 Ο Steve Jobs (Στηβ Τζομπς) γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1955. Το 1976 ίδρυσε την Apple μαζί με τον Στήβεν Βόζνιακ. Το 1986 εκδιώχθηκε από την Apple, ίδρυσε την NeXT και αγόρασε την Pixar. Το 1996 η Apple αγόρασε την NeXT και ο Τζομπς επανήλθε στην Apple ως Διευθύνων Σύμβουλος. Στις 24 Αυγούστου του 2011 παραιτήθηκε από την Apple και πέθανε στις 5 Οκτωβρίου 2011. Στις 12 Ιουνίου του 2005, ο Τζομπς 50 τότε χρονών, εκφώνησε την παρακάτω ομιλία κατά την τελετή αποφοίτησης του Πανεπιστήμιου Στάνφορντ. Παρακάτω το κείμενο της μετάφρασης της ομιλίας που χρησιμοποιήθηκε για τον υποτιτλισμό.  Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσω τον ομιλητή αυτού του έτους: Τον Στηβ Τζομπς! Τον Διευθύνοντα Σύμβουλο και συνιδρυτή της Apple και της Pixar Animation Studios. Ευχαριστώ! Είναι τιμή μου να βρίσκομαι σήμερα μαζί σας στην τελετή αποφοίτησής σας από ένα απ' τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου. Η αλήθεια να λέγεται, ποτέ δεν αποφοίτησα από Πανεπιστήμιο και αυτή εδώ είναι η πλησιέστερη προσέγγισή μου σε τελετή αποφοίτησης. Σήμερα, θέλω να σας πω 3 ιστορίες από τη ζωή μου. Μόνο αυτό. Τίποτα σπουδαίο. Απλώς ΤΡΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ.  Η πρώτη ιστορία έχει να κάνει με το πώς ΝΑ ΕΝΩΝΕΙΣ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ. Παράτησα τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Reed μετά τους πρώτους 6 μήνες, αλλά παρέμεινα εκεί ως «ακροατής» για άλλους 18 μήνες, μέχρι να τα παρατήσω οριστικά. Οπότε, γιατί τα παράτησα; Η ιστορία ξεκινάει προτού γεννηθώ! Η βιολογική μου μητέρα ήταν νεαρή, ανύπαντρη, μεταπτυχιακή φοιτήτρια, και αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία. Ένοιωθε βαθειά μέσα της ότι θα έπρεπε να υιοθετηθώ από απόφοιτους Πανεπιστημίου! Έτσι όλα είχαν κανονιστεί ώστε μόλις γεννηθώ να με υιοθετήσουν ένας δικηγόρος και η γυναίκα του. Μόνο που, μόλις βγήκα από τη κοιλιά της μητέρας μου, αυτοί οι δύο την τελευταία στιγμή αποφάσισαν ότι ήθελαν κορίτσι. Έτσι, οι γονείς μου, που ήταν σε λίστα αναμονής, δέχτηκαν ένα τηλεφώνημα τα μεσάνυχτα κι άκουσαν κάποιον να τους ρωτάει: «Έχουμε, αναπάντεχα, ένα νεογέννητο αγοράκι, το θέλετε;». Και απάντησαν: «Φυσικά»! Η βιολογική μου μητέρα ανακάλυψε αργότερα ότι η μητέρα μου δεν είχε τελειώσει Πανεπιστήμιο, κι ότι ο πατέρας μου δεν είχε τελειώσει ούτε καν Γυμνάσιο. Αρνήθηκε να υπογράψει τα τελικά έγγραφα για την υιοθεσία μου. Υποχώρησε, λίγους μήνες αργότερα, μόνο όταν οι γονείς μου υποσχέθηκαν ότι κάποια μέρα θα με έστελναν σε Πανεπιστήμιο. Αυτό ήταν το ξεκίνημα της ζωής μου. Και 17 χρόνια αργότερα πράγματι πήγα σε Πανεπιστήμιο. Αλλά αφελώς, επέλεξα ένα Πανεπιστήμιο που ήταν σχεδόν ακριβό σαν το Stanford, κι έτσι όλες οι οικονομίες των γονιών μου που ήσαν απλοί εργάτες ξοδεύονταν για τα δίδακτρά μου. Μετά από 6 μήνες, είδα ότι δεν άξιζε τον κόπο. Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και δεν μπορούσα να καταλάβω πώς το Πανεπιστήμιο θα με βοηθούσε να βρω μια απάντηση. Κι εγώ ήμουν εκεί, ξοδεύοντας όλα τα χρήματα που οι γονείς μου είχαν εξοικονομήσει σε όλη τους τη ζωή. Έτσι, αποφάσισα να εγκαταλείψω τις σπουδές μου, πιστεύοντας ότι όλα θα πάνε καλά. Ήταν πολύ τρομακτικό αυτό που έκανα τότε, αλλά κοιτάζοντας τώρα πίσω, ήταν μία από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ. Τη στιγμή που εγκατέλειψα το κανονικό πρόγραμμα σπουδών, σταμάτησα να παρακολουθώ τα υποχρεωτικά μαθήματα που δεν με ενδιέφεραν, κι άρχισα να παρακολουθώ εκείνα που μου φαίνονταν ενδιαφέροντα.  Δεν ήταν όλα ωραία και ρομαντικά. Δεν είχα δικό μου δωμάτιο στην Εστία, οπότε κοιμόμουν στο πάτωμα, σε δωμάτια φίλων. Επέστρεφα γυάλινα μπουκάλια Coca-Cola για 5 σεντς το ένα και αγόραζα κάτι για να φάω. Περπατούσα 7 μίλια μέχρι την άλλη άκρη της πόλης κάθε Κυριακή βράδυ για να πάρω δωρεάν ένα πιάτο καλό φαγητό την εβδομάδα που μοίραζαν σε κάποιο ναό των «Χάρε Κρίσνα». Το απολάμβανα όλο αυτό! Και όσα πράγματα ανακάλυψα τυχαία, ακολουθώντας την περιέργεια και τη διαίσθησή μου, αργότερα αποδείχτηκαν ανεκτίμητα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Το Πανεπιστήμιο Reed, εκείνο τον καιρό, διέθετε την πιο καλή σχολή καλλιγραφίας σε όλη τη χώρα. Σε όλη τη Πανεπιστημιούπολη, κάθε αφίσα, κάθε ετικέτα σε κάθε συρτάρι, ήταν γραμμένη με το χέρι, πανέμορφα καλλιγραφημένη. Επειδή τα είχα παρατήσει και δεν ήμουν αναγκασμένος να παρακολουθώ τα υποχρεωτικά μαθήματα, αποφάσισα να πάρω το μάθημα της καλλιγραφίας για να μάθω να γράφω καλλιγραφικά. Έμαθα, για τις γραμματοσειρές serif και san serif, έμαθα να τροποποιώ το διάστημα μεταξύ των γραμμάτων σε διάφορους συνδυασμούς, έμαθα τι είναι αυτό που κάνει την σπουδαία τυπογραφία, να είναι πραγματικά σπουδαία. Ήταν όμορφη, πρακτικά, καλλιτεχνικά ευφυής με έναν τρόπο που η επιστήμη δεν μπορεί να συλλάβει, και την βρήκα συναρπαστική! Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υπήρχε καμιά ελπίδα να έχει κάποια πρακτική εφαρμογή στη ζωή μου. Όμως, 10 χρόνια αργότερα, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή Macintosh, τα ξαναθυμήθηκα όλα αυτά. Και τα ενσωματώσαμε όλα στον Mac. Ήταν ο πρώτος υπολογιστής με όμορφη τυπογραφία. Εάν δεν είχα παρακολουθήσει εκείνα τα απλά μαθήματα καλλιγραφίας στο Πανεπιστήμιο, ο Mac δεν θα είχε ποτέ, ούτε τις πολλαπλές γραμματοσειρές, ούτε τις γραμματοσειρές με αναλογικά διαστήματα. Και, δεδομένου ότι τα Windows απλώς αντέγραψαν τον Mac, είναι πολύ πιθανό, ότι σήμερα που σας μιλάω, κανένας προσωπικός υπολογιστής δεν θα τις είχε. Εάν δεν τα είχα παρατήσει ποτέ, δεν θα είχα βρεθεί ποτέ σε εκείνο το μάθημα καλλιγραφίας, και οι προσωπικοί υπολογιστές πιθανόν να μην είχαν την υπέροχη τυπογραφία που έχουν. Φυσικά, ήταν αδύνατον ΝΑ ΕΝΩΣΩ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ εκ των προτέρων όλα αυτά, τότε, όταν σπούδαζα στο Πανεπιστήμιο. Αλλά ήταν πάρα πολύ σαφές κοιτώντας εκ των υστέρων 10 χρόνια αργότερα. Επαναλαμβάνω, δεν μπορείτε ΝΑ ΕΝΩΣΕΤΕ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ εκ των προτέρων. Μπορείτε ΝΑ ΤΑ ΕΝΩΣΕΤΕ μόνο εκ των υστέρων. Έτσι, πρέπει να έχετε εμπιστοσύνη, ότι ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΘΑ ΕΝΩΘΟΥΝ με κάποιον τρόπο στο μέλλον σας. Πρέπει να έχετε ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΚΑΤΙ, στα κότσια σας, στο πεπρωμένο, στη ζωή, στο κάρμα, σ' οτιδήποτε. Γιατί, το να πιστεύετε ότι ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΘΑ ΕΝΩΘΟΥΝ κάπου στη πορεία, θα σας δώσει το κουράγιο ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ, ακόμα κι όταν θα σας οδηγεί εκτός πεπατημένης, και αυτό ΘΑ ΚΑΝΕΙ όλη ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ!  Η δεύτερη ιστορία μου είναι για ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ και ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ. Ήμουν τυχερός. Βρήκα πολύ νωρίς αυτό που μου άρεζε να κάμνω στη ζωή. Ο Woz κι εγώ ξεκινήσαμε την Apple στο γκαράζ των γονιών μου, όταν ήμουν 20 χρονών. Δουλέψαμε σκληρά, και σε 10 χρόνια η Apple είχε εξελιχθεί από κάτι που αφορούσε μόνο εμάς τους δύο σ' ένα γκαράζ, σε μία εταιρεία αξίας 2.000.000.000 δολαρίων με πάνω από 4.000 εργαζόμενους. Είχαμε μόλις κυκλοφορήσει την καλύτερή μας δημιουργία –τον Macintosh- ένα χρόνο νωρίτερα, κι εγώ είχα μόλις κλείσει τα 30. Και μετά απολύθηκα!!! Πως γίνεται να απολυθείς από μία εταιρεία που εσύ έχεις ιδρύσει; Λοιπόν, καθώς η Apple μεγάλωνε, προσλάβαμε κάποιον που πίστευα ότι ήταν ταλαντούχος, να διευθύνει την εταιρεία μαζί μου, και για τον πρώτο περίπου χρόνο τα πράγματα πήγαιναν καλά. Στη συνέχεια όμως τα οράματα μας για το μέλλον άρχισαν να αποκλίνουν, και τελικά αποτύχαμε. Όταν συνέβη αυτό το Διοικητικό μας Συμβούλιο τάχθηκε μαζί του. Έτσι, στα 30 ήμουν εκτός! Με πολύ επίσημο τρόπο, εκτός. Ό,τι ήταν στο επίκεντρο ολόκληρης της ενήλικης ζωής μου είχε χαθεί. Κι αυτό ήταν καταστροφικό! Πραγματικά, δεν ήξερα τί να κάνω για μερικούς μήνες. Ένιωθα ότι είχα απογοητεύσει τη προηγούμενη γενιά επιχειρηματιών, ότι μου έπεσε η σκυτάλη τη στιγμή που μου την έδιναν. Συναντήθηκα με τον David Packard και τον Bob Noyce, και προσπάθησα να ζητήσω συγνώμη που τα θαλάσσωσα τόσο άσχημα. Έγινα δημόσια ρεζίλι και σκέφτηκα ακόμη και να φύγω μακριά από τη Silicon Valley. Αλλά σιγά-σιγά κάτι άρχισε να φωτίζει μέσα μου - Αγαπούσα ακόμα αυτό που έκαμνα. Η ανατροπή των δεδομένων στην Apple, δεν είχαν αλλάξει ούτε ένα bit. Με είχαν απορρίψει, αλλά ήμουν ακόμα ερωτευμένος! Κι έτσι, αποφάσισα να ξεκινήσω από την αρχή. Δεν το έβλεπα τότε, αλλά μετά αποδείχτηκε ότι η απόλυσή μου από την Apple ήταν το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μου είχε ποτέ συμβεί! Το βάρος της επιτυχίας, αντικαταστάθηκε από την ελαφράδα του να είσαι και πάλι πρωτάρης, λιγότερο σίγουρος για το καθετί! Η απόλυση με απελευθέρωσε για να μπω σε μία από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου. Κατά τη διάρκεια της επόμενης πενταετίας, ίδρυσα μια εταιρεία με το όνομα NeXT, μια άλλη εταιρεία με το όνομα Pixar, και ερωτεύτηκα με μια εκπληκτική γυναίκα που έμελλε να γίνει η σύζυγός μου. Η Pixar προχώρησε στη δημιουργία της πρώτης παγκοσμίως μεγάλου μήκους ταινίας κινουμένων σχεδίων σε υπολογιστή, το Toy Story, και είναι σήμερα το πιο επιτυχημένο Animation Studio στον κόσμο! Σε μια συγκλονιστική ανατροπή των γεγονότων, η Apple αγόρασε τη NeXT, εγώ επέστρεψα στην Apple, και η τεχνολογία που αναπτύξαμε στη NeXT έγινε η καρδιά της τρέχουσας αναγέννησης της Apple. Και μαζί με την Laurene έχουμε μια υπέροχη οικογένεια. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχα απολυθεί από την Apple. Ήταν ένα απαίσιο στη γεύση φάρμακο, αλλά νομίζω ότι ο ασθενής το είχε ανάγκη! Μερικές φορές, η ζωή σε χτυπά στο κεφάλι με ένα τούβλο! ΜΗΝ ΧΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ! Είμαι πεπεισμένος πως το μόνο πράγμα που με κράτησε όρθιο, ήταν ότι αγαπούσα αυτό που έκαμνα. Πρέπει να βρείτε τί είναι αυτό που αγαπάτε. Κι αυτό ισχύει τόσο για την εργασία σας όσο και για τους συντρόφους σας. Η εργασία σας θα καλύψει ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας, και ο μόνος τρόπος για να είστε πραγματικά ικανοποιημένοι, είναι να κάνετε κάτι που θα πιστεύετε ότι είναι σπουδαίο. Και ο μόνος τρόπος για να κάνετε κάτι σπουδαίο είναι να αγαπάτε αυτό που κάμνετε! Αν δεν το έχετε βρει ακόμα, συνεχίστε να ψάχνετε. Μην επαναπαύεστε. Όπως με όλα τα θέματα της καρδιάς, θα είστε σίγουροι ότι είναι αυτό, όταν το βρείτε. Και όπως κάθε σπουδαία σχέση, θα γίνεται όλο και καλύτερο, καθώς θα περνούν τα χρόνια. Οπότε, συνεχίστε να ψάχνετε. Μην επαναπαύεστε.  Η τρίτη ιστορία μου, έχει να κάνει ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. Όταν ήμουν 17 ετών, διάβασα ένα ρητό που έλεγε: «Εάν ζεις την κάθε ημέρα σαν να είναι η τελευταία σου, κάποια μέρα σχεδόν σίγουρα θα δικαιωθείς»! Μου έκανε εντύπωση, και από τότε, εδώ και 33 χρόνια, κοιτάζω στον καθρέφτη κάθε πρωί και ρωτάω τον εαυτό μου: «Αν η σημερινή μέρα ήταν η τελευταία της ζωής μου, θα ήθελα να κάνω αυτό που έχω σκοπό να κάνω σήμερα;» Και κάθε φορά που η απάντηση είναι «Όχι» για πάρα πολλές μέρες στη σειρά, ξέρω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Η υπενθύμιση ότι θα είμαι νεκρός σύντομα, είναι το πιο σημαντικό εργαλείο που έχω συναντήσει για να με βοηθάει να κάμνω τις μεγάλες επιλογές στη ζωή. Επειδή σχεδόν τα πάντα, όλες οι έξωθεν προσδοκίες, όλοι οι εγωισμοί, όλες οι φοβίες της αμηχανίας ή της αποτυχίας, όλα καταρρέουν μπροστά στο θάνατο, αφήνοντας μόνο ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό. Το να θυμάσαι ότι πρόκειται να πεθάνεις, είναι ο καλύτερος τρόπος που ξέρω για να αποφύγεις την παγίδα της σκέψης ότι τάχα έχεις κάτι να χάσεις. Είσαι ήδη γυμνός! Δεν υπάρχει κανένας λόγος, να μην ακολουθήσεις την καρδιά σου! Περίπου πριν από ένα χρόνο μου διέγνωσαν καρκίνο. Έκανα μαγνητική τομογραφία στις 7.30 το πρωί, κι έδειξε ξεκάθαρα ανάπτυξη όγκων στο πάγκρεας μου. Εγώ δεν ήξερα καν τι είναι το πάγκρεας. Οι γιατροί μου είπαν πως ήταν σχεδόν σίγουρα ένας τύπος καρκίνου που είναι ανίατος, και ότι δεν ήταν αναμενόμενο να ζήσω πάνω από 3 έως 6 μήνες. Ο γιατρός μου με συμβούλευσε να πάω σπίτι και «να τακτοποιήσω τις προσωπικές μου υποθέσεις», μία φράση που χρησιμοποιούν οι γιατροί αντί να σου πουν «προετοιμάσου να πεθάνεις». Σημαίνει να προσπαθήσεις, σε ελάχιστους μήνες να πεις στα παιδιά σου αυτά για τα οποία νόμιζες ότι είχες τα επόμενα 10 χρόνια, για να τους τα πεις. Σημαίνει να βεβαιωθείς ότι, πεθαίνοντας δεν αφήνεις πίσω σου εκκρεμότητες που θα ταλαιπωρήσουν την οικογένειά σου. Σημαίνει να πεις τα αντίο σου. Έζησα με εκείνη την διάγνωση όλη τη μέρα. Αργότερα εκείνο το βράδυ έκανα μια βιοψία. Μου κάρφωσαν ένα ενδοσκόπιο, (από το στόμα) στο λαιμό μου, μέσα από το στομάχι και από εκεί στο έντερο και πέρασαν μια βελόνα στο πάγκρεας από όπου πήραν μερικά καρκινικά κύτταρα. Ήμουν ναρκωμένος, αλλά η γυναίκα μου, που ήταν εκεί μου είπε ότι όταν είδαν στο μικροσκόπιο τα κύτταρα, οι γιατροί άρχισαν να κλαίνε, διότι αποδείχτηκε ότι είχα μια πολύ σπάνια μορφή καρκίνου του παγκρέατος που θεραπεύεται χειρουργικά. Έκανα την εγχείρηση και ευτυχώς είμαι καλά τώρα. Αυτό ήταν το κοντινότερο σημείο που έχω βρεθεί αντιμέτωπος με το θάνατο. Και ελπίζω να παραμείνει για μερικές δεκαετίες ακόμα. Έχοντας ζήσει αυτήν την εμπειρία, νομίζω μπορώ, με μεγαλύτερη σιγουριά απ’ ότι όταν ο θάνατος ήταν για μένα απλώς μια αφηρημένη έννοια, να σας πω ότι: Κανείς δεν θέλει να πεθάνει. Ακόμα και οι άνθρωποι που θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, δεν θέλουν να πεθάνουν για να φτάσουν εκεί! Κι όμως, ο θάνατος είναι ο προορισμός που όλοι μοιραζόμαστε. Ποτέ, κανείς δεν του έχει ξεφύγει! Κι αυτό είναι όπως θα έπρεπε, γιατί ο θάνατος είναι, ίσως, η καλύτερη εφεύρεση της Ζωής! Ο Θάνατος είναι παράγοντας αλλαγής της ζωής. «Καθαρίζει» το παλιό κι ανοίγει το δρόμο για το καινούργιο. Τώρα το καινούργιο είστε εσείς. Αλλά κάποια μέρα, όχι πολύ μακριά από τώρα, σιγά-σιγά θα γίνεται το παλιό, και θα σας «καθαρίσει»! Συγγνώμη που γίνομαι τόσο δραματικός, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ο χρόνος σας είναι περιορισμένος γι' αυτό μην τον σπαταλάτε ζώντας τη ζωή κάποιου άλλου! Μην παγιδεύεστε στο δόγμα, που σημαίνει να ζείτε από τα συμπεράσματα ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΑΛΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Μην αφήνετε το θόρυβο των απόψεων των άλλων να πνίγει τη δική σας εσωτερική φωνή. Και, το πιο σημαντικό, να έχετε πάντα το θάρρος ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ και τη διαίσθησή σας. Αυτές, με κάποιο τρόπο, ήδη γνωρίζουν τί πραγματικά θέλετε να γίνετε. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Όταν ήμουν νέος, υπήρχε ένα εκπληκτικό έντυπο με τίτλο «The Whole Earth Catalog» - «Ο Κατάλογος Όλης της Γης» το οποίο ήταν μία από τις βίβλους της γενιάς μου. Δημιουργήθηκε από έναν συνάδελφο που ονομάζεται Stewart Brand, όχι πολύ μακριά από εδώ, στο Menlo Park, και το έφερε στη ζωή με το ποιητικό του άγγιγμα. Αυτό συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του 1960, πριν από τους προσωπικούς υπολογιστές και τις ηλεκτρονικές εκδόσεις, οπότε όλα φτιάχνονταν με γραφομηχανές, ψαλίδια και φωτογραφικές μηχανές Polaroid. Ήταν, περίπου, σαν νάχαμε το Google σε έντυπη μορφή, 35 χρόνια πριν έρθει το Google. Ήταν ιδεαλιστικό, και ξεχείλιζε από έξυπνα εργαλεία και σημαντικές ιδέες. Ο Stewart και η ομάδα του έβγαλαν πολλά τεύχη του «The Whole Earth Catalog», και στη συνέχεια, όταν είχε κάνει τον κύκλο του, έβγαλαν και ένα τελευταίο τεύχος. Ήταν τα μέσα της δεκαετίας του 1970, και εγώ ήμουν στην ηλικία σας. Στο οπισθόφυλλο αυτού του τελευταίου τεύχους, υπήρχε η φωτογραφία ενός επαρχιακού δρόμου νωρίς τα ξημερώματα, ενός δρόμου που μπορεί να βρεθείτε κι εσείς κάποια στιγμή, αν είστε αρκετά τολμηροί να κάνετε ωτοστόπ. Και από κάτω της υπήρχαν τα λόγια: «Μείνε πεινασμένος. Μείνε τρελός». Ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμα κατά το κλείσιμό τους: ΜΕΙΝΕ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ! ΜΕΙΝΕ ΤΡΕΛΟΣ! Αυτό ευχόμουν πάντοτε στον εαυτό μου. Και τώρα, καθώς αποφοιτάτε και ξεκινάτε μια καινούργια ζωή, αυτό εύχομαι και σε σας:  | ||||||
| ||||||
|
«How Steve Jobs Changed The World»
Discovery Channel 30-10-2011 - Greek Subtitles | ||||||
«Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που είναι τρελοί για ζωή, τρελοί για κουβέντα, τρελοί να σωθούν, που θέλουν να τα χαρούν όλα μέσα σε μια και μόνη στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή λένε ένα κοινότυπο πράγμα, αλλά που καίγονται, καίγονται, όμοιοι με τις κίτρινες μυθικές φωτιές των ρωμαϊκών πυρσών, εκπυρσοκροτώντας σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στ’ άστρα και στη μέση, βλέπουμε το μπλε φως του πυρήνας τους να σκάει και ο καθένας κάνει “ααααα!”»!!! Από την Εισαγωγή του βιβλίου του Τζακ Κέρουακ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Παρακάτω το trailer από την ομώνυμη ταινία που κυκλοφόρησε το 2012. | ||||||
«Χαιρετίζουμε τους τρελούς, τους απροσάρμοστους, τους επαναστάτες, τους ταραχοποιούς. Τους στρογγυλούς πασσάλους σε τετράγωνες τρύπες. Αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Δεν αγαπούν τους κανόνες και δεν σέβονται το κατεστημένο. Μπορείς να επαναλάβεις τα λεγόμενά τους, να διαφωνήσεις μαζί τους, να τους δοξάσεις ή να τους δαιμονοποιήσεις, αλλά το μόνο πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις είναι να τους αγνοήσεις. Γιατί αυτοί αλλάζουν τα πράγματα, σπρώχνουν μπροστά το ανθρώπινο γένος. Ενώ κάποιοι τους βλέπουν σαν τρελούς, εμείς βλέπουμε ιδιοφυΐες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που τελικά το κατορθώνουν». | ||||||
ΚΑΚΟΓΑΜΗΜΕΝΟΙ ...... Όλοι μας, εργαζόμενοι και εργοδότες είμαστε κακογαμημένοι! Υπάρχουν γυναίκες, ή και άνδρες, που την υπέροχη διαδικασία του έρωτα την έχουν βιώσει τραυματικά και δεν μπορούν να «χαλαρώσουν», δεν μπορούν να βγουν από τον «εαυτό» τους, από τις τραυματικές αναμνήσεις και αδυνατούν να ενωθούν, να συντονιστούν, να χορέψουν μαζί, να παίξουν μαζί, να νιώσουν την αρμονία και την ευφορία του έρωτα, της συν-ουσίας. Κάτι αντίστοιχο έχουμε πάθει σε κοινωνικό επίπεδο. Δεν μπορούμε να συντονιστούμε ΜΑΖΙ. Έχουμε εστιάσει υπερβολικά στα ΑΤΟΜΙΚΑ μας ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και έχουμε στερηθεί το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ. Ο συνδικαλισμός πρόσφερε, πέτυχε καλύτερες συνθήκες εργασίας και αμοιβής, αλλά ξεφύγαμε από το μέτρο και σχεδόν βουλιάξαμε το «καράβι», την πατρίδα μας. Ότι μπορεί να σωθεί ας σωθεί στο επίπεδο των ατομικών μας δικαιωμάτων αλλά ας αγωνιστούμε επιτέλους να διεκδικήσουμε το ύψιστο δικαίωμά μας, ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΕΑΥΤΟ», ΑΠΟ ΤΟ «ΕΓΩ» για να μπορέσουμε επιτέλους να χαρούμε τη ζωή μας, να γίνουμε ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΣΕ ΒΙΩΜΑΤΑ, να ξαναζωντανέψουμε το εντός ΠΑΙΔΙ που όλοι είμαστε, να μπορούμε να ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ! Στο χώρο της Παιδείας είμαστε διπλά κακογαμημένοι! Για τους παραπάνω λόγους, ως εργαζόμενοι, και για εσωτερικούς, της Παιδείας λόγους. Για τον Ελληνισμό ο άνθρωπος αποτελείται από νου, λόγο και πνεύμα. Νους είναι η προσοχή, η αυτοσυνειδησία, το «εγώ». Λόγος είναι η δια λέξεων έκφραση. Πνεύμα είναι η ζωντάνια, η παιδικότητα, το «παιδί». Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται από δύο ημισφαίρια το δεξί και το αριστερό. Η λειτουργία του δεξιού μοιάζει με παράλληλο επεξεργαστή, το δεξί ημισφαίριο είναι συνθετικό, δημιουργικό, εφευρίσκει, σκέφτεται με εικόνες, πολυδιάστατα, ζει το «τώρα», αρμονία, ενότητα με περιβάλλον, ζωγραφική, μουσική, χορός, κινηματογράφος, είναι πολύχρωμο. Η λειτουργία του αριστερού μοιάζει με σειριακό επεξεργαστή, το αριστερό ημισφαίριο είναι αναλυτικό, σκέφτεται με λέξεις-έννοιες, γραμμικά, αποστηθίζει, εστιάζει στο παρελθόν και το μέλλον, κυριαρχεί το αποκομμένο «εγώ», διαβάζει και γράφει, είναι γκρίζο. Ο Ελληνισμός με την παιδεία του πρώτον, καλλιεργούσε ισομερώς τον λόγο και το πνεύμα, και δεύτερον, καλλιεργούσε και αξιολογούσε τις λειτουργίες και του αριστερού και του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου. Η ελληνική παιδεία καλλιεργούσε τον όλο άνθρωπο. Μετά το Σχίσμα διαμορφώθηκε και επικράτησε ως Παιδεία –και εισήχθη και στην Ελλάδα– η αλλοτριωμένη και αλλοτριωτική καλλιέργεια και αξιολόγηση των λειτουργιών μόνο του αριστερού εγκεφαλικού μας ημισφαιρίου, υβρίστηκε η εικόνα, διώχθηκε το παιδί. «Την επικοινωνία δεν την εμποδίζει η απουσία της ευφυΐας αλλά η παρουσία της έπαρσης» (Βιττγκενστάιν). Και εδώ βρίσκεται ένα ακόμη λάθος του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Στο όνομα του σεβασμού των δικαιωμάτων των μαθητών, το σχολείο από το Νηπιαγωγείο μέχρι και το Πανεπιστήμιο καλλιεργεί και επαυξάνει την έτσι κι αλλιώς εγγενή στον άνθρωπο έπαρση. Έχουμε εξασφαλίσει πολλά δικαιώματα των μαθητών και τους έχουμε στερήσει ένα: την δυνατότητα θεραπείας από την έπαρση, την καλλιέργεια της δυνατότητας ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Κάποιος σχολιάζοντας αυτή την ομιλία του Τζομπς το 2005 είχε γράψει: «Ο μέγας “διδάσκαλος” της πείνας και της τρέλας, όταν εκφώνησε αυτή την ομιλία και μέχρι ενάμιση μήνα πριν από τον θάνατό του, διηύθυνε μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες στον κόσμο, με τεράστια κέρδη, πολλά από τα οποία βασίζονταν στη δουλειά υπό απάνθρωπες συνθήκες εργατών στον τρίτο κόσμο που αρκετοί αυτοκτόνησαν κάτω απ᾿ αυτές τις περιστάσεις (βλ. κινέζικες εταιρίες που δουλεύουν φασόν για την Apple). Νομίζω πως προβάλλει έναν καπιταλισμό με ανθρώπινη επιφάνεια, με πολύ “φιλάνθρωπο” μπλα μπλα και με διάφορα ηχηρά “εναλλακτικά” συνθήματα, που ωστόσο παραμένει το ίδιο στυγνός με τον απροκάλυπτο, δεξιό αδελφό του». Και ίσως έχει δίκιο αλλά αυτός ο «στυγνός επιχειρηματίας» δεν ξέρω αν έβγαλε χρήματα ρουφώντας το αίμα Κινέζων ή άλλων, αυτό που ξέρω είναι ότι στην εποχή μας που υβρίζει το «πνεύμα», την έμπνευση, το παιδί, και αποθεώνει τον θεσμό, την νομιμότητα, την ορθολογική οργάνωση και σκέψη και δράση είναι ένας ΚΗΡΥΚΑΣ, ένας ΠΡΟΦΗΤΗΣ του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Πνεύμα σημαίνει πνοή, μεταφορά πληροφορίας και ενέργειας δια της πνοής, στον αέρα. Ρεύμα σημαίνει μεταφορά πληροφορίας και ενέργειας δια της ροής, στα υγρά. Θα μπορούσαμε να είχαμε πει το ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ, ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ! Ο Στηβ Τζομπς είναι φορέας του πνεύματος … ένα οποιοδήποτε βιντεάκι του να δει κανείς το «πιάνει», ακτινοβολεί η παιδικότητα, η έμπνευση, το πνεύμα πάνω του!!! Η ομιλία του είναι μαρτυρία του πνεύματος του δροσερού, του ζωντανού, στην στεγνή και στυγνή εποχή μας. Είναι παιδί, είναι ποιητής! Και ο Αρθούρος Ρεμπώ[1] πουλούσε δούλους στην Αφρική ένα διάστημα αλλά αυτό δεν μειώνει την ποιητική του αξία … ίσα-ίσα ίσως την αυξάνει!!! Δεν λανσάρει έναν «φιλάνθρωπο» καπιταλισμό. Μέσα στον απάνθρωπο καπιταλισμό δίνει μια μαρτυρία του πνεύματος και διδάσκει και την μέθοδο, τον δρόμο που οδηγεί στην διατήρηση της έμπνευσης. Σχόλιο στην ανάρτηση: «Η Επί του Στάνφορντ Ομιλία») Φίλε μου για τις ανάγκες αυτής της μίζερης διαδικασίας που λέγεται διαλεκτική, για την τιμή των όπλων, μπορεί να απαντήσεις διάφορα (αν και πιθανόν να έχεις ξεχάσει αυτή σου την ανάρτηση – Οκτώβρης 2011), αλλά όταν θα είσαι μόνος στο σπίτι, εκεί στα σκοτάδια της μοναξιάς σου … κάνε την παραθύρι μπας και αρχίσουν να ζωντανεύουν τα όνειρά σου και πού ξέρεις μπορεί να έρθει και να κάτσει και κανένας γλάρος, ή μπορεί να αρχίσεις να ξεχωρίζεις τους γλάρους από τις καρακάξες [2] ! Πού ξέρεις μπορεί αυτή η μαυρίλα της μοναξιάς σου, να γίνει παραθύρι απ’ που θα γεμίσει φως η μίζερη καρδούλα σου. Θα μου πεις που ξέρω ότι είναι μίζερη; Μα αν λειτουργούσε έστω και λίγο θα είχε ενθουσιαστεί με αυτή τη ΜΑΡΤΥΡΙΑ του Τζομπς. Μπορεί να την εκμεταλλεύτηκαν χριστιανοί και άλλοι αλλά η αξία του πράγματος, του βιώματος δεν εξαρτάται από την μαλακία χειροκροτητών. Δηλώνεις ότι δεν καταφέρεσαι ενάντια στον ίδιο τον Τζομπς αλλά τη σημασία έχει για την όραση σου αυτή η ευγένεια. Εσύ χάνεις αν δεν μπορείς να αφουγκραστείς το αηδόνι και επειδή κάποιοι έσπευσαν να το καπηλευτούν σου μοιάζει για κουρούνα. «Όλες οι έξωθεν προσδοκίες, όλοι οι εγωισμοί, όλες οι φοβίες της αμηχανίας ή της αποτυχίας, όλα καταρρέουν μπροστά στο θάνατο, αφήνοντας μόνο ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό. Το να θυμάσαι ότι πρόκειται να πεθάνεις, είναι ο καλύτερος τρόπος που ξέρω για να αποφύγεις την παγίδα της σκέψης ότι τάχα έχεις κάτι να χάσεις. Είσαι ήδη γυμνός! Δεν υπάρχει κανένας λόγος, να μην ακολουθήσεις την καρδιά σου!» O Αρθούρος Ρεμπώ (Arthur Rimbaud, πλήρες όνομα Ζαν-Νικολά-Αρτύρ Ρεμπώ, 20 Οκτωβρίου 1854 - 10 Νοεμβρίου 1891) ήταν Γάλλος ποιητής. Θεωρείται ένας από τους μείζονες εκπροσώπους του συμβολισμού, με σημαντική επίδραση στη μοντέρνα ποίηση, παρά το γεγονός πως εγκατέλειψε οριστικά τη λογοτεχνία στην ηλικία των είκοσι ετών. Από το σύνολο του έργου του ξεχωρίζουν οι ποιητικές συλλογές Εκλάμψεις και Μια Εποχή στην Κόλαση. Η τελευταία υπήρξε το μοναδικό βιβλίο του Ρεμπώ που δημοσιεύτηκε κατόπιν επιθυμίας και ενεργειών του ίδιου, ενώ σημαντικό μέρος των ποιημάτων του δημοσιεύτηκαν ενόσω ήταν εν ζωή αλλά χωρίς τη συγκατάθεσή του ή εν αγνοία του. Γεννήθηκε στη Γαλλική αγροτική πόλη Σαρλβίλ των Αρδεννών, όπου έζησε τα νεανικά του χρόνια, πριν ξεκινήσει η πολύχρονη περιπλάνηση του σε πολυάριθμες πόλεις της Ευρώπης. Στη διάρκεια του πολυτάραχου βίου του ταξίδεψε σε δεκατρείς διαφορετικές χώρες και έζησε ως επαίτης, μισθοφόρος, εργάτης, παιδαγωγός και ναυτικός, παράλληλα με τη συγγραφική δραστηριότητα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, έχοντας ήδη εγκαταλείψει την ποίηση, περιπλανήθηκε στην βορειοανατολική Αφρική όπου εργάστηκε ως έμπορος και εξερευνητής, την ίδια περίοδο που άρχισε να αναγνωρίζεται το ποιητικό έργο του μεταξύ των λογοτεχνικών κύκλων του Παρισιού.
| ||||||
Πριν από λίγο καιρό διάβασα την επίσημη βιογραφία του Τζομπς, που προήλθε μετά από 200 συνεντεύξεις μ' αυτόν και πολλές άλλες με φίλους, συνεργάτες και αντιπάλους του. Ένας πολύ εγωκεντρικός άνθρωπος, πολύ σκληρός με τους υφισταμένους του (τους υπέβαλε σε εξοντωτική δουλειά για να υλοποιήσουν τις εμπνεύσεις του), αχάριστος προς τους φίλους του, που την πρώτη του κόρη την είδε μόλις τρεις φορές μέχρι τα δέκα της, που αρνείτο να την αναγνωρίσει (ίσως για να μην πληρώνει διατροφή, ο πάμπλουτος) μέχρι να τον αναγκάσει η πολιτεία να κάνει τεστ DNA και να αναλάβει τις πατρικές ευθύνες του, που πρόσβαλε δημοσίως την πρώτη σύντροφό του λέγοντας πως το παιδί μπορεί να το είχε κάνει με άλλους 28.000 Αμερικάνους, που πλήγωσε πολλούς... Ο Ρεμπώ μετανόησε κι έφυγε κοινωνημένος. Ο Ρεμπώ όμως ήταν ΠΟΙΗΤΗΣ. Ο Τζομπς ήταν κάποιος που συλλάμβανε πρωτότυπες ιδέες, δεξιοτέχνης στο μάρκετινγκ και στο να ιδιοποιείται την εργασία των άλλων. Γιατί δεν αναφέρεσαι στον Βόζνιακ, μια ιδιοφυΐα των ηλεκτρονικών, αυτόν που εφεύρε τον πρώτο προσωπικό υπολογιστή, τον Apple, που όταν οργανώθηκε η εταιρία θέλησε να μείνει ως μικρομεσαίος μηχανικός και να αναφέρει τις ιδέες του στον αμέσως προϊστάμενό του κι όχι στον κολλητό του Τζομπς, που γρήγορα τα παράτησε, μοίρασε πολλές από τις μετοχές σε φίλους και για τριάντα τόσα χρόνια διδάσκει αφιλοκερδώς στα παιδιά υπολογιστές; Επειδή, από χαρακτήρα, κρατά χαμηλό προφίλ και δεν χρησιμοποίησε στρατιές διαφημιστών για να προβάλουν τα προϊόντα του και τον εαυτούλη του; (Όταν ο Βόζνιακ έφυγε από την Apple, το παιδί του, χωρίς καμία απαίτηση, και ίδρυσε μια μικρή εταιρία, η εταιρία του Τζομπς τον ανάγκασε να σταματήσει την υλοποίηση ενός γκάτζετ που έφτιαχνε, γιατί τάχα χρησιμοποιούσε τεχνογνωσία που ανήκε στην Apple. Ενώ όταν ο Βόζνιακ δούλευε στην Hewlett Packard και τους πρόσφερε τα δικαιώματα του Apple, γιατί τον είχε δημιουργήσει τις ώρες που δούλευε για την ΗΡ και δεν είχε τι άλλο να κάνει, η Hewlett Packard το αρνήθηκε. Ίσως γιατί δεν κατάλαβε την αξία του, ίσως γιατί δεν ήταν τόσο αδηφάγα. Παρεπιμπτόντως, ένας από τους δύο ιδρυτές της ΗΡ ήταν Ορθόδοξος, ενώ ο Τζομπς το έπαιζε οπαδός του Ζεν). Οπωσδήποτε ο Τζομπς είχε και τα καλά στοιχεία του. Οραματίστηκε συσκευές φιλικές στον χρήστη που αλλάζουν τον τρόπο που μεταχειριζόμαστε τον κόσμο. Άλλο όμως αυτό κι άλλο η "θεοποίησή" του, τα παραμυθιάσματα του σύγχρονου μάρκετινγκ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Άρε φίλε μου ... "αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού" .... πώς δηλαδή εσύ φαντάζεσαι τους τελώνες;;; Ηθικούληδες και γλυκούληδες ... σαν το κάθαρμα τον επιχειρηματία μας ήταν και ακόμα χειρότεροι ... αλλά ΑΥΤΟΙ ΜΑΣ ΒΑΖΟΥΝ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ... ψάξε βρες γιατί;;; Αν είσαι στη ΒΑΣΙΛΕΙΑ δεν σε αφορά η ερώτηση ... τότε θα με ενδιέφερε πολύ η απάντηση ... αλλά να σου πω την αλήθεια, μεταξύ φίλων, όσο μπορώ να μυρίζομαι .... δεν μου μυρίζεις για ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΜΕΣΑ ... δεν το εννοώ εσχατολογικά, εκεί πάνω μπορεί να είσαι πρώτη μούρη πίστα ... για ΕΔΩ μιλάω ... φίλε μου, εγώ τρελός είμαι ότι θέλω μπορώ να λέω ... μακάρι να μπορούσα να μιλάω ΕΚ ΤΗΣ ΓΕΥΣΕΩΣ έγκυρα .... αυτό το όσο όμως καταλαβαίνει η γλώσσα μου το σέβομαι, με τρελαίνει. Θα μου πεις, όπως μου είπε και ο φίλος μου ο Κοσμάς ότι ο τύπος μπορεί να εμπνέεται από τον άλλον ... δεν ξέρω αλλά εμένα με ενθουσιάζει ... θα μου πεις, πρόσεξε με ποιόν θεό μπλέκεις ... ΟΚ, ευχαριστώ θα δείξει ... πάντως ο "εγκεφαλικός", Σωφρόνιος στον ΑΓΙΟ ΣΙΛΟΥΑΝΟ γράφει: «Μη δεχόμενος» ο χριστιανός περιφρουρεί εαυτόν από του κινδύνου αποδοχής δαιμονικής ενεργείας ή υποβολής ως εκ του Θεού προερχομένης, και ούτως εθίζεται [//103] «προσέχειν πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις διαμονίων» (Α’ Τιμ. δ’ 1) και δεν προσφέρει θείαν προσκύνησιν εις τους δαίμονας. «Μη απορρίπτων» ο άνθρωπος αποφεύγει άλλον κίνδυνον: να αποδώση την θείαν ενέργειαν εις τους δαίμονας και ούτω να πέση εις το αμάρτημα της «βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος», ως οι Φαρισαίοι, οίτινες την εκδίωξιν των δαιμονίων υπό του Χριστού απέδωκαν «τω Βεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων» (Ματθ. θ’ 34, ιβ’ 24). Ο δεύτερος κίνδυνος είναι φοβερώτερος του πρώτου, διότι η ψυχή δύναται να συνηθίση να αρνήται την χάριν και να μισή αυτήν. Τοσούτον δε δύναται να εθισθή εις την κατάστασιν της Θεομαχίας, ώστε ούτω να προσδιορισθή και δια την αιωνιότητα. Ένεκα τούτου η αμαρτία αύτη «ουκ αφεθήσεται ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι». Κατά την πρώτην πλάνην η ψυχή δύναται ευκολώτερον να αναγνωρίση το ψεύδος και δια της μετανοίας να επιτύχη την σωτηρίαν.
ΦΙΛΟΣ: Κι εγώ εκ γεύσεως μιλάω. Κι είμαι με τους ανθρώπους σαν τον Βόζνιακ που όλα τα κάνουν για την τρέλα τους, όχι για το χρήμα, τη δόξα, ή οτιδήποτε άλλο θα τους έδινε μια ψευδαίσθηση ασφάλειας μπροστά στα εσώτερα κενά τους.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 28-3-2012: Η διαφορά μας είναι ότι εσένα σου αρέσουν ο Ντοστογιέφσκι και ο Παπαδιαμάντης ενώ εμένα με εμπνέουν ο Στηβ Τζομπς, ο Βιττγκενστάιν και ο Μάικλ Τζάκσον. Αλήθεια ποιος ήταν πιο ανήθικος ο Τζομπς που έκανε αυτά που έγραψες, και πιθανόν και πολλά άλλα, ή ο άγιος Μέγας Κωνσταντίνος που έσφαξε τον γιο του, έγινε οπαδός του Αρείου που ο ίδιος πριν λίγο είχε υπογράψει την καταδίκη του, που … που … που … εσύ ξέρεις καλύτερα ιστορία και θα μπορούσες να απαριθμήσεις τις ΗΘΙΚΕΣ και ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ του όντως μεγάλου αυτού αγίου της Εκκλησίας του Χριστού. Αλλά βλέπεις στην ηθικοκρατούμενη, εγκεφαλοκρατούμενη εποχή μας οι χριστιανάροι κάνουν τουμπεκί απέναντι στην περίπτωση του Μεγάλου Κωνσταντίνου και έπρεπε ένας θεολογάκος πάνω στην ακριτική Έδεσσα να σπάει το κεφάλι του για να βρει κάτι να λέει στους καημένους τους μαθητές του. Και βρήκε ως γνωστόν ότι ο Κωνσταντίνος έκανε την μεγαλύτερη θυσία, θυσίασε τον ΕΡΩΤΑ του, γιατί τότε που είδε το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ σύμφωνα και με την υμνογραφία της Εκκλησίας του Χριστού έζησε βίωμα αντίστοιχο του βιώματος του τότε ΣΑΟΥΛ και τώρα αποστόλου Παύλου. Και το μόνο που θα ήθελε ήταν να «την κάνει» με τον ΕΡΩΤΑ του όπως και ο απόστολος των Εθνών «την έκανε» για τρία χρόνια στην έρημο της Αραβίας. Αλλά το θέλημα του ΕΡΩΤΑ του ήταν να γίνει αυτοκράτορας και το είδε και το υπάκουσε και έπαιξε κορώνα γράμμα την επίγεια ζωή του, που εξ απόψεως ηθικής και δογματικής ορθότητος ΕΧΑΣΕ, και έπαιξε στα ζάρια και την εν ουρανοίς μια και μετάνοιωσε και επέστρεψε στην Εκκλησία λίγο πριν πεθάνει, πράγμα που δεν το είχε καθόλου εξασφαλισμένο όταν αποφάσιζε να δεχτεί να ζήσει την ζωή του ως αβάπτιστος για να του επιτραπεί να κάνει την μεγαλύτερη θυσία που έκανε, το να γίνει δηλαδή αυτοκράτορας («ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ»). Αυτά όμως δεν μπορούν να τα καταλάβουν ούτε καν όταν τα ακούνε οι σύγχρονοι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ υβριστές του ΕΡΩΤΟΣ και της ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ, πού να τα σκεφτούν οι καημένοι μόνοι τους!!! Βλέπεις πρέπει ο Θεούλης μας να είναι καλός και ηθικός και ανατριχιάζουμε και αποσιωπούμε τα ΗΘΙΚΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ …. Σαν εκείνο στην γη Χαναάν. Ο Γιαχβέ μόλις πριν 40 χρόνια είχε δώσει στον Μωυσή, τον μέντορα του Ιησού του Ναυή τις Δέκα Εντολές, συμπεριλαμβανομένου και του ΟΥ ΦΟΝΕΥΣΕΙΣ και την ώρα της εισβολής στη Γη της Επαγγελίας ζήτησε από τον κακόμοιρο τον Ιησού να σφάξει όλα τα ζωντανά των νικημένων, ΑΝΔΡΕΣ, ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΖΩΑ ΚΑΙ ΠΟΥΛΕΡΙΚΑ. Τον αθεόφοβο τον ΓΙΑΧΒΕ! Λίγο τσίπα δεν είχε! (Το πόσο δίκιο είχε ο καημένος ο Γιαχβέ φάνηκε από το ότι αμέσως με το που μπήκαν στη Γη Χαναάν «τούρκεψαν» οι Εβραίοι, επηρεάστηκαν από την ειδωλολατρία των κατακτημένων και το γύρισαν στα χρυσά μοσχάρια, τα βόδια, αντί να γίνουν το άλας της γης και να σωθεί η ανθρωπότης. Άλλωστε γι’ αυτό τους πήγε εκεί, στο σταυροδρόμι των πολιτισμών –ανάμεσα σε Αιγύπτιους, Μεσοποτάμιους και Φοίνικες–, ώστε να τους επηρεάσουν εν καιρώ και να φτάσει η λατρεία του Γιαχβέ μέχρι τα μέρη μας προ Χριστού! Αν ήθελε απλώς να καλοπερνάει ο κολλητός Του ο λαός θα τους πήγαινε στη Χονολουλού, που ήταν απομονωμένη, να «τη βρίσκουν» μόνοι τους με το Θεό τους). Γι’ αυτό οι σύγχρονοι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ξέρουν να αποσιωπούν όλα αυτά τα ΑΝΗΘΙΚΑ γιατί τους χαλάνε την σούπα, οι νερόβραστοι. Σούπα … μούπες … καλά να πάθεις. ΦΙΛΑΚΙΑ. Ο Jobs μπορεί να ήταν κάθαρμα και ο Wozniak καλός και αγαθός, αλλά βλέποντας τις φάτσες τους με πιάνει ανατριχίλα στο ενδεχόμενο να κυκλοφορεί κάποιος σαν τον Wozniak που κατάντησε έτσι ο καημένος! Κάποιος έλεγε ότι μετά τα σαράντα του ο άνθρωπος αποκτάει τη φάτσα που του πρέπει. Δηλαδή με το πέρασμα των χρόνων ο ψυχισμός διαμορφώνει τη φάτσα.  Αν δεν είχαμε προδώσει τον Ελληνισμό και την ΠΑΙΔΕΙΑ του, θα ήμασταν σαν τον Jobs! Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ελληνικής παιδείας: ο γεμάτος έμπνευση άνθρωπος, αυτός που διασώζει το παιδί, αυτός που έχει τον τρόπο να φθείρει τη τρέχουσα φθορά, που εκμεταλλεύεται τον θάνατο για το καλό της ζωής, αυτός που από 50νταράκι έχει γίνει 500κοσάρα και διαθέτει και φρένα για 500κοσάρα, αυτός που έχει γίνει Άνθρωπος, προς τα πάνω αναβλύζον σιντριβάνι, κάβουρας-τσαγανό κι όχι μαλάκιο. Η παιδεία αυτό μόνο μπορεί να καταφέρει, να κάνει το 50νταράκι, 500κοσάρα, τα υπόλοιπα, το αν η 500κοσάρα θα είναι καλός ή κακός άνθρωπος δεν είναι θέμα στο οποίο μπορεί να επέμβει η παιδεία, αυτό εξαρτάται από το ανθρώπινο ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ. Οι καημένοι οι ηθικολόγοι αγωνίζονται να διαμορφώσουν καλούς και χρηστούς πολίτες, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να γεμίζουν τα πεζοδρόμια «σκουλήκια» πατημένα λόγω της όποιας κρίσης απελπισμένα, 50νταράκια σακατεμένα, κλαμένα και δαρμένα (σαν εκείνους τους κλαταρισμένους «χριστιανούς» που όταν τους ρωτούσε ο π. Παΐσιος «πώς πάει ο κόσμος» απαντούσαν «γέροντα οργώνει ο διάβολος!») που για να νοιώσουν λίγο την παγωμένη την καρδούλα τους να χτυπάει, μια και έχουν μάθει να κατεβάζουν τα ρολά όταν πνέει το Αεράκι της έμπνευσης και η αντλία τους μόλις που δουλεύει, το ρίχνουν στο ηθικώς ουδέτερον άθλημα του τρώγειν! Ο Jobs είναι Έλληνας, και ο Μιχαλάκης ο Τζάκσον που κάηκε από την έμπνευση επειδή δεν είχε την καλλιέργεια να την διαχειριστεί, ήταν 1000λιάρα με φρένα από 50νταράκι και «στούκαρε» ο καημένος, και ο Βιττγκενστάιν ήτανε 1000λιάρα κι ακόμα περισσότερο μια και τα είχε όλα τα ανθρώπινα στο πικ καλλιεργημένα. Έλληνες που ΑΕΙ ΠΑΙΔΕΣ είναι. Και ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ όταν θα έρθει κι αυτός με αυτή την έννοια θα είναι ΕΛΛΗΝΑΣ! Όχι απλώς Έλληνας αλλά ο σούπερ Έλληνας! Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ σε όλο του το μεγαλείο! Ο άνθρωπος στο 100% των δυνατοτήτων του. Ο άνθρωπος ο οποίος θα λειτουργεί 100% ως αυλός, ως λύρα του πνεύματος. Απλώς σε εκείνη την περίπτωση το αυτεξούσιο εκείνου του συγκεκριμένου θα επιλέξει 100% τον λίβα τον κτιστό ως τροφοδότη. Μέχρι τότε οι θνητοί κατ’ αρχήν χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες, σε αυτούς που επειδή φοβούνται την τρέλα της έμπνευσης κατεβάζουν τα ρολά, «από υπερβολική φοβία για την ανθρώπινη αδυναμία» και ζουν στεγνοί και ρέστοι, και λόγω κόμπλεξ συνήθως γίνονται και υβριστές και διώκτες των φορέων του πνεύματος. Σε εκείνους που απολυτοποιούν τον θεσμό, τον νόμο, την δομή, τη λογικότητα. Και σε αυτούς που ανοίγουνε τα παραθύρια της καρδιάς τους στα πνεύματα με κίνδυνο την τρέλα. Πολλοί από αυτούς τους δεύτερους όταν τους τύχει να ζήσουν σε περιβάλλοντα που δεν κατέχουν την τέχνη της διάκρισης των πνευμάτων, δέχονται όποιον άνεμο τύχει να φυσάει και άλλοτε τους εμπνέει το Αεράκι κι άλλοτε ο λίβας. «Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι», όσοι δηλαδή είναι ανοιχτοί 100% στο Πνεύμα αλλά έχουν εστιάσει στην καλλιέργεια των φρένων, και αφήνουν το Αφεντικό να φυσάει όσο θέλει, όποτε θέλει, και δεν ξοδεύουν τις Πνοές σε ιδιοτελείς σκοπούς και στόχους αλλά χρησιμοποιούν την έμπνευση μόνο ως Απόστολοι, «ότι αυτών εστί η Βασιλεία των Ουρανών», εστί, εδώ και τώρα βρίσκονται και συνεχώς είναι μέσα στη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι το τέλειο αλλά στη μίζερη, παγωμένη εποχή μας όταν κανείς βλέπει περιπτώσεις σαν του Jobs, κάτι τέτοιους Τελώνες, χαίρεται και τους ζητά να τον προάγουν στη Βασιλεία των Ουρανών ... Αμήν. ΦΙΛΟΣ: Εκτός και περισσότερο από Παπαδιαμάντη και Ντοστογιέφσκι, μου αρέσουν το Γεροντικό, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος κι ο π. Πορφύριος. Εδώ να δεις έμπνευση!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 28-3-2012: Ε, καλά τώρα, χαίρω πολύ, κι εγώ προτιμάω τον Χριστό από τον τελώνη .... άλλο αυτό κι άλλο η σύγκριση μεταξύ ΤΕΛΩΝΗ και ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ .... | ||||||
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Βιβλία και «Λόγοι»
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
26/3/12
Steve Jobs - ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ - ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΕΥΦΥΪΑ!
7/3/12
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ – 3ος ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
 Όταν ο Αδάμ και η Εύα πέταξαν το «μήλο» που είχαν δαγκώσει, ο Steve Wozniak και ο Steve Jobs το μάζεψαν και το έκαναν σήμα της νεοσύστατης εταιρίας τους, της Apple, το 1976. Η εταιρία που έχει για σήμα το δαγκωμένο μήλο, η Apple, το 1997 ήταν σχεδόν χρεοκοπημένη, η αξία της μετοχή της στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ήταν 5 δολάρια. Τον Νοέμβριο του 2011 η Apple ήταν πλέον η 2η σε αξία εταιρία παγκοσμίως. Τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου στις Ειδήσεις του in.gr έγραφε: «Η μετοχή της Apple πετυχαίνει νέο ρεκόρ ξεπερνώντας τα 500 δολάρια, η τιμή της μετοχής της έπιασε το ιστορικό υψηλό των 503 δολαρίων στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Η τιμή της μετοχής της έχει αυξηθεί κατά 40% τους τελευταίους δώδεκα μήνες και κατά 4.000% την τελευταία δεκαετία. Οι μισοί αναλυτές που ασχολούνται με την Apple πιστεύουν ότι η μετοχή θα φτάσει ή και θα ξεπεράσει τα 600 δολάρια. Η Apple είναι σήμερα η μεγαλύτερη εταιρεία του κόσμου σε χρηματιστηριακή αξία. Ξεπέρασε την Microsoft και σήμερα η αξία της εκτιμάται στα 465 δισεκατομμύρια δολάρια, Η Apple συγκέντρωσε πέρυσι σχεδόν 100 δισ. δολάρια σε ρευστό». Ένας από τους συντελεστές αυτού του θαύματος είναι ο Πήτερ Οικονομίδης http://www.felixbni.com/Site/Peter-Economides-Resume.html http://www.facebook.com/peter.economides ο οποίος σε μια διάλεξη που έδωσε σε Συνέδριο που διοργάνωσε η Ελληνική Εταιρία Διοικήσεως Επιχειρήσεων το Νοέμβριο του 2011 στη Θεσσαλονίκη μεταξύ των άλλων είπε:
«Μπορεί το πρόβλημα να είναι η οικονομική κρίση αλλά η διέξοδος βρίσκεται στο να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την κρίση της εικόνας μας, το πώς νιώθουμε για τον εαυτό μας σαν Έλληνες. Αυτό πρέπει να διαχειριστούμε. Είναι ολοφάνερο ότι η κρίση αυτή ξεπερνάει κατά πολύ τα ελληνικά σύνορα. Όμως εμείς έχουμε γίνει “δακτυλοδεικτούμενοι”, γίναμε “τα κακά παιδιά” και ευθυνόμαστε εμείς γι' αυτό. Εμείς ευθυνόμαστε. Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έξοδος από αυτή την κρίση θα είναι οικονομική. Αλλά πιστεύω με ισχυρή πεποίθηση ότι ο τρόπος για την οικονομική έξοδο από την κρίση είναι ψυχολογικός. Οι άνθρωποι που δεν αισθάνονται καλά για τον εαυτό τους δεν ενεργούν σωστά. Ενώ, όταν ένας λαός νοιώθει ωραία κάμνει ωραία πράγματα». Και αναφερόμενος στο «θαύμα» της εξόδου της Apple από την δικιά της οικονομική κρίση είπε: «Πώς το πετύχαμε αυτό; Βουτήξαμε βαθειά στο DNA της Apple για να ξαναζωντανέψουμε τη φλόγα, να δημιουργήσουμε ΠΙΣΤΗ. Μιλήσαμε για το “γιατί”. Άλλωστε εκείνη την εποχή δεν υπήρχε το “τι”, δεν υπήρχε τίποτε. Υπήρχαν μόνο αργοί, γκρίζοι υπολογιστές που ήταν ακριβοί. Τα επιτυχημένα προϊόντα ήρθαν αργότερα και η εταιρία έγινε η 2η στον κόσμο». Ο τίτλος του συνεδρίου που οργάνωσε η ΕΕΔΕ ήταν «ReBRANDing GREECE». Όπως εξήγησε ο Πήτερ Οικονομίδης στην ομιλία του «brand [1] είναι αυτό που οι άλλοι σκέφτονται για σένα. Τίποτε περισσότερο ή λιγότερο. Είτε το καταλαβαίνουμε, είτε του δίνουμε σημασία είτε όχι, ο καθένας μας έχει brand. Το branding είναι η διαδικασία διαχείρισης του brand, η διαδικασία διαχείρισης του τι σκέφτονται, οι άλλοι για μένα, η προσπάθεια να αλλάξω το πώς με βλέπουν οι άλλοι. Το branding εμπεριέχει έννοιες ψυχολογίας, κοινωνιολογίας, ανθρωπολογίας. To rebranding είναι η επανακατασκευή του branding. Η Ελλάδα είναι ένα από τα μεγαλύτερα brands που όμως ποτέ δεν έκανε branding. Ξοδεύουμε εκατομμύρια για να προάγουμε τον τουρισμό αλλά δεν κάναμε branding της Ελλάδας, δεν διαχειριστήκαμε το τι σκέφτονται οι άλλοι για μας. »Zούμε καθοριστικές στιγμές στην Ιστορία μας. Το μέλλον μας βρίσκεται στα χέρια μας. Πολύ σημαντικοί καιροί. Και πραγματικά πιστεύω ότι η εικόνα μας είναι η διέξοδός μας. Πρέπει να νιώσουμε ωραία για τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να κάνουμε ωραία πράγματα. Και κάτι ακόμα, είναι μια μικρή στιγμή, μέσα σε μια μακρά και ένδοξη Ιστορία. Είναι μία τόσο δα τελίτσα, αυτό είναι όλο! Η Ιστορία θα την αναπολεί και θα γελάει. Ξέρω πως δεν είναι αστείο τώρα. Αλλά θα είναι αστείο αργότερα. Ας το κάνουμε να φανεί αστείο. Το μέλλον μας είναι στο χέρι μας. Είμαστε Έλληνες. Έχουμε τη δύναμη να οραματιζόμαστε». Τελικά το ζητούμενο δεν είναι το rebranding της Ελλάδος αλλά το rebranding Ελλήνων. Και αυτό το rebranding θα μας επιτρέψει να υπερδεκαπλασιάσουμε την αξία των μετοχών της πατρίδας. Και για να γίνει αυτό δεν χρειάζονται λεφτά. Όπως λέει ένας άλλος σύγχρονος Έλληνας που αποτελεί εθνικό κεφάλαιο για την πατρίδα μας, ο Νίκος Λυγερός, «δυστυχώς μιλάμε πολύ για λεφτά αλλά και τα λεφτά αγοράζονται .... το πράγμα όμως που χρειάζεσαι εδώ είναι ένα πράγμα που δεν υπάρχει μαγαζί που να το πουλάει ... είναι τα ΚΟΤΣΙΑ». Και συνεχίζει ο Πήτερ Οικονομίδης στην ομιλία του: «Υπάρχει μια εικόνα της Ελλάδας που γεννήθηκε τη δεκαετία του '60: ο Ζορμπάς. Ο Ζορμπάς είναι πρόβλημα! Είναι ο Διόνυσος. Και οι Γερμανοί είναι πολύ πιο Απολλώνιοι απ' ότι εμείς και έχουν πρόβλημα σήμερα με τον Διόνυσο. Πρέπει να παρκάρουμε τον Ζορμπά, να τον βάλουμε στο πλάι. Όχι να τον ξεφορτωθούμε, είναι μέρος της χαράς μας για τη ζωή. Πρέπει να τον παραμερίσουμε, έχει πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Πρέπει να γίνουμε λίγο πιο Απολλώνιοι». Εύγε κύριε Οικονομίδη που τόλμησες να ξεστομίσεις αυτό στη σύγχρονη Ελλάδα. Χρειάζονται κότσια για να βγεις και να πεις στον Νεοέλληνα να «παρκάρει» τον Ζορμπά. Είναι σε εξέλιξη ένας παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος και από ότι φαίνεται η Ελλάδα έχει γίνει ένα από τα κύρια μέτωπα αυτού του πολέμου. Ας διδαχθούμε από την ιστορία. Ο Στάλιν, εκείνος ο ριζοσπαστικός κήρυκας του διεθνισμού είχε την οξυδέρκεια να υπερβεί τις ιδεολογικές του αρχές και αγκυλώσεις και να ονομάσει τον πόλεμο με την Γερμανία «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο». Βούτηξε βαθειά στο DNA του λαού του και επικαλέστηκε την έννοια της Πατρίδας για να συσπειρώσει, για να εμπνεύσει τον ρωσικό λαό στον κοινό αγώνα. Την επομένη της γερμανικής εισβολής η επίσημη εφημερίδα του Κόμματος, η Πράβντα καλούσε τους σοβιετικούς πολίτες να επαναλάβουν το θρίαμβο του Πατριωτικού Πολέμου, τη νίκη της τσαρικής Ρωσίας επί του Ναπολέοντα ονομάζοντας τον επικείμενο αγώνα Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο.
Επείγει να συμβάλουμε όλοι μας σε αυτό το rebrandign. Οφείλουμε όπως τόνισε ο κ. Οικονομίδης να «βουτήξαμε βαθειά στο DNA μας για να ξαναζωντανέψουμε τη ΦΛΟΓΑ, να δημιουργήσουμε ΠΙΣΤΗ». Εδώ και χρόνια για διάφορους λόγους έχουμε επιτρέψει να ατονήσει η ΦΛΟΓΑ. Έχουμε εστιάσει υπερβολικά στα χρήματα, ως άτομα, ως θεσμοί, ως έθνος. Λατρέψαμε σχεδόν τα οικονομικά μεγέθη και ήρθε η ώρα να μας προδώσουν. Σήμερα βρισκόμαστε στη δίνη μιας φοβερής οικονομικής κρίσης. Πρέπει να πάρουμε κάποια μέτρα για να βοηθήσουμε τους πάσχοντες, τις ασθενέστερες οικονομικά ομάδες. Όμως όπως τονίζει ο καθ’ ύλην αρμόδιος, όπως τονίζει ο πετυχημένος αυτός επιστήμονας που έχει προσφέρει με ανεγνωρισμένη επιτυχία τις υπηρεσίες του στην Apple, τη Coca Cola, την Audi, τη Volkswagen, τη Heineken, τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή κ.λπ. [2] : «η έξοδος από αυτή την κρίση θα είναι οικονομική, αλλά ο τρόπος για την οικονομική έξοδο από την κρίση είναι ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ».
Έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε τόσο πλούσια ιστορία που μπορούμε να αρνούμαστε κάποιες της περιόδους. Άλλοι επιλέγουν να είναι μόνο Αρχαίοι Έλληνες, άλλοι μόνο Βυζαντινοί, άλλοι μόνο Νεοέλληνες και αυτό καταστρέφει την κοινότητα. Είμαστε Πελασγοί, Μινωίτες, Μυκηναίοι, πολίτες της Κλασικής Αρχαιότητας, συντελεστές του θαύματος των Ελληνιστικών χρόνων, Ρωμαίοι ή και Βυζαντινοί, Ραγιάδες και Επαναστατημένοι Νεοέλληνες, πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Greeks [3] . Πριν δύο χιλιάδες χρόνια, οι πρόγονοί μας πίστεψαν στον Θεάνθρωπο και έγιναν μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Τον επίσκοπο τους τον είπαν και δεσπότη, τον θέλησαν και εθνάρχη. Δεν είναι ρόλος των επισκόπων να κυβερνούν την Πολιτεία. Αυτό είναι δουλειά της εκλεγμένης Κυβέρνησης, είναι δουλειά των πολιτικών. Οι πολιτικοί όμως έχουν ένα κακό κι ένα καλό. Το κακό είναι ότι εστιάζουν πολύ, ίσως υπερβολικά, στο πως θα επανεκλεγούν. Το καλό είναι ότι συνήθως, κυρίως ενδιαφέρονται για το πώς θα επανεκλεγούν! Και αυτός που τους ψηφίζει είναι ο λαός. Υγιής λαός εκλέγει υγιείς πολιτικούς. Επιτρέψαμε να διαστρεβλωθεί η έννοια του εθνάρχη. Ο ρόλος του επισκόπου ως εθνάρχη δεν είναι να υποκαθιστά τη πολιτειακή εξουσία, δεν είναι να διαπλέκεται με την πολιτειακή εξουσία. Ο ρόλος του εθνάρχη, η δουλειά του επισκόπου είναι να συμβάλει στη θεραπεία του λαού του Θεού και κατά συνέπεια στη θεραπεία ενός μεγάλου μέρους του λαού της πολιτείας· να συμβάλλει στη θεραπεία της έμπνευσης, της πίστης, του ηθικού σθένους, στη διατήρηση της φλόγας· να συμβάλλει ώστε να διατηρείται υγιές το DNA του έθνους.
Λέει ο κ. Οικονομίδης: «Πρέπει να διαχειριστούμε την εικόνα μας και να βγούμε από αυτή την κρίση. Πρέπει να έχουμε όλες εκείνες τις σκέψεις που έχουν 11 εκατομμύρια άνθρωποι, που έχουν 11 εκατομμύρια Έλληνες: ποιοί είμαστε, από που ερχόμαστε, που πάμε, γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε, πώς το κάνουμε, και όλα αυτά πρέπει να είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους ώστε να γίνουμε 11 εκατομμύρια άνθρωποι σε κοινότητα κι όχι 11 εκατομμύρια άτομα που το καθένα θα τραβάει προς άλλη κατεύθυνση. Χρειαζόμαστε μια κοινή αφηγηματική γραμμή brand. Πρέπει να λέμε την ίδια ιστορία ο ένας στον άλλον και στα παιδιά μας, ώστε όλοι να την καταλαβαίνουν, την ίδια ιστορία.
»Η Ελλάδα έχει πλουσιότερο DNA από κάθε άλλο έθνος πάνω στη γη. Η Ελλάδα είναι η καρδιά, η ψυχή και το πνεύμα της Μεσογείου. Είναι ανάγκη η Ελλάδα να το κατέχει, είναι ανάγκη η Ελλάδα να το εκφράζει, είναι ανάγκη η Ελλάδα να το εμπνέει και να εμπνέεται από αυτό. Θα έπρεπε να λέμε ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Οι Έλληνες πρέπει να εμπνέουν και να εμπνέονται από το ότι είναι Έλληνες. Αυτό που σκέφτεται και αισθάνεται ένα έθνος για τον εαυτό του, καθορίζει αυτό που θα σκέφτεται και θα αισθάνεται ο κόσμος για το έθνος αυτό. Αν νομίζω ότι ο κόσμος πιστεύει ότι είμαι χαζός, νιώθω χαζός. Η Κοινωνική Ψυχολογία παρακινεί την ανθρώπινη συμπεριφορά. Τα Οικονομικά δεν είναι παρά το σκορ. Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται σπουδαίοι κάμνουν σπουδαία πράγματα. Πρέπει να νιώσουμε σπουδαίοι. Είμαι Έλληνας. Είμαστε Έλληνες». Πρέπει να ομονοήσουμε και να τεμπελιάσουμε! Εξηγεί ο Νίκος Λυγερός: «Η τεμπελιά είναι το απαραίτητο στάδιο της νοημοσύνης. Το απαραίτητο! Δεν έχω δει κανέναν νοήμονα που να μην είναι τεμπέλης. Γιατί μόνο η τεμπελιά σε αναγκάζει να σκεφτείς μια άλλη λύση κι όχι να κάμνεις δεκαπέντε φορές το ίδιο πράγμα. Το να σε κατηγορεί κάποιος ότι είσαι τεμπέλης ενώ αυτός δεν είναι, είναι καλό, είναι μια καλή αρχή. Είναι σημαντικό να κάθεσαι όταν όλοι κάνουν ότι τρέχουν. Είναι σημαντικό να παίρνεις τεμπέλικες αποφάσεις όταν όλοι κάνουν ότι δουλεύουν .... Ασχολούμαστε με άλλες αξίες ... Σωστά! Δεν έχουμε αρχές! Δεν είμαστε όπως θα 'πρεπε. Καλά κάνουμε! Έχουμε πάνω από 4.000 χρόνια που είμαστε έτσι! .... Αυτοί ήσαν στις σπηλιές όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη .... η χοληστερίνη είναι η πολυτέλεια του ελεύθερου όντος». Έχουμε αρκετή χοληστερίνη γιατί να το κρύψουμε, αλλά η λύση είναι να τεμπελιάσουμε ακόμη λίγο. Όσοι έχουν προσευχόμενη καρδιά ας τεμπελιάσουν και ας προσεύχονται. Όσοι έχουν γερό μυαλό ας τεμπελιάσουν και ας σκέφτονται. Όσοι έχουν «τρελό» μυαλό, ας τεμπελιάσουν κι ας εφευρίσκουν, ας δημιουργούν. Η ανάκαμψη της Apple ξεκίνησε με το παρακάτω διαφημιστικό σποτάκι: «Χαιρετίζουμε τους τρελούς, τους απροσάρμοστους, τους επαναστάτες, τους ταραχοποιούς, εκείνους που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά ... μπορείς να τους δοξάσεις ή να τους δαιμονοποιήσεις, αλλά δεν μπορείς να τους αγνοήσεις γιατί αυτοί αλλάζουν τα πράγματα ... κάποιοι τους βλέπουν σαν τρελούς ... είναι αρκετά τρελοί ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Ας γίνουμε τρελοί!» Το αφεντικό της Apple με τον οποίο συνεργάστηκε ο Πήτερ Οικονομίδης για τη δημιουργία του ανωτέρω, ο Στηβ Τζομπς είχε πει: «το απλό είναι δυσκολότερο από το περίπλοκο. Θέλει σκληρή δουλειά για να καθαρίσεις την σκέψη σου και να την κάνεις απλή». Η κρίση που περνάμε είναι οικονομική, ο πόλεμος είναι οικονομικός. Ας διδαχθούμε από αυτούς που κατέφεραν να νικήσουν σε τέτοιου είδους πόλεμο, που βρήκαν τον τρόπο να βγουν από τέτοιου είδους κρίση. Ας προσπαθήσουμε να καθαρίσουμε τη σκέψη μας από τον καταιγισμό της επικαιρότητας που τη θολώνει που μας απελπίζει και ας εστιάσουμε σε κάτι που θα μας ενώσει, σε κάτι που θα μας εμπνεύσει. Και είμαστε τυχεροί γιατί αυτό το κάτι υπάρχει γύρω μας, γιατί αυτό το κάτι υπάρχει μέσα μας. Ας παραμερίσουμε αυτά που μας χωρίζουν, ας «παρκάρουμε» για λίγο τις ιδεολογικές μας ιδιορρυθμίες και ας εμπνευστούμε από τη κοινή μας πατρίδα. Ας συμβάλλουμε όσο μπορούμε να συμβεί το συντομότερο δυνατόν το rebranding και αυτό το rebranding θα μας επιτρέψει να υπερδεκαπλασιάσουμε την αξία των μετοχών της πατρίδας μας, θα έχει ως αποτέλεσμα ενώ θα δουλεύουμε το ίδιο ή και λιγότερο να αμειβόμαστε πολλαπλάσια. «Η έξοδος από αυτή την κρίση θα είναι οικονομική, αλλά ο τρόπος για την οικονομική έξοδο από την κρίση είναι ψυχολογικός». Μακάρι να βρούμε τα κότσια να ξανατραγουδήσουμε: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα ορμά, και ξανά προς τη δόξα πετά». Σε κανένα εργαζόμενο δεν αρέσει να μειώνονται τα όποια δικαιώματά του, όμως ύψιστο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου στην Ελλάδα (Έλληνα ή Μετανάστη) είναι η «μετοχές» της χώρας να βρίσκονται στο 5Α και όχι στο WC. Ας αντιμετωπίσουμε τις όποιες πρόσκαιρες θυσίες χρειάζεται να γίνουν με σύνεση και νηφαλιότητα. Βρισκόμαστε στη δίνη ενός οικονομικού, ενός ψυχολογικού πολέμου, ας έχουμε έμπνευση και ευελιξία. Ο γέροντας Παΐσιος ρωτούσε τους επισκέπτες του: «πώς πάει ο κόσμος» κι αυτοί καταβεβλημένοι από τα προβλήματα της σύγχρονης ζωής απαντούσαν: «Γέροντα οργώνει ο διάβολος»! και ο χαριτωμένος γέροντας ανταπαντούσε: «Δε βαριέσαι παιδάκι μου, θα βρει έτοιμα να σπείρει ο Χριστός»! Η απάντηση αυτή δεν ήταν απλώς ένα ευφυολόγημα, έβλεπε ο άγιος ότι ο Χριστός όλη τη δουλειά που κάνει ο διάβολος για να ταλαιπωρεί τους ανθρώπους θα την εκμεταλλευτεί για να σώσει το πλάσμα Του. Και αναφερόμενος στα δύσκολα χρόνια που περνάμε έλεγε: «Εδώ βλέπεις, σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οι Άγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν, πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος. Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώσει ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθεί το πλάσμα Του, θα αφήσει το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθεί στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώσει από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθει μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια. Μερικοί συνδυάζουν με αυτήν την επέμβαση του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία. Εγώ δεν μπορώ να το πω. Ο λογισμός μου λέει ότι δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθει ως Κριτής, αλλά μια επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη. Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώσει μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξει όλο το κακό και θα το βγάλει σε καλό τελικά. Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Έξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό! Έτσι θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την οικουμένη και τότε ο Χριστός θα έρθει ως Κριτής να κρίνη τον κόσμο. Άλλο Κρίση, άλλο μια επέμβαση του Χριστού, για να βοηθήσει το πλάσμα Του» [4] . Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είναι οικονομικός (προς το παρόν τουλάχιστον), ή μάλλον, όπως απέδειξε ο κύριος Οικονομίδης, είναι ψυχολογικός. Λέγεται ότι κάποιοι μας χαρακτήρισαν «δυσκυβέρνητο λαό». Η ιστορία μας είναι γεμάτη μεγαλειώδη ΟΧΙ. Τώρα είναι η ώρα, επείγει, να αποδείξουμε ότι πράγματι είμαστε «δυσκυβέρνητος λαός». Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε τη μεγαλύτερη επανάσταση στην ιστορίας μας, να πούμε όχι στο αντι-branding της πατρίδας μας. Να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ στη αποικοδόμηση, στη καταρράκωση του brand της Ελλάδας μας. Επιτέλους να κάνουμε ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ σε επίπεδο ψυχολογικό, να κάνουμε ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σε επίπεδο ψυχολογικό, να εστιάσουμε σε αυτά που μας ενώνουν, να καλλιεργήσουμε τη ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, να βρούμε κάτι κοινό να μας ενώνει και να μας εμπνέει, και δόξα τω Θεώ δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ, η γαλανόλευκη [5] κυματίζει ακόμη. Ας υπερβούμε τις όποιες ιδεολογικές μας αναστολές, εάν υπάρχουν (ακόμη και ο Στάλιν το έκανε όταν το θεώρησε αναγκαίο), κι ας εκμεταλλευτούμε τη γαλανόλευκη. ΑΣ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ που τόσες δεκαετίες ιδιωτεύουμε, με ορατό πλέον τον κίνδυνο να αποδειχθούμε idiots. Όσοι αγαπάμε την πατρίδα μας και τον εαυτό μας και καταλαβαίνουμε ότι όσο ανεβαίνουν οι μετοχές της Ελλάδας, τόσο θα κερδίζουμε κι εμείς ατομικά, ακόμη και σε υλικό επίπεδο· όσοι έχουμε συνδέσει την επιτυχία και την πρόοδο μας με την ακμή και την πρόοδο της Ελλάδας (Έλληνες ή Μετανάστες), ΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΟΥΜΕ, ΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ, ας αρνηθούμε την περιρρέουσα απογοήτευση και μιζέρια κι ας απομονώσουμε, κι ας ακυρώσουμε, όσους ποντάρουν και ελπίζουν να κερδίσουν από την οικονομική, και όχι μόνο, συρρίκνωση της Ελλάδας. Ας εργαστούμε για την οικοδόμηση της ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ. «Θέλει σκληρή δουλειά για να καθαρίσεις την σκέψη σου και να την κάνεις απλή» και ίσως η λύση για την παρούσα οικονομική κρίση να είναι τόσο απλή … η καλλιέργεια της κοινότητας. Το πρόβλημα είναι πολύπλοκο, είναι χαοτικό, αλλά η λύση μπορεί να είναι εντελώς απλή, το πέταγμα μιας πεταλούδας στο Βόρειο Πόλο … σκάνδαλο για τους «Ιουδαίους» - ηθικολόγους, κήρυκες της επαναστατικής ηθικής και μωρία για τους «Έλληνες» - ιδεολόγους, ιδεοληπτικούς αναλυτές. Τόσο απλή αλλά και τόσο δύσκολη που να χρειάζεται να κάνουμε τη μεγαλύτερη επανάσταση στην ιστορία μας, τη μετάνοια. Αυτή όμως η επανάσταση θα φέρει την ανάσταση την οικονομική, και όχι μόνο, θα φέρει την ανάσταση της κοινότητας, της πατρίδας μας, της Ελλάδας μας και γιατί όχι, και ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ! [1] Το brand σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει το American Marketing Association Dictionary είναι «το όνομα, ο όρος, ο σχεδιασμός, το σύμβολο, ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα που προσδιορίζει ένα αγαθό ή υπηρεσία ενός πωλητή σε αντιδιαστολή με τα αγαθά ή τις υπηρεσίες των άλλων πωλητών». [2] Δικιά του έμπνευση η ασπρόμαυρη διαφήμιση για το Campari, στην οποία ήταν κόκκινο μόνο το ποτό. Πήρε το πρώτο βραβείο στο διαφημιστικό φεστιβάλ στις Κάννες. Δημιούργημά του και το γνωστό σλόγκαν για τον καφέ Λουμίδη: «Έκαστος στο είδος του κι ο Λουμίδης στους καφέδες»! [3] Greeks, δηλαδή, Γραικοί, δηλαδή, ελληνόφωνοι Ρωμαίοι. Οι Γραικοί αρχικά ήταν μια ελληνική φυλή της Ηπείρου όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έφτασε να σημαίνει τον ελληνόφωνο Ρωμαίο. Ο Καρλομάγνος χρησιμοποίησε αυτή την επωνυμία για να πάψει να χρησιμοποιείται στη Δύση το όνομα Ρωμαίος για τους ανατολικούς Ρωμαίους και μας ονόμασε Greeks. [4] ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ, Σουρωτή Θες/νικης, σελ. 188. [5] Μπορεί από τον Μ. Κωνσταντίνο και μετά το εθνικό μας σύμβολο να είναι ο χρυσός σταυρός και η πορφύρα, μπορεί η αλλαγή τους σε γαλάζιο και λευκό να είναι απλώς | |||||||||||
«ΓΙΝΕΤΑΙ» «Μια από τις πιο συνηθισμένες λέξεις στην ελληνική γλώσσα, είναι: "Μαλάκα". »"Γίνεται"! Πρέπει να ξεφορτωθούμε το "δεν" και να κρατήσουμε το "Γίνεται". Γιατί "Γίνεται". Οφείλουμε να "Γίνεται"! Διαφορετικά έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Πρέπει να δημιουργήσουμε πάνω στην κρίση. Ας πάρουμε παράδειγμα τον Σάκη Ρουβά. Δεν ανεβαίνει στη σκηνή λέγοντας: "Δεν γίνεται". Η Εθνική ποδοσφαίρου το 2004 δεν πήγε στο γήπεδο της Λισσαβόνας λέγοντας "Δεν γίνεται". Ο Πύρρος Δήμας δεν είπε "Δεν γίνεται". Και οι άνθρωποι που έχτισαν τον Παρθενώνα σίγουρα δεν είπαν "Δεν γίνεται". Γιατί "ΓΙΝΕΤΑΙ". "ΓΙΝΕΤΑΙ". »Έγινε μια έρευνα παγκοσμίως σε 32 χώρες και είμασταν κάπου στην μέση όμως στην αυτοεκτίμηση είμασταν τελευταίοι. ... Δεν είναι πάντα ο πιο όμορφος που κεδρίζει, είναι αυτός που πιστεύει πως θα το κάνει! »Δεν είμαστε καλοί Γερμανοί. Είμαστε κακοί Γερμανοί γιατί είμαστε Έλληνες! Είμαστε αυτό που είμαστε και το μόνο που μπορούμε να είμαστε είναι καλοί Έλληνες. Γίνεται .... ΓΙΝΕΤΑΙ»!. | |||||||||||
Ο Πίτερ Οικονομίδης συζητάει στο «... Εγώ είμαι τελείως εναντίον στο να φτιάξει η χώρα μια έξυπνη καμπάνια που θα μας εκφράσει. Για μένα αυτό είναι λάθος εντελώς. Πρέπει να ξέρουμε ποιοί είμαστε κατά βάθος και τί θέλουμε για το μέλλον μας. Και αυτό το ξέρουμε μεταξύ μας. Όλοι το ξέρουμε ... δεν το ξέρουμε αναγκαστικά, μπορούμε να το βρούμε μεταξύ μας. Και αυτό είναι το brand. Συμφωνώ μαζί σου, πέταξε αυτή τη λέξη έξω, δεν την έχουμε ανάγκη σαν λέξη. Είναι το όραμα, είναι η ιστορία της ζωής μας που ψάχνουμε. Από πού ήρθαμε και πού πάμε! Κι εδώ δεν μιλάω για DNA βιολογικό! Σαφέστατα, έτσι; Κάποιος μου έχει πει πως είμαι νεοναζί! Δεν είμαι καθόλου! Αλλά η χώρα αυτή έχει τρομερό consept. Κάποιος τύπος μου είπε, είσαι νεοναζί γιατί μιλάς για DNA, μου θυμίζεις τον Χίτλερ! Δεν μιλάω για τέτοιου είδους DNA. Έχουμε DNA μέσα μας, πρέπει να το βρούμε, να το εκφράσουμε με έναν τρόπο που να μας εκφράζει και όχι σε μια καμπάνια! »Πιστεύω πως δεν πρέπει να περιμένουμε από κανέναν να μας χαρίσει κάτι. Είναι στα χέρια μας. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που έχουν τόση δημιουργικότητα μέσα τους, τόση θέληση, και δεν λένε δεν γίνεται. Πάνε και το κάνουνε! ...». | |||||||||||
ΓΙΝΕΤΑΙ Τετάρτη 14 Μαρτίου, στις 8:30μ.μ., στο ξενοδοχείο THE MET (Θεσσαλονίκη), σε εκδήλωση του μη κερδοσκοπικού Σωματείου MDA Ελλάς, που έχει στόχο την οικονομική ενίσχυση της Μονάδας για Νευρομυικές Παθήσεις του ΑΧΕΠΑ. Επίσημος προσκεκλημένος ομιλητής της εκδήλωσης Peter Economides. Παρακάτω, το κείμενο της μετάφρασης, της παραπάνω ομιλίας στο MET, που χρησιμοποιήθηκε για τον υποτιτλισμό. Όπου υπάρχουν ερωτηματικά ;;;;;;;;;;;;;;;;; κάτι δεν έχει γίνει αντιληπτό. Αν κάποιος θέλει να διορθώσει ... ΠΑΣΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΔΕΚΤΗ ... dip800@gmail.com. Μέχρι το 2:20 προηγείται παρουσίαση του Πίτερ Οικονομίδη στα Ελληνικά ... Όπως μόλις προσέξατε τα Ελληνικά μου είναι απαίσια. Δεν θα με καταλαβαίνατε … (αν μιλούσα στα Ελληνικά) Είναι μεγάλη μου τιμή να παρευρίσκομε σ’ αυτή τη σεμνή συνάθροιση. Είναι επίσης εκπληκτικό για έναν ακόμα λόγο, πριν ακριβώς τέσσερεις μήνες και τρεις μέρες εκφώνησα μια ομιλία όχι μακριά από εδώ, ήμουν προσκεκλημένος του Τάσου Κυριακίδη και των ανθρώπων της ΕΕΔΕ και εκείνη η μέρα ήταν η 11η Νοεμβρίου του 2011 και ήταν το 11ο Συνέδριο «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» κι αν κάποιος είναι προληπτικός με τους αριθμούς υπάρχουν τέσσερα εντεκάρια εδωπέρα. Εγώ δεν είμαι προλητικός με τους αριθμούς και δεν δίνω προσοχή σ’ αυτό, αλλά αυτό που συνέβει εκείνη τη μέρα ήταν ότι μίλησα σε τριακόσιους ανθρώπους, ο Γεώργιος Παπανδρέου επρόκειτο να παρευρίσκεται, ο Παύλος Γερουλάνος επρόκειτο να παρευρίσκεται, ο Αντώνης Σαμαράς επρόκειτο να παρευρίσκεται, και αυτό που έγινε εκείνη τη μέρα ήταν ότι η Κυβέρνηση …… και κανένας από αυτούς δεν ήταν εκεί. Οπότε έκανα εκείνη την ομιλία και έκανα αυτό που κάνω πάντα, πήρα τα σλάιτς και τα έβαλα σε ένα Site στο Διαδίκτυο που ονομάζεται slideshare (http://www.slideshare.net). Το κάμνω με όλες τις ομιλίες μου γιατί θέλω να τις μοιράζομαι με φίλους απ’ όλο τον κόσμο και ενώ περίμενα να τα δουν περίπου 1.000 άτομα όταν άρχισαν να εμφανίζονται οι μετρήσεις έφτασαν τις 54.000 και ξαφνικά πήρα ένα email από μία νεαρή ελληνίδα από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας που έλεγε: «ήταν η πρώτη φορά που έκλαψα ενώ έβλεπα μια παρουσίαση slide» συγκλονίστηκα από αυτό, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Επίσης ανέβασαν την ομιλία μου στο Διαδίκτυο και άρχισαν να τρέχουν τα νούμερα (171.000 προβολές) και μου τηλεφώνησαν από το αθηναϊκό περιοδικό Lifo, ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος και μου λέει: «γειά σου Πίτερ, στέλνω έναν φωτογράφο σπίτι σου …», του λέω: «τι θέλεις, να φωτογραφήσεις τον σκύλο μου;», λέει: «όχι, εσένα», λέω: «όκεϊ». Το Lifo με ονόμασε ως έναν από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στην Ελλάδα, και είπα: «ουάου …» και πήρα τη μαμά μου τηλέφωνο, εντυπωσιάστηκε πολύ από αυτό, 5:41;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;5:43 και μετά μου τηλεφώνησαν από ένα περιοδικό από τις ΗΠΑ και μου είπαν ότι με ονόμασαν ως τον δεύτερο Έλληνα με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, πίσω από την Αrianna Ηuffington … ω, Θεέ μου! Και το είπα στη μαμά μου, με αγκάλιασε, με φίλησε, …… Και γύρισα στην Ελλάδα και αυτό το πράγμα συνέχισε να μεγαλώνει και να μεγαλώνει … Και μετά έκανα μια ομιλία ένα βράδυ σε μια εκδήλωση που οργάνωσε η Google και πρότεινα αυτή την ιδέα του ΓΙΝΕΤΑΙ και βρήκα ότι μέσα στο ΓΙΝΕΤΑΙ υπάρχουν μεγάλα μαθήματα για τα οποία θα σας μιλήσω σήμερα. Αλλά πριν έρθω σ’ αυτό θέλω να μιλήσω λίγο για το σκοπό της σημερινής εκδήλωσης και την υπέροχη δουλειά που οργανισμοί σαν την MDA κάνουν. Ένας Ελληνοαμερικάνος τις προάλλες με ρώτησε «αν επρόκειτο να επενδύσω στην Ελλάδα σε τι θα μου πρότεινες να επενδύσω;» Και η απάντησή μου ήταν «σε ανθρώπους». Το εννοώ και θα σας το εξηγήσω. Στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς κάνουν οι φιλανθρωπικές δράσεις για παιδιά, επενδύουν σε ανθρώπους, σε παιδιά σαν αυτά, και βγάζω το καπέλο μου σε οργανισμούς σαν την MDA. Μπράβο Άννα και τα συγχαρητήρια μου σε όσους σχετίζονται με την MDA. Σ’ ευχαριστώ MDA που με έφερες εδώ, είμαι χαρούμενος. Κι εγώ είμαι μέλος στο Make a Wish και γνωρίζω τη δικιά μας αποστολή, επιχορηγούμε ευχές παιδιών με σοβαρά ιατρικά προβλήματα για να εμπλουτίσουμε την ανθρώπινη εμπειρία της ζωής με ελπίδα, δύναμη και χαρά. Και έχω δει τη μαγεία αυτού που κάνουμε. Όταν κάνεις την ευχή ενός παιδιού πραγματικότητα, αυτό το παιδί συνειδητοποιεί ότι ΓΙΝΕΤΑΙ. ΓΙΝΕΤΑΙ. Αποκτούν ελπίδα, αποκτούν την ικανότητα να προχωρήσουν, καταλαβαίνουν ότι η ζωή είναι στα χέρια τους τελικά, ότι δεν είναι έρμαια της τύχης τους, θύματα της ασθένειας.
Ήμουν στην Νέα Υόρκη και ήρθα στην Ελλάδα για ένα επαγγελματικό ταξίδι, έμενα στο Καβούρι και είδα ένα ηλιοβασίλεμα … είναι κάπως σαν αυτό, είναι μαγικό … και αποφάσισα να έρθω πίσω στην Ελλάδα. Είναι τρελό αλλά πήρα αυτή την απόφαση. Μετακόμισα από την Νέα Υόρκη στην Αθήνα και λίγες μέρες μετά μπήκα σε ένα ταξί και ο οδηγός μου λέει: «γιατί ήρθες στην Ελλάδα, αφού είχες καλή δουλειά στο εξωτερικό;» τον κοιτάζω … κι αφού του ανέφερα ότι είμαι από την Νότιο Αφρική μου λέει: «το ξέρεις ότι ο Μαντέλας είναι Έλληνας;» Και του λέω «όχι ρε! Πού να το ξέρω!» και μετά αρχίζει να μου εξηγεί ότι το όνομά του είναι Μαντίλας και πιστεύει ότι κατάγεται από την Θεσσαλονίκη και του είπα: «κάνε μου μια χάρη, άφησέ με στην επόμενη γωνία». Ποιος ξέρει τι άλλο θα μου έλεγε … Στην πραγματικότητα σε αυτές τις δύο δηλώσεις κρύβονται πολλά … Αυτός ο άνθρωπος έχει αφ’ ενός αυτή την απίστευτη γελοία περηφάνια για κάθε τι ελληνικό και αφ’ ετέρου μισεί τη χώρα στην οποία ζει. Θα το έλεγα σύνδρομο ανωτερό-κατωτερότητας και το συναντάω πολύ συχνά στην Ελλάδα. Μισούμε και λατρεύουμε τον εαυτό μας. Με γελοίο τρόπο μισούμε και λατρεύουμε τον εαυτό μας. Και είναι απαράδεκτο! Είναι σαν τον «Γάμο αλά Ελληνικά»: «το κιμονό είναι ελληνική λέξη» … ο Μαντέλας είναι Έλληνας … λίγο πιο ηλιοκαμένος! Πήγα να βγάλω άδεια εργασίας, μπαίνω σε ένα γραφείο, ζητάω άδεια εργασίας και μου απαντάνε, «δεν δικαιούσαι γιατί είσαι Έλληνας» και λέω, «όκεϊ, τι να κάνω;» (παρεμπιπτόντως είχα και Νοτιοαφρικανικό διαβατήριο) και αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν να πάω σε ένα άλλο γραφείο που ήταν στην άλλη άκρη της πόλης και να βγάλω ταυτότητα. Πηγαίνω στην άλλη άκρη της πόλης, περιμένω στην ουρά για να βγάλω ταυτότητα και μου λένε, «δεν μπορείς να βγάλεις ταυτότητα, είσαι ξένος» οπότε είμαι εδώ … είμαι εκεί … είμαι στη μέση … και δεν υπάρχει τίποτε … και ξαφνικά κατάλαβα γιατί αυτή η φράση είναι τόσο δημοφιλής στην Ελλάδα: «ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ». Μόνο μία λέξη είναι πιο δημοφιλής, αρχίζει με μ……. αλλά χρησιμοποιούνται τα ταυτόχρονα: «ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ». Ο Πύρρος Δήμας δεν είπε ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ όταν πήγαινε να σηκώσει αυτά τα βάρη. Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου το 2004 δεν έτρεχε στα γήπεδα τραγουδώντας ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Και οι άνθρωποι που έφτιαξαν αυτό (τον Παρθενώνα) σίγουρα δεν είπαν ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. … Και καλό θα ήταν να ΓΙΝΕΤΑΙ γιατί αν ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ έχουμε μεγάλο πρόβλημα! Πρέπει να πάρουμε αυτό το ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, να ξεφορτωθούμε το ΔΕΝ και να κρατήσουμε το ΓΙΝΕΤΑΙ. Έτσι ήταν η Αθήνα κάποιες εβδομάδες πριν (φωτιές). Τραγικές εικόνες! Και είδα αυτή την καταπληκτική ανάρτηση σε blog από ένα δημοσιογράφο του Al Jazeera, τον Barnaby Phillips ότι κάποιος τον πλησίασε και τον ρωτούσε, «γιατί δείχνετε μόνο τα άσχημα που συμβαίνουν στην Ελλάδα; Δεν θα το δείχνατε αν συνέβαινε στη χώρα σας!» «Ότι πρόκειται να συμβεί σε αυτή τη μικρή χώρα, στην άκρη της Ευρώπης, μας επηρεάζει όλους. Οπότε είτε θα έχουμε οικονομική σωτηρία είτε χρεοκοπία θα συνεχίσουμε να μεταδίδουμε την επικαιρότητα. Δημοσιογράφοι που είχαμε ως βάση τις πρώην πολεμικές ζώνες των Βαλκανίων τώρα τριγυρίζουμε μέσα κι έξω απ’ την Ελλάδα για την τελευταία απεργία ή προθεσμία χρέους. Κουβαλάμε τρίποδες, προβολείς και δορυφορικά τηλέφωνα. Ψάχνουμε για αποκαλυπτικές εικόνες από τις ταραχές στη πλατεία Συντάγματος. Και οι χειρότεροι από μας έχουμε έτοιμα τα κλισέ για τα κείμενά μας: Ελληνική Τραγωδία! Ελληνικό Δράμα! Δεν έχει σημασία που για τους περισσότερους η ικανότητά τους στη τοπική γλώσσα δεν ξεπερνάει το «καλημέρα» αυτό δεν εμποδίζει τις γεμάτες αυτοπεποίθηση αναλύσεις στην σε εικοσιτετράωρη βάση αναμετάδοση Ειδήσεων. Και η όρεξη μας είναι ακόρεστη. Η σύγχρονη μηχανή Ειδήσεων είναι ένα πεινασμένο τέρας και πρέπει να συνεχίσουμε να το ταΐζουμε». Αυτή είναι η πιο τίμια άποψη που έχω δει να γράφεται από δημοσιογράφο και είναι τόσο αληθινή. Και αυτό που συμβαίνει είναι ότι και τα δικά μας ΜΜΕ παίρνουν αυτές τις εικόνες και τις προβάλλουν στα κεντρικά δελτία Ειδήσεων και αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι έτσι συμβαίνει. Είμαι σίγουρος ότι αν τα παγκόσμια πρακτορεία Ειδήσεων έλεγαν ότι στις 25 Μαρτίου το 95% των Ελλήνων θα αυτοκτονήσουν είμαι σίγουρος ότι τα δικά μας ΜΜΕ θα άρχιζαν να το αναμεταδίδουν και θα το πιστεύαμε. Αλλά αυτές είναι οι Ειδήσεις, αυτός είναι ο τρόπος τους, 14:35;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;14:45 Οπότε αυτό που συμβαίνει είναι ότι, κάποιος νεαρός διπλωμάτης που βρίσκεται στην Ουάσιγκτον, ή το Παρίσι, ή την Φραγκφούρτη δέχεται ένα τηλεφώνημα από έναν δημοσιογράφο που τον ρωτάει και δεν ξέρει τι να απαντήσει. Τηλεφωνούν στην Αθήνα και η Αθήνα … σιωπά … το αποτέλεσμα: λένε αυτό που θέλουν, λένε αυτό που πιστεύουν ότι θα έπρεπε να πουν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι η εικόνα διαμορφώνεται, από αυτά που λες, από αυτά που δεν λες, από αυτά που κάνεις, από αυτά που δεν κάνεις 15:10;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;15:15 θυμάστε την ;;;;;;;;;;;;;; κρίση στο τέλος του ’80, καθόμασταν σε δωμάτια επί 48 ώρες σε όλο τον κόσμο και ξέραμε ακριβώς τι να κάνουμε, τι να πούμε. Τώρα δεν ξέρετε τι να πείτε. Έτσι διαχειρίζεσαι μια κρίση. Αυτό δεν έχει γίνει εδώ. Είναι αξιοσημείωτο! Αυτό, σε συνδυασμό με την απίστευτη όρεξη των ελληνικών ΜΜΕ να παίρνουν ότι λένε το ξένα ΜΜΕ και να το αναμεταδίδουν σαν να πρόκειται για τη Βίβλο, αποτελεί ένα άλλο μέρος του όλου προβλήματος. Η εικόνα μας, η εικόνα που έχει απομείνει από τη δεκαετία του ’60, ο Ωνάσης, η Μαρία Κάλλας, ο Χατζηδάκης, ο Θεοδωράκης, όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα, θαυμάσια πραγματικά όλα, που συνδυάζονται σε μια ταινία με τον Άντονι Κουίν που ονομάζεται «Ζορμπάς» …: «θα μου μάθεις να χορεύω;» «χορός! Είπες χορός;» λέει ο Ζορμπάς, βγάζει το σακάκι του, μπαίνει ένα μπουζούκι κι αρχίζουν να χορεύουν στη παραλία. Υπέροχη, χαριτωμένη σκηνή! Χαριτωμένη σκηνή! Όλος ο κόσμος το ερωτεύτηκε αυτό, και κάθε Γερμανός που έχει έρθει στην Ελλάδα γνώρισε τον δικό του Ζορμπά … Δημήτρη, Γιάννη, Βίκτωρα … όποιο κι αν ήταν το όνομά του, που ίσως να του χρέωσε παραπάνω το δωμάτιο, το αιρκοντίσιον μπορεί να μην δούλευε πάντα, αλλά δεν πειράζει, τον αγάπησε, γιατί έμαθε πολύτιμα πράγματα απ’ αυτόν. Έμαθε το πάθος για τη ζωή, που είναι μοναδικό στην Ελλάδα, από τον δικό του Ζορμπά. Αλλά ξαφνικά αντιλαμβάνονται ποια είναι η αιτία που ο «Ζορμπάς» έχει τη δυνατότητα να έχει αυτό το πάθος για ζωή, γιατί καταλαβαίνουν ότι αυτοί το χρηματοδοτούν και πλέον (ο Ζορμπάς) είναι ψεύτης, κλέφτης. Και κάθε Γερμανός πιστεύει ότι πληρώνει φόρους για να συντηρεί τον Ζορμπά! Αυτό είναι πρόβλημα! Κάποιος με ρώτησε τις προάλλες … λέω συνέχεια ότι, πρέπει να παρκάρουμε τον Ζορμπά! Να τον βάλουμε λίγο στην άκρη. Να βρούμε μια ισορροπία ανάμεσα στον Διόνυσο και τον Απόλλωνα. Κάποιος με ρώτησε, «μέχρι πότε να τον παραμερίσουμε;» και του είπα, «μέχρι το Σάββατο! Δευτέρα με Παρασκευή πρέπει να είμαστε λίγο πιο Απολλώνιοι». Αυτός … αυτό είναι πρόβλημα. Είναι πρόβλημα. Για να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα 5 επιχειρηματίες πήραν την πρωτοβουλία και μου έκαναν την τιμή να μου ζητήσουν να γράψω τη διαφήμιση … ήταν δική τους ιδέα, όχι δική μου … έγραψα τη διαφήμιση για το Give Greece a Chance 18:10;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;18:12 Μιλάει για το γεγονός … αυτά τα στερεότυπα … δεν είμαστε αυτό που νομίζετε, δουλεύουμε σκληρά … μιλάει για το γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε την σκληρότερη οικονομική κρίση της σύγχρονης ιστορίας, το σκληρότερο πακέτο μέτρων, και εντάξει, χάνουμε κάποιους στόχους, αλλά έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε και εμείς στο Give Greece a Chance δεν λέμε δώστε μιας μια ευκαιρία, δώστε μας λεφτά, λέμε δώστε μας ευκαιρία να δουλέψουμε, έχουμε δουλειά να κάνουμε. Αυτή η καμπάνια δημοσιεύτηκε για ένα Σαββατοκύριακο σε 17 ευρωπαϊκές εφημερίδες και η ανταπόκριση ήταν πρωτοφανής, αν κρίνω από τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ. Υπάρχει επίσης μια σελίδα στο facebook που έχει δεχθεί 20.000 θαυμαστές, η μεγάλη πλειοψηφία των θαυμαστών 19:02;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Είναι επίσης η πρώτη φορά που γίνεται μια τέτοια ιδιωτική πρωτοβουλία από την οποία προκύπτει θετικό επικοινωνιακό αποτέλεσμα για την Ελλάδα. Υπάρχει και μια ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο με τίτλο Greece is Changing που είτε το πιστεύετε είτε όχι είναι το μόνο μέρος όπου μπορείς να βρεις συγκεντρωμένα όλα τα γεγονότα και τις εξελίξεις από την Ελλάδα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Τουλάχιστον τώρα εκείνος ο δημοσιογράφος από την Ουάσιγκτον ξέρει πού να ψάξει. Συνεχίζοντας, η Le Figaro είχε ένα άρθρο για την καμπάνια και για μένα και το τρελό μου όνειρο να κάνω την Ελλάδα την Apple της Μεσογείου και θέλω να σας μιλήσω λίγο γι’ αυτό. Ο Νίκος Μαρκούτσης, στην αγγλική έκδοση της Καθημερινής, πιστεύει ότι αυτό το όνειρο είναι τόσο τρελό, που, ίσως είναι αρκούντως τρελό για να πετύχει! Ήμουν αρκετά τυχερός στη καριέρα μου που είχα την ευκαιρία να δουλέψω με τον Στηβ Τζομπς όταν γύρισε το 1997 στην Apple, στην ουσία, για να σώσει την εταιρία. Ήμουν μέλος της ομάδας που δούλεψε για το καινούργιο λανσάρισμα της Apple. Ένα σύντομο ιστορικό, η Apple εκείνη την εποχή ήταν σχεδόν χρεοκοπημένη, ήταν έτοιμη να κλείσει το 1997. Η μετοχή της ήταν στα 5 δολάρια και τώρα είναι στα 555, ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; οπότε σε 14 χρόνια έγινε η δεύτερη σε αξία εταιρία στον κόσμο μετά την GE. Είναι αξιοσημείωτη ανατροπή! Αξιοσημείωτη! Θέλω να σας δείξω τμήμα από το διαφημιστικό φιλμάκι που είναι το πρώτο πράγμα που έκανε ο Στηβ όταν γύρισε στην Apple και είμαι πολύ περήφανος που έχω κάποια σχέση μ’ αυτό. Όσο περιμένουμε για τον ήχο ας πω κάποια πράγματα σχετικά με αυτή τη διαφήμιση, κάποιες ενδιαφέρουσες παρασκηνιακές πληροφορίες. Τα πρόσωπα που εμφανίζονται στη διαφήμιση συμπεριλαμβανομένης και της Μαρίας Κάλλας ήταν προσωπικά ινδάλματα του Στηβ Τζομπς. Έβαζε πολύ πάθος, προσωπικό μεράκι στη δουλειά του. Ενώ διοικούσε τη δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία στο κόσμο είχε επίσης κι ένα μικρό εστιατόριο. Είναι απίστευτο. Του άρεζε να δουλεύει ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; όπως το έθετε, οπότε βλέπουμε όλα του τα ινδάλματα εκεί μέσα ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Το πρώτο πρόσωπο που εμφανίζεται στο φιλμάκι είναι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν για τον οποίο δεν πληρώσαμε τίποτα, επειδή πήγαμε στο Ινστιτούτο «Άλμπερτ Αϊνστάιν» και πήραμε τη σχετική κόπια δωρεάν κι αυτό μας επέτρεψε να πάμε στην Γιόκο Όνο για να ζητήσουμε τον «Τζων Λένον», η οποία είναι γνωστό ότι είναι κάπως σφιχτή με τα λεφτά, και καταφέραμε να συμφωνήσει να μας παραχωρήσει τον «Λένον» για 50.000 δολάρια. Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα. Πήγαμε στον Ρίτσαρντ Μπράνσον και του είπαμε, «γεια, θέλεις να εμφανιστείς σε μια διαφήμιση με τον Τζων Λένον και τον Άλμπερτ Αϊνστάιν;» και είπε, «ναι, φυσικά». Και πριν το καταλάβουμε «χτυπούσαν την πόρτα μας» διάφοροι άνθρωποι που ήθελαν να μπουν στη διαφήμιση. Ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ ήθελε να μπει στη διαφήμιση αλλά είπαμε «μπα, δεν νομίζω». Αλλά η Μαρία Κάλλας τα κατάφερε. Αφού ο ήχος δεν δουλεύει θα βάλω τη διαφήμιση χωρίς ήχο. Παρεμπιπτόντως το σλόγκαν “Think different” … μία από τις δουλειές που είχα αναλάβει να κάνω ήταν να γυρίσω τον κόσμο και να σιγουρευτώ ότι όλος ο κόσμος συμφωνούσε με τη χρήση αυτής της φράσης. Έτσι πήγα πρώτα στην Αγγλία και οι Άγγλοι μου είπαν, «μόνο πάνω από το πτώμα μας! Είναι γραμματικά λάθος», και όντως ήταν, «το σωστό είναι, Think differently, δεν υπάρχει Think different». Οπότε είπα, «ευχαριστώ πολύ» μπήκα σε ένα αεροπλάνο και πήγα στο Τόκιο και εκεί είχα την αναμενόμενη απάντηση από τους Γιαπωνέζους, «επιλέγουμε το ίδιο», οπότε είπα πάλι «ευχαριστώ πολύ», γύρισα στη Νέα Υόρκη. Οι Γιαπωνέζοι είναι πολύ «ομογενοποιημένοι», δεν τους αρέσει να ξεχωρίζουν. Έτσι γύρισα στη Νέα Υόρκη και έδωσα την αναφορά μου στον Στηβ Τζομπς και είπε, «παράτα τους Βρετανούς, παράτα τους Γιαπωνέζους, εμείς στην Καλιφόρνια έτσι μιλάμε». Παρεμπιπτόντως πρέπει να μάθουμε στην Ελλάδα να μιλάμε με τον δικό μας τρόπο. Όκεϊ; Θα επανέλθω σ’ αυτό αργότερα. Είμαστε κακοί Γερμανοί. Πρέπει να γίνουμε άριστοι Έλληνες. Δεν είμαστε καλοί Γερμανοί, θα ήμασταν απαίσιοι ως Γερμανοί, φαντάσου ;;;;;;;;;;;;;;; φτιαγμένο από Έλληνες. Κάνε μου τη χάρη! Θέλω να διαβάσω αυτό το κείμενο: «Χαιρετίζουμε τους τρελούς, τους απροσάρμοστους, τους επαναστάτες, τους ταραχοποιούς. Τους στρογγυλούς πασσάλους σε τετράγωνες τρύπες. Αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Δεν αγαπούν τους κανόνες και δεν σέβονται το κατεστημένο. Μπορείς να επαναλάβεις τα λεγόμενά τους, να διαφωνήσεις μαζί τους, να τους δοξάσεις ή να τους δαιμονοποιήσεις, αλλά το μόνο πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις είναι να τους αγνοήσεις». Αν το διαβάσεις αυτό μέχρι εδώ, θα νομίσεις ότι περιγράφει έναν Έλληνα. Αυτό είμαστε. Είμαστε απροσάρμοστοι, είμαστε επαναστάτες, είμαστε στρογγυλά παλούκια σε τετράγωνες τρύπες, είμαστε αυτοί που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Σίγουρα είμαστε κάποιοι που δεν αγαπάνε τους κανόνες, παρκάρουμε όπου νάναι. Αλλά το επόμενο κομμάτι είναι αυτό που πρέπει να βρούμε τρόπο να πραγματοποιήσουμε: «Γιατί αυτοί αλλάζουν τα πράγματα, σπρώχνουν μπροστά το ανθρώπινο γένος. Ενώ κάποιοι τους βλέπουν σαν τρελούς, εμείς βλέπουμε ιδιοφυΐες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που τελικά το κατορθώνουν». Νομίζω ότι είναι καιρός να γίνουμε τρελοί. Αναπαύσου εν ειρήνη ιδιοφυία! Και τώρα λίγα λόγια για … και αυτό είναι απλώς μια μικρή νύξη για το τι είναι το branding, για το τι κάναμε για να φτιάξουμε αυτή τη διαφήμιση. Βουτήξαμε βαθειά στο DNA της Apple, κάθε brand έχει DNA που είναι αυτό που αναμφισβήτητα του ανήκει, αυτό που το κάνει μοναδικό, όπως και κάθε άνθρωπος έχει DNA. Βουτήξαμε βαθειά στο DNA της Apple για να ξαναζωντανέψουμε τη φλόγα, όκεϊ; Μιλήσαμε για το «γιατί», όχι για το «πώς», το «πώς» και το «τι» δεν υπήρχαν τότε, τα μηχανήματα της Apple ήταν πιο αργά, πιο ακριβά, δεν λειτουργούσαν καλά, δεν υπήρχαν προϊόντα. Το «πώς» και το «τι» ήρθαν αργότερα με την μορφή των iMac, iPod, iTunes, iPhone και iPad. Θυμάμαι την πρώτη φορά που συναντήθηκα με τον Στηβ Τζομπς, το μόνο που έλεγε ήταν «θέλω να αφήσω τη σφραγίδα μου στο σύμπαν. Θα προτιμούσα να είμαι με τους πειρατές παρά με το Ναυτικό. Το “αρκετά καλό” δεν είναι αρκετά καλό». Δεν μιλούσε για το να κάνει την Apple τη δεύτερη μεγαλύτερη εταιρία στο κόσμο, δεν μιλούσε για το να γίνει σαν την Microsoft, η εταιρία του ήταν χρεοκοπημένη. Επέστρεψε σε αυτό που ήταν το παν γι’ αυτόν, να γίνει ένα τρελό παιδί που κάνει καταπληκτικά πράγματα. Πρέπει να επιστρέψουμε σε αυτό που είναι το παν για μας … Η Ελλάδα έχει το πιο πλούσιο DNA από κάθε άλλη χώρα στο κόσμο και είμαι πολύ χαρούμενος που κάνω αυτή τη δήλωση πολύ φωναχτά και πολύ καθαρά. Δεν αναφέρομαι στο βιολογικό DNA. Κάποιος μου είπε κάποτε, «είσαι νεοναζί» και του είπα, «μισό λεπτό, δεν εννοώ να γυρίσουμε πίσω στην ιστορία ακολουθώντας μια γραμμή αίματος. Αυτό που λέω είναι ότι αυτό το έθνος έχει ένα φοβερά πλούσιο DNA. Τόσο πλούσιο DNA. Ιστορία! Φυσική ομορφιά! Το φως στην Αττική είναι τόσο μαγικό. Το χρώμα του Αιγαίου μαγικό! Μαγικό, μαγικό DNA! Είναι το concept της Ελλάδας, απίστευτα εμπνευσμένο concept. Η Ελλάδα είναι η καρδιά, η ψυχή και το πνεύμα της Μεσογείου! Και κάνω αυτή τη δήλωση με πολύ αυτοπεποίθηση. Η Ελλάδα πρέπει να το κατέχει αυτό, και πράγματι, δεν το κατέχει. Η Ελλάδα πρέπει να το εκφράζει αυτό. Η Ελλάδα πρέπει να το εμπνέει αυτό και να εμπνέεται από αυτό. Και όταν μιλάω για την Ελλάδα να θυμάστε ότι δεν πρόκειται για ένα σωληνάριο οδοντόκρεμα, αλλά για έντεκα εκατομμύρια ανθρώπους, συν έντεκα εκατομμύρια στον υπόλοιπο κόσμο. Οπότε η Ελλάδα πρέπει να το κατέχει αυτό. Οι Έλληνες πρέπει να το κατέχουν αυτό. Οι Έλληνες πρέπει να το εκφράζουν αυτό. Οι Έλληνες πρέπει να το εμπνέουν και να εμπνέονται από αυτό. Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος ώστε να το κατέχει και να το εκφράζει η Ελλάδα. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό (εικόνα παγόβουνου …). Δεν ξέρω αν κάποιος είδε τους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ την Κυριακή το βράδυ (11-3-2012). Μίλησα για το γεγονός ότι αν κάποιος δεν νιώθει καλά με τον εαυτό του δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Αν έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση … ξέρετε, δεν λειτουργεί … Οι άντρες εδώ μέσα θα το ξέρετε, αν προσπαθείς …. ξέρετε … να πλησιάσεις μια γυναίκα και νιώθεις άσχημα, και δεν νιώθεις καλά, απλά δεν θα συμβεί … Δεν είναι πάντα ο όμορφος που τα καταφέρνει, αλλά αυτός που νιώθει καλά. Αυτός που νιώθει καλά. Έτσι έχουν τα πράγματα. Και παρεμπιπτόντως ότι σκέφτεται και νιώθει ένα έθνος για τον εαυτό του καθορίζει το τι θα σκέφτεται και θα νιώθει ο υπόλοιπος κόσμος γι’ αυτό. «Η κότα κάνει το αυγό και το αυγό την κότα». Αν οι Γερμανοί, ή οι Νορβηγοί, ή οι Άγγλοι, ή όποιοι άλλοι πιστεύουν ότι είμαστε τεμπέληδες και απατεώνες με τον καιρό αυτό και θα γίνουμε. Και ισχύει και το αντίθετο. Αν νιώθουμε τεμπέληδες και απατεώνες το προβάλουμε αυτό στον κόσμο. Οκέϊ; Και παρεμπιπτόντως πολλά πράγματα που κάνουμε προβάλλουν άσχημη εικόνα στον κόσμο. Συγνώμη, ένας Φραπές της τάξης των 8 ευρώ είναι … δεν προβάλλει καλά πράγματα στον κόσμο. Συγνώμη. Εννοώ ότι μπορεί να πληρώνω 10 δολάρια στα Starbucks αλλά αγοράζω το «παραμύθι», μπορώ να το δικαιολογήσω αυτό … οκέι; … κατά κάποιο τρόπο. Παρεμπιπτόντως κάποιος είπε, «Starbucks = είναι “αστέρι” στο να σου παίρνει τα δολάρια από τη τσέπη». Οπότε «η κότα κάνει το αυγό και το αυγό την κότα». Οκέι; Χρειαζόμαστε μια καινούργια ΑΦΗΓΗΣΗ … ΑΦΗΓΗΣΗ. Τώρα αν σκεφτείτε ένα οποιοδήποτε brand … το brand είναι μια αφήγηση, ένα «παραμύθι», είναι «μια φορά κι ένα καιρό …» και συνεχίζει μέσα στο χρόνο, στην πραγματικότητα δεν τελειώνει ποτέ, δεν υπάρχει «και ζήσαν αυτοί καλά …», απλά συνεχίζει να κινείται μπροστά. Σκεφτείτε τα μεγάλα brand, σκεφτείτε τη Nike. Η Nike έφτιαξε ένα ολόκληρο «παραμύθι» γύρω από το «Just Do It». Αναγνωρίζουμε τη Nike. Βλέπουμε απλά τα σήμα της και ανακαλούμε ολόκληρο το «παραμύθι», παίζεται μέσα μας σαν ταινία, γιατί την ξέρουμε, την έχουμε δει τόσες φορές. Σωστά; Μαθαίνουμε το «παραμύθι» της Apple, επειδή κάθε φορά που αγοράζουμε ένα προϊόν της Apple γίνεται δικό μας αυτό το «παραμύθι». Όταν πηγαίνουμε σε ένα κατάστημα της Apple το «παραμύθι» είναι εκεί. Οκέϊ; Ένα από τα καλύτερα «παραμύθια» στο κόσμο είναι αυτό της κυπριακής εταιρίας ενοικίασης αυτοκινήτων Avis: «We try harder» («Εμείς προσπαθούμε σκληρότερα»). Μας το λένε επί 45 χρόνια. Οκέϊ; Τα Starbucks στη πραγματικότητα δεν διαφημίζονται, βλέπεις το όνομα και οικειοποιήσε το «παραμύθι», το «πιάνεις», το καταλαβαίνεις. Υπάρχει ένα μαγαζί Starbucks και οικειοποιήσε την ΑΦΗΓΗΣΗ. Στην Ελλάδα αλλάζουμε καμπάνιες κάθε δύο χρόνια, κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; αλλάζουμε και το σήμα. Χρειαζόμαστε μια καινούργια ΑΦΗΓΗΣΗ, χρειάζεται να συνδέσουμε τα «σημεία» που υπάρχουν στο μυαλό των ανθρώπων όταν σκέφτονται την Ελλάδα. Χρειάζεται να συνδέσουμε τα «σημεία» ώστε να δημιουργήσουμε μία παγκόσμια, γεμάτη δυναμισμό, ενιαία, συνεπή και συναρπαστική ΑΦΗΓΗΣΗ που να εμπνέει συμπεριφορές και να «χτίζει» εικόνα. Και οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στους οποίους πρέπει να στοχεύει αυτή η ΑΦΗΓΗΣΗ είμαστε εμείς οι ίδιοι! Έχουμε ανάγκη να ξαναλανσάρουμε την Ελλάδα στον εαυτό μας! Και δεν εννοώ να πάμε στη Μύκονο το Σαββατοκύριακο, δεν λέω αυτό! Σωστά; Πρέπει να επανασυνδεθούμε με αυτό που είμαστε! Γιατί αυτό εμπνέει τη συμπεριφορά. Αυτό «χτίζει» την εικόνα. Είδα τις προάλλες μία καφετέρια … τρομακτικό … στην Μητροπόλεως, στην Αθήνα, ακριβώς απέναντι από την Μητρόπολη, μία καφετέρια που ονομαζόταν Piazza Duomo και λέω, τι συμβαίνει με αυτόν τον άνθρωπο; Βρίσκεται σε αυτή την τεράστια πλατεία, στη μέση της Αθήνας, με αυτή τη τεράστια Εκκλησία, και ονομάζει την καφετέριά του Piazza Duomo (στα Ιταλικά, Πλατεία Μητροπόλεως). Εννοώ αυτό είναι τρελό. Ξεπέρασέ το άνθρωπέ μου, είσαι στην Αθήνα. Γίνε Έλληνας, δεν είσαι καλός Ιταλός. Αυτό το «παραμύθι» πρέπει να λέει, ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, που πηγαίνουμε, γιατί κάνουμε αυτό που κάνουμε, και με ποιόν τρόπο το κάνουμε. Τώρα … μία καφετέρια που ονομάζεται Piazza Duomo δεν «κολλάει» μ’ αυτό. Χρειαζόμαστε μια κοινή ΑΦΗΓΗΣΗ brand ώστε όλοι να την «πιάνουν», να την αντιλαμβάνονται. Παρεμπιπτόντως είχαμε κάποιες πολύ καλές ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ τα περασμένα χρόνια. Αυτή η καμπάνια, δεν ξέρω αν τη θυμάται κανείς, του 1986, του George Lois, ενός Ελληνοαμερικανού, πολύ διάσημου στο χώρο της διαφήμισης στη Νέα Υόρκη. Έγινε λίγο μετά την αεροπειρατεία στην TWA. Ένα πολύ καλό δείγμα δουλειάς, όπου είχε ανθρώπους σαν τον Πίτερ Ουστίνοφ, έναν αξιόλογο Ουκρανό, που μιλούσε στη διαφήμιση και έλεγε, «οι γονείς μου μετανάστευσαν από την Ουκρανία. Αυτό το καλοκαίρι θα γυρίσω σπίτι μου, στην Ελλάδα». Το «πιάνεις», καταλαβαίνεις το «παραμύθι». Δεν στο βάζει με το ζόρι, το καταλαβαίνεις. Αυτή ήταν από το 1991 μέχρι το 1993, που κι εγώ προσωπικά δούλεψα σ’ αυτήν, «Chosen by the Gods» («Εκλεκτοί των Θεών») και η αγαπημένη φράση που έγραψα από κάτω ήταν, «Thank God, she left the light on» («Δόξα τω Θεώ, κράτησε το φως αναμμένο» – η Ελλάδα). Βρήκα αυτή την υπέροχη φωτογραφία της Ακρόπολης, με ένα απαλό φως να έρχεται μέσα από τα σύννεφα, η οποία με ενέπνευσε να γράψω αυτή τη φράση, την οποία αγάπησα πολύ. Το καλύτερο «παραμύθι» ήταν το «Αθήνα 2004». Δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι ήταν εκεί, αλλά ήταν εκπληκτικό! Είπαμε ένα «παραμύθι» στον εαυτό μας, νιώσαμε καλά μ’ αυτό, είπαμε ένα «παραμύθι» στον κόσμο, μας κατάλαβαν για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. Ήταν ένα «παραμύθι» για το παρελθόν μας, το παρόν μας, και το μέλλον μας. Και είπαμε όλοι, «οκέϊ, το “έπιασα”, το κατάλαβα». Και μετά τη τελετή λήξης το ξεχάσαμε. Και μετατρέψαμε το Διεθνές Κέντρο Ραδιοτηλεόρασης, που τότε ήταν το μεγαλύτερο στο κόσμο, το μετατρέψαμε σε Εμπορικό Κέντρο, ώστε να αγοράζουμε περισσότερο Prada και Gucci. Την ίδια εποχή που το Ντουμπάι ετοιμαζόταν να χτίσει ένα Media City ώστε να δημιουργήσει μια «βιομηχανία», εμείς το είχαμε και το καταστρέψαμε, το μετατρέψαμε σε παράσιτα που λέγονται Prada και Gucci. Ανταλλάξαμε το πάθος με Prada. Σπούδασα Οικονομικά, καθόλου παράξενο αφού με λένε Οικονομίδη, αλλά έμαθα τη δύναμη της Κοινωνικής Ψυχολογίας, της Κοινωνιολογίας, της Ψυχολογίας. Όταν οι άνθρωποι σπουδαίοι κάνουν σπουδαία πράγματα! Είναι απλό! Πολύ απλό! Και διάβασα πρόσφατα, μισή ώρα μέριμνας, άγχους, είναι πιο κουραστική από μία εβδομάδα δουλειάς. Όταν οι άνθρωποι νιώθουν καλά κάμνουν καλά πράγματα. Τα Οικονομικά είναι απλώς το σκορ. Όπως σε μια ομάδα ποδοσφαίρου, τρέχεις όταν σου αρέσει το παιχνίδι. Υπάρχει μια σκληρή πραγματικότητα. Δεν μπορούμε να αγοράσουμε την έξοδό μας από την κρίση, δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να αγοράσουμε την έξοδό μας από την κρίση. Δεν μπορούμε να δανειστούμε την έξοδό μας από την κρίση, αυτό έχει κατά κάποιο τρόπο τελειώσει. Και δεν μπορούμε να εξαπατήσουμε, να κλέψουμε την έξοδό μας από την κρίση, όπως κάναμε πολλές φορές στο παρελθόν. Πρέπει να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ την έξοδό μας από την κρίση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας: υπάρχει μια παλιά θεωρία του marketing που είναι όμως πολύτιμη και ονομάζεται “Diffusion of Innovations”. Για όσους είναι εξοικειωμένοι με τα Μαθηματικά αυτή είναι μια καμπύλη κανονικής κατανομής. Στο αριστερό σας χέρι, αυτό εκεί, είναι το 0% και δείχνει πώς κάτι μπαίνει στην αγορά, ανεβαίνει και ξανακατεβαίνει. Δείχνει πώς κάτι εισχωρεί στην αγορά. Οκέι; Και τώρα έχουμε τις κατηγορίες: στο αριστερό σας χέρι βρίσκονται οι ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥΣ οι οποίοι είναι περίπου το 2,5% του πληθυσμού. Μετά έχουμε όσους ΠΡΟΘΥΜΑ ΥΙΟΘΕΤΟΥΝ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ, μετά την ΠΡΩΙΜΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, μετά από αυτούς την ΟΨΙΜΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ και τέλος τους ΟΥΡΑΓΟΥΣ και θα σας παρουσιάσω αυτή τη καμπύλη. Παρεμπιπτόντως η πρώτη ομάδα είναι οι φανατικοί, η δεύτερη ομάδα είναι οι οραματιστές, μετά είναι οι πραγματιστές, οι συντηρητικοί και στο τέλος οι σκεπτικιστές. Πόσοι άνθρωποι εδώ μέσα έχετε iPhone; Υποθέτω αρκετοί. Οπότε θα καταλάβετε αυτό το παράδειγμα πολύ καλά. Όταν ένα καινούργιο iPhone βγαίνει στην αγορά, υπάρχουν άνθρωποι που κατασκηνώνουν έξω από το μαγαζί, ώστε να είναι οι πρώτοι που θα το κυκλοφορήσουν. Μπορεί να θυσιάσουν το μεσημεριανό τους γεύμα για μια εβδομάδα, αν είναι απαραίτητο αλλά θα αγοράσουν το iPhone. Οκέι, αυτοί ανήκουν στη πρώτη ομάδα, είναι οι φανατικοί. Στην επόμενη ομάδα ανήκουμε πιθανόν πολλοί από όσους βρισκόμαστε σ’ αυτή την αίθουσα, το περιεργαζόμαστε και λέμε, «α! αυτό έχει Internet, θα μπορούσε να είναι χρήσιμο». Δεν είμαστε σίγουροι. Υποθέτουμε ότι μπορεί να είναι χρήσιμο και είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε 500 ευρώ, 500 δολάρια και να πάρουμε το ρίσκο. Είμαστε αυτοί που ΠΡΟΘΥΜΑ ΥΙΟΘΕΤΟΥΝ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ. Η επόμενη ομάδα είναι η ΠΡΩΙΜΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ. Έχουν την ανάγκη να ξέρουν ότι αυτό το πράγμα θα τους εξυπηρετήσει. Η επόμενη ομάδα είναι η ΟΨΙΜΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ. Αυτοί λένε, «έχει ο γείτονας, πρέπει να πάρω κι εγώ». Και η τελευταία ομάδα οι ΟΥΡΑΓΟΙ, είναι του στυλ: «τί είναι το iPhone;» Οκέι; Τώρα πολύ σημαντικά είναι αυτά τα δύο χάσματα εκεί πέρα, ένα στα δεξιά κι ένα στα αριστερά. Κάθε καινοτομία πρέπει να περάσει αυτά τα χάσματα. Αν δεν τα περάσει δεν πετυχαίνει. Θυμάστε το secway; Ένα πατίνι που ισορροπείς πάνω του, αυτό το χαζό πράγμα, δεν πέρασε το χάσμα, οπότε αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Silicon Valley στην Καλιφόρνια που παίζουν πόλο με αυτά τα πράγματα κι έχεις και κάτι ηλίθιους στο Κολωνάκι που κάνουν βόλτες μ’ αυτά κι αυτό είναι όλο. Δεν πέρασε ποτέ το χάσμα. Είχε τη δυνατότητα αλλά δεν το έκανε. Με το iPhone τώρα, αν ένας από τους φίλους σας ΠΡΟΘΥΜΑ ΥΙΟΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ και βγαίνει για δείπνο με το iPhone, σας δείχνει πόσο καλό είναι, δουλεύει για το iPhone. Οκέι; Πολύ σημαντικό! Ακούστε τώρα για τη δική μας κατάσταση, και παρεμπιπτόντως αυτό ισχύει σε κάθε κοινωνία. Στα αριστερά έχετε εμάς, τους ανθρώπους, έχετε ανθρώπους, που θέλουν την αλλαγή, και στην άλλη μεριά έχετε τους θεσμούς. Μη ξεχνάτε οι θεσμοί είναι εκεί πέρα και έχουν δοκιμαστεί από τον χρόνο. Πιθανόν να ξεκίνησαν από την αριστερή πλευρά αλλά έχουν υπερβεί το σημείο κορεσμού, υπάρχει αποσύνδεση μεταξύ αυτής της μεριάς και εκείνης της μεριάς, τεράστιο χάσμα. Αυτό είναι η Κυβέρνηση και εκεί πέρα υπάρχει διαφθορά του ΓΙΝΕΤΑΙ. Υπάρχει θέμα! Το ΓΙΝΕΤΑΙ πρέπει να εστιάσει στους ανθρώπους που ανήκουν σε αυτή τη μεριά της καμπύλης. Οι πολιτικοί μιλάνε σε όλους. Εγώ δεν είμαι πολιτικός, είμαι διαφημιστής, μιλάω σε αυτούς. Γιατί ξέρω ότι αν αυτοί μπορέσουν να καινοτομήσουν μπορούν να εμπνεύσουν και την υπόλοιπη κοινωνία. Οκέι; Έτσι δουλεύει αυτό το πράγμα. Και παρεμπιπτόντως, από τότε που ξεκίνησε όλο αυτό συνάντησα τα πιο καταπληκτικά ελληνικά μυαλά. Συνάντησα κάποιον, νάτος, εκεί κάτω-κάτω, μπορείτε να τον δείτε εκεί, ονομάζεται Ανδρέας Μυρσίνης, είναι 35 χρονών, τελείωσε τη σχολή Μωραΐτη και είναι ένας από τους καλύτερους bio-μηχανικούς στο κόσμο, στο MIT. Αυτός «μαγειρεύει» το DNA στη φύση για να δημιουργήσει φυσικά εξελιγμένες μηχανές. Για παράδειγμα, μπορεί να το έχετε ακούσει, «μαγειρεύει» το DNA της μύτης ενός σκύλου για να δημιουργήσει έναν μηχανισμό όσφρησης που μπορεί να εντοπίσει τον καρκίνο πριν συμβεί. Ένα Ελληνόπουλο 35 χρονών. Αυτός εκεί πάνω, στα αριστερά, νάτος, ο Κώστας Βογιατζής, 31 χρονών έχει την πιο χίππικη, την πιο κουλ ιστοσελίδα στον κόσμο που λέγεται www.yatzer.com. Ξέρετε από πού βγαίνει το yatzer; Νόμιζα ότι είναι κάποιο κουλ γιαπωνέζικο όνομα όταν πρωτοείδα την ιστοσελίδα. Λέγεται Βογιατζής, γι’ αυτό τον φώναζαν βόγιατζερ, έβγαλε το βο- και ονόμασε τον εαυτό του yatzer. Ζει και εργάζεται στα Εξάρχια στην Αθήνα, κι έχει ανταποκριτές στο Παρίσι, στο Μιλάνο και στη Νέα Υόρκη. Η πιο κουλ ιστοσελίδα στον κόσμο. Είναι ο ήρωάς μου! Αυτοί εκεί πέρα … βλέπετε αυτό το μαραφέτι, είναι ένα skateboard καλυμμένο με δέρμα και με ενσωματωμένα σανδάλια. Τι υπέροχη επινόηση για να πας την Ελλάδα μπροστά. Να παίρνεις τα παλιά πράγματα και να τα συνδυάζεις με αυτόν τον ροκ τρόπο. Αυτό είναι από μια ιστοσελίδα με τίτλο www.greeceisforlovers.com. Όλα αυτά είναι τόσο φρέσκα πράγματα. Εδώ πέρα, αυτός είναι ο Νίκος Καραθάνος, μερικοί μπορεί να το ξέρετε, σεφ, 27 χρονών, έχει αστέρι Michelin. 27! ΓΙΝΕΤΑΙ! Αλλά πρέπει να κάνουμε αυτούς τους ανθρώπους ήρωες. Και κάτι ακόμα, πρέπει να τους βοηθήσουμε, πρέπει να τους βοηθήσουμε ώστε να κάνουν αυτό που ονειρεύονται να κάνουν. Αυτή είναι η πιο μεγάλη πρόκληση που έχουμε ως χώρα. Δεν είμαστε μια χώρα που ενθαρρύνει την ανάληψη ρίσκου. Δεν είμαστε μια χώρα που ανέχεται την αποτυχία. Η χρεοκοπία είναι πρόβλημα σε αυτή την χώρα. Όταν κάνεις μια αρχή πρέπει να δεχτείς την αποτυχία ως πιθανότητα. Η κουλτούρα μας δεν το κάνει αυτό. ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Με ρώτησε κάποιος Ελληνοαμερικάνος φίλος μου που να επενδύσει και του είπα σε ανθρώπους, αυτοί είναι το μέλλον. Δεν θα γίνουμε ποτέ καλοί Γερμανοί. Ας το βγάλουμε από το μυαλό μας. Είμαστε Έλληνες. Χρειάζεται να γίνουμε σπουδαίοι Έλληνες. Σπουδαίοι Έλληνες. Οι μέρες που περνάμε τώρα είναι μέρες καταιγίδας, είναι καθοριστικές στιγμές στην ιστορία μας. Αλλά ξέρετε κάτι; Η ιστορία είναι μια μακριά σειρά από «σημεία», μια πολύ μακριά σειρά από «σημεία». Έχουμε μια μακροχρόνια ιστορία με ένδοξο παρελθόν και έχουμε ένα μέλλον που βρίσκεται στα χέρια μας, και κάποτε θα είμαστε ικανοί να κοιτάμε πίσω σ’ αυτό το μικρό «σημείο» και να γελάμε με αυτό. Πρέπει να είμαστε. Και ο σχεδιασμός αυτών των μελλοντικών «σημείων» είναι ολοκληρωτικά δικιά μας υπόθεση. Μιλούσα σε έναν δημοσιογράφο νωρίτερα, και του είπα, «η Ελλάδα δεν μπορεί να καταστραφεί, είναι αδύνατον! Είναι αδύνατον! Εμείς μπορούμε να καταστρέψουμε τον εαυτό μας». Αυτό είναι κάτι που έγραψα περισσότερο από ένα χρόνο πριν, «η Ελλάδα είναι στο χείλος της χρεοκοπίας, αλλά δεν είμαστε ένα χρεοκοπημένο έθνος. Είμαστε Έλληνες! Άνθρωποι με τη δυνατότητα να οραματίζονται. Άνθρωποι με την ευφυΐα να μετατρέπουν το όραμα σε πραγματικότητα. Οραματιστήκαμε τη Δημοκρατία. Οραματιστήκαμε την Ακρόπολη. Τώρα είναι καιρός να οραματιστούμε το μέλλον. Έχουμε τη δύναμη να οραματιζόμαστε. Αυτή είναι η πιο αξιόλογη φωτογραφία που έχω δει. Δεν τραβήχτηκε το 2011, αλλά το 2008, όταν ένα νεαρό παιδί σκοτώθηκε από την αστυνομία στα Εξάρχια. Αυτή η φωτογραφία θα μπορούσε να είχε τραβηχτεί το 2011, θα μπορούσε να είχε τραβηχτεί στη Μαδρίτη … … στην Νέα Υόρκη …… θα μπορούσε να είχε τραβηχτεί στη δεκαετία του ’60 με τους Χίπις, αλλά κοιτάξτε το πρόσωπο αυτού του παιδιού είναι εντυπωσιακό, και αυτό που μου λέει εμένα είναι, «σε παρακαλώ δείξε μου τον δρόμο για το μέλλον». ΓΙΝΕΤΑΙ. Σας ευχαριστώ πολύ. | |||||||||||
η άκριτη και αφελής εισαγωγή και υιοθέτηση των χρωμάτων του εμβλήματος των Βαυαρών (για την ακρίβεια του βασιλικού οίκου των Wittelsbach), αλλά τώρα δεν είναι καιρός για τέτοιες συζητήσεις. Τώρα προέχει να ομονοήσουμε, να συντονιστούμε, να καλλιεργήσουμε και να πετύχουμε την χαμένη μεταξύ μας ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. Όταν με το καλό θα επανακάμψουμε, όταν θα ανέβουν ικανοποιητικά οι μετοχές της «εταιρίας» τότε θα έχουμε όλο το χρόνο και την άνεση να συζητήσουμε τέτοιες «λεπτομέρειες».
148. 15/5/15
146. 7/3/15
130. 1/4/14
129. 1/4/14
123. 25/9/13
