Με αφορμή την οικονομική κρίση ...

«Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει» Από τον δέκατο-ένατο αιώνα οι νέο-Έλληνες έχουμε υιοθετήσει το δόγμα: «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει». Απαρνηθήκαμε το πρότυπο του Καραγκιόζη προκρίνοντας τη μαγκιά του επαναστάτη, εξοστρακίσαμε από την πρακτική την προχωρημένη διπλωματία των μεσαιωνικών μας προγόνων και καταντήσαμε να μας δουλεύουν οι πάλαι ποτέ «κουτόφραγκοι» ότι «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες», τρομάρα μας … Η μεγαλύτερη βλακεία μας στον Εικοστό αιώνα ήταν η Εθνική μας Αντίσταση και ο Εμφύλιος … και τελικά ψηφίσαμε το μαξιμαληστρικό πυροτέχνημα, «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» … ξανά τρομάρα μας! «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι». Ποιός είναι ο Καίσαρ το 2011; Το Ελληνικόν Κράτος; Η Ε.Ε.; Το ΔΝΤ; Ο ΟΗΕ; Το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα; Οι Τράπεζες; Τα ΜΜΕ; Η ερχόμενη παγκόσμια φανερή ή κρυφή Κυβέρνηση; Ο Αντιχριστός; «Δουλειά δεν είχε ο Διάλος γαμούσε τα παιδιά του». «Ο Διάβολος οργώνει»! «Δεν βαριέσαι, θα βρει έτοιμα ο Χριστός να σπείρει». Dum Spiro Spero. Εδώ και δύο-τρεις δεκαετίες, η διεθνής πλουτοκρατία, ειδικά μετά την πτώση του «Ανατολικού Μπλοκ», έχει αναστρέψει το ρεύμα των κατακτήσεων του «λαού» που μετά τη Γαλλική Επανάσταση είχε μια αύξουσα πορεία. Ήδη πολλά «δικαιώματα» και «κατακτήσεις» έχουν χαθεί και τα υπόλοιπα περιμένουν τη σειρά τους. Το πρόβλημα δεν είναι η τρέχουσα οικονομική κρίση, το αγκάθι (ή ότι άλλο) που ήρθε και σφηνώθηκε στον ποπό μας. Το πρόβλημα είναι ότι εδώ και καιρό, στον ταλαίπωρο τον πλανήτη μας, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι κι όλο και περισσότεροι. Η παγκοσμιοποίηση είναι ένα υπέροχο γίγνεσθαι αλλά προς το παρόν γίνεται κάπως άγαρμπα, πολύ καουμπόικα. Το πρόβλημα δεν είναι αν θα πτωχεύσει ή όχι η Ελλάς. Το πρόβλημα είναι πως (και αν) η ανθρωπότητα θα περάσει στο επόμενο εξελικτικό της στάδιο. Οι «αγανακτισμένοι» μπορεί να έχουν τις καλύτερες προθέσεις αλλά έχουν κάνει ένα βασικό λάθος. Το ίδιο το όνομα φτωχαίνει και αποπροσανατολίζει το εγχείρημα. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από την αγανάκτηση; Ίσως, να ξεθυμάνει, να κάψει σαν πυροτέχνημα και την τελευταία δημιουργική ικμάδα του φορέα της. Επιθυμώ να μην επιθυμώ, φοβάμαι να φοβάμαι, είμαι ελεύθερος; Δεν αρκεί να μην φοβάσαι να πτωχεύσεις. Πρέπει να μην φοβάσαι να πεθάνεις. Δεν αρκεί να μη φοβάσαι να πεθάνεις. Πρέπει να ξέρεις πότε και γιατί να πεθάνεις. Την επικοινωνία δεν την εμποδίζει η απουσία της ευφυΐας αλλά η παρουσία της έπαρσης. Η έπαρση δημιουργεί ιδιωτική γλώσσα, ιδιωτική άποψη, πανέξυπνους idiotεs. Οι idiotεs είναι πειθήνια όργανα είτε υπακούν είτε αγανακτούν. Η ύβρις χρήζει μετανοίας γιατί έρχεται η νέμεση της έσχατης πενίας. Αυτή έχει θρονιαστεί από καιρό, τώρα έρχεται η οικονομική πενία και οι idiotεs τρομάζουμε και αγανακτούμε. Καλή συνέχεια!	«Όλα τα πράγματα και τα χρήματα ανήκουν από κοινού σε όλους όπως το φως και ο αέρας που αναπνέουμε, όπως τα βοσκοτόπια στις πεδιάδες και τα βουνά ανήκουν από κοινού στα άλογα ζώα. Όλα λοιπόν έχουν δοθεί από κοινού σε όλους να τα χρησιμοποιούν και δεν ανήκουν σε κανέναν ως προς την κυριότητα. Η πλεονεξία όμως, σαν τύραννος μπήκε στη ζωή μας και αυτά που ο Δεσπότης από κοινού σε όλους έχει δώσει τα μοίρασε στους δούλους και υπηρέτες της, και τα περιέφραξε και τα ασφάλισε με πύργους και μοχλούς και πόρτες, και στέρησε την απόλαυσή των αγαθών του Δεσπότη από όλους τους ανθρώπους, λέγοντας η ξεδιάντροπη ότι είναι ιδιοκτήτης τους και άρα δεν αδικεί κανέναν. Και οι υπηρέτες και δούλοι αυτής της τυράννου, διαδεχόμενοι ο ένας τον άλλο δεν είναι ιδιοκτήτες όσων κατέχουν αλλά πονηροί δούλοι και φύλακες. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να θεωρηθούν ελεήμονες, διότι τάχα έθρεψαν τον Χριστό ή έκαναν έργο άξιο αμοιβής, εάν βγάλουν μερικά από αυτά τα χρήματα, ή και όλα, και, είτε από φόβο των απειλουμένων τιμωριών είτε από την ελπίδα ότι θα ανταμειφθούν εκατονταπλάσια είτε επειδή συγκινήθηκαν από τις συμφορές των ανθρώπων, τα δώσουν στους έως τότε καταφρονημένους στη στενοχώρια και τη στέρηση; Όχι μόνο δεν μπορούν να θεωρηθούν αυτοί ελεήμονες αλλά χρωστούν και μετάνοια μέχρι θανάτου, γιατί κατείχαν για πολλά χρόνια αυτά τα αγαθά και τα στερούσαν από τους αδελφούς τους και δεν τους επέτρεπαν να τα χρησιμοποιούν. Μας έβαλε ο διάβολος την ιδέα να οικειοποιηθούμε και να θησαυρίζουμε αυτά που ο Χριστός μας έδωσε να χρησιμοποιούμε όλοι από κοινού, ώστε με αυτή τη πλεονεξία να μας χρεώσει δύο εγκλήματα. Αφ’ ενός το έγκλημα της ανελεημοσύνης και αφ’ ετέρου το έγκλημα της ελπίδας στα χρήματα και όχι στον Θεό. Γιατί αυτός που έχει πολλά χρήματα δεν μπορεί να ελπίζει στον Θεό. Όπως το λέει κι ο Χριστός ότι “όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί είναι και η καρδιά σας”. Αυτός λοιπόν που δίνει σε όλους από τα χρήματά του κανονικά όχι μόνο δεν δικαιούται να πάρει αμοιβή γι’ αυτό, αλλά μάλλον είναι και υπόδικος για την μέχρι τότε άδικη αποστέρηση των χρημάτων του από τους συνανθρώπους του. Επί πλέον είναι και υπεύθυνος γι’ αυτούς που κατά καιρούς έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της πείνας και της δίψας γιατί ενώ μπορούσε να τους θρέψει δεν τους έθρεψε, καταχωνιάζοντας όσα ανήκουν στους φτωχούς και αφήνοντάς τους να πεθαίνουν από το κρύο και τη πείνα κι έτσι αποδείχθηκε φονιάς τόσων ανθρώπων όσους θα μπορούσε να είχε θρέψει» (Συμεών του Νέου Θεολόγου, εκδ. Βυζάντιο τομ. 19Δ Λόγος Κατηχητικός Θ’ σελ. 41-51).
Theo: Νομίζω πως όταν κρίνουμε ιστορικές καταστάσεις, οφείλουμε να προσπαθούμε να μπούμε στο πετσί των ανθρώπων και της εποχής τους. Τέτοιες κριτικές κατόπιν εορτής είναι εύκολες. Ναι, μάλλον η δική μας αντίσταση δεν έκρινε τον πόλεμο, κι ίσως θα 'ταν καλύτερα αν το βλέπαμε φιλοτομαριστικά, δεν αντιστεκόμασταν και γλιτώναμε τα χιλιάδες καμένα χωριά και τα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινα θύματα. Για σκέψου, όμως, τι θα γινόταν αν και οι Έλληνες και οι Ρώσοι και οι Γιουγκοσλάβοι αντιστασιακοί και οι Αμερικάνοι που δεν τους απειλούσε ο Χίτλερ, σκέφτονταν σαν και σένα; Θα είχαμε το χιλιετές Γ΄ Ράιχ και, σαν τους δούλους του Φαραώ, θα χτίζαμε τα μεγαλομανή υπερμεγέθη οικοδομήματα που εμπνεύστηκε ο Σπέερ προς δόξαν της Αρίας φυλής, μέχρι να εξαφανιστούμε, σαν τους Ρωμαίους της Δυτικής Ευρώπης που από δουλοπάροικοι κατέληξαν φραγκεμένοι προλετάριοι ή μικροαστοί. Διονύση συχνά λες και γράφεις πολλά σημαντικά και ριζοσπαστικά. Κι εγώ συμφωνώ με τα περισσότερα απ' όσα γράφεις παραπάνω. Συνήθως, όμως, καταλήγεις σε ακρότητες, σαν αυτή που επισημαίνω παραπάνω, και μοιάζεις με την αγελάδα που κλωτσά την καρδάρα με το γάλα.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ: Φίλε μου Theo μπορεί και να κατάλαβες ότι δεν κρίνω ιστορικά την Εθνική Αντίσταση αλλά ίσως κάνεις πως δεν κατάλαβες για να μην σε καταλάβουν εκείνοι που δεν κατάλαβαν ... Η Ιστορία δεν γράφεται δια του ΑΝ, η Ιστορία γράφεται με αίμα. Ο γέγονεν γέγονεν ... αλλά κατακρίνω τη «μαγκιά» του εθνικού μας δόγματος «ελευθερία ή θάνατος» και προκρίνω την «πουστιά», τη διπλωματία του Καραγκιόζη. Ο Όμηρος είναι η Βίβλος του Ελληνισμού και αυτό που κατάφερνε επί αιώνες ήταν να παίρνει τα φοβικά πενηνταράκια και να τα μετατρέπει σε ατρόμητες πεντακοσάρες ή και χιλιάρες. Τον κατηγορούν ότι προπαγανδίζει την Βασιλεία γιατί οι ήρωές του είναι Βασιλιάδες και δεν μιλάει για Επανάσταση. Ξεχνάνε όμως ότι, αν το πόπολο το κάνεις μάγκα δεν είναι ανάγκη να του προπαγανδίσεις ιδεολογικά την επανάσταση. Ο Μάγκας θα κάνει την επανάστασή του όπου κι αν βρεθεί, και στη πολιτική (Δημοκρατία), και στην επιστήμη (άνοιγμα της γνώσης στο λαό) και στη τέχνη, και στο θέατρο, κι οπουδήποτε αλλού. Και θα την κάνει την Επανάσταση με τον σωστό τρόπο και στο σωστό χρόνο. Θα την κάνει όμορφα χωρίς να χρειαστεί να την "κάνει" από την ιστορία επειδή τον πάτησε το τραίνο. Από την άλλη, ο καλύτερος τρόπος να καθαρίσεις το χωράφι από τα κυπαρίσσια και να αφήσεις μόνο τα χορταράκια είναι το να προπαγανδίσεις το δόγμα «του έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει». Θα καταφέρεις μέσα σε ένα-δύο αιώνες να μετατρέψεις έναν πληθυσμό τσαγανών (καβουριών) που είχε τη τρέλα να τα βάζει με όποιον βρέθηκε απέναντί του, σε μαλάκια ή καλύτερα σε πλαγκτόν. Συγνώμη που έθιξα «ιερά» εκφραζόμενος με πλήρη ασυνέπεια ως προς το πρότυπο του καραγκιόζη που προτείνω. Κι εμένα μου χρειάζεται μετάνοια για να θεραπευτώ από τον ιό της έπαρσης. Όμηρος σημαίνει συνάντηση και όντως τα Έπη είναι η μέθοδος που καλλιεργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αυξηθούν οι πιθανότητες να συμβαίνει συνάντηση. Έστω δύο κάθονται σ’ ένα καφενείο. Αν δεν έχουν τι να πουν απλώς θα συνευρεθούν. Αν έχουν και οι δύο να πουν και δεν υποχωρούν να δώσουν χώρο ο ένας στον άλλο πάλι δεν θα συναντηθούν. Για να συναντηθούν δύο άνθρωποι πρέπει ΚΑΙ να έχουν τα απαραίτητα κυβικά για να αναδυθούν, να εκφραστούν, να λάμψουν, να αναβλύσουνε ως συντριβάνι, πρέπει και να έχουν τι να πουν ... ΚΑΙ να μπορούν να ακούσουν, να έχουν την απαραίτητη δυνατότητα νέκρωσης, απέκδυσης του εαυτού, να κατέχουν τη μέθοδο της επιστροφής στο μηδέν, να δύνανται να αυτοσυστηθούν ως «Ούτις», να μπορούν να ακούσουν, να προσλάβουν, να κυοφορήσουν, για να υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να συμβεί ΕΡΩΤΑΣ. Ο Όμηρος εν ολίγοις διδάσκει, καλλιεργεί τον ΕΡΩΤΑ, γι' αυτό κι ο έρωτας είναι το κεντρικό του θέμα. Ο Έρωτας και η επιστροφή του Οδυσσέα, του οδυνόμενου ΝΟΥ στην Πηνελόπη, στην πάντα εργαζόμενη ΚΑΡΔΙΑ. Την Τροία δεν την «πήρε» ο μάγκας, ο Αχιλλέας, αυτόν τον έφαγαν τα σκουλήκια ... έστω και ως τέφρα. Την Τροία την «πήρε» ο πολυμήχανος Οδυσσέας, ο οδυνόμενος και «πούστικα» κινούμενος Καραγκιόζης. Ο λόγος λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί που μας έκαναν τα τρία δύο ... είναι η ύβρις του Αχιλλέα.	Ο άγιος Συμεών λέει ότι όλα τα κτήματα και τα χρήματα ανήκουν σε όλους τους ανθρώπους όπως ο αέρας και το φως και ότι η πλεονεξία εφεύρε τους φράχτες. Φυσικά το άκρον άωτον είναι που φτάσαμε να έχουμε φράχτες, και συναγερμούς στις εκκλησίες! Θα έλεγα λοιπόν ο Αρχιεπίσκοπος να ρευστοποιήσει το χαρτοφυλάκιο της Εκκλησίας της Ελλάδας και τα χρήματα να τα στείλει σε κάποιους από τα 880 εκατομμύρια συνανθρώπων μας που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, ή όπου αλλού έχει έμπνευση «στου διαόλου τη μάνα», μακριά από εμάς … μακριά από οποιοδήποτε «εμείς», δηλαδή ούτε καν στην Εξωτερική Ιεραποστολή στην Αφρική, ούτε καν στους ταλαίπωρους λαθρομετανάστες μας που η ορθόδοξη Ελλάς αντιμετωπίζει χειρότερα κι από ζώα, γιατί ακόμα κι αυτοί οι καημένοι υπάγονται κατά κάποιο τρόπο στο «εμείς». Βέβαια εάν υποψιαζόντουσαν οι συνάδελφοί του ότι πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο θα έπεφτε … επί τόπου, οι πρώτοι που θα τον τσαλαπατούσαν θα ήταν οι «αγανακτισμένοι» και σίγουρα θα αγανακτούσαμε μαζί του κι όλοι οι υπόλοιποι έλληνες πολίτες που πήρε τα λεφτά μας και τα πέταξε στην άκρη της γης. Έχουμε οικονομική κρίση σε σχέση με το πώς ήμασταν πρόπερσι αλλά πάνω στη ταλαίπωρη τη γη μας γίνεται χαμός και δεν δικαιούμαστε να γκρινιάζουμε κι ακόμα περισσότερο να αγανακτούμε. Μπορεί τα πολλά να μην τα φάγαμε μαζί (τάφαγαν άλλοι) αλλά κι αυτά που μασουλάμ’ εμείς δεν είναι λίγα και δεν τα τρώμε μαζί με κάποιους άλλους που λιμοκτονούν. Αυτός που μίλησε για «τα του Καίσαρος» … «είπε κι άλλα, είπε κι άλλα» … είπε για «χιτώνες» … είπε για «σφαλιάρες» … (είπε, «μη κληθήτε ΔΑΣΚΑΛΟΙ ... και ΠΑΤΕΡΑ μη καλέσητε υμών επί της γης ... μηδέ κληθήτε ΚΑΘΗΓΗΤΑΙ» – sorry, άσχετο … μη χύσω … πάλι). Δεν μπορώ να φανταστώ που θα έπρεπε να φτάσει ο πήχης αν πάρουμε στα σοβαρά τα λόγια Του …. θα μπορούσαμε να περνάμε και με Airbus A380 από κάτω. For example, ο πήχυς δια τας οικονομικάς μας ανάγκας είναι το να έχουμε την αναγκαία διατροφή, τα αναγκαία ρούχα, και στέγη για να κατοικούμε, “έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα. 6.9 οι δε βουλόμενοι ΠΛΟΥΤΕΙΝ εμπίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν” (Τιμ. Α’ 6,7-9)». Για τη λογική του χωρίου ΠΛΟΥΣΙΟΣ δεν είναι ο Τζογατσόπουλος, αλλά εγώ που έχω τα αναγκαία για να κάμνουν «ιδιαίτερα» τα βλαστάρια μου. Αν πάρουμε στα σοβαρά τα λόγια Του … πάει το γαλατάκι, πάει κι αγελαδίτσα μας που τόσο καλά, ακόμη … όποιους τέλος πάντων … καταφέρνει να μας ταΐζει.
Όσο για το, αν είμαστε ή όχι σαν τους δούλους του Φαραώ, ή για το αν υπάρχουμε ή έχουμε εξαφανιστεί, ή για το ποιός καρπώνεται περισσότερο τα «οφέλη» της «ελεύθερης» καπιταλιστικής κοινωνίας ή ποιός τα έχει περισσότερο ανάγκη … καλύτερα να μη συζητήσουμε … τουλάχιστον εδώ. Η Ιστορία δεν γράφεται δια του ΑΝ αλλά … αν οι «μάγκες» πρόγονοί μας το ‘40 είχαν μιμηθεί τη «πούστικη» συμπεριφορά των συμπατριωτών τους Αγιορειτών και εξασφάλιζαν κι αυτοί την εύνοια του Αδόλφου δια σύσσωμον το ελληνικόν έθνος και αν είχαμε και τον τρόπο να εξασφαλίζουμε και διαχρονικά την εύνοια όλων των εκάστοτε Πλανηταρχών θα είχαμε πολύ περισσότερα κινητά, ταχύπλοα, αγροτικά, τζιπούρες, δρόμους, αναπαλαιώσεις κι επιδοτήσεις .... Πάντως ας μη μας πιάνει και κατάθλιψη, όπου νάναι θάρθει κάποιος Μάγκας που και καλός θα είναι, και ηθικός, και μάλλον θα μας τα προσφέρει αφειδώς όλα αυτά και πολύ περισσότερα και τότε όλοι θα τρέξουμε από πίσω του. Αμήν και πότε!!! Καλή μετάνοια.
Theo: Αγαπητέ Διονύση, Συμφωνώ πως η Ιστορία γράφεται με αίμα. Το Αν εσύ το εισήγαγες στη συζήτηση, κατακρίνοντας τους παππούδες μας που δεν κάθησαν καλά με τους Γερμανούς (και ξέρεις πως έχω θύματα από τη μεριά της μάνας μου). Προσπάθησα αφενός να μπω στο πετσί αυτών των ανθρώπων και αφετέρου να σου δείξω πόσο επικίνδυνη είναι η λογική της "π..στιάς" που διακηρύσσεις. Και το "ελληνικόν έθνος" (δια του Τσολάκογλου και των Ράλληδων) συνθηκολόγησε με τους Γερμανούς. Πολλοί όμως αντιστάθηκαν και θυσιάστηκαν για τους άλλους. Η Ι. Κοινότητα του Αγίου Όρους έστειλε την επιστολή στον Αδόλφο, για να το γλιτώσει από τους Βουλγάρους που ήταν έτοιμοι να εισβάλουν. Πολλοί Αγιορείτες όμως συμμετείχαν στην Αντίσταση, βοηθώντας αναγκεμένους συνανθρώπους τους, ένας εκτελέστηκε κι αρκετοί "παραθέρισαν" στα στρατόπεδα της Μεσευρώπης γι' αυτό. Οπότε, "μάγκες" και "π..." εξ ίσου. Να 'σαι καλά.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ: Ξανά-μανά μπας και συνεννοηθούμε: ΔΕΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΩ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, και τους όποιους παππούδες από όποια μεριά, λέγοντας ότι η Αντίσταση ήταν η μεγαλύτερη βλακεία που κάναμε τον εικοστό αιώνα. Κατακρίνω το δόγμα "ελευθερία ή θάνατος" βλέποντας στο διάβα των δεκαετιών (και των αιώνων) τα αποτελέσματα που προκάλεσε. Για παράδειγμα, ενώ οι παππούδες μας ήταν έτοιμοι, οι περισσότεροι, να θυσιάσουν, και πολλοί θυσίασαν, περιουσίες, οικογένεια και την ίδια την ζωή τους, τα εγγόνια τους τα καημένα δεν αντέχουμε ούτε μια ασπιρίνη να θυσιάσουμε· ενώ οι γιαγιάδες μας κουβαλούσαν μέσα στα χιόνια πολεμοφόδια τα δισέγγονά τους βαριούνται να σηκωθούνε από τον καναπέ ή το πεζούλι. Αυτό λέγεται ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ. Αυτό το άτιμο το δόγμα έχει αλλοιώσει το DNA μας και από ΑΕΤΟΥΣ μας έχει κάνει ΚΟΤΕΣ. Και όποιον τολμάει να μη θεωρεί αυτονόητο οικοσύστημά μας το κοτέτσι τον περνάμε για τρελό. Και φυσικά το αίτημα είναι και "μάγκες" και "πούστηδες" ΕΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙ ή καλύτερα "φρόνιμοι ως οι όφεις", κοινώς φαναριώτες, με όλη τη πονηριά του πονηρού υπό μάλης, διαθέσιμη, για κάθε χρήση pour la vie du monde κι όχι αγαθοί φαντασιόπληκτοι και φαντασμένοι ιδεαλιστές, ληστές του μέλλοντος της ανθρωπότητας και των παιδιών μας. ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΘΥΜΗΣΩ, ΤΟ 2003 ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ: «Κάθε πόλεμος είναι αδελφοκτόνος. Η γερόντισσα Γαβριηλία έλεγε ότι, στην Ινδία, οι ιθαγενείς (που έβλεπαν την πνευματικότητά της και υπέθεταν ότι όλοι οι Ορθόδοξοι είμαστε κάπως έτσι!) απορούσαν γιατί γίνεται στην Κύπρο ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ. Της έλεγαν: Μα καλά, γιατί δεν προσεύχονται οι Κύπριοι να διώξει ο Θεός τους Άγγλους;!! Με τέτοια όμως παιδαριώδη πρακτική δεν εδραιώνονται τα εθνοφυλετικά ιδεολογήματα και κινδυνεύουν να στερέψουν οι ποταμοί του ζέοντος αίματος των αδελφοκτόνων πολέμων των εθνών». Καλή μετάνοια Theo μου, μπας και από τη δική μας τη μετάνοια οφεληθούν και οι καημένοι οι παππούδες μας που δεν είχαν την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν το λάθος δρόμο που μοιραία ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ τους ακολούθησαν. Εκείνοι δεν ήξεραν, εγώ όμως που κάπως έτσι τα έχω νοιώσει δεν δικαιούμαι να υπερηφανεύομαι που ο καημένος μου ο παππούς -που φέρω το όνομά του- ήταν Μακεδονομάχος και καθάρισε τουλάχιστον 5-6 και μετά έγινε και παπάς!
Theo: Μ' αὐτό το σχόλιο ("ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΘΥΜΗΣΩ, ΤΟ 2003 ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ") συμφωνώ απολύτως. Με το προηγούμενο ("Ξανά-μανά μπας και συνεννοηθούμε ..."), κάπου σκοντάφτω, αλλά δεν πειράζει. Κάπου θα τα βρούμε...
Βασίλης Ξυδιάς: Απολογίες: Αγαπητέ Διονύση Παπαχριστοδούλου, διονυσιακώς ομιλείς κι εγώ δεν το είχα καταλάβει ο ανόητος. Γι’ αυτό και έσπευσα να σε «βρίσω», όπως πολύ σωστά κατάλαβε ο επίσης αγαπητός γ.κ. Μήπως δεν είσαι λοιπόν εξυπνάκιας, όπως αρχικώς εννόησα, αλλά σαλός; (Το «δια Χριστόν» παίζεται, αλλά και το «σαλός» σκέτο δεν είναι λίγο). Ζητώ λοιπόν συγγνώμη για τη βιασύνη μου να σε κρίνω και στο εξής θα έχεις από μένα το ελεύθερο. Κι εγώ υπόσχομαι να δίνω βάση στις ανοησίες σου μήπως και κάποια στιγμή καταστούν νοητές και βγω πολλαπλώς ωφελημένος, όπως έχω αρχίσει να υποψιάζομαι. Κι αν πάλι όχι, δεν βαριέσαι. Και πάλι ωφελημένοι θα βγούμε όλοι μας. Έτσι δεν είναι;
ΔΙΟΝΥΣΗΣ: ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΙ ... ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΘΙΞΕΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΣ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2009: Λέμε κάποιους αγίους «δια Χριστόν Σαλούς», ας πούμε, ε, μου έχει κολλήσει ότι δεν είναι σαλοί επειδή κάνουν τρέλλες, αλλά επειδή κάνουν την τρέλλα να σβήσουν (για να ακριβολογήσουμε έχουν επιτρέψει στον ουράνιο Πατέρα να σβήσει) την προσωπικότητά τους, τον εαυτό τους, τα θελήματα και τις επιθυμίες τους, τις ανθρώπινες προκαταλήψεις και τα αυτονόητα που τους συνδέουν με το περιβάλλον του τόπου και του χρόνου, της εποχής και της πατρίδας τους, είναι δηλαδή φανερά, προκλητικά, εκτός τόπου και χρόνου, και ενεργούν σαν φτερό στον άνεμο, είναι πλήρως Πνευματοκίνητοι. Δηλαδή θεωρώ εκκοσμίκευση το ότι τους λέμε «δια Χριστόν Σαλούς» δεν είναι σαλοί είναι απλώς ο Χριστός, είναι ολόκληρος ο Χριστός χωρίς απομεινάρια ανθρώπινων προκαταλήψεων. Κατά τα άλλα είναι λογικότατοι ή μάλλον Λογικότατοι.

Αποσπάσματα συζήτησης από το:
Τα καίσαρος καίσαρι. Σχόλιο στο βάθρο που τρίζει