ΤΑ ΒΔΕΛΥΡΑ ΕΘΝΗ

	Ο άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός (+28 Μαΐου) έζησε τον καιρό που αυτοκράτορας στην Κωνσταντινούπολη ήταν ο Λέοντας ΣΤ’ ο Σοφός (886 - 912 μ.Χ.). Τη βιογραφία του έγραψε ο πρεσβύτερος της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, Νικηφόρος, στα μέσα του 10ου αιώνα μ.Χ. (956 - 959 μ.Χ.), όταν αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος Ζ’ Πορφυρογέννητος. Στο τέλος του συγγράμματος υπάρχει συζήτηση μεταξύ του αγίου Ανδρέα και του αγίου Επιφανίου και αναφέρονται πολλές προφητείες του αγίου Ανδρέα. Προφήτευσε την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους και την απελευθέρωση της από παρέμβαση των Ρώσων[1]. «Ο Θεός θα αναδείξει βασιλιά κάποιον φτωχό (ή μετά από περίοδο φτώχιας). Ο βασιλιάς αυτός θα πολιτευθεί με δικαιοσύνη, θα σταματήσει όλους τους πολέμους και θα πλουτίσει τους φτωχούς. Θα βασιλεύσει η ευτυχία όπως στην εποχή του Νώε. Οι άνθρωποι θα πλουτίσουν πολύ, θα ζουν γαλήνια και ειρηνικά, θα τρώνε, θα πίνουν, θα έρχονται σε γάμο, θα κινούνται με πολλή άνεση και θα απολαμβάνουν αμέριμνοι τα αγαθά της γης, επειδή δεν θα γίνονται πόλεμοι, θα μετατρέψουν τα σπαθιά τους σε δρεπάνια, τα βέλη σε πασσάλους, και τα δόρατα σε γεωργικά εργαλεία για να καλλιεργούν τη γη»[2]. Προείπε την επανίδρυση του κράτους του Ισραήλ[3] και αναφέρθηκε στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με την τρέχουσα παγκοσμιοποίηση: «θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος ... θα βγουν τότε απ’ εκεί ... τα λεγόμενα βδελυρά έθνη»[4]. «Όποιος λοιπόν δη τα βδελυρά έθνη να έρχονται στον κόσμο, ας γνωρίζει πως όλα, όσα πρόκειται να συμβούν, βρίσκονται “επί θύραις”, και ότι ο Κριτής έρχεται για να αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του»[5]. Προφανώς, γεωγραφικά, αναφέρεται στους λαούς της Άπω Ανατολής αλλά γιατί να τους χαρακτηρίζει «βδελυρά έθνη»; Στο ευαγγέλιο του Λουκά ο Ιησούς είπε στους Φαρισαίους: «το εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον του Θεού» (Λουκ. 16,15). «Το υπερήφανο ήθος της αυτοδικαίωσης ... είναι “βδέλυγμα ενώπιον του Θεού”»[6]. «Στην κατάσταση της πτώσης τους οι άνθρωποι έγιναν θύματα ολέθριας πλάνης: θαυμάζουν ως μεγαλειώδες ό,τι είναι “βδέλυγμα” ενώπιον του Θεού, και αποφεύγουν και καταφρονούν ό,τι είναι “πολυτελές” ενώπιον Του»[7]. Στο Πεκίνο κατασκευάζεται το μεγαλύτερο Μετρό στον κόσμο. Μέχρι στιγμής έχουν κατασκευαστεί 200 χιλιόμετρα και τελικά θα περιλαμβάνει 560 χιλιόμετρα! Μάλιστα είναι τέτοιες η συνθήκες, γεωλογικά, του εδάφους που αρχικά οι δυτικοί τεχνικοί είχαν θεωρήσει αδύνατη την κατασκευή του. Αλλά «στα κινέζικα δεν υπάρχει η λέξη αδύνατον»! Νοτιότερα, στο Θιβέτ, οι μοναχοί ασκούνται να υπερβαίνουν τις ανθρώπινες δυνατότητες, να τις καλλιεργούν τόσο που να πετυχαίνουν υπερφυσικά κατορθώματα. Ακόμη νοτιότερα, στα Ιμαλάια, οι γιόγκι ξεπερνάνε κι αυτοί τα συνηθισμένα ανθρώπινα μέτρα. «Για να φθάσει στο τέλος αυτό, ο ασκητής των ανατολικών θρησκειών αγωνίζεται να απεκδυθεί κάθε πάθος και μορφή αστάθειας της παροδικής υπάρξεως και να βυθισθεί σε κάποια αφηρημένη νοητή σφαίρα της καθαράς Υπάρξεως. Η άσκηση αυτή είναι αρνητική και απρόσωπη. Δεν έχει θεωρία Θεού αλλά αυτοθεωρία ανθρώπου. Η καρδιά δεν μετέχει. Πουθενά στις Ουπανισάδες (βασικά φιλοσοφικά κείμενα του Ινδουισμού, τα οποία αποτελούν την πηγή και την αφετηρία όλης της μετέπειτα ορθόδοξης ινδικής σκέψεως) δεν αναφέρεται η υπερηφάνεια ως εμπόδιο για την άσκηση ή η ταπείνωση ως αρετή. Η πρόοδος στη μορφή αυτή του ασκητισμού εξαρτάται από τη θέληση του ίδιου του ανθρώπου που την προκαθορίζει. Απουσιάζει επίσης η θετική διάσταση της ασκήσεως ως πρόσληψη υπερφυσικής ζωής, που έχει πηγή μόνο τον Θεό της αποκαλύψεως. Η τεχνική απέκδυση που εφαρμόζεται στον Βουδισμό, και στην πιο εξευγενισμένη εκδήλωση του, δεν αποτελεί παρά μόνο το ασήμαντο ήμισυ της υποθέσεως. Υπάρχει ο κίνδυνος, όταν ο νους βρίσκεται γυμνός στον “γνόφο της απεκδύσεως”, να στραφεί προς τον εαυτό του, να θαυμάσει το φωτεινό αλλά κτιστό του κάλλος και να “λατρεύσει τη κτίσει παρά τον κτίσαντα” (Ρωμ. 1,25). Και τότε, κατά τον λόγο του Κυρίου, “γίνεται τα έσχατα του ανθρώπου ... χείρονα των πρώτων” (Ματθ. 12,45). »Η θεωρία λοιπόν αυτή της Ανατολής δεν είναι θεωρία Θεού αλλά αυτοθεωρία ανθρώπου. Δεν ξεπερνά τα όρια του κτιστού ούτε εγγίζει το πρωταρχικό Είναι του Ζώντος Θεού της αποκαλύψεως. Μπορεί ενδεχομένως η άσκηση αυτή να επιφέρει κάποια ανάπαυση και να οξύνει τις ψυχικές και διανοητικής λειτουργίες του ανθρώπου, αλλά “το γεγεννημένον εκ της σαρκός σαρξ εστι” (Ιωάν. 3,6) και “Θεώ αρέσαι ου δύναται” (Ρωμ. 8,8)»[8]. Ο Αλέξανδρος «έκλεισε τις πύλες των Ινδιών» ... Ο ελληνικός πολιτισμός, ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός χάρη στον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα διαδόθηκε από την Ελλάδα μέχρι τις Ινδίες και λίγο αργότερα, με την επικράτηση της Ρώμης, έγινε ο κυρίαρχος πολιτισμός των χωρών της Μεσογείου και η βασική πηγή έμπνευσης του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι ο μοναδικός πολιτισμός που είναι ο –ισμός της πόλης, των πολιτών, της μεσαίας τάξης. Ο μοναδικός πολιτισμός που όρισε τον άνθρωπο ως μέτρο πάντων. Δεν θεοποίησε τη δύναμη, αλλά, αναζήτησε την αρμονία, την ομορφιά, το μέτρο. Έστρεψε τα νώτα στον υπεράνθρωπο και καλλιέργησε τον άνθρωπο, την ανθρωπιά. Όμως, μετά το 1990, μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ, ο καπιταλισμός πέταξε την προβιά κι άρχισε η αποδόμηση, το γκρέμισμα όλων των κατακτήσεων που πέτυχε η μεσαία τάξη, οι πολίτες, μετά τη γαλλική Επανάσταση. Όσο υπήρχε το ανατολικό μπλοκ, ο καπιταλισμός ήταν αναγκασμένος να εμφανίζει ανθρώπινο πρόσωπο για να κερδίζει συνειδήσεις. Η εργάσιμη εβδομάδα έγινε «πέντε ημερών» και συζητιόταν το αίτημα των τεσσάρων. Καθιερώθηκε το οκτάωρο και συζητιόταν η εβδομάδα των 36 εργάσιμων ωρών ή και ακόμα λιγότερων. Όταν όμως εξέλειπε το αντίπαλο δέος, η άρχουσα τάξη της Δύσης πήρε τη ρεβάνς. Με την οικονομική παγκοσμιοποίηση περιόρισε ή και έκανε πρακτικά αδύνατη την προστατευτική παρέμβαση των διαφόρων κρατών στις οικονομίες τους κι έφερε στο ίδιο ράφι τα προϊόντα του δυτικού εργαζόμενου με εκείνα του της Άπω Ανατολής, που ζει θυσιάζοντας την προσωπική του ζωή, που αποδέχεται ότι ο υπέρτατο Ον είναι υπερπροσωπικό! Ο άνθρωπος πλέον είναι εργαλείο, είναι ένα μυρμήγκι που οφείλει να εργάζεται όλο και περισσότερο και να αμείβεται όλο και λιγότερο. Ο άνθρωπος οφείλει να ασκείται ώστε να υπερβάλλει εαυτόν, να γίνεται υπεράνθρωπος, ώστε «να μην υπάρχει η λέξη αδύνατον» στο λεξιλόγιο του. Η ασκητική των θρησκειών της Ανατολής «επιφέρει κάποια ανάπαυση και να οξύνει τις ψυχικές και διανοητικής λειτουργίες του ανθρώπου» και τελικά καλλιεργεί την εσωτερική υπερηφάνεια του ανθρώπου που έγκειται στην παραδοχή ότι ο άνθρωπος είναι κομμάτι κάποιου υπερπροσωπικού Θεού, ότι η ανθρώπινη φύση είναι από μόνη της φορέας της Θεότητας και ότι το μόνο που πρέπει ο άνθρωπος να πετύχει είναι αυτοθεωρία, η θεωρία του εσώτερου εαυτού του που είναι από τη φύση του θεός. Αυτός ήταν ο αρχικός εωσφορικός πειρασμός, ο καθρέφτης φαντάζεται ότι είναι αυτόφωτος ήλιος. Αυτό είναι Η ΑΜΑΡΤΙΑ, αυτό είναι «το εν ανθρώποις υψηλόν» που είναι «βδέλυγμα ενώπιον του Θεού». Ο δυτικός πολιτισμός από την αρχή του, χοντρικά από το Σχίσμα και μετά, είχε πέσει στον πειρασμό να προκρίνει τον υπεράνθρωπο, αλλά μέχρι τώρα γινόταν μία πάλη, ανάμεσα, σε ότι έχει απομείνει από Ελληνισμό στη Δύση, κι ανάμεσα, στο φράγκικο αίτημα της δύναμης, του υπερανθρώπου, της καλλιέργειας όλο και περισσότερο των δυνατοτήτων του ρομπότ, στο συνεχές κυνήγι του μεγαλύτερου ρεκόρ. Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί από αυτό το ιδεώδες, του υπερανθρώπου, του ρεκόρ, της δύναμης, (των Πυραμίδων αντί του Παρθενώνα), εμπνέονται κι όχι από το ελληνικό αίτημα της αρμονίας, της ομορφιάς, της ανθρωπιάς. Από το Σχίσμα και μετά άρχισαν να μπαίνουν τα «βδελυρά έθνη» στις περιοχές του Ελληνισμού απλώς μετά το 1990 «άνοιξαν οι πύλες των Ινδιών που είχε κλείσει ο Μέγας Αλέξανδρος» και τα «βδελυρά έθνη» έγιναν πλημμυρίδα, κατέκλυσαν το δυτικό κόσμο και βιολογικά και πολιτιστικά. Τον Δεκέμβριο του 2002 το βρετανικό τηλεοπτικό κανάλι, Channel 4 στα πλαίσια της παρουσίασης διαφόρων “παράξενων ειδών τέχνης”, παρουσίασε την performance του Κινέζου Zhu Yu, με τίτλο “Eating People” (“Τρώγοντας Ανθρώπους”)! Το θέμα αυτό το είχε πρωτοπαρουσιάσει στις 17 Οκτωβρίου του 2000 στην 3η Biennale της Σαγκάης ο 30χρονος τότε Zhu Yu. Ο ίδιος δήλωσε ότι για τις ανάγκες της performance “Τρώγοντας Ανθρώπους” μαγείρεψε πτώματα βρεφών που έκλεψε από την ιατρική σχολή και παραδέχτηκε ότι το κρέας δεν ήταν νόστιμο και ότι έκανε αρκετές φορές εμετό. Ωστόσο, είπε, ότι έπρεπε να το κάνει για χάρη της τέχνης. Ο Zhu Yu δήλωσε επίσης: “Καμιά θρησκεία και κανένας νόμος δεν απογορεύει την ανθρωποφαγία. Το επιβάλλει απλώς η ηθική. Αλλά τί είναι ηθική; Η ηθική διαμορφώνεται από τους ανθρώπους. Εφόσον δεν υπάρχει εγκληματική πράξη γιατί να απαγορεύεται η ανθρωποφαγία;”. Ο Zhu Yu είναι χριστιανός στο θρήσκευμα και δηλώνει ότι το έργο του επηρεάζεται κυρίως από τη θρησκεία ....   http://www.guardian.co.uk/uk/2002/dec/30/arts.artsandhumanities   http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/2624797.stm   http://pmc.iath.virginia.edu/issue.502/12.3rojas.html    [1] «Θα εισέλθη το έθνος των Αγαρηνών, και ικανά πλήθη τη μαχαίρα αυτών κατασφάξωσιν· εγώ δε φημί, ότι και το ξανθόν έθνος εισελεύσεται, ούτινος η προσηγορία πρόκειται εν τω δεκάτω εβδόμω στοιχείω των εικοσιτεσσάρων στοιχείων ανακεφαλαιομένων (=Ρ)» (ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ, έκδ. 2α, εκδ. Υιοί Σωτ. Σχοινά 1976 εν Βόλω, σ. 87). [2] ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ, έκδ. 2α, εκδ. Υιοί Σωτ. Σχοινά 1976 εν Βόλω, σ. 87-88. [3] «Μέλλουσι τα σκήπτρα Ιερουσαλήμ εξανίστασθαι ... αντί της των τοσούτων ετών παρατάσεως, και της περιπλανήσεως της επ’ αλλοτρίας, και των ονειδισμών των εχθρών, και της αφάτου αισχύνης, ... τοσούτα έτη υπό των εθνών κωμωδούμενοι, σωθήσονται της δουλείας και του ζυγού, ως συναχθέντες εις τα ίδια (στην Παλαιστίνη)» (ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ, έκδ. 2α, εκδ. Υιοί Σωτ. Σχοινά 1976 εν Βόλω, σ. 93). [4] ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ, έκδ. 2α, εκδ. Υιοί Σωτ. Σχοινά 1976 εν Βόλω, σ. 94. [5] ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ, έκδ. 2α, εκδ. Υιοί Σωτ. Σχοινά 1976 εν Βόλω, σ. 95. [6] Αρχιμ. Ζαχαρία, Ο ΚΡΥΠΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Έσσεξ Αγγλίας 2012, σ. 121. [7] Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ, Έσσεξ Αγγλίας 1992, σ. 160. [8] Αρχιμ. Ζαχαρία, Ο ΚΡΥΠΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Έσσεξ Αγγλίας 2012, σσ. 114-115. Εικόνες - ΣΟΚ απο την προετοιμασία των παρελάσεων του Κινέζικου Στρατού! Οι παρελάσεις του στρατού της Κίνας συνεχίζουν να θυμίζουν τις επιβλητικές Σοβιετικές Παρελάσεις του Κόκκινου Στρατού, και τις παρελάσεις επί Μάο στην πλατεία Τιάν Αν Μεν. Ο απόλυτος συντονισμός, το βλοσυρό βλέμμα, οι κοφτές κινήσεις που κόβουν την ανάσα, από χιλιάδες στρατιώτες, είναι κάτι που πραγματικά καθηλώνει. Πως όμως οι Κινέζοι παρουσιάζουν το απίστευτο αυτό θέαμα στις παρελάσεις τους; Οι εικόνες μπορεί να σοκάρουν. Η πειθαρχία ξεπερνάει τις ανθρώπινες αντοχές. Ο πόνος του φαντάρου, κρύβεται κάτω από το αδιάφορο και βλοσυρό του βλέμμα. Το να “σπάσει” κάποιος, το να μην αντέξει κάποιος είναι λέξεις και έννοιες που δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο. Παρακολουθήστε τι ακριβώς συμβαίνει πριν την παρέλαση και πως γίνεται η προετοιμασία της... ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΤΟΙΧΙΣΗ όρθιοι με στερεωμένα σχοινάκια σαν αόρατος τοίχος ΟΡΘΟΣΤΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΠΟΔΙ ΓΙΑ ΩΡΕΣ. Σηκωμένα μπατζάκια , ορθοστασία στο ένα πόδι για 6, 7, 8 ώρες μέχρι να πετύχουν το απόλυτο ΔΕΝ ΞΕΦΕΥΓΕΙ ΟΥΤΕ ΧΙΛΙΟΣΤΟ. Αυστηρότατος και συνεχής έλεγχος της κάθε σειράς ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΔΕΝ ΓΕΡΝΕΙ καρφία στο λαιμό για να μην κουνιέται το κεφάλι, ειδικά πιατάκια, και σκληρά σίδερα στη μέση . Δεν πρέπει κανείς να ξεφεύγει. Ο ΗΛΙΟΣ ΑΔΥΣΩΠΗΤΟΣ . 10 και 11 ώρες ακίνητος στους 35 Κελσίου σε τσακίζουν. Ο ιδρώτας ποτάμι... ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ... σχεδόν βασανιστήριο. Βαρίδια με άμμο στα καλάμια και βήμα της χήνας. Πηγή: http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/