Αποτυχία ... Επιτυχία ...

	Αφιερωμένο, σε όσους αισθάνονται ότι απέτυχαν ... και σε όσους νιώθουν ότι πέτυχαν ...: Ο Kim Ung-yong γεννήθηκε στη Σεούλ, στη Νότια Κορέα, το 1963. Μπήκε στο βιβλίο Γκίνες ως το παιδί με το μεγαλύτερο IQ, γύρω στο 210. Στα 3 χρόνια παρακολουθούσε μαθήματα Φυσικής στο πανεπιστήμιο Hanyang και 4 ετών μπορούσε να διαβάζει Κορεατικά, Γιαπωνέζικα, Γερμανικά και Αγγλικά. 8 χρονών κλήθηκε από την NASA στις ΗΠΑ, πήρε πτυχίο και διδακτορικό, και δούλευε ως Πυρηνικός Φυσικός και ερευνητής στη NASA για 5 χρόνια, μέχρι να γίνει 16 χρονών. Τότε, ξαφνικά επέστρεψε στην Κορέα. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός σε κάποιο ασήμαντο πανεπιστήμιο και εργάστηκε σε κάποιο απλό γραφείο ως κοινός υπάλληλος. Σε συνέντευξη του, λέει: «Όταν επέστρεψα από τις ΗΠΑ διάλεξα μια δουλειά που με ικανοποιούσε. Ότι είχα σπουδάσει στο παρελθόν ήταν για καταστροφικούς σκοπούς, αλλά η καινούργια μου ειδικότητα (Πολιτικός Μηχανικός) δημιουργεί χρήσιμα πράγματα και με ικανοποιεί. Ωστόσο τα πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένο είναι ακατανόητα για τον υπόλοιπο κόσμο. Όσο κι αν λέω “Τώρα πλέον είμαι ευτυχισμένος”, οι άλλοι μου λένε “Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;” Όταν λέω “Τώρα είμαι ευχαριστημένος από τη δουλειά μου” μου απαντάνε “Θα μπορούσες να ήσουν …“. Χαρακτηρίστηκα ιδιοφυία στο παρελθόν και φαίνεται ότι αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να γίνω καθηγητής στο Χάρβαρντ ή στο Γέηλ. Θα το ξαναπώ: “Είμαι πιο ευτυχισμένος τώρα ...”» Αυτός που έπαιρνε τη συνέντευξη, όμως, επέμενε ...: «Ναι, αλλά γιατί τα παρατήσατε;» «Για να γίνω ευτυχισμένος! Το μόνο που έκαμνα στις ΗΠΑ ήταν να λύνω προβλήματα σαν μηχανή. Σε κάθε τμήμα υπήρχαν περισσότερα από 20 διαφορετικά ερευνητικά εργαστήρια, αλλά κανείς δεν ήξερε, καν, τι συνέβαινε στο διπλανό του δωμάτιο. Η μυστικότητα ήταν ζωτικής σημασίας και κάθε σημαντικό αποτέλεσμα απλώς το παρέδιδες σε κάποιο ανώτερο. Αναρωτιέμαι τώρα, αν υπήρχαν ομοιότητες μεταξύ των αυτοκτονιών των φοιτητών του KAIST και της δικής μου κατάστασης τότε. [Η Κορέα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοκτονιών μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών, περίπου 31 αυτοκτονίες στους 100.000 κατοίκους τον χρόνο. Στο KAIST (Korea Advanced Institute of Science and Technology), όπου φοιτούν 8.000 φοιτητές το αναμενόμενο θα ήταν 2,5 αυτοκτονίες τον χρόνο. Οι Ειδήσεις ασχολήθηκαν με τις αυτοκτονίες στο KAIST το 2010 επειδή σε διάστημα 5 μηνών αυτοκτόνησαν 9 φοιτητές και από τον Ιανουάριο μέχρι τον Απρίλιο του 2011 είχαν αυτοκτονήσει τέσσερεις φοιτητές και ένας καθηγητής του KAIST]. (The KAIST Suicides. Απρίλιος 2011 - http://blogs.wsj.com/). Σήμερα ο Kim Ung-yong είναι 51 χρονών και από το 2007 έχει εκπληρώσει το όνειρό του να γίνει καθηγητής στο Chungbuk National University. Ζει μια ήσυχη ζωή, μακριά από τα «φώτα» της δημοσιότητας: «Όταν κλωτσάω τη μπάλα με τον γιο μου ή πίνω καφέ με τους συναδέλφους μου στη δουλειά ... είμαι ο ευτυχέστερος άνθρωπος». Πηγή: http://www.quora.com/