλαστών διαβατηρίων ... Από το 1990 μέχρι το 1992 έδρασε ως χριστιανός ιεραπόστολος στο Μπαγκλαντές και κατόπιν μετανάστευσε στο Βανκούβερ του Καναδά όπου και ζει μέχρι σήμερα. Είναι πάστορας, παντρεμένος κι έχει τρία παιδιά.   Afshin Javid     Λίγα λόγια για τη ζωή του

Μαρτυρία του πρώην     Μουσουλμάνου Afshin Javid     το 2010   Το παρακάτω κείμενο είναι το ενιαίο κείμενο των υπότιτλων του παραπάνω βίντεο Ονομάζομαι Afshin Javid, αλλά με έχουν αποκαλέσει ποικιλοτρόπως ... οι περισσότεροι, γιατί δεν μπορούν να προφέρουν το όνομά μου, εκτός από αυτή εδώ την αδελφή από τη Γερμανία, θεωρώ ότι η αστεία της προφορά τη βοήθησε, καταλάβατε, οπότε … μου είπαν ότι ο Άμπεσπερπτ είναι ο άνθρωπος … και είμαι ευτυχής που τώρα έχασα τα μισά μου αστεία (ονόματα) …. Είμαι από το Ιράν, οπότε όλοι νομίζουν ότι είμαστε τρομοκράτες, γι’ αυτό και δεν μας εμπιστεύονται στα αεροπλάνα, τρομοκράτης - αεροπλάνο είναι ένας κακός συνδυασμός. Και μου το θυμίζουν αυτό, κάθε φορά που ταξιδεύω κάπου, έχει πλάκα, μπορεί να είμαι ανάμεσα σε είκοσι ανοιχτόχρωμους και με δείχνουν «εσύ, από την άλλη μεριά ...» κι έτσι μου συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα. Μια φορά ήμουν στο σπίτι ενός μέλους της Εκκλησίας και ο παππούς ήταν ένας καλός άνθρωπος,

ανοιχτόχρωμος άνθρωπος, και ήρθε κοντά μου και με υποδέχτηκε θερμά. Η γυναίκα μου βοηθούσε στην κουζίνα, έβγαζε ένα ταψί από το φούρνο. Και ο τζέντλεμαν έρχεται και λέει: «ω, αυτός έχει διαφορετικό χρώμα ...» όλοι οι άλλοι ήταν συνηθισμένες περιπτώσεις εκτός από εμένα και πάει στην γυναίκα μου και λέει: «είσαι ένας από τους καραβανθρώπους;» και η γυναίκα ξαφνιάστηκε λίγο -είναι Κινέζα- λέει, -«συγνώμη;» -«ξέρεις, ίσως Βιετναμέζα, Ταϊβανέζα;» -«όχι, είμαι Καναδή» -«ωωωω, κατάλαβα, οι γονείς σου είναι καραβάνθρωποι!» Φυσικά σ' αυτό το σημείο ο καημένος ο οικοδεσπότης προσπάθησε να βοηθήσει «όπα, όχι, είναι Κινέζα» -«ναι, ναι, ξέρω, καραβάνθρωποι ...». Έτσι ένας αεροπλανάνθρωπος παντρεύτηκε μια καραβάνθρωπο ... αλλά η πραγματικότητα είναι, πάντα το λέω, ότι ένας πρώην τρομοκράτης παντρεύτηκε μια πρώην κομμουνίστρια ... κάναμε χαριτωμένα παιδιά ... σας λέω. Όταν θα παντρευόμασταν με τη γυναίκα μου πήγα να τη ζητήσω από τον πεθερό μου και μου είπε, «είσαι τρελός; Ποτέ δεν θα αφήσω η κόρη μου να παντρευτεί έναν Ιρανό. Όλοι σας είστε τρομοκράτες» του είπα «όχι, όλοι μας …». Προσπάθησα να τον πείσω, αλλά δεν τα κατάφερα ... και τελικά παντρευτήκαμε ούτως ή άλλως ... και με μισούσαν μέχρι που κάναμε τα παιδιά μας, οπότε έλεγε «ω, Θεέ μου, αυτά τα εγγόνια είναι όμορφα, είναι Κινεζάκια αλλά βελτιωμένη έκδοση ...». Σας παρακαλώ μην επαναλάβετε όλη αυτή τη συζήτηση, θα σας πουν ρατσιστές, εγώ μπορώ να τα λέω γιατί είμαι μελαχρινός. Το να είσαι μελαχρινός δεν είναι πάντοτε πλεονέκτημα, εσείς μπορείτε να πείτε κάποια πράγματα ενώ εγώ δεν μπορώ ... Ο κουνιάδος μου μπορεί να λέει ανοιχτά «είμαι ευαγγελικός, είμαι επιθετικός, δεν πιάνω αιχμαλώτους ...» Φανταστείτε αν το πω εγώ με μεσανατολίτικη προφορά ... θα με κλείσουν στο Guantánamo Bay χωρίς πολλές ερωτήσεις. Το θέμα είναι να έχεις το σωστό χρώμα ... Ήμουν στην Ελλάδα και καθώς περνούσα δίπλα από κάποιον με ρωτάει «πού γεννήθηκες;» και απαντώ «στο Ιράν ... αλλά, με συγχωρείτε πολύ ...» λέει, «συγνώμη;» λέω, «ήμουν μικρός και τόσο χαζός ... διάλεξα τη λάθος χώρα να γεννηθώ, σας βεβαιώνω ότι δεν θα ξανακάνω αυτό το λάθος». Μου αρέσουν οι Αμερικάνοι και κάποιοι από το Λονδίνο ... και αυτοί οι Αμερικάνοι όταν μιλάνε για τους ανθρώπους από το Ιράν το προφέρουν Αϊράν, αντί για Ιράν Αϊράν κι έτσι μια φορά που περνούσα από το Τελωνείο μου λένε «είστε από το Αϊράν» τους λέω «πώς το ξέρετε;» λένε «το γράφει στο Διαβατήριο» λέω «ότι αϊ ραν (ότι τρέχω);» … Έχουμε ήδη αρκετούς Γερμανούς και Ιρλανδούς εδώ; Οι Ιρανοί και οι Ιρλανδοί είμαστε ίδιοι, έχουμε πάρα πολλά κοινά, λύνουμε τα προβλήματα μας με βόμβες! … Άϊ-αρ-έϊ (IRA). Δεν μπορώ να καταλάβω πώς εγώ αποσύρθηκα ενώ αυτοί όχι. Είναι πολύ ωραία που είμαστε εδώ σήμερα το βράδυ μαζί σας. Είναι θεϊκό να είμαστε μια οικογένεια, από όπου κι αν καταγόμαστε, όλοι ονομαζόμαστε με το ίδιο όνομα και αλήθεια … οι ανατολίτες και οι Πέρσες έχουν πιο νόστιμο φαγητό, αλλά μην στεναχωριέστε, μαγειρεύουμε εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια παραπάνω από σας και η εξάσκηση μας έχει κάνει καλύτερους, η εξάσκηση πάντα σε κάνει καλύτερο, αλλά πέρα από αυτά η αληθινή πραγματικότητα είναι ότι όλοι είμαστε δημιουργημένοι κατ' εικόνα Θεού. Όλους μας αγαπάει, μας αγαπάει ο Θεός που μας δημιούργησε. Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία της ζωής μου. Είμαι χαρούμενος που μου έχουν παραχωρήσει περισσότερα από πέντε λεπτά, φτωχέ μου φίλε είσαι καλός άνθρωπος και πέντε λεπτά εννοώ ... Αλλά, θέλω να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία της ζωής μου, πώς κατέληξα εδώ, πώς έφυγα από το Ιράν για ένα λόγο και πως ο Θεός είχε εντελώς διαφορετικό σχέδιο κατά νου. Και με αφορμή το ταξίδι μου θα ήθελα να σας προκαλέσω να σκεφτείτε για το ταξίδι μου και να απαντήσετε αυτό το ερώτημα: «ποιό είναι το σχέδιο και ο σκοπός του Θεού για τη ζωή μου (τη ζωή σας)». Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, πιστεύω ότι υπάρχει Θεός που δημιούργησε τα πάντα. Δεν μπορώ να σας το αποδείξω αυτό όπως φυσικά θα ήθελα … και ερχόμαστε στο θέμα της πίστης. Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει Θεός και κάποιοι πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός. Νομίζω ότι οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει ο Θεός έχουν μεγαλύτερη πίστη. Είναι καταπληκτικό το ότι μπορείς να πιστεύεις ότι δεν υπάρχει Θεός αλλά όλα τα πράγματα να είναι τόσο τέλεια, αυτό θέλει περισσότερη πίστη. Είμαι ένας άνθρωπος που έχει λίγη πίστη, μου αρέσει να πιστεύω σε πράγματα πιο ρεαλιστικά, οπότε πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος τέλειος δημιουργός, που είναι παντογνώστης και παντοδύναμος και γι' αυτό όλα είναι τόσο τέλεια. Πιστεύουν ότι υπήρξε μία έκρηξη από το τίποτα και όλα έγιναν τέλεια! Αυτό θέλει να έχεις πολύ μεγάλη πίστη! Εγώ δεν έχω ... Υπάρχει Θεός και αυτός ο τέλειος Θεός μας δημιούργησε όλους μας και έχει ένα τέλειο σχέδιο για τη ζωή μας. Γεννήθηκα στο νότιο Ιράν, σε μια μικρή πόλη που λέγεται Αμπαντάν. Οι γονείς μου, και οι παππούδες μου και κάθε άλλος που ήξερα δούλευαν στη βιομηχανία πετρελαίου. Η πόλη του Αμπαντάν είναι γνωστή για την εταιρεία πετρελαίου που υπάρχει εκεί και επίσης είναι γνωστή για τους όμορφους ανθρώπους της, παράγει πετρέλαιο, παράγει όμορφους ανθρώπους ... η γυναίκα μου λέει για μένα ότι «κλέβω την παράσταση». Μεγαλώσαμε σε αυτή τη μελαγχολική πόλη με πολύ ζέστη και υγρασία, ο πατέρας μου είχε μια μικρή οικογένεια, είχε δέκα αδέλφια και οκτώ αδελφές, βασικά επειδή ο παππούς μου δεν πίστευε στην τηλεόραση, γι' αυτό κατέληξε να έχει τόσα πολλά παιδιά, Προσπάθησα να κόψω την καλωδιακή (Τ.V.) στο σπίτι μου και μου κόστισε περισσότερο από το να καταλήξω να έχω ένα παιδί, καταλάβατε, οπότε η γυναίκα μου έμεινε έγκυος τέσσερις φορές ... Έφυγα από το Ιράν το 1987 γιατί ήθελα να μοιραστώ την πίστη μου, το Ισλάμ, με χριστιανούς. Είχα γεννηθεί σε μουσουλμανική οικογένεια, οι περισσότεροι Ιρανοί, που ζουν στο Ιράν, είναι μουσουλμάνοι, ένα πολύ μικρό ποσοστό είναι εβραίοι και ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό είναι αρμένιοι. Πιστοί του Ζωροάστρη, ένα μικρό ποσοστό από αυτούς έχουν πάει στην Ινδία και είναι γνωστοί ως πάρτιανς, πάρσιζ, και οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στο Ιράν είναι σιίτες, οπότε γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια σιίτικη οικογένεια. Ο παππούς μου ήταν ένας πολύ αυστηρός μουσουλμάνος ηγέτης, είχε χτίσει τζαμιά κλπ. και ο πατέρας μου είχε πάρει μέρος στην Επανάσταση (του Χομεϊνί). Μεγάλωσα μέσα σε ένα περιβάλλον έμπνευσης, ανθρώπων που έπαιρναν στα σοβαρά την πίστη τους. Έχουμε όλα τα είδη των μουσουλμάνων όπως εσείς έχετε όλα τα είδη των χριστιανών, όμως η οικογένειά μου ήταν μια οικογένεια αφιερωμένη στο Ισλάμ. Κι έτσι, γι’ αυτό το λόγο, ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου και να ευχαριστήσω και τον παππού μου ... και είχα πολλά ατυχήματα όσο μεγάλωνα, πάντα έκαμνα πράγματα που δεν έπρεπε να είχα κάνει .... κι έτσι συνέχεια είχα ατυχήματα και κάθε φορά που είχα ένα ατύχημα έβλεπα μια μορφή, έναν ψηλό άνθρωπο να στέκεται σε κάποια απόσταση από μένα παρακολουθώντας με. Μιλούσα γι’ αυτόν τον άνθρωπο ανοιχτά στους γονείς μου και στους φίλους μου και στον παππού μου. Και ο παππούς μου έλεγε «αυτός ο ψηλός που μου λες είναι ένας από τους ιμάμηδες του Ισλάμ, ένας από τους ηγέτες του Ισλάμ που ονομάζεται Αλί». Έτσι αναπτύχθηκε μέσα μου μια αγάπη για το Ισλάμ. Ένοιωθα ότι είμαι αφιερωμένος στο Ισλάμ και ήθελα να υπηρετήσω τον Αλλάχ. Μουσουλμάνος σύμφωνα με το νόημα της λέξης είναι αυτός που υποτάσσει τον εαυτό του στο θέλημα του Αλλάχ. Έτσι, το να είσαι μουσουλμάνος απαιτεί να αφιερωθείς 100% σε μια αποστολή. Εγώ απλώς είπα «ναι» σε αυτό και υπηρέτησα βασικά ως μουσουλμάνος, ένοιωθα δεμένος με το Ισλάμ όσο περισσότερα γινόταν. Ήθελα να κάνω περισσότερα από το να κάμνω πέντε φορές προσευχή, να νηστεύω ένα μήνα το χρόνο κλπ. Έτσι κατατάχθηκα στο Μπασίτς, αυτό που ξέρετε εδώ ως Χεζμπολάχ. Πόσοι ξέρετε τη Χεζμπολάχ; Οκέϊ. Χεζμπολάχ σημαίνει, στην ουσία, «Ομάδα του Αλλάχ», είναι πολιτική ομάδα και οι άνθρωποι που προσχωρούν σ' αυτή πιστεύουν ότι μάχονται για χάρη του Αλλάχ. Έτσι προσχώρησα σε αυτό τον στρατό και υπηρέτησα σε αυτό το στρατό για τρία χρόνια. Το 1987 ο παππούς μου, μου ζήτησε να φύγω από το Ιράν και να πάω στις Ηνωμένες Πολιτείες ώστε να μπορώ να μιλάω για το Ισλάμ στους χριστιανούς, να οδηγήσω τους ταλαίπωρους, παραπλανημένους τους χριστιανούς στο Ισλάμ … π.χ. εσάς! Έτσι έφυγα από το Ιράν κι έφτασα στο Πακιστάν. Έζησα στο Καράτσι περίπου δύο χρόνια. Στο Πακιστάν είναι σουνίτες μουσουλμάνοι οπότε διδασκόμουν σουνίτικο μουσουλμανισμό και πήγαινα και σε σιίτικο τζαμί στη γειτονιά μου. Το 1989 ταξίδεψα στη Μαλαισία και στη Μαλαισία με συνέλαβαν και μπήκα φυλακή γιατί είχα τριάντα πλαστά διαβατήρια. Το χάος της πολλαπλής εθνικότητας ήταν σαν μια αρρώστια που με κατέτρεχε και υπέφερα πάρα πολύ εξ αιτίας της. Κατέληξα στη φυλακή και στη φυλακή αναγνώρισαν ότι γνωρίζω πολύ καλά το Ισλάμ επειδή μελετούσα το Ισλάμ από πολύ μικρός. Ζήτησα ένα αντίγραφο του Κορανίου, κατάλαβαν ότι διαβάζω αραβικά και μου ζήτησαν να τους βοηθήσω με το να απαγγέλω το Κοράνιο, να απαγγέλω τις Αζάν - έτσι λέγονται οι προσευχές κλπ. Αισθάνθηκα μεγάλη τιμή που είχα αυτό το προνόμιο. Ανέλαβα αυτή την ευθύνη και άρχισα να διδάσκω στους ανθρώπους αυτά που γνώριζα. Είχα διδαχθεί επί πέντε χρόνια συστηματική θεολογία του Ισλάμ σε θεολογικές σχολές σε όλο το Ιράν. βασικά αντιλήφθηκαν και αναγνώρισαν, ότι είχα αποστηθίσει … το Κοράνιο αποτελείται από 114 Σούρες ή 114 βιβλία-κεφάλαια, και είχα αποστηθίσει πολλά από αυτά. Αυτό κάμναμε στη παιδική μας ηλικία, αποστηθίζαμε τα κεφάλαια το ένα μετά το άλλο και τελικά αποστήθιζες ολόκληρο το Κοράνιο. Έτσι, διάβαζα ολόκληρο το Κοράνιο κάθε 10 μέρες σαν συνήθεια. Αλλά αυτός είναι ο άνθρωπος και εγώ είμαι ευτυχής που εσείς διαβάζετε τη Βίβλο κάθε εβδομάδα. Σας τα λέω αυτά για να καταλάβετε το επίπεδο της αφοσίωσής μου στο Ισλάμ. Δεν τα έκαμνα αυτά επειδή τα είχα υποχρέωση, γιατί το Ισλάμ δεν ζητάει από τους μουσουλμάνους να κάνουν αυτά τα πράγματα, αλλά τα έκαμνα επειδή αγαπούσα τον Θεό, ήθελα να Τον υπηρετώ, ήθελα να το κάμνω με όλη μου τη ψυχή. Έτσι κάμνοντας αυτά τα πράγματα περνούσα ολόκληρες μέρες και ώρες, αμέτρητες ώρες, κάμνοντας διαλογισμό και μέσω αυτού του διαλογισμού απέκτησα πνευματικές δυνάμεις μέσω του Ισλάμ. Απέκτησα τη δύναμη να κλείνω τα μάτια μου και να λέω στους ανθρώπους τί κάνουν ή είχα εξωσωματικές εμπειρίες, έλεγα στους ανθρώπους τί συνέβαινε σε άλλα δωμάτια κλπ. Επίσης είχα αποκτήσει τη δύναμη να προσεύχομαι για τους εχθρούς μου και να παθαίνουν κακό. Προσπαθούσα να αυξήσω αυτή τη δύναμη κάμνοντας περισσότερο διαλογισμό και κάποτε που έκαμνα διαλογισμό πάνω σε κάποια χωρία του Κορανίου είχα μια απροσδόκητη συνάντηση με ένα πνεύμα που ήταν πολύ σκοτεινό. Τη στιγμή που το πνεύμα μπήκε στο δωμάτιο κατάλαβα ότι ήταν ένα κακό πνεύμα, αμέσως ένοιωσα φόβο και ήθελα να το πολεμήσω και να το διώξω. Έχουμε εκφράσεις έχουμε συγκεκριμένες φράσεις (αραβικά) .. ο σατανάς ..., βασικά «φύγε Σατανά, πιστεύω στο όνομα του Αλλάχ, διακηρύσσω το όνομα του Αλλάχ που είναι ελεήμων και φιλεύσπλαχνος», κλπ. καμιά δεν έφερνε αποτέλεσμα … είπα, «είμαι μουσουλμάνος, ..... πιστεύω στον Αλλάχ, δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από τον Αλλάχ, πιστεύω στον προφήτη Μωάμεθ, πιστεύω αυτό, πιστεύω εκείνο ...» κανένα αποτέλεσμα ... επέστρεφα στα χωρία του Κορανίου, κανένα αποτέλεσμα … και στην πραγματικότητα κάθε φορά που έλεγα αυτά τα πράγματα στα αραβικά ερχόμασταν όλο και πιο κοντά. Τώρα, σαν πέρσες … οι Ιρανοί είναι πέρσες, έχουν διαφορετική γλώσσα από τα αραβικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται «όλοι αυτοί οι μελαχρινοί ... όλοι τους είναι Άραβες» μην στενοχωριέστε, όλα αυτά είναι προκαταλήψεις, όπως εμείς νομίζουμε ότι όλοι οι ανοιχτόχρωμοι είστε ίδιοι ... εντάξει, αυτά πάντα γίνονται. Το θέμα είναι ότι τα αραβικά δεν ήταν η μητρική μας γλώσσα, κι έτσι σε κάποιο σημείο σταμάτησα να μιλάω στα αραβικά και φώναξα δυνατά στη γλώσσα μου, «Θεέ βοήθησέ με»! Τη στιγμή που το είπα αυτό άκουσα μια φωνή, όπως εσείς ακούτε τώρα τη δική μου, που μου είπε, «επικαλέσου το όνομα του Ιησού». Δεν το σκέφτηκα καθόλου αυτό, αλλά κατευθείαν μόλις το άκουσα είπα, «Ιησού, αν είσαι αληθινός, φανερώσου μου». Έχουν περάσει εικοσιένα χρόνια μετά από αυτό το γεγονός και ακόμη δεν καταλαβαίνω γιατί χρησιμοποίησα αυτή τη πρόταση έτσι. Αλλά, αυτή χρησιμοποίησα. Θα μπορούσα να είχα πει διάφορες εκφράσεις, θα μπορούσα να είχα πει, «Ιησού βοήθεια», ή «Ιησού», ή «βοήθησέ με Ιησού», αλλά είπα, «Ιησού, αν είσαι αληθινός, φανερώσου μου». Και το λέω γιατί είναι ένα κλειδί για να αναγνωρίσει κανείς ότι όλα αυτά που συνέβησαν σε μένα δεν ήταν κάτι που σχεδίασα εγώ. Λοιπόν, πριν τελειώσω αυτή τη φράση, το πνεύμα εξαφανίστηκε! Αλλά αυτό δεν ήταν η μεταστροφή μου αλλά είναι η ιστορία της σύγχυσής μου. Μπερδεύτηκα πάρα πολύ. Γιατί με βοήθησε ο Ιησούς; Δηλαδή, είμαι μουσουλμάνος … μη με παρεξηγήσετε … Πιστεύω στον Ιησού ως μουσουλμάνος. Ο Ιησούς είναι ένας από τους πέντε μεγάλους προφήτες. Στην ουσία είχε την πιο εντυπωσιακή γέννηση, συνέβη μέσω του Αγίου Πνεύματος, της Παρθένου Μαρίας κι έτσι είχε το Πνεύμα του Θεού εντός Του, είναι κάποιος που είναι στον Ουρανό τώρα, είναι ζωντανός. Τα πιστεύουμε αυτά ως μουσουλμάνοι. Αλλά ήταν προφήτης. Γιατί αυτός ο προφήτης με βοήθησε εμένα, όταν εγώ πιστεύω στον τελευταίο προφήτη, στον Μωάμεθ; Όταν πιστεύω στην τελευταία θρησκεία, το Ισλάμ; Γιατί, στο κάτω-κάτω, το Ισλάμ είναι η πιο τέλεια θρησκεία, σκεφτόμουν. Οπότε τα έλεγα αυτά, και σκεφτόμουν πάνω σ' αυτά, και είπα, «πιστεύω με όλη τη καρδιά μου σε αυτή τη θρησκεία. Γιατί ο Ιησούς βοήθησε έναν μουσουλμάνο σαν εμένα;» Εννοούσα, αν είχε βοηθήσει κάποιον όχι σωστό μουσουλμάνο δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αλλά εμένα! Και αμέσως θυμήθηκα, όταν ήμουν στο σπίτι μου και μελετούσα το Κοράνιο οι διδάσκαλοι μας έλεγαν, «δεν πρέπει να κάνεις τέτοιες ερωτήσεις, πρέπει πάντα να κρατιέσαι μακριά από αυτές. Αυτές τις ερωτήσεις κανείς δεν μπορεί να τις απαντήσει, και αυτές οι ερωτήσεις έχουν τη δυνατότητα, ή να σε τρελάνουν, ή να σε κάνουν άπιστο, κάποιο που αρνείται το Θεό». Και σκεφτόμουν, «αυτή η ερώτηση που έκανα υπάρχει η δυνατότητα να είναι μια από αυτές τις ερωτήσεις ... και πρέπει να την ξεχάσω αυτή την ερώτηση, να ξεχάσω ό,τι μου συνέβη και να προχωρήσω στη ζωή μου». Οπότε τα ξεχνάω, πάω στο κρεβάτι, κοιμάμαι, ξυπνάω το πρωί και το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι, «γιατί ο Ιησούς σε βοήθησε;» Αμέσως, πετάγομαι, κοιτάω προς την μεριά που το άκουσα αλλά δεν υπήρχε κανείς εκεί. Σκέφτηκα, «από πού μου ήρθε αυτή η σκέψη;». Τέλος πάντων, βγήκα έξω από το κελί, γιατί μας μετρούσαν και ότι άλλο και όταν πηγαίναμε να φάμε ξεκινούσαμε το φαγητό λέγοντας «εις το όνομα του Αλλάχ που είναι φιλεύσπλαχνος και ελεήμων» αλλά πριν το πω αυτό ... «γιατί ο Ιησούς σε βοήθησε;» Πάλι! Αυτή η φωνή! Και αυτή η φωνή με ακολουθούσε για τις επόμενες δύο εβδομάδες, παντού, σε σημείο να μην μπορώ πλέον να κάνω διαλογισμό. Δεν μπορούσα να διαβάσω πλέον το Κοράνιο. Κάθε φορά που ήθελα να προσευχηθώ και προσευχόμουν πέντε φορές την ημέρα, άκουγα το όνομα του Ιησού ξανά και ξανά. Απήγγειλα τα κείμενα τα οποία ήταν μέρος της ιεροτελεστίας αλλά το μόνο που άκουγα ήταν, «γιατί σε βοήθησε ο Ιησούς;» Αυτό το γεγονός με είχε τόσο πολύ αναστατώσει που έλεγα στο Θεό, «Θεέ μου δεν μπορώ ... έχασα την οικειότητα, είμαι τόσο μπερδεμένος, Σε έχω ανάγκη για να μου δείξεις το δρόμο». Και το είπα αυτό επειδή, σκέφτηκα, η ζωή είναι σαν ένα βουνό, το πνευματικό ταξίδι είναι σαν βουνό, σκαρφαλώνεις από διαφορετικές μεριές και φτάνεις στην ίδια κορυφή. Και σκεφτόμουν, ίσως για μένα υπάρχει ένας διαφορετικός τρόπος να αναρριχηθώ επάνω. Είπα, ποιός είμαι εγώ που θα πω στο Θεό από ποιό δρόμο θα πάω; Εγώ θέλω να ακολουθήσω το Θεό και όποιον δρόμο μου δείξει θα τον ακολουθήσω. Έτσι άρχισα να προσεύχομαι και να νηστεύω και έλεγα, Θεέ μου δείξε μου το δρόμο και εγώ θα Σε ακολουθήσω και ότι θέλει ας γίνει. Έτσι προσευχήθηκα για δύο εβδομάδες. Και μετά από δύο εβδομάδες … καμιά απάντηση! μου βγήκε η πίστη, καταλάβατε, τα έδωσα όλα όσα είχα και καμία απάντηση! Σε αυτό το σημείο νευρίασα λίγο ... το ιρανικό στυλ είναι λίγο διαφορετικό από το καναδικό στυλ. Σαν Ιρανοί είμαστε ... εμείς οι άνθρωποι της Μέσης Ανατολής είμαστε πολύ απλοί άνθρωποι ... εσείς είστε πολύ πολύπλοκοι. Σας έλεγα μια ιστορία σχετικά με τη γυναίκα μου ... Όταν ήρθα εδώ, είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση ... δηλαδή, μπορείτε να φανταστείτε, ήρθα από τη Μέση Ανατολή στη Βόρεια Αμερική, συνάντησα τη γυναίκα μου εδώ, γιατί η μάνα μου την είδε και τη στιγμή που είδε τη γυναίκα μου είπε, «αυτή είναι η γυναίκα που θα παντρευτείς» ... της έδωσε το δαχτυλίδι και της είπε «εσύ θα γίνεις γυναίκα του γιού μου»! Βρέθηκα στη πιο τρομακτική στιγμή της ζωής μου. «Ξέρω!» είπε, «εμπιστέψου με! Ξέρω!» ... κι είχε δίκιο. Μια φορά πήγα στην περιοχή των Κινέζων, αυτή δούλευε, την συνάντησα, της έδωσα λουλούδια, και όταν την είδα μου λέει: – «σου είπε ο αδελφός σου;» – «τί να μου πει ο αδελφός μου;» – «πήγαινε πίσω και ρώτα τον, του άφησα ένα μήνυμα για σένα» λέω, «ο αδελφός μου είναι στο Richmond, εγώ είμαι στην περιοχή των Κινέζων ... θέλεις να πεις να πάω πίσω στο Richmond να τον ρωτήσω τί του είπες να μου πει; Κι εσύ είσαι εδώ; Τί του είπες να μου πει;» και τρέχοντας έρχεται κοντά μου και λέει: – «Οπ, τελείωσε!» – «Τί τελείωσε;» – «Τέρμα! Μη μου τηλεφωνήσεις! Μη ξανάρθεις ποτέ εδώ! Δεν θέλω ποτέ να σε ξαναδώ! Ξέρω ...!» – «Τί ξέρεις;» – «Ξέρω ...!» Δεν ήξερα τί ήξερε αυτή ... αλλά είχε πει, «Ξέρω ...! Τελείωσε! Μη μου ξανατηλεφωνήσεις!» είπα, «όκεϊ!». Οπότε πήγα σπίτι μου και μετά τρεις μέρες με παίρνει τηλέφωνο και λέει, «πρέπει να σε δω αμέσως τώρα! Θα βγω από το σπίτι μου κι έλα να με βρεις» λέω, «οκέι, έρχομαι εκεί» – «γιατί δεν μου ξανατηλεφώνησες;» – «εσύ μου είπες να μη σου ξανατηλεφωνήσω!» – «ναι, εγώ το είπα αυτό, αλλά εσύ έπρεπε να μου τηλεφωνήσεις!» Αυτοί οι άνθρωποι μας μπερδεύουν πολύ … εμείς οι Πέρσες όταν λέμε κάτι το εννοούμε! Εδώ το άκουσα για πρώτη μου φορά, άκουσα … ένα ζευγάρι ήρθαν σε μένα κι αυτή μου λέει, «ο σύζυγός μου λέει, σε αγαπώ γλύκα, αλλά δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου»! Λέω, «τί; τί είναι αυτό;» Έχετε όλες αυτές τις πολλές διαβαθμίσεις για τα συναισθήματα που αισθάνεστε για κάποιον ... Εμείς λέμε σε κάποιον «σε αγαπώ ...! Μου αρέσεις πάρα πολύ!» εσείς «οκέι ..., έι ..., έι …, έι» και μετά «δεν μου αρέσει αυτό το άτομο τόσο πολύ» και μέχρι το «σε μισώ» υπάρχει ολόκληρο φάσμα διαβαθμίσεων. Για μας είναι πολύ απλό …, «σε αγαπώ και θα δώσω και τη ζωή μου για σένα!» «Δεν μου αρέσεις και ... θα πεθάνεις!» Οι περισσότεροι πάστορες όταν τελούν τους Γάμους λένε, «σε ευτυχία και σε δυστυχία, σε πλούτο και φτώχια, σε υγεία και αρρώστια, μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος ... θα ήθελες να τιμάς αυτό το πρόσωπο;» οι περισσότεροι σε αυτή την περίπτωση διστάζουν να το πουν αυτό, ακούγεται σαν ισόβια δέσμευση. Εγώ δεν ανησύχησα, είπα «γλύκα, θα σε αγαπάω μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος και αν είσαι κακιά μαζί μου ο θάνατος μπορεί να το κανονίσει ...». Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εσείς οι ανοιχτόχρωμοι άνθρωποι είστε τόσο πολύ προβληματικοί … έφηβοι! Τα παιδιά μου ξέρουν, «ο πατέρας μου ήταν μέλος της Χεζμπολάχ ...» Εκείνη την ημέρα στη φυλακή ήμουν απορροφημένος από το ιρανικό στυλ. Είπα στο Θεό,«αυτό είναι! Ξέρεις κάτι; Δεν ξέρω καν αν υπάρχεις! Δεν υπάρχεις! Γιατί, όλη μου τη ζωή προσπαθούσα να Σε υπηρετήσω. Έχω κάνει οτιδήποτε μπορούσα για να Σε υπηρετήσω, για να Σε ευχαριστήσω, για να Σε ικανοποιήσω! Προσευχόμουν, μελετούσα το Κοράνιο, νήστευα υπερβολικά, έχω κάνει οτιδήποτε μπορούσα για να Σε υπηρετήσω, αλλά δεν ήταν αρκετό! Έρχεσαι και με μπερδεύεις με το όνομα του Ιησού! Μετά δεν μου δείχνεις το δρόμο να Σε ακολουθήσω. Από αυτή τη στιγμή θα πάω και θα ζήσω τη ζωή μου! Θα ζήσω τη ζωή μου όπως εγώ νομίζω και όταν πεθάνω, αν υπάρχει Θεός και αν υπάρχει η ημέρα της Κρίσεως, Αυτός ο Θεός δεν μπορεί να με κρίνει! Γιατί, λένε, ότι ο Θεός είναι ικανός να δει τις καρδιές και Αυτός το ήξερε, μέσα από την καρδιά μου Τον αγαπούσα! Τί σημασία είχε γι’ Αυτόν με ποιό όνομα Τον αποκαλούσα; Γιατί Αυτός ήξερε ότι εννοούσα Αυτόν. Και αν έχει σημασία γι' Αυτόν με ποιό όνομα θα Τον αποκαλώ, Τον ρωτάω! Πες μου! Θα σε ακολουθήσω. Θα κάνω οτιδήποτε πεις. Αλλά με μπερδεύεις πρώτα και μετά δεν μου απαντάς! Είναι δικό Σου το φταίξιμο που είμαι σε αυτό το καράβι!» Έτσι ήταν! Δεν ήταν δικό μου φταίξιμο ...! Αάα χα! Αεροπλάνο! Μάλιστα! ... Αυτό το «καράβι» (η γυναίκα του) ήταν φταίξιμο της μάνας μου ... Και είπα, «ξέρεις κάτι; Θα πάω να ζήσω τη ζωή μου! Θα πάω να κάνω ότι θέλω και όταν πεθάνω, αν υπάρχει Θεός και με κρίνει τότε δεν είναι δίκαιος και αν δεν είναι δίκαιος δεν έχει καμιά σημασία αν Τον ακολουθώ ή όχι, γιατί θα με κρίνει άδικα ούτως ή άλλως!» Η γυναίκα μου λέει, «θα έπρεπε να γίνεις δικηγόρος!» Αλλά ανόητα τράβηξα μια γραμμή στο Θεό. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα συνέβαινε αυτό, αλλά τελικά είναι αυτό που συνέβη εκείνη τη στιγμή. Τη στιγμή που τα είπα αυτά, ολόκληρο το δωμάτιο γέμισε από την παρουσία του Θεού! Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αυτό ... δηλαδή όταν ο Θεός είναι σε ένα μέρος, το ξέρεις! Δεν είναι ανάγκη να κάνεις τίποτε, δεν είναι ανάγκη να ανακοινώσεις τίποτε. Εσύ το ξέρεις! Επειδή κάθε κύτταρο στο σώμα σου φωνάζει: «είσαι μέσα στην παρουσία του Θεού»! Και ξέρεις … όταν ο Θεός έρχεται σ’ ένα μέρος δεν Τον ενδιαφέρει ν’ έρθει με τυμπανοκρουσίες και σαματά. Είναι πάρα πολύ ευγενικός, είναι ένας ταπεινός Θεός! Όχι ακριβώς γιατί είναι ευγενικός και ταπεινός, αυτό δεν σημαίνει τίποτε, αλλά γιατί κάθε κύτταρο στο σώμα σου κραυγάζει και φωνάζει μέσα στην Παρουσία του Παντοδύναμου Θεού. Εκείνη τη στιγμή που ο Θεός μπήκε στο δωμάτιο αμέσως ήξερα δύο πράγματα γι' Αυτόν. Ένα, ότι είναι Άγιος Θεός. Δεύτερο, ότι είναι δίκαιος Θεός. Η στιγμή που έμαθα αυτά τα πράγματα ήταν Η ΣΤΙΓΜΗ, ήταν σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος και όλα τα πράγματα ξεκαθάρισαν. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή που γνώρισα αυτά τα πράγματα γι' Αυτόν, είχα αποκάλυψη για τον εαυτό μου, ότι εγώ είμαι ένα μη-άγιο πρόσωπο και ότι είμαι μη-δίκαιος. Και αυτό πραγματικά μου προκάλεσε μεγάλη αίσθηση γιατί σε όλη μου τη ζωή είχα κάνει τα πάντα για να είμαι σωστός σύμφωνα με τον Νόμο. Αλλά ήξερα … ΕΓΩ ήξερα, όχι επειδή με έκρινε κάποιος, ΕΓΩ ήξερα ότι είμαι μη-άγιος και μη-δίκαιος! Έτρεξα στη γωνία του δωματίου και κυριολεκτικά κουλουριάστηκα, τα γόνατά μου ήρθαν στο πρόσωπό μου, έχωσα το πρόσωπό μου ανάμεσα στα γόνατά μου και το υπόλοιπο κεφάλι μου ανάμεσα στα χέρια μου και έκραζα, «συγχώρα με, συγχώρα με, συγχώρα με, συγχώρα με, συγχώρα με ...». Τώρα πρέπει να καταλάβετε, σαν μουσουλμάνος, ο Θεός ποτέ δεν έρχεται να σε επισκεφθεί. Και στο Κοράνιο λέγεται ότι δεν είναι καλό για τον Αλλάχ να έχει συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιο ανθρώπινο ον. Γι’ αυτό και ο προφήτης Μωάμεθ δεν είχε ποτέ συνάντηση με τον ίδιο τον Αλλάχ, άγγελος ερχόταν σε αυτόν. Αλλά το Κοράνιο διδάσκει ότι ο Αλλάχ θα έρθει να καταστρέψει τον άπιστο. Και είχα γίνει άπιστος. Και στο Ισλάμ επίσης υπάρχει μια ασυγχώρητη αμαρτία, που πρέπει να αποφευχθεί. Βασικά το να έχεις τον Θεό ... το να βάλεις θεό δίπλα στο Θεό. Και όταν ανυψώνεις τον εαυτό σου στη θέση του να λες, «θα πάρω απόφαση για τη ζωή μου», έχεις ανυψώσει τον εαυτό σου στη θέση του Θεού και λες, «ο Θεός δεν θα αποφασίζει για μένα, δεν υποτάσσομαι στο Θεό», όπως το εννοούν οι μουσουλμάνοι, «αλλά, εγώ θα αποφασίζω για τη ζωή μου». Σε εκείνο το σημείο έχεις διαπράξει τη μοναδική ασυγχώρητη αμαρτία και ποτέ δεν θα συγχωρηθείς! Και το είχα κάνει αυτό! Και το Κοράνιο διδάσκει ότι ο Αλλάχ θα έρθει … ο Ίδιος Του θα έρθει και θα καταστρέφει τους απίστους. Τώρα, αισθανόμουν, ότι ο Θεός είναι στο δωμάτιο και σκεφτόμουν ότι ήρθε για να με καταστρέψει, ήξερα ότι είχα αμαρτήσει και ήξερα ότι μου άξιζε να πεθάνω. Αλλά έτρεξα στη γωνία του δωματίου ελπίζοντας να βρω καταφύγιο και φώναζα για συγχώρεση, γνωρίζοντας όμως ότι η συγχώρηση ήταν αδύνατη για μένα. Τώρα, ο αδελφός μου που μοιραστήκαμε μαζί μεγαλώνοντας το ίδιο σπίτι είπε ότι γνώρισα τον Ιησού … σας ζηλεύω! Σας ζηλεύω! Θα ήθελα να είχα μεγαλώσει με τη γνώση ενός τέτοιου Θεού! Θα ήθελα να είχα μεγαλώσει γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι τόσο συγχωρητικός! Θα ευχόμουν να ήξερα ότι αγαπά τόσο πολύ! Θα ήθελα να ήξερα ότι η ιστορία του Ασώτου Υιού είναι πραγματικότητα! Δεν ανατράφηκα με τέτοια πράγματα! Απλώς έκραζα, «συγχώρα με, συγχώρα με, συγχώρα με ...» κανένα δικαίωμα, καμιά ελπίδα! Καθώς έκραζα, «συγχώρα με, συγχώρα με, συγχώρα με ...» αισθάνθηκα ένα άγγιγμα στον ώμο μου και μια φωνή που είπε, «σε συγχωρώ!». Την στιγμή που άκουσα «σε συγχωρώ» αισθάνθηκα σωματικά ότι μου έχουν συγχωρεθεί όλα! Ένοιωσα ότι αυτά τα λόγια μεγάλωσαν μέσα μου και έφτασαν μέσα στα βάθη της καρδιάς μου και της ψυχής μου και άρπαξαν όλες τις αμαρτίες της ζωής μου και τις πέταξαν από πάνω μου! Και δεν ήξερα ακριβώς πώς ήταν αυτό δυνατόν, γιατί στο Ισλάμ λέμε, «εις το όνομα του Αλλάχ ο οποίος είναι φιλεύσπλαχνος και ελεήμων» αλλά δεν ξέρουμε αν έχουμε συγχωρεθεί εδώ στη γη. Πρέπει να πεθάνουμε, πρέπει να περιμένουμε την ημέρα της Qiyāmah, την ημέρα της Ανάστασης, της Κρίσης και εκείνη την ημέρα θα μάθουμε ποιός έχει συγχωρεθεί και ποιός όχι. Γι’ αυτό το λόγο στο Κοράνιο δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά, ότι ο ίδιος ο Μωάμεθ έχει συγχωρεθεί ή ότι έχει πάει στον Ουρανό. Ο προφήτης Μωάμεθ, όπως κάθε άλλος, πρέπει να περιμένει την ημέρα της Κρίσης και εκείνη την ημέρα ο Αλλάχ θα επιτρέψει στον καθένα να μάθει ποιός θα πάει στον Παράδεισο και ποιός θα πάει στην Κόλαση. Το πιθανότερο είναι ότι ο Μωάμεθ ο οποίος είναι ο καλύτερος μουσουλμάνος θα πάει στον Παράδεισο αλλά δεν είναι εξασφαλισμένο. Οπότε δεν καταλάβαινα πως είναι δυνατόν ο Θεός να με συγχωρεί και να αισθάνομαι συγχωρημένος ΣΗΜΕΡΑ. Γνώριζα ότι Αυτός είναι Θεός και γνώριζα ότι είμαι συγχωρημένος αλλά δεν καταλάβαινα πως ήταν δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Έλεγα, ο Θεός με συγχώρεσε αλλά πώς είναι δυνατόν να το έκανε αυτό; Αυτός είναι ο Θεός, αλλά δεν ξέρω τίποτα για Αυτόν τον Θεό. Οπότε είπα: «Ποιός είσαι που με συγχωρείς και αισθάνομαι συγχωρημένος ΣΗΜΕΡΑ;» Και Αυτός είπε «Είμαι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή». Τότε σκέφτηκα, «το ξέρω, ο Θεός δεν μπορεί να μιλάει ανόητα, αυτές οι λέξεις θα σημαίνουν κάτι ανώτερο, αλλά δεν καταλαβαίνω τί σημαίνουν! Ποτέ δεν άκουσα αυτές τις λέξεις! Πως να ξέρω τι σημαίνουν;» Οπότε είπα «δεν καταλαβαίνω. Ποιό είναι το όνομά Σου;» και είπε «Ιησούς Χριστός, ο Ζωντανός Θεός» και έπεσα κάτω με το πρόσωπό μου ... δόξα τω Θεώ ... Έκλαψα εκείνη τη μέρα, έκλαψα για περίπου δύο ώρες ζητώντας την αγάπη Του. Μετά από δύο ώρες είπε, «Afshin, κοίταξέ Με» και κοίταξα και είδα μια οθόνη τηλεόρασης, κάτι σαν οθόνη τηλεόρασης, και είδα ανθρώπους από όλα τα διαφορετικά έθνη και από όλες τις διαφορετικές γενιές και καταλάβαινα ότι είναι αμαρτωλοί και είπα, «Θεέ μου, ζω μεταξύ όλων αυτών των αμαρτωλών» και είπε, «Afshin, σε συγχώρεσα εύκολα;» λέω, «ω, πολύ εύκολα. Τόσο εύκολα, σαν να πίνεις νερό!» αυτή είναι μια περσική έκφραση «τόσο εύκολα, σαν να πίνεις νερό!» και τότε σκέφτηκα, «όχι, όχι, μισό λεπτό, ακόμα πιο εύκολα κι από αυτό!» και Αυτός είπε, «Afshin, μπορώ να συγχωρέσω κάθε έναν από αυτούς τόσο εύκολα όπως συγχώρεσα εσένα αλλά ποιός θα πάει να τους το πει;» απάντησα «εγώ θα πάω!» Και είπε: «πήγαινε, θα Είμαι μαζί σου!» και έκανα τη μεγαλύτερη χαζομάρα της ζωής μου... σηκώθηκα πάνω κι έτρεξα έξω από το δωμάτιο ενώ ο Ιησούς βρισκόταν ακόμη μέσα στο δωμάτιο! Ποιός το κάνει αυτό; Αλλά ήμουν τόσο ενθουσιασμένος και -όπως στο στρατό, ... όταν σου λένε «τρέχα», τρέχεις, δεν περιμένεις- έτρεξα έξω από το δωμάτιο και πήγα στο μόνο μέρος που ήξερα, πήγα στο τζαμί όπου ήμουν καθοδηγητής και μαζεύτηκαν όλοι γύρω μου και με ρωτούσαν, «από που θα μας διδάξεις; Από το Κοράνιο; Από τη Resala; Από τα Χαντίθ;» κι εγώ είπα, «Όχι, όχι, όχι, όχι! Ξεχάστε τον Αλλάχ, ξεχάστε τον Μωάμεθ, ξεχάστε το Κοράνιο, ξεχάστε το Ισλάμ, μόλις είδα τον Ιησού Χριστό και μου είπε “Εγώ Είμαι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή” και θα σας συγχωρέσει όπως με συγχώρεσε κι εμένα ...» και μέσα στην αφέλειά μου τους είπα, «ακολουθήστε με!» Και το έκαναν αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο ... γιατί εγώ έτρεχα κάπως έτσι ... κι αυτοί «αααααααα!!!» Και είχα τόσο ξαφνιαστεί από αυτό που έγινε ... σκεφτόμουν, «το μήνυμα της συγχώρεσης! Σε όλους θα αρέσει αυτό!» Αλλά, δεν άρεσε σε όλους! Οπότε η ζωή ήταν και είναι ένα υπέροχο ταξίδι! Είχα το προνόμιο να πάω σε διαφορετικές χώρες, σε διαφορετικά μέρη και όλο αυτό το καιρό είχα το προνόμιο να μιλάω για το όνομα του Ιησού. Αγαπώ τη γυναίκα μου πολύ, έχουμε τρία παιδιά και ένα «στα σκαριά» ... το κοντινότερο πράγμα που μπορώ ... εννοώ ότι οι δικοί μου σημαίνουν πάρα πολλά για μένα, αλλά αν τους συγκρίνω με τον Χριστό, όλοι τους μαζί έχουν ελάχιστη σημασία. Κάτι συμβαίνει στην καρδιά μου, στο πνεύμα μου, όταν ακούω το όνομα του Ιησού ... νομίζω ότι οφείλεται στο ότι μπόρεσα να κοιτάξω στα μάτια Του. Ξέρετε, οι άνθρωποι τρέχουν γύρω από τις ημι-σακάτικες ζωές τους γιατί δεν ξέρουν πόσο πολύ τους αγαπάει ο Ιησούς! Οι άνθρωποι περνάν αυτή τη ζωή με μιζέρια και στενοχώρια γιατί δεν ξέρουν πόσο πολύ τους αγαπάει ο Ιησούς. Ξέρετε; Βρήκα ότι μπορώ να κάνω ένα πράγμα για αυτό τον κόσμο, για τους ανθρώπους που συναντάω. Η προσευχή μου και η ελπίδα μου είναι αυτή: ότι οι άνθρωποι θα γνωρίσουν πόσο τους αγαπάει ο Ιησούς! Και γι' αυτό το λόγο θέλω να μοιραστώ μαζί σας ... και στέκομαι μακριά από ... γιατί οι άνθρωποι ασχολούνται με πολύ ενδιαφέρον για το πως ήταν η μορφή του Ιησού, ... θέλω να πω, αυτό δεν είναι σημαντικό πράγμα! Έτσι κρατάω απόσταση επίτηδες, ακόμα και στο βιβλίο που έγραψα, μένω μακριά από όλα αυτά τα πράγματα γιατί θα ήθελα να κρατήσω την εστίαση στον Ιησού! Στην καρδιά του Ιησού! Τί θα ήθελε ο Ιησούς να κάνει για σας κι εμένα! Τί συνέβαινε στην καρδιά του Πατέρα! Θα ήθελα να πάρω τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και να είμαι στους Ουρανούς και να παρέμενα εκεί καμιά εικοσαριά χρόνια πριν γράψω αυτό το βιβλίο, ώστε να μπορώ να καταλάβω έστω σε κάποιο μικρό βαθμό την καρδιά Αυτού του θαυμάσιου Θεού! Θα ήθελα να περιγράψω για σας μόλις ένα θέμα σχετικά με τον Ιησού Χριστό: Τα μάτια Του. Ο Ιωάννης λέει, σε συνέχεια του αιτήματος του Μωυσή: «επέτρεψε μου να δω τη δόξα Σου» ο Ιωάννης ολοκληρώνει στο 1ο κεφάλαιο και λέει, «στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και ο Λόγος ήταν Θεός. ... Και όλα δημιουργήθηκαν μέσω Αυτού. Αυτός ήταν το Φως των ανθρώπων», και στον στίχο 14 λέει, «ο Λόγος έγινε σάρκα και κατοίκησε ανάμεσα μας (ή μέσα μας) και είδαμε τη δόξα Του». Αλλά, ο Ιωάννης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, είχε το κεφάλι του στο στήθος του Ιησού και ότι είδε τη δόξα του Ιησού πάρα πολλές φορές. Αλλά, θα ήθελα απλώς να σας πω, ότι όταν κοιτάς στα μάτια του Ιησού κατευθείαν θα δεις ότι αυτά τα μάτια σε αρπάζουν και βυθίζεσαι σε αυτόν τον Ωκεανό! Και αυτός ο Ωκεανός είναι τόσο λευκός! Δεν έχει χρώματα! Δεν έχει πάτο! Και δεν είναι φτιαγμένος από νερό! Είναι φτιαγμένος από κάθε καλό πράγμα που θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Είναι φτιαγμένος από ειρήνη, χαρά, αγάπη, καλοσύνη, θεραπεία. Είναι φτιαγμένος από κάθε υπέροχο πράγμα που είναι ο Θεός. Και ακριβώς στη μέση αυτού του Ωκεανού αιωρείσαι εσύ! Αλλά αυτό το Θαύμα, πραγματικά, μπορεί να σε κοιτάξει στα μάτια! Είναι σαν … όταν λέει, «ο Λόγος ήταν ΠΡΟΣ τον Θεό», στα ελληνικά το «προς» εκφράζει αυτή τη συνάφεια, ότι ο Λόγος κοιτάει ... ο Θεός ... ο Θεός κοιτάει προς Αυτόν, κοιτιούνται κατευθείαν στα μάτια ο Ένας του Άλλου και ξέρουν ότι υπάρχουν ο Ένας εξ αιτίας του Άλλου! Και ο Ένας λέει «δεν μπορώ να υπάρχω χωρίς Εσένα, δεν θέλω να υπάρχω χωρίς Εσένα», και ο Πατέρας το λέει αυτό στον Υιό και ο Υιός γυρνάει και λέει στον Πατέρα, «ναι, η αγάπη Μου είναι η ίδια για Σένα». Και φαντασθείτε, ο Ιησούς λέει, στο κεφάλαιο 15 του Ιωάννη, «Πατέρα όπως Εσύ αγάπησες Εμένα αγάπησα αυτούς!» (15.9 Καθώς ηγάπησέ με ο πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς· μείνατε εν τη αγάπη τη εμή.) Και όλη η καλοσύνη του Θεού είναι στραμμένη σε σας, προσωπικά και όλο αυτό είναι για σας, και σας λέει ... μιλάει στην καρδιά σας, μιλάει στα βαθύτερα μέρη της ψυχής σας και του σώματός σας και λέει «Σε αγαπάω! Σε αγαπάω με όλη Μου την ύπαρξη!» Φαντάσου ο Θεός, ο Δημιουργός του ουρανού και της γης! Αυτός που δημιούργησε ολόκληρο το σύμπαν! Αυτός ο παντοδύναμος Θεός, σου λέει, «Σε αγαπάω! Με όλη Μου την Ύπαρξη σε αγαπάω!» Μην αφήνετε κανέναν άλλον να σας τα λέει αλλιώς! Δεν καταλαβαίνετε όταν λέω για τον Θεό ότι τόσο πολύ αγαπάει τον κόσμο. Θα ήθελα να καταλάβετε, όταν λέει, «σας αγαπάω τόσο πολύ, ώστε σας έστειλα τον αγαπημένο μου Υιό!» Θα ήθελα να ξέρετε, πόσο βαθιά αυτό το γεγονός, κινεί τον Ουρανό! Εννοώ, ότι, οι άγγελοι κοιτάνε στην αγάπη του Θεού για σας και μένα και τους εμπνέει να ψάλλουν, να Τον λατρεύουν! Και εμείς κοιτάμε στους Ουρανούς, βλέπουμε την αγάπη του Θεού και παίρνουμε έμπνευση για το ίδιο πράγμα, να λατρέψουμε, να ψάλλουμε για Αυτόν τον θαυμάσιο Θεό! Και όταν τα έχεις ακούσει όλα αυτά και βυθίζεσαι στο μέσον αυτού του Ωκεανού, ξαφνικά συνειδητοποιείς ... αυτό είναι το χρώμα των ματιών του Ιησού! Δεν υπάρχει τίποτε στον ουρανό που να με ενδιαφέρει. Δεν υπάρχει τίποτε στη γη που να με ενδιαφέρει, δεν ψάχνω να μου ανοιχτούν χρυσοί δρόμοι, η αναγνώριση, η τροφή. Δεν με ενδιαφέρει τίποτε! Θέλω μόνο να βλέπω τη δόξα Του για πάντα! Και ποθώ διακαώς, ποθώ διακαώς, όλοι εσείς φίλοι μου να έρθετε μαζί μου ... ο καθένας, κάθε άνδρας, κάθε γυναίκα που συναντώ, να έρθει μαζί μου, κάθε νέος και κάθε γέρος, να έρθει μαζί μου Εκεί ... να έρθει μαζί μου, σε αυτό το ταξίδι της αγάπης! Σήμερα το βράδυ θα ρωτήσω τον Κύριο, «τί έχεις στο μυαλό Σου για τους αδελφούς και τις αδελφές μου εδώ πέρα;» «Γιατί είστε εδώ;» Δηλαδή, περίπου 55 χρόνια ... συναντήσεων που διαρκούν όλη τη μέρα, πλήρεις Ευαγγελίου ... «Γιατί είστε εδώ σήμερα το βράδυ;» «Ποιό είναι το σχέδιο που έχει ο Θεός για μας;» Θέλω να πω, πρέπει να του δώσουμε την αξία που αρμόζει σε ένα μεγάλο γεύμα πρέπει να δοθεί η σωστή αξία ... στο ότι κάποιος μοιράζεται μια ριζοσπαστική μαρτυρία, γιατί όλες αυτές οι μαρτυρίες μου δεν αξιολογούνται σαν κάτι άλλο παρά, ένας αμαρτωλός σωσμένος δια της Χάριτος. Κανένας διαφορετικός; Ένας αμαρτωλός σωσμένος δια της Χάριτος! Όλοι αυτό είμαστε ... καμιά διαφορά ... ο καθένας είναι λίγο ... λίγο διαφορετικός, γιατί ως μέλος εξτρεμιστικής οργάνωσης και είχα αυτή τη συνάντηση με την αγάπη του Θεού, αλλά κι εσείς είχατε την ίδια συνάντηση με την αγάπη του Θεού, με κάποια άλλη μορφή. Σήμερα το βράδυ είμαστε εδώ ακριβώς για να σκεφτούμε, για να διατυπώσουμε την ερώτηση. Ξέρετε τίποτε δεν είναι τυχαίο, ακόμη και η ερώτηση που διατύπωσα, «Ιησού αν είσαι αληθινός φανερώσου μου». Όταν είπα στην προσευχή μου, «θέλω να μάθω την αλήθεια! Δείξε μου τον δρόμο!» ήρθε και μου είπε, «Εγώ ειμί η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή». Αυτός μου ενέπνευσε ακόμη και την ερώτηση μέσα μου. Δηλαδή μου έβαλε την ερώτηση μέσα μου και τότε μου έδωσε την απάντηση στην ερώτηση που Αυτός μου είχε βάλει. Έτσι μπόρεσα να περπατήσω στον σχέδιο και στο σκοπό που είχε για μένα. Αυτός ο υπέροχος Θεός διαθέτει σχέδια και σκοπούς για τον καθένα σας σε αυτό το δωμάτιο. Δεν ξέρω που βρίσκεστε στο ταξίδι με το Θεό. Αλλά η ελπίδα μου είναι ότι θα το συνειδητοποιήσετε, ότι Αυτός ο Θεός δεν αφήνει λεπτομέρειες που να μη τις προσέχει, κάθε απλή λεπτομέρεια του σύμπαντος, δηλαδή, πως περιστρεφόμαστε γύρω από τον ήλιο και πως το καθετί περιστρέφεται και πως οι εποχές αλλάζουν, πως τα δένδρα ανθίζουν, πως γίνονται τα φρούτα, το καθετί γύρω μας συμβαίνει με τέτοια τέλεια λεπτομέρεια! Δεν έχει εγκαταλείψει τη ζωή σας σαν να πρόκειται για χαμένη υπόθεση, χωρίς σκοπό, αλλά, έχει σχεδιασμένη κάθε λεπτομέρεια για σας, εάν θέλετε εσείς να Τον αναζητήσετε! Η διαφορά μεταξύ των μεγάλων ανδρών και γυναικών του Θεό από τους συνηθισμένους ανθρώπους είναι αυτό το μοναδικό σημείο: αυτοί ποθούν διακαώς να γνωρίσουν το σχέδιο του Θεού για τη ζωή τους. Αν εσύ ποθούν διακαώς να γνωρίσεις το σχέδιο Θεού για τη ζωή σου γίνεσαι ένα ξεχωριστό πρόσωπο. Και αν δεν αγωνιάς; Γίνεσαι απλώς ένα συνηθισμένο άτομο. Γιατί νομίζεις ότι σε δημιούργησε ο Θεός; Για να γίνεις ένας ξεχωριστός ή ένας συνηθισμένος άνθρωπος; Με ακρίβεια η καρδιά μας, μας πληροφορεί ότι μας έχει δημιουργήσει για να γίνουμε ξεχωριστοί. Και είμαι εδώ για να σας πω αυτό: Γνωρίζω ... ως μουσουλμάνος που μεταστράφηκε … πολλοί κάνουν αυτή την ερώτηση, δηλαδή όπου κι αν πηγαίνουμε αυτές τις μέρες ακούμε ... όλοι ακούσατε για τζαμιά που θα χτισούν. Εκκλησία καμιά ..! Μόλις πριν λίγο μιλούσα με μια αδελφή μας και μου έλεγε, «στη Γερμανία, οι μουσουλμάνοι αγοράζουν όλες τις εκκλησίες και τις κάνουν τζαμιά» της λέω, «δεν ανησυχώ καθόλου! Δεν ανησυχώ καθόλου, γιατί όλες αυτές οι εκκλησίες που μετατρέπονται σε τζαμιά ήσαν άδειες, είναι άδειες. Οι μουσουλμάνοι τις γεμίζουν με ανθρώπους! Δόξαζε το Θεό γι' αυτό! Τώρα το μόνο που έχω να πω είναι, πήγαινε σε αυτό το τζαμί, μετέστρεψε όλους τους μουσουλμάνους σε χριστιανούς και θα αρχίσουν να γεμίζουν οι εκκλησίες μας!» Λέγεται ότι το 75% της δουλειάς είναι πώς να βάλεις το πλήθος μέσα στο κτίριο-εκκλησία. Άσε σ’ αυτούς αυτή τη δουλειά, εγώ μοιράζομαι την αγάπη του Ιησού! Το περασμένο χρόνο είχα πάει σε μια συγκέντρωση εδώ που οι μουσουλμάνοι γιόρταζαν την Ιντ-αλ-φιτρ (=το τέλος της νηστείας), τη γιορτή μετά το Ραμαζάνι και πήγα και θα μοίραζα μερικά δωρεάν dvd για τον Ιησού. Και ο Ιμάμης ήρθε σε μένα πολύ νευριασμένος, με φωτογράφησε, με απειλούσε, κι εγώ στράφηκα προς το μέρος του και του είπα, «κοίτα, ήμουν μέλος της Χεζμπολάχ» και ήταν Παλαιστίνιος ... λέω, «υπηρέτησα στο στρατό τρία χρόνια. Σας ξέρω εσάς! Δεν μπορείς να με φοβίσεις! Εσύ πρέπει να με φοβάσαι! Ξέρεις γιατί;» λέει, «γιατί;» του απαντάω, «γιατί δεν φοβάμαι να πεθάνω, κι έχω τη δύναμη του μηνύματος του Ιησού Χριστού ...». -«Αμήν, αμήν ...». Λέω, «σε αυτή τη χώρα ο καθένας μπορεί να μοιράζεται τη πίστη του. Αυτό λέγεται ελευθερία. Οι μέθοδοί σου να εκφοβίζεις τους ανθρώπους δεν περνάνε εδώ!» Εδώ που τα λέμε με μένα δεν περνάνε πουθενά ... πηγαίνω σε μουσουλμανικές χώρες και μοιράζομαι την αγάπη του Ιησού επίσης .... γιατί ... σας λέω αυτό, εμείς σαν χριστιανοί νομίζουμε ότι «όλοι αυτοί οι μουσουλμάνοι είναι κακοί!» Όλοι έχουμε τις προκαταλήψεις μας, ο ένας απέναντι στον άλλον. Υπάρχουν αυτοί που είναι ρεαλιστές και το παραδέχονται, κι αυτοί που προσπαθούν να το κρύψουν. Αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή ... όλοι έχουμε τις προκαταλήψεις μας. Θέλω να πω, ο αδελφός μας είπε, «είμαι ευαγγελικός, είμαι επιθετικός, δεν κρατώ αιχμαλώτους ...» φανταστείτε κάποιος με κελεμπία, με γενειάδα, να το έλεγε αυτό! Υπάρχουν αυτές οι προκαταλήψεις. Είμαι εδώ για να σας κάνω να συνειδητοποιήσετε τις προκαταλήψεις μας απέναντι στο Ισλάμ και απέναντι στους μουσουλμάνους. Γιατί αυτές οι προκαταλήψεις προκαλούν στην εκκλησία του Χριστού μια κατάσταση η οποία παραλύει την εκκλησία, η οποία φέρνει φόβο και ο Θεός δεν μας έχει δώσει φόβο! Όχι στο φόβο! Ο Θεός μας έχει δώσει αγάπη και κανένας δεν έχει όπλο εναντίον της αγάπης! Κανένας δεν μπορεί να σταματήσει την αγάπη! Όλοι θα αποτύχουν σε αυτό αργά ή γρήγορα!

Η Ιστοσελίδα του:

Το κανάλι του στο YouTube:

Share