Ν.Λυγερός «Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ» ΕΤ1, 19-7-2009

		ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ συνέντευξης του Ν.Λυγερού στην εκπομπή της ΕΤ1 «Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ» στις 19-7-2009 – Νίκος Λυγερός: Για μένα υπάρχουμε μέσα από το συνυπάρχω, άμα δεν υπάρχουν οι άλλοι δεν έχει νόημα. Άρα δεν υπάρχει εαυτός, υπάρχουν μόνο οι άλλοι. – Δημοσιογράφος: Όταν κάνετε κάτι, όταν ζωγραφίζετε, όταν γράφετε ποίηση, το κάνετε για τους άλλους ή για τον εαυτό σας; – Νίκος Λυγερός: Πάντα για τους άλλους. – Δημοσιογράφος: Τώρα να σας ρωτήσω αν αυτό το πράγμα σας ικανοποιεί … αφού το έχετε επιλέξει ασφαλώς θα σας ικανοποιεί … – Νίκος Λυγερός: Δεν το έχω επιλέξει. Είναι η ζωή μου. Είναι μόνο μία η επιλογή, αν θέλετε, άρα δεν είναι επιλογή. Θεωρώ ότι η κοινωνία δεν είναι φυσιολογική για την ανθρωπότητα, είναι απλώς μία μόδα και ευτυχώς περνάει. – Δημοσιογράφος: Η κοινωνία είναι μία μόδα … και περνώντας έρχεται μία άλλη μόδα όμως … – Νίκος Λυγερός: Ναι. Αλλά όχι αυτή τουλάχιστον. Είναι όπως ο βασιλιάς, πέθανε ο βασιλιάς, ζήτω ο βασιλιάς. Αλλά πέθανε τουλάχιστον αυτός. Απλώς εμείς δεν επιλέγουμε σε ποια κοινωνία ζούμε. Επιλέγουμε όμως να ανήκουμε στην ανθρωπότητα. Εγώ γεννήθηκα το ’68, τι να κάνω. Θα μπορούσα να είχα γεννηθεί μια άλλη περίοδο, αλλά θα δούλευα πάλι για την ανθρωπότητα, αλλά όχι για την κοινωνία. Η κοινωνία με αφήνει αδιάφορο. Η ανθρωπότητα είναι το μόνο που είναι σημαντικό. Η κοινωνία ζει μέσα στο παρόν, ενώ η ανθρωπότητα ασχολείται με το παρελθόν και το μέλλον. Τα μόνα που έχουν σημασία για μένα. Βλέπω σαν ξένος. – Δημοσιογράφος: Δηλαδή αποστασιοποιημένος εννοείτε; – Νίκος Λυγερός: Ναι. Πάντα. Γιατί έτσι βλέπουμε. Αλλιώς μόνο κοιτάζουμε. Όταν ερχόμαστε, ας πούμε στην Αθήνα δεν βλέπετε τους ξένους πως κοιτάζουν την Ακρόπολη; Την βλέπουν. Εμείς την κοιτάζουμε. Μετά στο τέλος δεν την κοιτάζουμε πια, γιατί ξέρουμε ότι είναι εδώ, δεν μας ενδιαφέρει. …. Υπάρχουν όμως και μερικοί άνθρωποι που είναι πάντα ξένοι. Δεν πιστεύω στην ευτυχία. Η ευτυχία έχει σχέση με την τύχη. Εγώ σχετίζομαι με την ανάγκη. Η τύχη είναι όταν δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Να σας πω την αλήθεια δεν πιστεύω πολύ στους καθηγητές και στους φοιτητές. Εγώ πιστεύω στους δασκάλους και στους μαθητές. Είναι σπάνιο να είσαι δάσκαλος, γιατί πρέπει να σε επιλέξουν και οι μαθητές. Ο καθηγητής και ο φοιτητής είναι θεσμικό. Καθηγητής χωρίς πανεπιστήμιο δεν υπάρχει, δάσκαλος υπάρχει όμως χωρίς πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω τι είναι διασκέδαση. Ο κινηματογράφος δεν είναι διασκέδαση για μένα, είναι σχεδόν επάγγελμα. Η μοναξιά έχει την τάση να θεωρείται αρνητική μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας. Εγώ νομίζω ότι αυτοί που είναι μοναχικοί είναι οι πρώτοι άνθρωποι που ανήκουν στην ανθρωπότητα. Οι άλλοι ασχολούνται με τις παρέες τους. Εμένα η παρέα μου είναι η ανθρωπότητα. Άρα αν αυτό το βλέπετε σαν μοναξιά, επειδή δεν έχω παρέα, είναι μοναξιά. – Δημοσιογράφος: Εσείς το βλέπετε όμως σαν θετικό. – Νίκος Λυγερός: Ναι. Γιατί μόνο έτσι παράγουμε πραγματικά ένα έργο, αλλιώς απλώς δουλεύουμε. – Δημοσιογράφος: Πιστεύετε δηλαδή ότι σπαταλιόμαστε με την πολύ συνάφεια του κόσμου; – Νίκος Λυγερός: Ναι. Αλλά δεν πειράζει. Είναι μερικοί που χαροποιούνται έτσι, άρα δεν υπάρχει πρόβλημα για μένα. – Δημοσιογράφος: Εσείς πώς χαροποιήστε; – Νίκος Λυγερός: Εγώ δεν χαροποιούμαι. – Δημοσιογράφος: Δεν γελάτε ποτέ δυνατά; – Νίκος Λυγερός: Ναι. Και βέβαια το κάνω, αλλά δεν είναι αυτό χαρά, είναι η συνειδητοποίηση ενός αστείου. – Δημοσιογράφος: Και αστείο για σας τι είναι; – Νίκος Λυγερός: Αυτό που είναι έξυπνο. Μ’ αρέσουν τα έξυπνα ανέκδοτα. – Δημοσιογράφος: Και οι έξυπνοι άνθρωποι; – Νίκος Λυγερός: Όχι. Μ’ αρέσουν όλοι οι άνθρωποι. Τα άτομα δεν μ’ αρέσουν. Τα άτομα ανήκουν στην κοινωνία, οι άνθρωποι στην ανθρωπότητα. Τα άτομα είναι αυτό που βλέπετε όταν πηγαίνετε στον ΟΑΕΔ, στο ΙΚΑ, το νούμερο, η ασφάλεια, το ΑΦΜ, αυτό είναι τα άτομα. Δηλαδή οι άνθρωποι που είναι …. Εγώ αγαπώ τους άθλιους …. του Ουγκώ. Δηλαδή η αθλιότητα δεν είναι μίζερη. Τα άτομα είναι μίζερα. Δηλαδή αυτό το κοινωνικό, που πρέπει να φανούν ότι είναι καλοί, να περάσουν μερικά πράγματα, να έχουν αυτό το δίπλωμα, να μπορούν να έχουν τις προαπαιτήσεις που θέλει … να έχουν αρκετά μόρια … όλα αυτό το πράγμα. – Δημοσιογράφος: Σ’ αυτό κι εσείς όμως δεν εντάσσεστε; – Νίκος Λυγερός: Όχι καθόλου. – Δημοσιογράφος: Δηλαδή δεν θέλετε κι εσείς να έχετε κάποιους μαθητές να σας ακούνε, να δούνε τη ζωγραφική σας, να διαβάσουν την ποίησή σας, κι εσείς θέλετε μία κοινωνία του έργου σας. – Νίκος Λυγερός: Καθόλου. Θα σας το πω ποιο απλά. Εμείς διαβάζουμε τους νεκρούς και γράφουμε για τους αγέννητους. Ο συνδετικός μας κρίκος είναι το βιβλίο, το έργο. Τώρα, αν υπάρχει μία κοινωνία εκείνη την στιγμή που μπορεί να το διαβάσει, πάλι καλά. Άμα δεν υπάρχει, θα ‘ρθει η επόμενη, και μέσα στην επόμενη θα υπάρχουν δυο τρεις που θα το διαβάσουν. – Δημοσιογράφος: Σας φτάνουν δυο τρεις. – Νίκος Λυγερός: Ναι. – Δημοσιογράφος: Και ο Θεός που υπάρχει σε όλα αυτά; – Νίκος Λυγερός: Σε όλο το πλαίσιο, γιατί είναι η σκέψη της ανθρωπότητας. – Δημοσιογράφος: Πιστεύεται στην ύπαρξη του Θεού; – Νίκος Λυγερός: Ναι. Βεβαίως. – Δημοσιογράφος: Ποιόν θα χαρακτηρίζατε σοφό; – Νίκος Λυγερός: Τον Αϊνστάιν. – Δημοσιογράφος: Τον εαυτό σας πώς θα τον χαρακτηρίζατε; – Νίκος Λυγερός: Απλώς έξυπνο. Εγώ είμαι πιο πολύ του Προμηθέα παρά της Αθηνάς. Η Αθηνά είναι αυτή που τα ξέρει όλα. Ο Προμηθέας είναι αυτός που τα μαθαίνει όλα. – Δημοσιογράφος: Και πολλές φορές και εις βάρος του. – Νίκος Λυγερός: Ναι. Αλλά το ξέρει ήδη, αλλά δεν τον πειράζει γιατί είναι για την ανθρωπότητα.   Επιλογή αποσπασμάτων από το βίντεο της εκπομπής «Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ» (19-7-2009): (DSV - ΝΙΚΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ ΝΙΚΟΣ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ.wmv) http://www.youtube.com/watch?v=M38kdTXVQtg