Afshin Javid: Η μαρτυρία ενός Ιρανού, πρώην Μουσουλμάνου (2007)

Afshin Javid     Λίγα λόγια για τη ζωή του   Ο Afshin Javid γεννήθηκε το 1972 στην πόλη Αμπαντάν του νότιου Ιράν κοντά στα σύνορα με το Ιράκ. Ήταν Μουσουλμάνος Σιίτης. Σε ηλικία 17 χρονών, βρέθηκε στη Μαλαισία, όπου και συνελήφθη για κατοχή 30 πλαστών διαβατηρίων ... Από το 1990 μέχρι το 1992 έδρασε ως χριστιανός ιεραπόστολος στο Μπαγκλαντές και κατόπιν μετανάστευσε στο Βανκούβερ του Καναδά όπου και ζει μέχρι σήμερα. Είναι πάστορας, παντρεμένος κι έχει τρία παιδιά.

Πορεία προς τον Ιησού Χριστό   Μαρτυρία του πρώην Μουσουλμάνου   Afshin Javid (2007)   Το παρακάτω κείμενο είναι το ενιαίο κείμενο των υπότιτλων του παραπάνω βίντεο Γεννήθηκα στο νότιο Ιράν, σε μια πόλη που ονομάζεται Αμπαντάν. Γεννήθηκα σε μια οικογένεια σιιτών μουσουλμάνων. Ο παππούς μου ήταν μουσουλμάνος ηγέτης, είχε 19 παιδιά και από αυτά τα 19 παιδιά είχε 84 εγγόνια και έπρεπε να διαλέξει ένα, για να συνεχίσει την πνευματική ζωή και τις διδασκαλίες για την επόμενη γενιά. Είχαν συμβεί κάποια γεγονότα, κάποια ατυχήματα που κανονικά θα έπρεπε να είχα σκοτωθεί, αλλά κάθε φορά που επρόκειτο να κινδυνεύσω έβλεπα τη σιλουέτα ενός ανθρώπου που πάντοτε ήταν παρών και μιλούσα ανοιχτά γι' αυτό στους άλλους. Ο παππούς μου το θεώρησε αυτό ως σημάδι, ότι είναι οι πνευματικοί ηγέτες του Ισλάμ που παρακολουθούν αυτό το παιδί και το προστατεύουν. Γι' αυτό με φρόντιζε ιδιαίτερα, με είχε συνεχώς κοντά του και μου δίδαξε όλα όσα έμαθα για το Ισλάμ. Κατατάχθη-

κα στη Χεζμπολάχ και υπηρέτησα σε αυτό το στρατό περίπου για τρία χρόνια. Μελετούσα εντατικά το Κοράνιο. Ο παππούς μου έσπειρε αυτό το σπόρο στην καρδιά μου, το να μοιραστώ, δηλαδή, το Ισλάμ με τους ταλαίπωρους, παραπλανημένους χριστιανούς που έχουν χαθεί. Μου θύμιζε ότι έπρεπε να είμαι πνευματικός ηγέτης της οικογένειάς μας έξω από το Ιράν. Ταξίδεψα στη Μαλαισία όπου με συνέλαβαν με 30 πλαστά διαβατήρια, με έβαλαν στη φυλακή κι έτσι άρχισα να διδάσκω το Ισλάμ στη φυλακή κι έλεγα σε όλους τί πρέπει να κάνουν, ποιά είναι τα καθήκοντά τους έναντι του Αλλάχ. Έτσι, καθημερινά ακολουθούσα αυτή τη ρουτίνα, προσευχόμουν 5 φορές την ημέρα. Οι σιίτες προσεύχονται 3 φορές την ημέρα, συμπεριλαμβανομένης και της 17ης ρότα στις 3 φορές, αλλά αυτό το έκαμνα επειδή ήθελα να περνάω περισσότερο χρόνο με το Θεό. Προσευχόμουν 5 φορές την ημέρα και το απόγευμα έκαμνα επιπλέον προσευχές. Είχα τη συνήθεια να διαβάζω το Κοράνιο από την αρχή μέχρι το τέλος κάθε 10 μέρες και είχα αποκτήσει πνευματικές δυνάμεις από το Ισλάμ. Στο Κοράνιο έχουμε τα τζίνι, τα πνευματικά όντα, οπότε το να μιλάς σ’ αυτά δεν απαγορεύεται, υπάρχουν μάλιστα οι ιστορίες για ανθρώπους που μιλάνε σ’ αυτά, όπως ο προφήτης Μωάμεθ. Έτσι μπορούσα να επικοινωνώ με αυτούς τους πνευματικούς κόσμους και να παίρνω δυνάμεις από αυτούς. Και έτσι μπορούσα να προσεύχομαι για άλλους, ιδιαίτερα για κάποιους ανθρώπους που τους είχαν πληγώσει, ή τους είχαν κάνει κακό, αυτοί ερχόντουσαν σε μένα και μου ζητούσαν να κάνω μια προσευχή, και αμέσως αυτό το άτομο που τους είχε βλάψει, αρρώσταινε ή είχε ένα ατύχημα, τέτοια πράγματα … μπορούσα να κλείσω τα μάτια μου και να σας πω τι έκαμνε κάποιος σε ένα άλλο δωμάτιο. Κι έτσι, αυτό μου προκάλεσε περισσότερη δίψα για δύναμη, ήθελα να αποκτήσω περισσότερες δυνάμεις, γι’ αυτό έκαμνα περισσότερο διαλογισμό πάνω στο Κοράνιο. Ένα βράδυ ενώ έκαμνα διαλογισμό πάνω σε κάποια χωρία, υπάρχουν φράσεις στο Κοράνι που επαναλαμβάνονται συνεχώς, επαλειμμένα, αλλά δεν έχουν νόημα, τα μυστικά του Κορανίου. Κι έτσι, ενώ έκαμνα διαλογισμό πάνω σ’ αυτά, ένα πνεύμα μπήκε στο δωμάτιο. Ήταν πολύ πιο δυνατό απ’ ότι μπορούσα να χειριστώ, δεν μπορούσα να το υπερνικήσω και καταβλήθηκα από φόβο κι έτσι προσπάθησα να χρησιμοποιήσω όλα τα μέσα που μου παρείχε το Ισλάμ, όπως, «εν ονόματι του Αλλάχ σε διατάζω να φύγεις», «Σατανά σε αποτάσσομαι», τέτοια πράγματα, και τα χρησιμοποιούσα όλα αυτά και τίποτε δεν βοηθούσε και εκείνη τη στιγμή ήμουν τελείως απελπισμένος και ένιωθα ότι με έπνιγε, ότι με σκότωνε, ένιωθα ότι πέθαινα σ’ εκείνο το κελί, και φώναξα στους ουρανούς και είπα: «Θεέ, βοήθησέ με!» Αμέσως άκουσα μια φωνή, τόσο καθαρή όπως ακούτε τη φωνή μου τώρα, να λέει: «χρησιμοποίησε το όνομα του Ιησού!» Εκείνη την στιγμή πραγματικά δεν έκανα καμιά δεύτερη σκέψη. Αισθάνθηκα, όταν το σκέφτομαι, ότι ήταν σαν να πνιγόμουν. Ένας άνθρωπος που πνίγεται και του ρίχνεις ένα σχοινί, δεν θα ρωτήσει ποτέ τι χρώμα έχει το σχοινί, αλλά θα το αρπάξει αμέσως. Έτσι έκανα κι εγώ και είπα: «Ιησού, αν είσαι αληθινός, φανερώσου μου». Μέχρι σήμερα δεν μπορώ να καταλάβω, όταν τα αναλογίζομαι, γιατί εκφράστηκα έτσι. Γιατί δεν είπα απλά, «Ιησού βοήθησέ με»; Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι μου βγήκε, και προτού να τελειώσω αυτή τη φράση, όλα ξανάγιναν φυσιολογικά! Λοιπόν, αυτό δεν ήταν η μεταστροφή μου, αυτό ήταν η αρχή της σύγχυσής μου, «γιατί ο Ιησούς βοήθησε ένα μουσουλμάνο;» Είχα κάνει ότι μπορούσα για να είμαι ένας καλός μουσουλμάνος, είχα ήδη προσπαθήσει να αφιερώσω τον εαυτό μου στην οδό του Αλλάχ και να γίνω μάρτυρας γι’ Αυτόν, ξέρετε, περπατώντας μέσα σε ναρκοπέδια …! Η κυβέρνηση του Ιράν εκτιμά πολύ τους ανθρώπους που είναι Φενταγίν ή αυτούς που επιθυμούν να προσφέρουν τον εαυτό τους, που θυσιάζονται, ειδικά για το Κοράνιο που έχει τη σφραγίδα της κυβέρνησης. Συμμετείχα σε εκτελέσεις δι’ απαγχονισμού. Έκανα τα πάντα που πίστευα ότι έπρεπε να κάνω εναντίον των απίστων και τα πάντα που έπρεπε να κάνω για να μοιραστώ τον Αλλάχ με άλλους. Οπότε, ήξερα ότι κάτι είναι λάθος αλλά αυτό δεν ήταν ότι αμφισβήτησα τον Αλλάχ ή ότι αμφισβήτησα το Ισλάμ ή κάτι άλλο. Πίστευα ολοκληρωτικά, και δεν ήξερα ποιό ήταν το λάθος, και αυτό με μπέρδευε. Έτσι προσπαθούσα να το ξεχάσω, αλλά αυτή η ερώτηση, «γιατί ο Ιησούς να βοηθήσει ένα μουσουλμάνο;» «γιατί ο Ιησούς να βοηθήσει ένα μουσουλμάνο;» αυτή η ερώτηση ερχόταν συνεχώς στο νου μου. «Εγώ πιστεύω στον Μωάμεθ, τον τελευταίο προφήτη», σκεφτόμουν, «στη τέλεια θρησκεία, γιατί να έρθει ο Ιησούς να με βοηθήσει;» Κι έτσι, για μια περίοδο δύο εβδομάδων ήμουν τελείως μπερδεμένος και είπα: «Εντάξει θα αρχίσω να προσεύχομαι και να νηστεύω και θα ρωτήσω τον Ίδιο τον Θεό να μου δείξει το δρόμο». Προφανώς εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι υπάρχουν χωρία και πράγματα που διδάσκονται στο Κοράνιο, που λένε ότι οι δρόμοι του Αλλάχ είναι πολλοί και δεν έχει σημασία από ποιό μέρος του βουνού θα ανεβείς, πάντοτε φτάνεις στην ίδια κορυφή. Και σκέφτηκα, «ίσως έτσι είναι ο Θεός» και μετά είπα: «όχι, ίσως υπάρχει διαφορά για το Θεό. Ίσως ο Θεός να έχει ένα συγκεκριμένο δρόμο για μένα και να θέλει εγώ να ακολουθήσω αυτό το συγκεκριμένο δρόμο». Οπότε σκέφτηκα ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να βρω την απάντηση, εκτός κι αν κάνω αυτή την ερώτηση. Έτσι κι έκανα, προσευχήθηκα, νήστεψα από τα βάθη της καρδιάς μου και με όλη μου τη δύναμη ρώτησα, «Θεέ, τι είναι αυτό που θέλεις να κάνω; Ποιός είναι ο δρόμος που θέλεις να ακολουθήσω;» Έτσι για δύο εβδομάδες καθόμουν σε ένα μέρος και προσευχόμουν όσες ώρες ήμουν ξύπνιος και νήστευα όσες ώρες ήμουν ξύπνιος, και με έπιανε ο ύπνος και πάλι ξυπνούσα και προσευχόμουν ξανά και ξανά ρωτώντας τον Θεό: «Ποιός είναι ο δρόμος που θέλεις;» Ύστερα από δύο εβδομάδες, δεν είχα απάντηση! … Πραγματικά αγανάκτησα και σκέφτηκα, «ξέχασέ το! Τί είναι αυτό; Δεν υπάρχει περίπτωση να βρω αυτό που θέλει ο Θεός! Δεν ξέρω καν, αν ο Θεός υπάρχει! Χαράμισα όλη μου τη ζωή! Φοβόμουν σε όλη μου τη ζωή! Προσπαθούσα να κάνω τα πάντα για να ευχαριστήσω τον Αλλάχ και τώρα Αυτός με μπερδεύει! Αν ο Αλλάχ είναι τόσο μεγάλος και βλέπει την καρδιά, θα ήξερε ότι στην καρδιά μου Τον αγαπώ και δεν έχει σημασία πως Τον αποκαλώ, με ποιο όνομα τον αποκαλώ. Ξέρει ότι στην καρδιά μου Αυτόν αγαπώ, και εάν έχει σημασία γι’ Αυτόν (το πώς θα Τον αποκαλώ) Τον ρώτησα, για δύο εβδομάδες, κάθισα και προσευχήθηκα, και τίποτα δεν συνέβη! Λοιπόν, ξέρεις κάτι; Θα κάνω αυτό που θέλω εγώ! Θα ακολουθήσω το δικό μου δρόμο και θα κάνω αυτό που ευχαριστεί εμένα! Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, αισθάνθηκα τη δύναμη του Θεού να γεμίζει το δωμάτιο! Τώρα, στο Ισλάμ, η μεγαλύτερη αμαρτία που μπορείς να κάνεις και δεν θα συγχωρεθείς ποτέ γι’ αυτό, είναι να αμφιβάλεις για τον ίδιο το Θεό. Να αμφισβητείς τις διδαχές Του, να αμφισβητήσεις τον Προφήτη Του. Κι εγώ το είχα κάνει αυτό. Και στο Ισλάμ σε διδάσκουν ότι ο Αλλάχ ποτέ δεν επισκέπτεται, ο Θεός ποτέ δεν επισκέπτεται τον άνθρωπο. Το νοιώθω και το ξέρω ότι για το Ισλάμ έχω υποπέσει στη μεγαλύτερη αμαρτία η οποία ποτέ δεν θα συγχωρεθεί, η παρουσία του Θεού είναι μέσα στο δωμάτιο και είμαι αντιμέτωπος κατευθείαν με την αγιότητά Του. Όλα αυτά γίνονται ταυτόχρονα και είμαι αντιμέτωπος με την αγιότητά Του, η οποία βάζει αυτό το βάρος της αμαρτίας πάνω μου. Και το ξέρω, ΕΓΩ το ξέρω, ότι επειδή είναι δίκαιος, πρέπει να με σκοτώσει! Πρέπει να με σβήσει από το πρόσωπο της γης, διότι είμαι τόσο γεμάτος αμαρτία! Και έκλαψα γιατί πραγματικά δεν ήθελα να πεθάνω, αλλά ήξερα, δεν υπήρχε ελπίδα! Αυτός ήταν τόσο Άγιος και εγώ τόσο βρώμικος! Οπότε έτρεξα γρήγορα στη γωνία του δωματίου, κράτησα το κεφάλι μου με τα χέρια μου και φώναζα δυνατά: «Θεέ, συγχώρα με …, Θεέ, συγχώρα με …, Θεέ, συγχώρα με …, Θεέ, συγχώρα με …» και έλεγα μόνο «συγχώρα με, συγχώρα με, συγχώρα με, συγχώρα με» και καθώς έκλαιγα λέγοντας απλώς «συγχώρα με», αισθάνθηκα ένα άγγιγμα στον ώμο μου και άκουσα τη φράση: «Σε συγχωρώ!» Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή που αυτά τα λόγια ειπώθηκαν, ΣΩΜΑΤΙΚΑ αισθάνθηκα συγχωρημένος! Και δεν μπορούσα να το καταλάβω αυτό. Και είπα: «Για ένα λεπτό! Μου είπες, “στο όνομα του Θεού που είναι ελεήμων και φιλεύσπλαχνος”, αλλά δεν ξέρουμε αν έχουμε συγχωρεθεί, μέχρι την Ημέρα της Κρίσεως, γι’ αυτό δεν υπάρχει ούτε ένα χωρίο στο Κοράνιο που να λέει ότι ο Μωάμεθ είναι στον Ουρανό. Κι αυτός πρέπει να περιμένει όπως όλος ο κόσμος, την ημέρα Qiyāmah, την ημέρα της Ανάστασης, και όλοι θα κριθούμε εκείνη την ημέρα. Λοιπόν, πώς συμβαίνει αυτό; Ποιός είναι αυτός ο Θεός που είπε, «Σε συγχωρώ» και αισθάνθηκα συγχωρημένος σήμερα. Και Τον ρώτησα: «Ποιος Είσαι, που μπορείς να με συγχωρείς και αισθάνομαι συγχωρημένος σήμερα;» και είπε: «Είμαι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή». Τη στιγμή που άκουσα αυτά τα λόγια κατάλαβα ότι η προσφορά Του ήταν πολύ σημαντική, αλλά δεν είχα απολύτως καμιά ιδέα, τί σημαίνει. Ακόμη δεν είχα καμιά ιδέα για το ποιος είναι αυτός ο Θεός. Τον ρώτησα λοιπόν: «Πώς σε λένε;» «Ιησούς Χριστός, ο Ζωντανός Θεός» απάντησε. Και τη στιγμή που είπε αυτά τα λόγια, ήταν σαν κάθε κόκκαλο να βγήκε από το σώμα μου, έπεσα με το πρόσωπο στο έδαφος και άρχισα να κλαίω στην παρουσία του Θεού. Έκλαψα και ακόμη δεν …. Πέρασαν 18 χρόνια, και ακόμη δεν μπορώ να ξεχάσω την αγάπη Του, το έλεός Του, δεν μπορώ να ξεχάσω τι σήμαινε για μένα εκείνη η μέρα … αισθάνθηκα συγχωρημένος! Έπεσα μπρούμυτα με το πρόσωπο κάτω και έκλαψα, γιατί για πολλά χρόνια προσπαθούσα να ευχαριστήσω το Θεό, αλλά τίποτα απ' ότι είχα κάνει δεν ευχαριστούσε το Θεό, τίποτα απ' ότι είχα κάνει δεν ικανοποιούσε τον Ύψιστο Θεό που είχα γνωρίσει. Αισθάνθηκα τόσο εξαπατημένος διότι μου είπαν, «Αυτός είναι ο Θεός», αλλά εκείνος δεν ήταν ο Θεός. Μου είπαν, «σκότωσε στο όνομα του Αλλάχ». Όμως Αυτός ο Θεός έστειλε αγάπη στο δρόμο μου, έστειλε συγχώρηση στο δρόμο μου …. και όλα αυτά ήσαν μέσα στη καρδιά μου. Γι' αυτό είπα: «Ναι, αυτή είναι η αλήθεια του Θεού. Ο Θεός είναι Συγχώρεση! Ο Θεός είναι Αγάπη!» Και έκλαψα για δύο ώρες πεσμένος στα πόδια Του και Εκείνος μου είπε: «Afshin, κοίταξέ Με». Την στιγμή που κοίταξα επάνω, είδα κάτι σαν οθόνη τηλεόρασης, είδα όλους τους ανθρώπους από όλες τις διαφορετικές γενεές και όλες τις διαφορετικές εθνικότητες και περιβάλλοντα, και σε κάθε άνθρωπο που έβλεπα, μπορούσα να δω κάθε λάθος που είχε κάνει και αυτό με κατέπληξε και φώναξα και είπα: «Θεέ, ζω ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, όλοι τους είναι αμαρτωλοί». Και μου είπε: «Afshin, πόσο εύκολα σε συγχώρεσα;» και είπα: «πολύ εύκολα» στα φάρσι (περσικά) λέμε, «τόσο εύκολα σαν να πίνεις νερό» και αμέσως μετά από αυτό λέω, «όχι, όχι, όχι, ακόμη πιο εύκολα από το να πίνεις νερό»! Εκείνος είπε: «Όσο εύκολα συγχώρησα εσένα, μπορώ να συγχωρήσω κι όλους αυτούς! Ποιός θα πάει να τους το πει;» είπα: «Στείλε εμένα». Δόξα τω Θεώ! Έτσι έγινα χριστιανός. Οπότε προσευχήθηκα στο Θεό: «Στείλε μου μια Βίβλο». Στη φυλακή, κάποιος, από μια άλλη πτέρυγα με πλησίασε και μου έδωσε ένα βιβλίο και μου είπε: «Αυτό είναι που ζήτησες». Αυτός ήταν από την Ινδία και μίλαγα άπταιστα Hindu και όταν μου το έδωσε κατάλαβα ότι ήταν η Βίβλος. Ευχαρίστησα το Θεό και είπα: «Θεέ μου, προσευχήθηκα χθες βράδυ και μου το έδωσες σήμερα το πρωί, είναι τόσο υπέροχο! Μου απάντησες! Εσύ είσαι ο παντοδύναμος Θεός για τον Οποίο μιλούσα! Μας εφοδιάζεις τόσο γρήγορα». Αυτός είναι ο ζωντανός Λόγος του Θεού. Σας το λέω. Μοιράζομαι τη μαρτυρία μου, για να ακούσει ο κόσμος γι’ Αυτόν τον παντοδύναμο Θεό. Δεν περιμένω κανείς να γίνει χριστιανός εξ αιτίας της μαρτυρίας μου. Η μαρτυρία μου είναι καλή μόνο για μένα. Θέλω ο κόσμος να καταλάβει αυτό: αυτή είναι η ιστορία του παντοδύναμου Θεού που μπορεί να κάνει τα πάντα και ο οποίος αναζητάει τις καρδιές όλων όσων Τον αναζητούν. Που αγαπάει όλη την ανθρωπότητα με όλη τη δύναμη και την εξουσία Του. Αν κάποιος ακούει την μαρτυρία μου σήμερα, θα ήθελα απλά να πει: «Εντάξει, Θεέ του Ουρανού, Δημιουργέ των πάντων, αν αυτό είναι αλήθεια, το θέλω»! Και σας διαβεβαιώνω, μπορώ να σας εγγυηθώ, αυτός ο παντοδύναμος Θεός, ήρθε και άγγιξε και άλλαξε τη ζωή μου, και με συγχώρεσε ολοκληρωτικά για κάθε τι που είχα κάνει και με διαβεβαίωσε ότι μπορώ να είμαι στον Ουρανό μαζί Του. Αυτός μπορεί όλους να τους διαβεβαιώσει με την ίδια διαβεβαίωση και Αυτός μπορεί όλους να τους επιτρέψει να γευθούν την ίδια συγχώρεση και την ίδια αγάπη. Και Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός. Ας είναι δοξασμένος σήμερα και για πάντα. Αμήν. Η πρότασή μου για έναν μουσουλμάνο ή μια μουσουλμάνα είναι … το ξέρω, ρωτάνε, «είναι ο Ιησούς Χριστός Θεός; Μπορεί ένας άνθρωπος να γίνει Θεός;» Φυσικά, ποτέ! Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει Θεός. Αλλά πιστεύω, ακόμη και σαν μουσουλμάνος, στον παντοδύναμο Θεό. Ο Θεός, ο μεγάλος Θεός, που μπορεί να κάνει οτιδήποτε και τα πάντα, αλλά, μπορεί ο Θεός, αυτός ο μεγάλος Θεός, να γίνει άνθρωπος; Μπορεί Αυτός να εμφανίσει τον Εαυτό του μέσα στο σώμα ενός ανθρώπου; Ναι, μπορεί! Κι έτσι, σαν χριστιανοί δεν λέμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι γιος του Θεού, επειδή ο Θεός είχε παιδί. Όχι, όχι, όχι, όχι. Αλλά ο Θεός φανέρωσε τον εαυτό Του σε όλη την ανθρωπότητα στο σώμα του Ιησού Χριστού. Προκαλώ τον καθένα, ας ζητήσει από τον Ιησού Χριστό με την καρδιά του, όπως πρέπει, και ο Θεός ξέρει. Δεν μπορούμε να δοκιμάζουμε το Θεό, δεν μπορούμε να εξετάζουμε το Θεό, αλλά μπορούμε να ζητάμε από τον Θεό, μπορούμε να ζητάμε από το Θεό ως ταπεινά πλάσματα που είμαστε, λέγοντας, «παντοδύναμε Θεέ, έχω ένα μέλος της οικογένειάς μου που είναι άρρωστο. Έχω κάποιον ο οποίος έχει πράγματι την ανάγκη θεραπείας. Έχω πρόβλημα, είναι συντετριμμένη η καρδιά μου, είμαι γεμάτος κατάθλιψη και οι γιατροί δεν μπορούν να με βοηθήσουν. Δεν έχω καμιά ελπίδα. Αισθάνομαι ότι είμαι … δεν έχω ειρήνη». Αν ζητήσετε, «υπάρχει ελπίδα στον Ιησού για μένα; Υπάρχει θεραπεία εις το όνομα του Ιησού για μένα; Υπάρχει θεραπεία για το μέλος της οικογένειάς μου; Εννοώ, κάποιο είδος σωτηρίας από αυτή την κατάθλιψη;» Ζητάτε εις το όνομα του Ιησού, θα λάβετε! Γιατί Αυτός είναι ο παντοδύναμος Θεός! Εσείς δοκιμάστε, εσείς θα δείτε! Αυτός είναι ο Θεός!

Η Ιστοσελίδα του:

Το κανάλι του στο YouTube:

Share