Temple Grandin: «Ο κόσμος χρειάζεται όλων των ειδών τα μυαλά»

		Η Τεμπλ Γκράντιν, η οποία διαγνώστηκε με αυτισμό στα παιδικά της χρόνια, μιλά για το πώς λειτουργεί το μυαλό της και μοιράζεται μαζί μας την ικανότητά της να "σκέφτεται με εικόνες", κάτι που τη βοηθά στην επίλυση προβλημάτων, στα οποία οι νευροτυπικοί εγκέφαλοι πιθανώς να αποτύχουν. Τονίζει ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από ανθρώπους που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού: σκέφτονται με εικόνες, με μοτίβα, με λέξεις και με όλους τους τρόπους που ένα έξυπνο "σπασικλάκι" μπορεί. Ομιλία της Temple Grandin (Τεμπλ Γκράντιν) στο TED (Technology-Τεχνολογία, Entertainment-Ψυχαγωγία, Design-Σχεδίαση) με τίτλο: «Ο κόσμος χρειάζεται όλων των ειδών τα μυαλά» Φεβρουάριος 2010   ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΥΠΟΤΙΤΛΩΝ Νομίζω ότι θα ξεκινήσω μιλώντας λιγάκι σχετικά με το τι ακριβώς είναι ο αυτισμός. Ο αυτισμός εκτείνεται σε ένα πολύ μεγάλο συνεχές και μπορεί να είναι από πολύ σοβαρός, όπου το παιδί δεν αποκτά ομιλία, μέχρι πολύ ελαφρύς, σε επίπεδο που το άτομο μπορεί να εξελιχθεί σε σπουδαίο επιστήμονα ή μηχανικό. Βασικά νιώθω σαν στο σπίτι μου εδώ. Επειδή υπάρχουν εδώ πολλά αυτιστικά γονίδια. Δεν θα είχατε καθόλου... (Χειροκρότημα) Υπάρχει ένα συνεχές χαρακτηριστικών. Ποιο είναι το σημείο που ένας σπασίκλας μετατρέπεται σε άτομο με Άσπεργκερ, το οποίο είναι απλά ήπια μορφή αυτισμού; Θέλω να πω, ο Αϊνστάιν, ο Μότσαρτ και ο Τέσλα, θα είχαν πιθανότατα όλοι διαγνωστεί με αυτισμό σήμερα. Και ένα από τα πράγματα που στα αλήθεια πρόκειται να με απασχολήσει είναι το να βοηθήσω αυτά τα παιδιά να γίνουν οι εφευρέτες των επόμενων ενεργειακών ανακαλύψεων, τώρα, που ο Μπιλ Γκέιτς μίλησε σχετικά σήμερα το πρωί. Εντάξει. Τώρα, αν θέλετε να καταλάβετε τον αυτισμό, τα ζώα. Και θέλω να σας μιλήσω τώρα για διαφορετικούς τρόπους σκέψης. Θα πρέπει να ξεχάσετε τη λεκτική γλώσσα. Εγώ σκέφτομαι με εικόνες. Δεν σκέφτομαι με λέξεις. Τώρα, το βασικό για το αυτιστικό μυαλό είναι ότι επικεντρώνεται στις λεπτομέρειες. Εντάξει, αυτό είναι ένα τεστ στο όποιο πρέπει να διαλέξετε είτε τα μεγάλα, είτε τα μικρά γράμματα. Και το αυτιστικό μυαλό διαλέγει γρηγορότερα τα μικρά γράμματα. Και το θέμα είναι ότι το φυσιολογικό μυαλό αγνοεί τις λεπτομέρειες. Ας πούμε, οι λεπτομέρειες είναι πολύ σημαντικές στο χτίσιμο μιας γέφυρας, επειδή αν αγνοήσεις τις λεπτομέρειες θα γκρεμιστεί. Μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες μου για πολλές σημερινές πολιτικές είναι το ότι τα πράγματα αποκτούν πολύ αφηρημένη διάσταση. Οι άνθρωποι απομακρύνονται από το να κάνουν χειρωνακτικές δραστηριότητες. Αλήθεια με ανησυχεί το ότι πολλά σχολεία έχουν σταματήσει τα μαθήματα χειροτεχνίας, επειδή τα καλλιτεχνικά, και άλλα τέτοια μαθήματα ήταν εκείνα στα οποία αρίστευα. Εντάξει, στη δουλειά μου με τα βοοειδή παρατήρησα ότι πολλά μικρά πράγματα που οι περισσότεροι δεν προσέχουν μπορούσαν να κάνουν τα ζώα να φοβηθούν. Για παράδειγμα το ανέμισμα αυτής της σημαίας, ακριβώς μπροστά στο κτηνιατρείο. Αυτό το εκτροφείο μπορούσε να γκρεμίσει όλη την κτηνιατρική εγκατάσταση. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να κουνηθεί η σημαία. Γρήγορες κινήσεις, αντιθέσεις. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 που ξεκίνησα, πήγα κατευθείαν στα κλουβιά των ζώων για να δω τι έβλεπαν. Οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι αυτό ήταν τρελό. Ένα παλτό σε ένα φράχτη θα τα έκανε να φοβηθούν. Οι σκιές θα τα έκαναν να φοβηθούν, ένας σωλήνας στο πάτωμα. Οι άνθρωποι δεν πρόσεχαν αυτά τα πράγματα, μία αλυσίδα να κρέμεται, και όλο αυτό απεικονίζεται πολύ πολύ ωραία στην ταινία. Βασικά αυτό που αγάπησα στην ταινία είναι το πώς αντέγραψαν όλα μου τα έργα. Αυτή είναι η πλευρά του σπασίκλα. Ακόμη και οι ζωγραφιές μου πρωταγωνιστούν στην ταινία. Και βασικά η ταινία λέγεται Τεμπλ Γκράντιν, και όχι Το Να Σκέφτεσαι Με Εικόνες. Οπότε, πώς είναι να σκέφτεσαι με εικόνες; Είναι κυριολεκτικά σαν να βλέπεις ταινίες μες στο κεφάλι σου. Το μυαλό μου δουλεύει όπως το Google για τις εικόνες. Όταν ήμουν παιδί δεν ήξερα ότι η σκέψη μου διέφερε. Νόμιζα ότι όλοι σκέφτονταν με εικόνες. Και μετά, όταν ετοίμαζα το βιβλίο μου "Το να σκέφτεσαι με εικόνες", άρχισα να παίρνω συνεντεύξεις από ανθρώπους για το πώς σκέφτονται. Σοκαρίστηκα ανακαλύπτοντας ότι ο τρόπος σκέψης μου ήταν αρκετά διαφορετικός. Ας πούμε αν πω "Σκεφτείτε ένα καμπαναριό" οι περισσότεροι άνθρωποι το αντιλαμβάνονται σαν μία γενική ιδέα. Τώρα, μπορεί αυτό να μην ισχύει για την συγκεκριμένη αίθουσα, αλλά θα ισχύε σε πολλούς διαφορετικούς χώρους. Εγώ βλέπω μόνο συγκεκριμένες εικόνες. Ξεπροβάλλουν στη μνήμη μου, όπως το Google για τις εικόνες. Και στην ταινία έχουν βάλει μια φοβερή σκηνή, στην οποία ακούγεται η λέξη "παπούτσι", και μια στοίβα από παπούτσια των δεκαετιών του '50 και του '60 ξεπροβάλλει στη φαντασία μου. Εντάξει, εκεί είναι η εκκλησία των παιδικών μου χρόνων. Είναι συγκεκριμένη. Ακόμα μία, η Φορτ Κόλλινς. Εντάξει, τι θα λέγατε για μερικές διάσημες; Και απλά με κάποιο τρόπο εμφανίζονται, κάπως έτσι. Απλά πολύ γρήγορα, όπως οι εικόνες στο Google. Ξεπροβάλλουν μία-μία. Και μετά σκέφτομαι, εντάξει, μπορεί να έχουμε χιόνι, ή μια καταιγίδα, και μπορώ να τις κρατήσω εκεί και να τις μετατρέψω σε βίντεο. Τώρα, η σκέψη μέσω εικόνων αποτέλεσε απίστευτο προσόν στην δουλειά μου ως σχεδιάστρια εγκαταστάσεων για βοοειδή. Και έχω δουλέψει πολύ σκληρά για τη βελτίωση της αντιμετώπισης των βοοειδών στα σφαγεία. Δεν πρόκειται να σας δείξω τίποτα αηδιαστικές διαφάνειες με σφαγές. Τα έχω ανεβάσει όλα αυτά στο Youtube αν θέλετε να τα δείτε. Αλλά ένα από τα πράγματα που μπορούσα να κάνω ως σχεδιάστρια ήταν ότι δοκίμαζα μέρος του εξοπλισμού μες στο ίδιο μου το μυαλό, σαν ένα υπολογιστικό σύστημα εικονικής πραγματικότητας. Αυτή είναι μία εναέρια λήψη της ανοικοδόμησης ενός από τα έργα μου που χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία. Εκείνο ήταν τόσο απίστευτα τέλειο. Πολλοί άνθρωποι με Άσπεργκερ και αυτισμό δουλεύουν επίσης στα πλατό της ταινίας. (Γέλια) Αλλά ένα από τα πράγματα που πραγματικά με ανησυχεί είναι το πού οδεύει η νεότερη εκδοχή εκείνων των παιδιών σήμερα. Δεν καταλήγουν στη Σίλικον Βάλεϊ, εκεί που ανήκουν. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Τώρα, ένα από τα πράγματα που έμαθα από πολύ μικρή, καθώς δεν ήμουν πολύ κοινωνική, είναι το ότι έπρεπε να πουλήσω τη δουλειά μου και όχι τον εαυτό μου. Και ο τρόπος που πουλούσα τις δουλειές μου με τα ζωντανά ήταν το ότι παρουσίαζα τις ζωγραφιές μου, εικόνες πραγμάτων. Κάτι άλλο που με βοήθησε, ως μικρό παιδί, είναι ότι, φίλε μου, στη δεκαετία του '50 μάθαινες τρόπους. Μάθαινες ότι δε μπορείς να τραβάς το εμπόρευμα από τα ράφια του μαγαζιού και να το ρίχνεις τριγύρω. Τώρα, όταν τα παιδιά φτάνουν στη 'Γ ή 'Δ Δημοτικού, μπορεί να δεις ότι το τάδε παιδί πρόκειται να σκέφτεται με εικόνες, ζωγραφίζοντας σε προοπτική. Τώρα, θέλω να τονίσω πως δεν είναι απαραίτητο ότι όλα τα αυτιστικά παιδιά θα σκέφτονται με εικόνες. Eίχα κάνει αυτή την τομογραφία εγκεφάλου πριν κάμποσα χρόνια, και συνήθιζα να αστειεύομαι λέγοντας ότι έχω μια γιγαντιαία διαδικτυακή γραμμή που πηγαίνει βαθιά στον οπτικό μου φλοιό. Αυτή είναι η απεικόνιση του τανυστή διάχυσης. Αυτή η μεγάλη διαδικτυακή γραμμή μου είναι διπλάσια από αυτή της εικόνας ελέγχου. Οι κόκκινες γραμμές εκεί είμαι εγώ, και οι μπλε γραμμές είναι ο συγκριτικός έλεγχος φύλου και ηλικίας. Εδώ έχω μια γιγάντια γραμμή, ενώ η γραμμή ελέγχου, η μπλε, είναι πολύ μικρή. Μέρος των τρεχουσών ερευνών δείχνει ότι άνθρωποι στο φάσμα του αυτισμού σκέφτονται μέσω του πρωτοταγή οπτικού φλοιού. Τώρα, το θέμα είναι ότι όποιος σκέφτεται με εικόνες, αντιστοιχεί σε ένα μόνο είδος εγκεφάλου. Βλέπετε, το αυτιστικό μυαλό τείνει να εξειδικεύεται. Καλό σε ένα πράγμα, κακό σε κάτι άλλο. Εγώ δεν ήμουν καλή στην άλγεβρα. Και δεν μου επέτρεψαν ποτέ να επιλέξω γεωμετρία ή τριγωνομετρία. Τεράστιο λάθος. Βλέπω πολλά παιδιά που χρειάζεται να αφήσουν την άλγεβρα, και να ασχοληθούν κατευθείαν με γεωμετρία και τριγωνομετρία. Τώρα, άλλο είδος μυαλού είναι αυτό που σκέφτεται με μοτίβα. Πιο αφηρημένες έννοιες. Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται οι μηχανικοί σας, οι προγραμματιστές. Τώρα, αυτή είναι σκέψη με μοτίβα. Αυτό το αλογάκι της Παναγίας έχει φτιαχτεί από ένα μονό φύλλο χαρτί, χωρίς σελοτέιπ ή ψαλίδι. Και εκεί στο πίσω μέρος είναι το μοτίβο του διπλώματός του. Εδώ είναι τα είδη σκέψης, Σκέψη με ρεαλιστικές φωτογραφίες, όπως η δική μου. Σκέψη με μοτίβα, μουσικά και μαθηματικά μυαλά. Άτομα που σκέφτονται έτσι πολλές φορές έχουν προβλήματα στην ανάγνωση. Μπορεί κανείς να συναντήσει τέτοιου είδους προβλήματα και σε δυσλεξικά παιδιά. Θα δείτε αυτά τα διαφορετικά είδη μυαλών. Και μετά υπάρχει και ένα γλωσσικό μυαλό. Αυτοί ξέρουν τα πάντα για τα πάντα. Τώρα, ένα ακόμη θέμα αποτελούν τα αισθητηριακά ζητήματα. Ήμουν ιδιαίτερα ανήσυχη που έπρεπε να βάλω αυτό το εξάρτημα στο πρόσωπό μου. Και ήρθα μισή ώρα νωρίτερα μόνο και μόνο για να το βάλω από πριν και να το συνηθίσω για λίγο. Και το λύγισαν έτσι ώστε να μην ενοχλεί το σαγόνι μου. Αλλά το αισθητηριακό αποτελεί ζήτημα. Κάποια παιδιά ενοχλούνται από τις λάμπες φθορισμού, ενώ άλλα έχουν προβλήματα λόγω ακουστικής ευαισθησίας. Ξέρετε, υπάρχει ποικιλία σε αυτά. Βασικά η σκέψη μέσω εικόνων με έκανε πολύ διορατική ως προς το μυαλό των ζώων. Επειδή, αν το σκεφτείτε, τα ζώα σκέφτονται με αισθητηριακό τρόπο, όχι λεκτικό. Σκέφτονται με εικόνες. Σκέφτονται με ήχους και μυρωδιές. Σκεφτείτε πόσες πληροφορίες υπάρχουν εκεί, στον τοπικό πυροσβεστικό κρουνό. Ξέρει ποιοι ήταν εκεί, πότε ήταν εκεί, αν ήταν φίλοι ή εχθροί, αν υπάρχει εκεί κοντά κάποια με την οποία μπορεί να ζευγαρώσει. Υπάρχει ένα τόνος πληροφοριών σ' αυτόν τον πυροσβεστικό κρουνό. Και είναι όλες πολύ λεπτομερείς. Η παρατήρηση όλων αυτών των λεπτομερειών με έκανε πολύ διορατική με τα ζώα. Τώρα, τα μυαλά των ζώων, όπως και το δικό μου, κατηγοριοποιούν τις πληροφορίες αισθητηριακής φύσης. Ένας άνθρωπος πάνω σε ένα άλογο και ένας άνθρωπος που στέκεται στη γη γίνονται αντιληπτοί σαν δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Ένα άλογο που έχει υποστεί κακοποίηση από τον αναβάτη δεν θα είχε κανένα πρόβλημα με τον κτηνίατρο και τον πεταλωτή, αλλά είναι αδύνατον να το ιππεύσει κανείς. Ένα άλλο άλογο, που πιθανώς να το έχει χτυπήσει ο πεταλωτής και που δεν θα μπορεί να λειτουργήσει στο έδαφος, με τον κτηνίατρο, μπορεί παρόλα αυτά να ιππευθεί. Τα βοοειδή λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Ένας άνθρωπος που ιππεύει κι ένας που στέκεται στη γη είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Βλέπετε, είναι μια διαφορετική εικόνα. Βλέπετε, θέλω απλά να σκεφτείτε πόσο συγκεκριμένο είναι αυτό. Τώρα, όσον αφορά την ικανότητα της κατηγοριοποίησης, βλέπω ότι πολλοί άνθρωποι δεν είναι πολύ καλοί σε αυτό. Όταν λύνω προβλήματα με τον εξοπλισμό ή προβλήματα σε ένα σφαγείο, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να ξεκαθαρίσουν "Υπάρχει πρόβλημα με την εκπαίδευση του προσωπικού; Ή μήπως συμβαίνει κάτι με τον εξοπλισμό"; Με άλλα λόγια, πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να διαχωρίσουν ένα πρόβλημα που σχετίζεται με τον εξοπλισμό, από ένα πρόβλημα που σχετίζεται με τον ανθρώπινο παράγοντα. Πολλοί έχουν πρόβλημα με αυτό. Τώρα, ας πούμε ότι διαπιστώνω ότι είναι πρόβλημα του εξοπλισμού. Είναι μικρό πρόβλημα που επιλύεται εύκολα; Ή είναι όλος σχεδιασμός του συστήματος λανθασμένος; Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να το διαπιστώσουν αυτό. Ας σκεφτούμε κάτι σαν, ξέρετε, την επίλυση προβλημάτων για την δημιουργία ασφαλέστερων αερογραμμών. Ναι, έχω κάνει εκατομμύρια μίλια πετώντας. Χρησιμοποιώ πολύ το αεροπλάνο και αν δούλευα στο FFA, τι θα ήταν εκείνο που θα παρατηρούσα άμεσα; Θα ήταν οι ουρές των αεροπλάνων. Ξέρετε, σε πέντε θανάσιμα αεροπορικά δυστυχήματα των τελευταίων 20 χρόνων, με κάποιο τρόπο είτε ξεκόλλησε η ουρά, είτε κάποια εξαρτήματα που βρίσκονταν μέσα της έσπασαν. Είναι οι ουρές, απλά και ξεκάθαρα. Και μαντέψτε: όταν οι πιλότοι περπατούν μέσα στο αεροπλάνο, δεν μπορούν να δουν τι συμβαίνει μέσα στην ουρά. Ξέρετε, τώρα, καθώς το σκέφτομαι, τσεκάρω όλες εκείνες τις συγκεκριμένες πληροφορίες. Είναι συγκεκριμένες. Βλέπετε, ο τρόπος σκέψης μου εστιάζει στη λεπτομέρεια. Παίρνω όλα τα κομματάκια και τα ενώνω όπως στα παζλ. Τώρα, εδώ είναι ένα άλογο που φοβόταν υπερβολικά τα μαύρα καουμπόικα καπέλα. Είχε κακοποιηθεί από κάποιον που φορούσε ένα τέτοιο. Δεν φοβόταν καθόλου ας πούμε τα άσπρα καουμπόικα καπέλα. Τώρα, το θέμα είναι ότι ο κόσμος θα χρειαστεί τη συνεργασία όλων των διαφορετικών ειδών μυαλών. Πρέπει να προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε όλα αυτά τα μυαλά. Και ένα από τα πράγματα που πραγματικά με νευριάζουν καθώς ταξιδεύω και παρευρίσκομαι σε συναντήσεις για τον αυτισμό, είναι που βλέπω πολλά έξυπνα σπασικλάκια, τα οποία απλά δεν είναι πολύ κοινωνικά. Κανείς δεν προσπαθεί να αναπτύξει το ενδιαφέρον τους για κάτι όπως η επιστήμη. Κι αυτό φέρνει στην επιφάνεια την περίπτωση του καθηγητή μου. Ο καθηγητής της φυσικο-χημείας παρουσιάζεται πολύ όμορφα στην ταινία. Δεν ήμουν καλή μαθήτρια. Στα χρόνια του λυκείου απλά δεν ενδιαφερόμουν για τη μελέτη, μέχρι που παρακολούθησα τα μαθήματα του κ. Κάρλοκ. Ονομάζεται Δρ. Κάρλοκ στην ταινία. Με προκάλεσε να ανακαλύψω πώς λειτουργεί ένα δωμάτιο οπτικών παραισθήσεων. Όλο αυτό δείχνει τη σημασία του να δείξεις στα παιδιά ενδιαφέροντα πράγματα. Ξέρετε, ένα από αυτά που νομίζω ότι θα μπορούσε να κάνει το TED είναι να διαδώσει στα σχολεία πόσο καλές ομιλίες υπάρχουν στο TED. Και υπάρχουν καλά πράγματα όλων των ειδών στο διαδίκτυο για να ενεργοποιηθούν αυτά τα παιδιά. Επειδή βλέπω πολλά από αυτά τα σπασικλάκια και τους δασκάλους στα κεντροδυτικά και άλλα μέρη της χώρας, να μην ξέρουν τι να κάνουν με αυτά τα παιδιά όταν ξεφεύγει κανείς από αυτές τα τεχνολογικές περιοχές. Δεν ακολουθούν το σωστό δρόμο. Το θέμα είναι ότι μπορεί κανείς να κάνει ένα μυαλό να γίνει περισσότερο σκεπτόμενο και γνωστικό. Ή το μυαλό σας μπορεί να προγραμματιστεί να γίνει πιο κοινωνικό. Αυτό που ορισμένες έρευνες πάνω στον αυτισμό έχουν δείξει είναι ότι μπορεί να υπάρχει καλύτερη καλωδίωση εδώ, στα πραγματικά ιδιοφυή μυαλά, αλλά χάνουμε παράλληλα εδώ κάποια κυκλώματα που αφορούν την κοινωνικότητα. Είναι σαν να υπάρχει μία τράμπα μεταξύ σκέψης και κοινωνικότητας. Μπορεί σε κάποιο επίπεδο να γίνει τόσο σοβαρή, σε σημείο που ένας άνθρωπος να μην μπορεί να επικοινωνήσει γλωσσικά. Στο φυσιολογικό ανθρώπινο μυαλό η γλώσσα επικαλύπτει τον οπτικό τρόπο σκέψης που μοιραζόμαστε με τα ζώα. Αυτή είναι η δουλειά του Δρ. Μπρους Μίλερ, ο οποίος μελέτησε ασθενείς με Αλτσχάιμερ που είχαν άνοια του μετωπιαίου κροταφικού λοβού, και εξάλειψε τα γλωσσικά μέρη του εγκεφάλου. Αυτό το έργο τέχνης δημιουργήθηκε από κάποιον ο οποίος τοποθετούσε στερεοφωνικά σε αυτοκίνητα. Τώρα, ο Βαν Γκογκ δεν ξέρει τίποτα πάνω στη φυσική, αλλά νομίζω πως είναι πολύ ενδιαφέρον το ότι έχει γίνει κάποια δουλειά που δείχνει ότι αυτό το στροβιλίζον μοτίβο σε αυτόν το πίνακα ακολούθησε ένα στατιστικό μοντέλο της στροβιλώδους ροής. Όλο αυτό αναδεικνύει την ενδιαφέρουσα ιδέα σύμφωνα με την οποία κάποια μαθηματικά μοτίβα πιθανώς να ενυπάρχουν στο μυαλό μας. Τα στοιχεία από την υπολογιστική μηχανή αναζήτησης Wolfram για τα οποία κρατούσα σημειώσεις και κατέγραφα όλες τις λέξεις κλειδιά που μπορούσα να χρησιμοποιήσω, το έκανα επειδή θεωρώ ότι όλα αυτά θα προστεθούν στις διαλέξεις μου σχετικά με τον αυτισμό. Θα πρέπει να δείξουμε σε αυτά τα παιδιά ενδιαφέροντα πράγματα. Έχουν καταργήσει τα μαθήματα μηχανικής αυτοκινήτου, όπως και τα μαθήματα σχεδίου και καλλιτεχνικών. Εννοώ, τα καλλιτεχνικά ήταν το αγαπημένο μου μάθημα. Πρέπει να σκεφτούμε όλα αυτά τα διαφορετικά είδη μυαλών και οπωσδήποτε πρέπει να δουλέψουμε μαζί τους επειδή σίγουρα θα χρειαστούμε στο μέλλον αυτό το είδος των ανθρώπων. Ας μιλήσουμε τώρα για το επαγγελματικό ζήτημα. Εντάξει, ο φυσικο-χημικός μου με έκανε να διαβάζω επειδή δεν ήμουν καλή μαθήτρια και δεν ήθελα να διαβάζω. Αλλά ξέρετε κάτι; Αποκτούσα εργασιακή εμπειρία. Βλέπω πολλά από αυτά τα έξυπνα παιδιά να μην έχουν μάθει βασικά πράγματα όπως το να είναι στην ώρα τους. Εγώ το έμαθα όταν ήμουν οχτώ χρονών. Επίσης έμαθα πολύ μικρή καλούς τρόπους για τα κυριακάτικα πάρτι της γιαγιάς. Και στα 13 μου βρήκα μια δουλειά σε ένα ραφείο όπου σιδέρωνα ρούχα. Όταν ήμουν στο κολέγιο έκανα πρακτική. Κατασκεύαζα πράγματα. Επίσης έπρεπε να μάθω να γράφω εργασίες. Ξέρετε, το μόνο που ήθελα να κάνω όταν ήμουν μικρή ήταν να ζωγραφίζω άλογα. Η μητέρα μου είπε, "Λοιπόν, ας ζωγραφίσουμε κάτι διαφορετικό". Αυτά τα παιδιά πρέπει να μάθουν να κάνουν και άλλα πράγματα. Ας πούμε πώς ένα παιδί παίζει συνέχεια με τουβλάκια. Ας το προτρέψουμε να χτίσει κάτι διαφορετικό. Το ζήτημα του αυτιστικού μυαλού είναι ότι συχνά παθαίνει εμμονή με κάτι. Οπότε αν ένα παιδί αγαπά τα αυτοκινητάκια μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε σαν βοήθημα για τα μαθηματικά. Ας πούμε πόση ώρα χρειάζεται το τάδε αυτοκινητάκι να διανύσει μια συγκεκριμένη απόσταση. Με άλλα λόγια, το να χρησιμοποιήσουμε την εμμονή του παιδιού για την κινητοποίησή του είναι ένα από τα πράγματα που χρειάζεται να κάνουμε. Αλήθεια αγανακτώ όταν αυτοί, ξέρετε, οι δάσκαλοι, ιδιαίτερα σε άλλες περιοχές της χώρας, δεν ξέρουν τι να κάνουν με αυτά τα έξυπνα παιδιά. Αλήθεια τρελαίνομαι με αυτό. Τι μπορούν να κάνουν όσοι έχουν οπτικό τρόπο σκέψης όταν μεγαλώσουν; Μπορούν να ασχοληθούν με τη γραφιστική, με όλα όσα έχουν να κάνουν με υπολογιστές, με φωτογραφία, με βιομηχανικό σχέδιο. Όσοι σκέφτονται με μοτίβα, είναι αυτοί που θα γίνουν οι μαθηματικοί σας, οι μηχανικοί λογισμικού, οι προγραμματιστές σας, όλα εκείνα τα επαγγέλματα. Και μετά έχουμε τα μυαλά με γλωσσικό τρόπο σκέψης. Γίνονται καλοί δημοσιογράφοι. Γίνονται επίσης πολύ καλοί θεατρικοί ηθοποιοί. Επειδή, το ζήτημα είναι ότι ως αυτιστική, έπρεπε να μάθω κοινωνικές δεξιότητες σαν να έπαιζα θέατρο. Είναι κάτι που απλά, πρέπει να το μάθεις. Και χρειάζεται να δουλεύουμε με αυτούς τους μαθητές, κάτι που οδηγεί στην ανάδειξη μεντόρων. Ξέρετε, ο φυσικο-χημικός μου δεν ήταν πιστοποιημένος δάσκαλος. Ήταν επιστήμονας της NASA. Τώρα, κάτι που συμβαίνει σε κάποιες πολιτείες είναι ότι αν έχεις πτυχίο στη βιολογία ή τη χημεία μπορείς να έρθεις στο σχολείο και να διδάξεις τα συγκεκριμένα μαθήματα. Χρειάζεται να το κάνουμε αυτό, επειδή αυτό που παρατηρώ είναι ότι οι καλοί δάσκαλοι, για πολλά από αυτά τα παιδιά, βρίσκονται έξω, στα κοινοτικά κολέγια. Θα πρέπει να παίρνουμε κάποιους από αυτούς τους καλούς δασκάλους στα λύκεια. Κάτι άλλο που μπορεί να αποδειχτεί πολύ πολύ επιτυχημένο είναι ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν αποσυρθεί από τη βιομηχανία υπολογιστών που μπορούν να διδάξουν το παιδί σας. Και δεν έχει σημασία αν η ύλη που θα το διδάξουν είναι παλιότερων εποχών επειδή το ζήτημα είναι να ανάψετε τη σπίθα. Ενεργοποιείτε τα παιδιά, κι από εκείνη τη στιγμή αρχίζουν να μαθαίνουν καινούρια πράγματα. Οι μέντορες είναι απλά απαραίτητοι. Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά το τι έκανε για μένα ο φυσικο-χημικός μου. Πρέπει να τα διδάσκουμε και να τα προσλαμβάνουμε. Αν τα πάρετε για πρακτική στις εταιρείες σας, έχετε υπόψιν ότι σε αυτιστικά μυαλά ή μυαλά με Άσπεργκερ θα πρέπει να αναθέτετε συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Μην πείτε απλά "Σχεδιάστε ένα νέο λογισμικό". Θα πρέπει να τους δίνετε πολύ πιο συγκεκριμένες πληροφορίες. "Λοιπόν, σχεδιάζουμε ένα λογισμικό για ένα τηλέφωνο και πρέπει να κάνει κάτι συγκεκριμένο, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο τόση χωρητικότητα". Τόσο συγκεκριμένοι πρέπει να είστε. Λοιπόν, αυτό είναι το τέλος της ομιλίας μου, Θέλω απλά να σας ευχαριστήσω όλους για την παρουσία σας. Ήταν υπέροχο να είμαι εδώ. (Χειροκρότημα) Α, έχετε μια ερώτηση για μένα; Εντάξει. (Χειροκρότημα) Κρις Άντερσον: Σας ευχαριστώ πολύ για όλο αυτό. Ξέρετε, κάποτε γράψατε -- μου αρέσουν αυτά τα λόγια σας, "Αν, ως δια μαγείας, ο αυτισμός είχε εξαφανιστεί από προσώπου Γης, τότε οι άνθρωποι θα κοινωνικοποιούνταν ακόμα μπροστά από μια φωτιά στην είσοδο μιας σπηλιάς". Τεμπλ Γκράντιν: Ποιος νομίζετε ότι έφτιαξε τους πρώτους χειροπελέκεις; Ο τύπος με το Άσπεργκερ. Κι αν ξεφορτωνόσασταν όλα τα γονίδια του αυτισμού αφενός δεν θα υπήρχε πια η Σίλικον Βάλεϊ, αφετέρου δεν θα επιλυόταν η ενεργειακή κρίση. (Χειροκρότημα) Κ.Α.: Θα ήθελα να σου κάνω μερικές ακόμη ερωτήσεις. Αν θεωρείς ότι κάποιες από αυτές δεν είναι οι πλέον κατάλληλες απλά πες "Επόμενη ερώτηση". Αλλά αν βρίσκεται κάποιος εδώ που είτε έχει ένα αυτιστικό παιδί είτε ξέρει κάποιο αυτιστικό παιδί κι αισθάνεται κάπως αποκομμένος από αυτό, τι συμβουλή θα του έδινες; Τ.Γ.: Λοιπόν, καταρχάς πρέπει κανείς να κοιτάξει την ηλικία. Αν έχεις ένα παιδί δύο, τριών ή τεσσάρων ετών, ξέρεις, χωρίς ομιλία, χωρίς κοινωνική αλληλεπίδραση, δεν μπορώ να το τονίσω αρκετά, μην καθυστερείς, θα χρειαστείς τουλάχιστον 20 ώρες την εβδομάδα διδασκαλίας ενός προς έναν. Ξέρετε, το ζήτημα είναι ότι ο αυτισμός εμφανίζεται σε διαφορετικές διαβαθμίσεις. Περίπου τα μισά από τα άτομα που βρίσκονται στο φάσμα δεν πρόκειται να μάθουν να μιλούν, ούτε θα μπορέσουν να δουλέψουν στη Σίλικον Βάλεϊ, δεν θα είναι λογικό να το κάνουν. Αλλά όταν μιλάμε για τα έξυπνα σπασικλάκια που έχουν κάποια αυτιστικά στοιχεία, εκεί είναι που πρέπει να τα βοηθήσεις να ενεργοποιηθούν δίνοντάς τους να κάνουν ενδιαφέροντα πράγματα. Έμαθα να αλληλεπιδρώ κοινωνικά μέσω του μοιράσματος των ενδιαφερόντων μου. Έκανα ιππασία με άλλα παιδιά. Έφτιαχνα μικρούς πυραύλους με άλλα παιδιά, συμμετείχα σε ηλεκτρονικά εργαστήρια με άλλα παιδιά, κάτι που στη δεκαετία του '60 σήμαινε να κολλάς καθρέφτες με μεμβράνες από καουτσούκ πάνω σε ένα ηχείο για να εμφανιστεί ένα φως. Αυτό ήταν σαν, το θεωρούσαμε σούπερ τέλειο. Κ.Α.: Είναι μη ρεαλιστικό για αυτούς να ελπίζουν ή να σκέφτονται ότι εκείνο το παιδί τους αγαπάει, όπως μερικοί, οι περισσότεροι, εύχονται. Τ.Γ.: Λοιπόν άκου τι θα σου πω: Το παιδί αυτό είναι πιστό. Κι αν το σπίτι σου καίγεται θα έρθει να σε βγάλει έξω. Κ.Α.: Λοιπόν, οι περισσότεροι άνθρωποι, αν τους ρωτήσεις ποιο πράγμα τους παθιάζει περισσότερο, θα έλεγαν κάτι όπως "Τα παιδιά μου" ή "Ο/η εραστής/ερωμένη μου". Εσένα τι σε παθιάζει περισσότερο; Τ.Γ.: Με παθιάζει το ότι τα πράγματα που κάνω θα βοηθήσουν τον κόσμο να γίνει ένα καλύτερο μέρος. Όταν έχω τη μητέρα ενός αυτιστικού παιδιού να λέει "Το παιδί μου πήγε στο κολέγιο λόγω του βιβλίου σου ή κάποιας ομιλίας σου", αισθάνομαι ευτυχισμένη. Ξέρετε, τα σφαγεία στα οποία δούλεψα τη δεκαετία του '80, ήταν αληθινά απαίσια. Δημιούργησα ένα πολύ απλό σύστημα αξιολόγησης για τα σφαγεία που απλά μετράς τα αποτελέσματα, πόσα ζώα σφαγιάστηκαν, πόσα ζώα τσιμπήθηκαν με τη βουκέντρα, πόσα ξεσπάνε σε μυκηθμούς; Και είναι πολύ πολύ απλό. Παρατηρείς άμεσα λίγα απλά πράγματα. Έχει δουλέψει πολύ καλά. Παίρνω ικανοποίηση από το να βλέπω πράγματα που φέρνουν αληθινές αλλαγές στον αληθινό κόσμο. Χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα από αυτά και πολύ λιγότερα από τα αφηρημένα πράγματα. (Χειροκρότημα) Κ.Α.: Όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο, κάτι που ανέφερες και αληθινά εξεπλάγην, ήταν όταν είπες ότι ένα από τα πράγματα που σε παθιάζουν είναι οι φάρμες διακομιστών. Μίλησέ μου για αυτό. Τ.Γ.: Λοιπόν ο λόγος που ενθουσιάζομαι όταν διαβάζω για αυτά είναι ότι περιέχουν γνώση. Είναι βιβλιοθήκες. Και για μένα η γνώση έχει τεράστια αξία. Έτσι, πριν από περίπου 10 χρόνια η βιβλιοθήκη μας πλημμύρισε. Αυτό έγινε πριν την εξάπλωση του διαδικτύου, και το γεγονός ότι όλα τα βιβλία καταστράφηκαν με στενοχώρησε πολύ, καθώς αυτό που πραγματικά καταστράφηκε ήταν η ίδια η γνώση. Οι φάρμες διακομιστών ή οι βάσεις δεδομένων αποτελούν μεγάλες βιβλιοθήκες γνώσης. Κ.Α.: Τεμπλ, απλά θα πω ότι ήταν μεγάλη ευχαρίστηση να σε έχουμε στο TED. Τ.Γ.: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Σε ευχαριστώ. (Χειροκρότημα) Η Τεμπλ Γκράντιν γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1947 και διαγνώστηκε με αυτισμό στα παιδικά της χρόνια. Τώρα είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο και ασχολείται με τη συμπεριφορά των ζώων. Το 2010 γυρίστηκε κινηματογραφική ταινία με τη ζωή της: «Temple Grandin». Δείτε στο Διαδίκτυο το 1ο μέρος της ταινίας: Δείτε στο Διαδίκτυο το 2ο μέρος της ταινίας: