ΠΕΡΙ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΙΝΩΝ ΑΛΛΩΝ - AFTER ALOSIN ALLOFRON ΕΝΝΙΟΤΕ ΚΑΙ ΑΦΡΩΝ

        Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Βιβλία και «Λόγοι»

5/6/11

ΕΡΑΣΜΟΥ «ΜΩΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ»

«ΜΩΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ»
του Εράσμου (1469-1537)

Μετάφραση: Στρατής Τσίρκας,
Εκδόσεις, Ηριδανός 1970
  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«ΜΩΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ» ΤΟΥ ΕΡΑΣΜΟΥ (1469-1537)
Ολόκληρο το βιβλίο είναι διαθέσιμο στο Διαδίκτυο
στη διεύθυνση: http://www.scribd.com/doc/17282125/-
 
  1  
   
 

Μιλά η Τρέλα


(/36) Γιατί βγήκα στη μόστρα μ’ αυτά τ’ αλλόκοτα ρούχα, θα το μάθετε, αν κάνετε τον κόπο και μου δώσετε αυτί. Όχι εκείνο, βέβαια, που δίνετε στους ιεροκήρυκες, άλλα το άλλο που στήνετε τόσο καλά στα πανηγύρια, για τους τσαρλατάνους, τους σαλτιμπάγκους και τους τζουτζέδες, η εκείνο το γαϊδουρίσιο που έστησε άλλοτε ο Βασιλιάς μας ο Μίδας στον Πάνα. Μ’ έπιασε η λόξα να σας κάνω κομμάτι το σοφιστή. Όχι σαν αυτούς που παραγεμίζουν το κεφάλι των νέων με πληχτικά κουροφέξαλα, και τους μαθαίνουν να καυγαδίζουν με πείσμα, χειρότερα κι από γυναίκες. Όχι. Θα μιμηθώ εκείνους τους αρχαίους, που για ν’ αποφύγουν τον ντροπιαστικό τίτλο του σοφού, προτίμησαν να λέγονται σοφιστές, και δουλειά τους ήταν να συνθέτουν εγκώμια σε θεούς και ήρωες. Θ’ ακούσετε λοιπόν ένα εγκώμιο, όχι του Ηρακλή μήτε του Σόλωνα, μα το δικό μου, της Τρέλας.

(/44) Ας εξετάσουμε όμως με λεπτομέρειες την υπόθεση.

Ποιος δεν ξέρει πως τα παιδικά χρόνια του ανθρώπου είναι απ’ (/45) όλα τα πιο χαρούμενα, τα πιο ευχάριστα; Μα τι έχουν λοιπόν τα παιδιά και τα φιλούμε, τ’ αγκαλιάζουμε, τα χαϊδεύουμε, αφού κι ένας εχθρός ακόμα τρέχει να τα βοηθήσει;

Μια λεοπάρδαλη σκοτώνει ένα θηλυκό μπαμπουΐνο που ήταν όμως έγκυος και τη στιγμή που σκότωνε τη μάνα γεννήθηκε το νεογνό-μπαμπουϊνάκη. Όταν το είδε η λεοπάρδαλη παράτησε το θήραμά της, τη σκοτωμένη μάνα του και όλη την ημέρα προστάτευε το νεογέννητο μπαμπουϊνάκι.
Τι άλλο από τη γοητεία της τρέλας; Η προνοητική Φύση εφοδιάζει μ’ αυτήν τα βρέφη, για ν’ αλαφρώνουν με κάποια διασκέδαση τους κόπους όσων τ’ αναθρέφουν, και να κερδίζουν την εύνοια όσων τα προστατεύουν. Κι η νιότη που έρχεται κατόπι, πόσο τους γοητεύει όλους, με πόσο άδολη καρδιά την κανακεύουν, με πόση ζέση της κάνουν πλάτες, με πόση προθυμία της δίνουν ένα χέρι βοήθεια! Από πού βαστάει λοιπόν, σας ρωτάω, αυτή η γοητεία των νέων; Από μένα (την τρέλα) βέβαια, που τους γλυτώνω απ’ τη φρονιμάδα, άρα κι απ’ τη γκρίνια.

Ψέματα; Έτσι και μεγαλώσουν κομματάκι, με την πείρα και τη μελέτη, αρχίζουν και σκέφτονται σαν άντρες κι αμέσως η ομορφιά τους μαραίνεται, η ορμή τους ξεθυμαίνει, το κέφι τους κρυώνει, το σφρίγος τους πέφτει. Όσο φεύγει ο άνθρωπος από κοντά μου (από την τρέλα), τόσο λιγότερο ζει, ώσπου φτάνουν τα μελαγχολικά γεράματα, δύσκολα για τους άλλους, δύσκολα και για τα ίδια, που κανένας θνητός δε θα τα σήκωνε, αν δε βρισκόμουν πάλι εγώ (η τρέλα), πονόψυχη σε τόσες μιζέριες. Όπως οι θεοί των ποιητών, που με τη μεταμόρφωση γλυτώνουν κάποιο δυστυχισμένο από το θάνατο, έτσι κι εγώ ξαναφέρνω, όσο γίνεται, στην παιδική ηλικία, αυτούς που βρίσκονται πια μπρος στον τάφο. Σωστά λέει γι’ αυτούς ο κόσμος πως «ξαναμωράθηκαν».


(/49) Ο Βάκχος, λόγου χάρη, γιατί να είναι πάντα έφηβος με ωραία μαλλιά; Γιατί ζει, μεθυσμένος κι αναίσθητος, μέσα στα γλέντια, τους χορούς, τα τραγούδια και τα παιχνίδια, κι αποφεύγει να ‘χει την παραμικρή σχέση με την Παλλάδα. Τόσο λίγο τον κόφτει να περάσει για γνωστικός … δεν τον πειράζει να τον λένε τρελό … Μα ποιος δε θα προτιμούσε να ήταν αυτός ο τρελός και βλάκας, ο πάντα χαρωπός, ο πάντα νέος, που φέρνει σ’ όλους απολαύσεις και χαρές, παρά εκείνος ο ύπουλος ο Δίας, που τον φοβάται όλος ο κόσμος, … ή ακόμα η Παλλάδα η γουρλομάτα, που φοβερίζει συνέχεια με τη Γοργόνα της και το κοντάρι της;

Γιατί πάντα παιδί αυτός ο Έρωτας; Μα γιατί είναι παιχνιδιάρης· μήτε κάνει μήτε σκέφτεται ποτέ του κάτι γνωστικό.

(/51) Σύμφωνα με τον ορισμό των στωικών, σοφία πα να πει ν’ αφήνεις να σε κυβερνάει το λογικό· κι αντίθετα, τρέλα, να παραδέρνεις μέσα στα πάθη. Ο Δίας, για να μην είναι η ζωή των ανθρώπων θλιβερή κι ανούσια, τους έδωσε πολλά πάθη και λίγο λογικό. (/52) … Κι από πάνω, αυτό το λογικό, το ξάκρισε σε μια στενή γωνιά της κεφαλής, ενώ παράτησε στα πάθη όλο το ρέστο του κορμιού. Έπειτα, στο λογικό μονάχο έβαλε αντικρύ δύο έξαλλους τύραννους: το Θυμό, που βαστά το κάστρο του στήθους με την πηγή της ίδιας της ζωής, δηλαδή την καρδιά· και τον Πόθο, που το κράτος του απλώνεται ως και κάτω απ’ τ’ αποκοίλι. Τώρα, τι μπορεί να κάνει το λογικό αντικρύ σ’ αυτές τις δυό αδελφωμένες εξουσίες, το βλέπουμε αρκετά στο καθημερινό φέρσιμο των ανθρώπων. Μπορεί να κράζει μόνο τις προσταγές του χρέους ώσπου να βραχνιάσει. Μα είναι σαν ανήμπορος βασιλιάς: του λένε «άμε να κρεμαστείς», οι βρισιές τους σκεπάζουν τη φωνή του, ώσπου κι αυτό, μπαϊλτισμένο, παραδίνεται.

Όσο για τον άνθρωπο το γεννημένο να κυβερνά το σπίτι του, χρειαζόταν να του στάξουν και κανένα δράμι λογικό. Ο Δίας πήρε τη γνώμη μου πάνω σ’ αυτό – την παίρνει για όλα. Ευθύς του έδωσα μια συμβουλή στ’ ανάστημά μου: να τον ζέψουν με μια γυναίκα, ζώο κουτό και παλαβό, μα τόσο αστείο και χαριτωμένο! Η τρέλα της θα μοσκοβολάει τη σπιτική ζωή και θα γλυκαίνει την αυστηρότη των αντρίκιων φυσικών.

Όταν ο Πλάτων δείχνει πως διστάζει που να ταξινομήσει τη γυναίκα, στα λογικά πλάσματα ή στα ζώα, δε ζητά, βέβαια, παρά να τονίσει τη φημισμένη τρέλα αυτού του φύλου. Αν μια γυναίκας, λόγου χάρη, της κατεβεί να περάσει για μυαλωμένη, θα γίνει δυό φορές τρελή. … Μην πας κόντρα στη φύση: κάνεις διπλό το κουσούρι σου όταν το φτιασιδώνεις σε αρετή, κι όταν φορτσάρεις το ταλέντο σου. Ακόμα και ντυμένη στη πορφύρα, λέει μια ελληνική (/53) παροιμία, η μαϊμού μένει μαϊμού, έτσι, όπως και να μασκαρευτεί, η γυναίκα είναι πάντα γυναίκα, δηλαδή τρελή.

Δε νομίζω τις γυναίκες τόσο τρελές, που να μου κρατήσουν κακία επειδή τις λέω τρελές, εμένα την Τρέλα που είμαι κι η ίδια μου γυναίκα. Τις παρακαλώ να το κοιτάξουν από πιο κοντά: σ’ αυτό το δώρο της τρέλας το χρωστούν που είναι, σε πολλά, πιο ευτυχισμένες από τους άντρες. ... πού το βρήκε ο άντρας αυτό το κατεβασμένο μούτρο, το τραχύ δέρμα, τα δασά γένια, που τον γερνάνε πριν την ώρα του; Απ’ το κουσούρι του: τη φρονιμάδα.

….. Τώρα λοιπόν ξέρετε από ποια πηγή τρέχει η πρώτη και πιο μεγάλη ευχαρίστηση της ζωής.

(/94) Το μυαλό του ανθρώπου είναι έτσι φτιαγμένο που καλύτερα πιάνεται με το ψέμα παρά με την αλήθεια. Θέτε να κάνετε μια δοκιμή; Πηγαίνετε στην εκκλησία όταν έχει κήρυγμα: αν γίνεται λόγος για σοβαρά πράματα, όλος ο κόσμος κοιμάται, χασμουριέται, βαριέται. Μόλις ο κράχτης (συγνώμη, ο κήρυκας θέλω να πω) αρχίσει καμιά ιστορία για γυναικούλες, όπως συχνά το κάνουν, όλοι ξυπνούν και στέκονται μ' ανοιχτό στόμα. Το ίδιο, αν είναι κανένας άγιος λιγάκι παραμυθένιος και ποιητικός - σα να πούμε ο άη Γιώργης, ο άγιος Χριστοφόρος ή η αγιά Βαρβάρα - θα δείτε πόσο πιο ευλαβικά τον προσκυνάνε από τον άγιο Πέτρο, τον άγιο Παύλο ή ακόμα και το Χριστό. Αλλά δεν είναι τόπος εδώ να πιάσουμε στο στόμα μας αυτά τα πράγματα.

(/97) Εγώ (η τρέλα) δεν περιμένω τάματα, δε θυμώνω, δεν απαιτώ πρόσφορα για συχώριο, αν παραλείψουν κάποιο τυπικό στη λατρεία μου. ...

Αλλά κανείς, μου λένε, δεν κάνει θυσίες στην (θεά) Τρέλα, κανείς δεν της χτίζει ναό. Σωστά, και τούτη η αχαριστία, σας το είπα, πολύ με κάνει κι απορώ. Μα κι αυτό το παίρνω απ' την καλή του, γιατί είμαι βολική. Κι έπειτα, δεν τα θέλω αυτά, τί μου χρειάζονται; Τι θα μου κάνουν δυό κόμποι λιβάνι, λιγουλάκι αλεύρι, ένας τράγος, μια σκρόφα, όταν σ' όλες τις χώρες του κόσμου, όπου βρίσκονται άνθρωποι, μου προσφέρουν μια λατρεία που κι αυτοί ακόμα οι θεολόγοι την κρίνουν άριστη; Έπρεπε μήπως να ζηλέψω την Άρτεμη επειδή της κάνουν θυσίες μ' ανθρώπινο αίμα; Εγώ νομίζω πως παντού και όλοι εμένα με λατρεύουν ευλαβικά, αφού μ' έχουνε μέσα στην καρδιά τους, εμένα δείχνουν στα φερσίματά τους, κι η ζωή τους με κατρεφτίζει φτυστή κι απαράλλαχτη. Σίγουρα, τέτοιος τρόπος λατρείας δεν είναι και τόσο συχνός, μήτε ανάμεσα στους χριστιανούς.

(/98) Κι ύστερα τί τον θέλω το ναό; Ο κόσμος ολάκερος είναι ναός μου και πολύ όμορφος μάλιστα ... παντού όπου βρίσκονται άνθρωποι έχω και πιστούς.

(/101) Αλλά θα 'μουν κι εγώ τρελή για δέσιμο ... αν συνέχιζα να μετρώ τις ποικιλίες της τρέλας και των παραλογισμών του όχλου. Έρχομαι σ' εκείνους, που ανάμεσα στους θνητούς ποζάρουν για σοφοί κι ορέγονται, (/102) όπως λένε, το χρυσό κλαδί. Στην πρώτη σειρά έρχονται οι γραμματικοί (φιλόλογοι), αλλόκοτη φάρα, που θα 'ταν η πιο κακορίζικη, άθλια και καταραμένη απ' τους θεούς, αν εγώ από λύπη δε μαλάκωνα τη δυστυχία του άχαρου επαγγέλματός τους με μιαν ήρεμη παλάβρα.

Τους βλέπω πάντα πειναλέους και σιχαμερούς στα σκολειά τους ... Τί σκολειά; ... καλύτερα τις σωφρονιστικές φυλακές, τις αίθουσες με τα βασανιστήρια. Γερνούν τριγυρισμένοι από κοπάδι τα σκολιαρόπαιδα, ξεθεωμένοι στη δουλειά, ξεκουφαμένοι από τις φωνές, πνιγμένοι από τη μπόχα και τη βρώμα, κι όμως, χάρη σε μένα, έχουν ένα ξεγέλασμα: θαρρούν πως είναι οι πρώτοι ανάμεσα στους ανθρώπους. Εχ, και πως ευχαριστιούνται όταν με άγριες ματιές και τρομαχτική φωνή κάνουν την τάξη να τρέμει, όταν με το χάρακα, το ραβδί και το κουρμπάτσι σακατεύουν τα κακόμοιρα τα παιδιά.

(/104) Παραδεχτείτε όμως πως με τη δική μου χάρη αυτό το ζώο, το πιο δυστυχισμένο απ' όλα, και πολύ μάλιστα, ο γραμματικός (ο φιλόλογος), φτάνει σε τέτοια ύψη ευδαιμονίας που δε θ' άλλαζε την τύχη του μήτε με του βασιλιά της Περσίας.

Οι ποιητές μου χρωστούν πιο λίγα, αν κι από φυσικού τους είναι της δικαιοδοσίας μου, ελευθερόφιλη φάρα, που όλη της η έγνοια είναι να γοητεύει τ' αυτιά των κουτών με κουραφέξαλα και γελοία παραμύθια.

Κι οι ρήτορες; Μου κάνουν κάπου-κάπου απιστίες πιάνοντας σχέσεις με τους φιλοσόφους, μα είναι δικοί μου.


(/109) Κι οι θεολόγοι ... θα ’ταν ίσως καλύτερα να μην τους αναφέρω, να μην αναδέψω αυτή τη βαλτωμένη Καμαρίνα και ταράξω τις βρωμολυγαριές της. Φοβερά κατσούφικη κι οξύθυμη φάρα, δε το ’χουν σε τίποτα να μου ριχτούν ομαδικά, μ’ εφτακόσια πορίσματα, για να μ’ αναγκάσουν ν’ ανακαλέσω, κι αν αρνηθώ, να με βγάλουν στα γρήγορα αιρετική (την τρέλα). Μ’ αυτό τ’ αστροπελέκι φοβερίζουν κατευθείαν και τον κάνουν να κοκκαλώσει από τρομάρα, όποιον δεν τους αρέσει.

Πιο αχάριστους, να μην παραδέχονται το καλό που τους κάνω, δεν έχω βρει.

(/111) ....... Τα ψιλολογήματά τους είναι αμέτρητα. ... Λένε, λόγου χάρη, πώς είναι πιο μικρό αμάρτημα να σφάξεις χίλιους ανθρώπους παρά να ράψεις μέρα Κυριακή το παπούτσι φτωχού.

.... Αυτά τα ψιλολογήματα τα πολύ ψιλολογημένα τα ψιλολογούν ακόμα πιότερο οι σχολαστικές αιρέσεις και σε μπερδεύουν τόσο, που πιο γρήγορα θα έβγαινες απ’ το λαβύρινθο παρά από τα κλωθογυρίσματα των Ρεαλιστών, Νομιναλιστών, Θωμιστών, Αλβερτιστών, Οκκαμιστών, Σκωτιστών - κι αναφέρω μόνο τις κυριότερες σχολές. Τί πολύξεροι που είναι σ’ αυτές τις σχολές, και τί δύσκολοι! Θαρρώ πώς οι ίδιοι οι Απόστολοι θα χρειάζονταν να τους φωτίσει άλλη μια φορά το άγιο Πνεύμα, αν μαζεύονταν για να συζητήσουν αυτά τα θέματα με την καινούργια τούτη φάρα των θεολόγων.

(/114) Όταν όμως συναντούν τέτοιες ατέλειες στο Χρυσόστομο, στο Βασίλειο ή στον Ιερώνυμο, οι θεολόγοι μας αποφαίνονται γράφοντας στο περιθώριο: "Απαράδεκτον". Γιατί, βέβαια, οι Πατέρες της Εκκλησίας ανασκευάσανε τους εθνικούς φιλοσόφους και τους Ιουδαίους, ανθρώπους από φυσικού τους ξεροκέφαλους, αλλά το έκαναν μάλλον με τη ζωή τους και τα θαύματά τους παρά με συλλογισμούς, γιατί κανένας τους δε θα ’ταν ικανός να καταλάβει το παραμικρό απ’ όσα ζητήματα σηκώνει ο Σκώτ.

(/116) Οι καθηγητές μας ωστόσο είναι πέρα για πέρα ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους· ακόμα περισσότερο: χαίρονται γιατί μέρα και νύχτα είναι τόσο απορροφημένοι με τα γλυκά τους κουροφέξαλα, που δεν τους μένει καθόλου καιρός να ξεφυλλίσουν το Ευαγγέλιο ή τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου. Κι ενώ περνούνε τον καιρό τους έτσι στα πανεπιστήμια, φαντάζονται πώς η Εκκλησία στηρίζεται πάνω στους στύλους των συλλογισμών τους και πώς χωρίς αυτούς θα γκρεμιζόταν ολόκληρη, όπως ο Άτλαντας, λέν οι ποιητές, που σηκώνει πάνω στη ράχη του τον ουρανό.

Και πόσο ευτυχισμένοι νιώθουν όταν πλάθουν και ξαναπλάθουν κατά το κέφι τους τις ιερές Γραφές, σά να ’ταν μαλακό κερί, όταν έχουν την απαίτηση, τα πορίσματά τους, που τα παραδέχτηκαν (/116) κιόλας μερικοί σχολαστικοί, να λογαριάζονται πιο πολύ από τους νόμους του Σόλωνα ή καλύτερα από τα δόγματα του Πάπα· όταν γίνονται οι λογοκριτές όλου του κόσμου και υποχρεώνουν τον καθένα ν’ ανακαλέσει ό,τι δεν είναι σύμφωνο στον πόντο με τα δικά τους προσίσματα, φανερά κι υπονοούμενα· όταν αποφαίνονται με προφητικό ύφος: "Η πρόταση αυτή σκανδαλίζει, η άλλη είναι όλο ασέβεια, τούτη μυρίζει αιρετική, κι εκείνη έρχεται άσκημα στ’ αυτί".

Κι όταν περιγράφουν με την πιο μεγάλη ακρίβεια όλες τις λεπτομέρειες της Κόλασης, σά να ’χουν ζήσει χρόνια μέσα σ’ αυτή τη δημοκρατία;

(/117) Τέλος, θαρρούν πώς είναι πρωτοξάδερφοι με τους θεούς, κάθε φορά που ο κόσμος τους χαιρετά ευλαβικά με τον τίτλο "Διδάσκαλε ημέτερε", .... Αλίμονο, λένε, σ’ όποιον γράψει το "Διδάσκαλε" χωρίς κεφαλαίο ή αλλάξει τη σειρά και πει "ημέτερε Διδάσκαλε", θα χαλούσε μονομιάς όλο το μεγαλείο του θεολογικού ονόματος.

 

 
   
  1  
  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«ΜΩΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ» ΤΟΥ ΕΡΑΣΜΟΥ (1469-1537)
Ολόκληρο το βιβλίο είναι διαθέσιμο στο Διαδίκτυο
στη διεύθυνση: http://www.scribd.com/doc/17282125/-
 

2/6/11

Ραββίνος Μορντεχάϊ Φριζής: «Ο ΜΕΣΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ»

Το παρακάτω βίντεο (στα δεξιά) αποτελείται από αποσπάσματα από τα οκτώ βίντεο (στα αριστερά) που έχει ανεβάσει ο ραββίνος Μορντεχάϊ Φριζής

http://www.youtube.com/watch?v=xFSQBULqOwQ
http://www.youtube.com/watch?v=X4F5bfQVNYI
http://www.youtube.com/watch?v=jjaUAAe1H08
http://www.youtube.com/watch?v=cXortbpnOwY
http://www.youtube.com/watch?v=0FiaesBT_fg
http://www.youtube.com/watch?v=IxPxQkpj2zo
http://www.youtube.com/watch?v=brcvxItK6fI
http://www.youtube.com/watch?v=SgubkpOnpHY
  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΛΕΕΙ Ο ΡΑΒΒΙΝΟΣ ΜΟΡΝΤΕΧΑΪ ΦΡΙΖΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ  
  1  
   
 

«Ο Μεσσίας σύμφωνα με τον ορθόδοξο Ιουδαϊσμό θα είναι άνθρωπος, θνητός, γεννημένος με φυσιολογικό τρόπο από θνητούς γονείς, θα δημιουργήσει την δική του οικογένεια, θα παντρευτεί και κατά πάσα πιθανότητα θα έχει και ο ίδιος παιδιά. Δεν θα διαθέτει θεϊκές δυνάμεις.

Θα είναι ο μεγαλύτερος θρησκευτικός, πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης που θα εμφανιστεί από την εποχή του Μωυσή, επιλεγμένος από τον Θεό.

Πάντως μέχρι οι προφητείες να επαληθευτούν, μέχρι να γίνουν τα γεγονότα δεν είμαστε ακριβώς σίγουροι πώς θα γίνουν. Μεσσίας σημαίνει κεχρισμένος, Χριστός. Και ο Μεσσίας πριν αναλάβει τα καθήκοντά του θα χριστεί με λάδι ελιάς και έτσι θα βασιλεύσει στον Ιουδαϊκό λαό.

Γιατί χρειαζόμαστε τον Μεσσία; Ο Μεσσίας θα φέρει την Λύτρωση, την Σωτηρία (Geula), αρχικά στον Ιουδαϊκό λαό και μετά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Λύτρωση, δηλαδή το κλείσιμο του κύκλου που άρχισε με το προπατορικό αμάρτημα. Ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Χαβά, Εύα και τους έβαλε στον Παράδεισο του οποίου επίκεντρο είναι η Ιερουσαλήμ και τους έβαλε σε μια δοκιμασία. Να μη φάνε από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού. Με τη λογική αποφασίζουμε μεταξύ σωστού και λάθους. Με το συναίσθημα, τα πάθη, τις παρορμήσεις αποφασίζουμε μεταξύ καλού και κακού. Πρέπει να υπάρχει και η λογική και το συναίσθημα αλλά τα ινία πρέπει να τα έχει η λογική. Αν το συναίσθημα παίρνει το πάνω χέρι επί της λογικής τότε ο άνθρωπος καταλήγει σε λανθασμένες αποφάσεις. Όταν οι πρωτόπλαστοι έφαγαν τον καρπό πέρασαν από τον χώρο της λογικής στο χώρο της κυριαρχίας του συναισθήματος. Ξέπεσαν από το στάδιο του σωστού και του λάθους, από την κυριαρχία της λογικής στο στάδιο του καλού και του κακού στην κυριαρχία του συναισθήματος και των παρορμήσεων.

Σύμφωνα με τον Ιουδαϊσμό, σίγουρα χρειαζόμαστε τη βοήθεια του Θεού, αλλά ο άνθρωπος μπορεί με τις δικές του δυνάμεις να ξεπεράσει και να νικήσει το προπατορικό αμάρτημα και να διορθώσει τον εαυτό του.

Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε το προπατορικό αμάρτημα και να κυριαρχήσει η λογική επί του συναισθήματος και να είμαστε ηθικά ορθοί; Ο Ιουδαϊσμός βάζει ορισμένα βήματα. Πρώτο βήμα για τους Εβραίους είναι να τηρούν τους 613 νόμους της Τορά, της προφορικής και γραπτής του Νόμου. Όταν ο Εβραίος τηρεί αυτούς τους 613 νόμους βάζει τη λογική πάνω από το συναίσθημα. Όχι να εξαφανίσουμε το συναίσθημα και οι παρορμήσεις αλλά να τις χαλιναγωγήσουμε. Αυτή είναι η όλη ουσία του Νόμου. Τα υπόλοιπα έθνη για να βάλουν την λογική πάνω από το συναίσθημα πρέπει να τηρούν τους 7 βασικούς νόμους του Νώε. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο σ' αυτόν τον κόσμο που γνωρίζουμε. Όμως δεν μπορούμε να γίνουμε τέλειοι 100%, αρκεί η προσπάθεια και η συνεχής βελτίωση, κάθε μέρα να διορθώσουμε κάτι περισσότερο, η ουσία είναι η προσπάθεια να φτάσουμε την τελειότητα. Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το στάδιο όπου πραγματικά θα καταφέρουμε όλοι μας και όχι μόνο οι δίκαιοι, όλοι μας και οι Εβραίοι και οι μη Εβραίοι, όλη η ανθρωπότητα, να καταφέρουμε να φτάσουμε στον στόχο όπου η ηθική, η θεϊκή ηθική, και η λογική θα έχουν το πάνω χέρι σε σχέση με το συναίσθημα, και το συναίσθημα θα λειτουργεί σύμφωνα με τους κανονισμούς αυτής της θεϊκής ηθικής, όπου όλοι θα ανεβούμε τόσο ηθικά όσο και πνευματικά, ψυχικά. Γι' αυτό χρειάζεται η εποχή της Λύτρωσης. Το πιο σημαντικό κομμάτι αυτής της εποχής είναι ότι θα μας οδηγήσει στο λεγόμενο ξεκαθάρισμα ανάμεσα στους δίκαιους και στους άδικους. Ενώ στον κόσμο μας τα πράγματα είναι μπερδεμένα, το καλό και το κακό είναι μπερδεμένα. Αυτό θα ξεκαθαρίσει στην εποχή του Μεσσία, την εποχή της Λύτρωσης. Γιατί η παγίδα είναι όταν ανακατεύουμε ψέμα με αλήθεια και ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιο είναι το ψέμα και ποια η αλήθεια, γι' αυτό πρέπει να γίνει το ξεκαθάρισμα. Ξεκαθάρισμα ανάμεσα σε ιδεολογίες και πιστεύω, ξεκαθάρισμα ανάμεσα σε πράξεις, ξεκαθάρισμα ανάμεσα σε ανθρώπους καλούς και κακούς, δίκαιους και άδικους.

Και για να γίνει μια μεγάλη ιστορική αλλαγή πάντα χρειάζεται έναν μεγάλο αληθινό ηγέτη. Θα είναι διαλεγμένος από τον Θεό, άνθρωπος σοφός, δίκαιος και καλός. Εβραίος στο θρήσκευμα και στη καταγωγή και θα κατάγεται από τη βασιλική φυλή του Ιούδα, από τη γενιά του Δαβίδ και του Σολομώντα.

Πώς θα τον αναγνωρίσουμε ως Μεσσία;

Ο Ιουδαϊσμός πιστεύει ότι σε κάθε εποχή, σε κάθε γενιά γεννιέται κάποιος ο οποίος φέρει το χάρισμα και τη δυνατότητα να είναι υπό δοκιμή Μεσσίας. Αυτός γεννιέται με τη δυνατότητα να γίνει ο Μεσσίας εάν ο ίδιος ανταποκριθεί και πετύχει στο σκοπό του και τηρήσει τις εντολές του Θεού και αν ο Εβραϊκός λαός και η ανθρωπότητα γενικότερα σταθούν στη θέση τους και κάνουν αυτό που πρέπει. Αν λοιπόν αυτός, και ο Εβραϊκός λαός και ολόκληρη η ανθρωπότητα τηρήσουν τις προϋποθέσεις τότε η Σωτηρία, η Λύτρωση θα έρθει. Αλλιώς μεταπηδάει για την επόμενη γενιά, για την επόμενη εποχή, για τον επόμενο υπό δοκιμήν Μεσσία.

Τα κριτήρια του σωστού υπό δοκιμήν Μεσσία: Θα είναι δίκαιος ως άνθρωπος και ως Εβραίος, θα είναι μεγάλος ραββίνος, θα κατέχει άριστα τη γνώση της Τορά, ίσως και την εσωτερική γνώση της Τορά, την Καμπαλά, θα διαθέτει ηγετική φυσιογνωμία, θα πείσει τον λαό του Ισραήλ να υπηρετεί τον Νόμο του Θεού, θα τον γυρίσει πίσω στις ρίζες του, πίσω στην εβραϊκή θρησκεία, θα είναι ταυτόχρονα και πολιτικός, στρατιωτικός ηγέτης του λαού του Ισραήλ. Θα κηρύξει πόλεμο εναντίον όλων των εχθρών του Ισραήλ, εσωτερικών και εξωτερικών. Θα αγωνιστεί για την ακεραιότητα της γης του Ισραήλ και θα αγωνιστεί να φέρει όλο τον λαό του Ισραήλ που είναι στη διασπορά στη γη του Ισραήλ. Και τέλος θα χτίσει τον τρίτο αιώνιο Ναό στο όρος του Ναού, στο συγκεκριμένο του μέρος όπου σήμερα βρίσκονται τα αυθαίρετα ισλαμικά τεμένη, Ομάρ (τέμενος του Βράχου) και Αλ-Άκσα. Όταν θα αρχίσει όλη αυτή την πορεία θα σηκωθούμε και θα πούμε, “α, ίσως αυτός φέρει το χάρισμα! Ίσως αυτός είναι όντως ο υπό δοκιμήν Μεσσίας”. Και θα δούμε αν όντως θα φέρει σε πέρας την αποστολή του.

Για να αναγνωρίσουμε κάποιον ως Μεσσία πρέπει να φέρει σε πέρας τρεις δύσκολες αποστολές:

1. Να επιμεληθεί την ανοικοδόμηση του τρίτου ιερού Ναού στην ίδια ακριβώς θέση που ήταν χτισμένοι και οι δύο προηγούμενοι ναοί, στο όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με άλλη ερμηνεία ο εβραϊκός λαός θα οικοδομήσει τον Ναό πριν τον ερχομό του Μεσσία. Όμως αν δεν έχει χτιστεί μέχρι την εμφάνιση του Μεσσία θα χρειαστεί να τον χτίσει ο ίδιος.

2. Πρέπει να επιστρέψει όλον τον Εβραϊκό λαό στη γη του Ισραήλ όπου θα υπάρχει ήδη απόλυτη εβραϊκή κυριαρχία σε όλη τη γη του Ισραήλ, περιλαμβανομένης Ιουδαίας, Σαμάρειας και Γάζας.

3. Θα επιφέρει αληθινή ειρήνη παγκοσμίως, ανάμεσα στα έθνη, είτε με ειρηνικό τρόπο είτε με πόλεμο, εφόσον συντρίψει όλους τους εχθρούς του εβραϊκού λαού.

Όποιος τα πετύχει αυτά τα τρία εν ζωή θα είναι ο αληθινός Μεσσίας. Και μπορεί να τα καταφέρει χωρίς να χρειαστεί να κάνει ούτε ένα θαύμα ή ίσως και να χρειαστεί να κάνει.

Σε κάθε γενιά μπορούμε να επισπεύσουμε τον ερχομό του Μεσσία ανάλογα με τις δικές μας πράξεις. Και αν το καταφέρουμε η Λύτρωση θα έλθει γρήγορα και αβίαστα χωρίς προστριβές. Αυτό είναι το σενάριο της Γρήγορης Λύτρωσης που θα έρθει με τρόπο ειρηνικό. Στην περίπτωση όμως που θα το αναβάλλουμε συνέχεια από γενιά σε γενιά εξ αιτίας λαθών είτε δικών μας είτε του ίδιου του υπό δοκιμήν Μεσσία, ο Θεός έχει καθορίσει εξ αρχής μία ημερομηνία όπου αν δεν επιφέρουμε την Σωτηρία μέχρι τότε, τότε Εκείνος θα φέρει τη Λύτρωση και τον Μεσσία ακόμα κι αν δεν το αξίζουμε, αλλά με τρόπο δύσκολο, με τρόπο δοκιμασίας τόσο για ολόκληρη την ανθρωπότητα όσο και για τον Εβραϊκό λαό. Το δεύτερο αυτό σενάριο ονομάζεται Προκαθορισμένη Λύτρωση. Το 2011 ο κόσμος είναι 5.771 χρόνων ... Η Προκαθορισμένη Λύτρωση θα γίνει τελικά το 6.000, δηλαδή σε 229 χρόνια από σήμερα αν δεν γίνει πιο νωρίς η Γρήγορη Λύτρωση. Μετά θα ακολουθήσει η χιλιετία της βασιλείας του Μεσσία, θα βασιλεύσει σε όλο το λαό του Ισραήλ και μετέπειτα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όταν λέμε ότι θα βασιλεύσει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν εννοούμε ότι θα υπάρχει μία, Θεός φυλάξει, γενική κυβέρνηση σε όλους, το λέει και ο Μαϊμωνίδης ότι “εμείς σαν Εβραίοι δεν ενδιαφερόμαστε να εξουσιάζουμε τα άλλα έθνη”. Αλλά ο βασιλιάς Μεσσίας θα βασιλεύσει με την έννοια ότι θα φέρει αυτόν τον πλέον ηθικό τρόπο σκέψης και εφαρμογής και ηθικής, θεϊκής ηθικής στα υπόλοιπα έθνη δια μέσον της τήρησης των εφτά νόμων του Νώε, σε όλη την ανθρωπότητα. Κάθε κράτος, κάθε λαός, θα κάμνει την δικιά του ζωή, θα έχει τους δικούς του ηγέτες, τη δικιά του εξουσία, μόνο που ο καθένας θα πιστεύει στον ένα και μοναδικό άυλο Θεό και θα τηρεί τους εφτά νόμους του Νώε και την θεϊκή ηθική. Δεν πρόκειται να υπάρχει όπως κάποιοι λένε μία κυβέρνηση η οποία θα έχει τη δύναμη όλου του κόσμου. Δεν είναι αυτό στα όνειρα των Εβραίων. Αυτό που ονειρευόμαστε είναι ότι ο βασιλιάς Μεσσίας θα βασιλεύσει πολιτικά, θρησκευτικά και στρατιωτικά στο λαό του Ισραήλ, στη γη του Ισραήλ και θα ζούμε πια ήρεμα, με ειρήνη με όλα τα υπόλοιπα έθνη, ώστε να μπορούμε ο καθένας μας να εμβαθύνουμε στο δρόμο του Θεού και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Και μετά, την ημέρα την όγδοη, θα γίνει η ανάσταση των νεκρών και θα μπούμε σε άλλο εντελώς στάδιο. Η έβδομη χιλιετία ξεκινάει με το έτος 6.000. Αν δεν φέρουμε τον Μεσσία πιο πριν θα έρθει τότε, αλλά με πολύ δύσκολο τρόπο, με πολέμους και μάλιστα με τον πόλεμο του Γωγ και Μαγώγ ή αυτόν που ο Χριστιανισμός τον αποκαλεί Αρμαγεδδώνα.

Η Μεσσιανική εποχή είναι ακόμα ένα είδος ενδιάμεσης εποχής, ανάμεσα στον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, και η μεσσιανική εποχή θα συνεχίζει κατά πολύ να μοιάζει με αυτόν τον κόσμο που τον γνωρίζουμε σήμερα μόνο που θα είμαστε πιο ηθικοί και πιο πνευματικοί και ανώτεροι ψυχικά, αλλά μετά θα μπούμε σε ένα εντελώς διαφορετικό στάδιο που δεν το γνωρίζουμε και αυτή είναι η ανάσταση των νεκρών.

Εκτός από τον Μεσσία υπάρχουν δύο ακόμη που θα παίξουν σημαντικό ρόλο κατά τον ερχομό του Μεσσία.

1. Ο ένας είναι ο Προφήτης ο οποίος θα χρίσει τον Μεσσία βασιλιά. Δηλαδή θα επιστρέψει το χάρισμα της προφητείας που χάθηκε σταδιακά μετά τη καταστροφή του πρώτου Ναού και τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία και από τον εβραϊκό λαό και από τα υπόλοιπα έθνη. Και θα ξαναγυρίσει το χάρισμα της προφητείας λίγο πριν τον ερχομό του Μεσσία. Αυτός ο προφήτης θα είναι ο προφήτης Ηλίας.

2. Η άλλη μορφή θα είναι ένα είδος απομίμηση Μεσσία ο οποίος θα κατάγεται από τις υπόλοιπες φυλές του Ισραήλ και όχι από τη φυλή του Ιούδα και θα προετοιμάσει τον κόσμο για τον ερχομό του καθαυτού Μεσσία, θα είναι Πρόδρομος του Μεσσία και θα έρθει στην περίπτωση που θα επικρατήσει το σενάριο της Προκαθορισμένης Λύτρωσης, το δύσκολο σενάριο που οι περισσότεροι ραββίνοι αυτό προβλέπουν ότι θα συμβεί. Θα έρθει με έναν τρόπο δοκιμασίας, με έναν τελικό τρομερό πόλεμο, τον λεγόμενο Γωγ και Μαγώγ. Ο Γωγ είναι ένας ηγέτης ο οποίος θα συγκεντρώσει όλα τα άλλα έθνη εναντίον του λαού του Ισραήλ στη γη του Ισραήλ. Ο Γωγ της γης Μαγώγ. Πάντως ο πόλεμος θα έχει ως επίκεντρο την Ιερουσαλήμ και θα διεξαχθεί ανάμεσα στον Εβραϊκό λαό από την μία, με ηγέτη τον Βασιλιά Μεσσία (τον καθαυτού) και από την άλλη μεριά, τους στρατούς όλων των εχθρών του Ισραήλ. Σύμφωνα με μια ερμηνεία, οι Άραβες θα είναι εκείνοι που θα οδηγήσουν μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας και τον βασιλιά Γωγ εναντίον του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ. Στον πόλεμο αυτόν που θα δοκιμαστεί η πίστη του εβραϊκού λαού και ολόκληρης της ανθρωπότητας, ο λαός του Ισραήλ τελικά, παρ’ όλες τις αντιξοότητες και παρόλο το βαρύ τίμημα, θα κατατροπώσει όλους του τους εχθρούς, όλους τους αντισημίτες και μόνο τότε θα βασιλέψει πια αληθινή ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Γι' αυτόν τον πόλεμο μιλάει και το Κοράνιο και η Αποκάλυψη του Ιωάννη που τον αναφέρει ως πόλεμο του Αρμαγεδδώνα, δηλαδή πόλεμο που θα ξεσπάσει στο βουνό ή στο λόφο Μεγκιντώ που είναι ένας από τους λόφους της Ιερουσαλήμ.

 

Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι αφού πλησιάζουμε κατά πάσα πιθανότητα σε αυτό που οι προφήτες ονομάζουν τελικό πόλεμο, τον πόλεμο του Γωγ και Μαγώγ, όπου ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ανθρωπότητας θα έρθει εναντίον της γης του Ισραήλ, εναντίον του λαού του Ισραήλ και ιδιαίτερα εναντίον της Ιερουσαλήμ, και οι γιοί του Ισμαήλ θα είναι αυτοί οι οποίοι θα φέρουν τον Γωγ και τα υπόλοιπα βασίλεια εναντίον του λαού του Ισραήλ, αναφέρω με μεγάλη μου λύπη ότι κάποιοι παράγοντες μέσα στον Χριστιανισμό σήμερα σε όλες τις Εκκλησίες του και μέσα στο Ισλάμ έρχονται και διαστρεβλώνουν την ιστορία της Λύτρωσης, της Γκεουλά, και εμφανίζουν τον αληθινό Μεσσία που θα έρθει ως τον λεγόμενο ως Αντίχριστο. Λένε αυθαίρετα ότι ο λεγόμενος Αντίχριστος θα είναι εκείνος ο οποίος θα χτίσει τον τρίτο Ναό, θα συγκεντρώσει όλο το λαό του Ισραήλ στη γη του Ισραήλ, ότι θα βασιλεύσει στο λαό του Ισραήλ και όλα τα άλλα έθνη θα τον αναγνωρίσουν ως Μεσσία, δηλαδή έχουνε πάρει και έχουνε ράψει όσα θα κάνει ο πραγματικός Μεσσίας στα μέτρα του λεγόμενου ως Αντίχριστου. Το ίδιο λένε και οι Μουσουλμάνοι. Αυτό που λυπάμαι είναι ότι κάποιοι μέσα στον Χριστιανισμό και κάποιοι μέσα στο Ισλάμ ανοίγουν την πόρτα για αυτόν τον πόλεμο του Γωγ και Μαγώγ, τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα όπως τον αποκαλούν οι Χριστιανοί. Δυστυχώς. Ενώ θα μπορούσαμε να φέρουμε τα πάντα με την ειρήνη, χωρίς να χυθεί καθόλου αίμα. Αλλά εδώ ερχόμαστε και καλούμε τα άλλα έθνη, γυρίστε στο δρόμο του Θεού. Πρώτα απ’ όλα κι εμείς, ως Εβραϊκός λαός πρέπει να γυρίσουμε στο δρόμο του Θεού. Να γυρίσουμε όλοι μας, εμείς οι Εβραίοι τηρώντας τους 613 νόμους κι εσείς τα υπόλοιπα έθνη δια μέσου των εφτά νόμων του Νώε. Όλοι, στο δρόμο του ενός και μοναδικού άυλου Θεού, στο δρόμο της θεϊκής ηθικής, και όλοι μαζί ας χτίσουμε έναν κόσμο ειρηνικό, αληθινά ειρηνικό, χωρίς πολέμους. Είναι στο χέρι μας να φέρουμε τη Λύτρωση τώρα, γρήγορα, με τρόπο ειρηνικό».

 

 
   
  1  
  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΛΕΕΙ Ο ΡΑΒΒΙΝΟΣ ΜΟΡΝΤΕΧΑΪ ΦΡΙΖΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ  
 
ΠΕΡΙ ΠΟΛΛΩΝ