Ιδρυματοποίηση VS Καινοτομία στην Εκπαίδευση

	Μετάφραση άρθρου του Rod Berger στο Forbes (στις 23 Ιουνίου 2017), με τίτλο: “Sir Ken Robinson: Finding Market Pressures To Innovate Education” (“Sir Ken Robinson: Αναζητώντας την Πίεση της Αγοράς για Καινοτομία στην Εκπαίδευση”). “Sir Ken Robinson: Αναζητώντας την Πίεση της Αγοράς για Καινοτομία στην Εκπαίδευση” Rod Berger Υπάρχει πρωτοφανής πίεση στο χώρο της εκπαίδευσης. Το σημερινό όραμα της εκπαίδευσης (τα αυτονόητα, το «παράδειγμα» της εκπαίδευσης) είναι τόσο παγιωμένο στα μυαλά του παγκόσμιου πληθυσμού, που η απαραίτητες αλλαγές είναι σχεδόν αδύνατον να πραγματοποιηθούν. Όλοι όσοι έχουν περάσει από την εκπαίδευση, δηλαδή σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη, θεωρούν ότι ξέρουν τι είναι η εκπαίδευση. Το πρόβλημα είναι ότι η ιδρυματοποιημένη εκπαίδευση έχει μείνει θλιβερά πίσω από την εποχή μας. Και όσοι έχουν περάσει από το εκπαιδευτικό σύστημα έχουν ιδρυματοποιηθεί. Έτσι, εσύ κι εγώ και όλοι μας πιστεύουμε ότι η εκπαίδευση είναι ένα σύστημα όπου απομονώνουμε τα παιδιά μας για έντεκα χρόνια ή και παραπάνω, τα παραφουσκώνουμε με δεδομένα και τα υποβάλλουμε σε μεθόδους που κάθε «μορφωμένος» οφείλει να κατέχει και όταν οι νέοι μας βγαίνουν από αυτή την απομόνωση νομίζουμε ότι είναι μορφωμένοι.  [1]  Από τους διαλόγους της ταινίας: «Ο Μπρουκς δεν είναι τρελός. Πάσχει από ιδρυματοποίηση. Είναι εδώ μέσα 50 χρόνια. Δεν ξέρει άλλη ζωή. Εδώ είναι σημαντικός. Έξω είναι ένα τίποτα. Είναι ένας άχρηστος κατάδικος με αρθρίτιδα. Δε θα τον δέχονταν πουθενά. Στη φυλακή νιώθεις περίεργα. Στην αρχή τη μισείς. Μετά τη συνηθίζεις. Μετά από καιρό, εξαρτάσαι απ' αυτήν. Αυτό είναι η ιδρυματοποίηση» (από το 59ο λεπτό και μετά). «Δεν ξέρω αν μπορώ να τα καταφέρω έξω. Όλη μου τη ζωή ήμουν μέσα. Πάσχω από ιδρυματοποίηση. Εδώ μέσα είμαι αυτός που βρίσκει διάφορα πράγματα (είμαι κάποιος), έξω δεν θα ήξερα τι να κάνω» (στο 104ο λεπτό). Ο Freeman Morgan στο χαρακτήρα του Ellis Boyd Redding στη ταινία The Shawshank Redemption (1994 - Τελευταία Έξοδος) το έθεσε πολύ ωραία όταν διακήρυξε: «Πάσχω από ιδρυματοποίηση» [1] . Το γεγονός ότι όλοι μας, έχουμε περάσει από το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, δεν μας βοηθάει να καταλάβουμε πώς θα έπρεπε να είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα. Περίπου όπως, ένας βαρυποινίτης δεν μπορεί να βοηθήσει στην κοινωνική επανένταξη κάποιου άλλου βαρυποινίτη με τον οποίο μοιράζεται το ίδιο κελί. Πριν εκατό χρόνια οι φυλακές ήταν απίστευτα κτηνώδη μέρη κι έχουν πολύ λίγες ομοιότητες με τα σημερινά ιδρύματα. Εκατό χρόνια πριν η βιομηχανία χρειαζόταν άτομα που το καθένα θα εκτελούσε μια συγκριμένη, μονότονη δουλειά στη γραμμή παραγωγής χωρίς να χρειάζεται τις δεξιότητες (καινοτομία και δημιουργικότητα) που απαιτεί η σύγχρονη βιομηχανία. Και, πριν εκατό χρόνια απομονώσαμε τα παιδιά μας επί έντεκα ή και περισσότερα χρόνια παραφουσκώνοντας τα με δεδομένα και υποβάλλοντας τα σε μεθόδους που κάθε «μορφωμένος» όφειλε να κατέχει ... και έβγαιναν στη κοινωνία «μορφωμένα».  [2]  https://www.ted.com/speakers/sir_ken_robinson «Ο Κεν Ρόμπινσον έχει προτείνει ότι για να συμμετάσχουν και να επιτύχουν, η εκπαίδευση πρέπει να αναπτυχθεί σε τρία μέτωπα. Πρώτον, ότι θα πρέπει να προωθεί τη πολυμορφία προσφέροντας ένα ευρύ πρόγραμμα σπουδών και να ενθαρρύνει την εξατομικευμένη μαθησιακή διαδικασία. Ότι θα πρέπει να προωθεί την περιέργεια μέσω της δημιουργικής διδασκαλίας, η οποία εξαρτάται από την υψηλής ποιότητας κατάρτιση των εκπαιδευτικών. Τέλος, ότι θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αφύπνιση της δημιουργικότητας μέσω εναλλακτικών διδακτικών διαδικασιών που έχουν λιγότερη έμφαση στην τυποποίηση των εξετάσεων, δίνοντας την ευθύνη για τον καθορισμό της πορείας της εκπαίδευσης σε επιμέρους σχολεία και εκπαιδευτικούς. Πιστεύει ότι ένα μεγάλο μέρος του σημερινού συστήματος εκπαίδευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες ενισχύει τη συμμόρφωση, την υποταγή, και την τυποποίηση αντί για δημιουργικές προσεγγίσεις στη μάθηση. Η επιτυχής διοίκηση του τα το σχολείου είναι ένα θέμα της ενίσχυσης ενός βοηθητικού περιβάλλοντος και όχι θέμα "διαταγών και ελέγχου"» (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CE%BD_%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CF%83%CE%BF%CE%BD). 1. «ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ» Φεβρουάριος 2006 (https://dip88.blogspot.gr/2012/04/ken-robinson.html). Η ομιλία στο Ted.com με τις περισσότερες ακροάσεις: 45.782.219 θεάσεις στις 26-6-2017! 2. «ΦΕΡΤΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ!» Φεβρουάριος 2010 (https://dip88.blogspot.gr/2012/04/ken-robinson_28.html). 3. «ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ» Παρουσίαση με κινούμενα σχέδια, Φεβρουάριος 2010 (https://dip88.blogspot.gr/2012/11/ken-robinson.html). 4. «ΠΩΣ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΟΥΜΕ ΑΠ' ΤΗΝ "ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ" ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ» Απρίλιος 2013 (https://dip88.blogspot.gr/2014/03/ken-robinson.html). Υπάρχουν μερικές εξαιρετικές φωνές στο χώρο της εκπαίδευσης που προσπαθούν να ταρακουνήσουν το εκπαιδευτικό σύστημα εξερευνώντας ιδέες και προκαλώντας το καθιερωμένο όραμα για την εκπαίδευση. Ένας από αυτούς που ηγούνται του διαλόγου είναι ο Ser Ken Robinson [2] . Σε μια πρόσφατη συζήτηση μας, τον ρώτησα για το ρόλο που αυτός και άλλοι, όπως ο Sugata Mitra, παίζουν στο μέλλον της εκπαίδευσης. Είπε: «Εδώ και καιρό, συχνά μου ζητάνε να μιλήσω σε ομάδες εκπαιδευτικών στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Πολύς κόσμος γνωρίζει την δουλειά μου μέσα από τις ομιλίες μου στο Ted.com. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την επίδραση αυτών των ομιλιών επειδή έχουν εξαπλωθεί παντού. Ένας από τους λόγους που έχουν μεγάλο αντίκτυπο ότι αυτά που λεω στο Ted.com και στα βιβλία μου είναι ότι εκφράζω κάτι που οι περισσότεροι δάσκαλοι πάντα ένιωθαν και πίστευαν. Αυτό κάνουμε εγώ και ο Sugata Mitra [3] . Εκφράζουμε αξίες και σκοπούς στην εκπαίδευση που, από την εμπειρία μου, οι περισσότεροι δάσκαλοι αντιλαμβάνονται πολύ βαθιά. Αυτό ενθαρρύνει τους ανθρώπους. Επίσης πολλοί μου λένε ότι όταν βλέπουν τις ομιλίες μου και διαβάζουν τα βιβλία μου νιώθουν ότι δεν είναι μόνοι σε αυτό που προσπαθούν να κάνουν στην εκπαίδευση. Υπάρχουν πολλοί θαυμάσιοι άνθρωποι εκεί έξω που αισθάνονται ότι ενεργούν αντίθετα στο ρεύμα. Αυτό είναι αλήθεια γιατί τα τελευταία 15 - 20 χρόνια η νοοτροπία της αξιολόγησης (σχολείων και εκπαιδευτικών) έχει κάνει τη ζωή των ανθρώπων στα σχολεία δύσκολη ενώ γίνονται πολύ λίγα για να βελτιωθεί πραγματικά η κατάσταση στα σχολεία. Αισθάνονται ότι ακούγοντας αυτά να λέγονται δημοσίως τους δίνεται η δυνατότητα να κάνουν αλλαγές. Πιστεύω ότι αυτό είναι πολύ σπουδαίο επειδή είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει ανάγκη για βαθιά αλλαγή στην εκπαίδευση. Δεν τα λέω αυτά για να κριτικάρω τους εκπαιδευτικούς ή τους Διευθυντές ή τους Σχολικούς Συμβούλους. Κριτικάρω τη νοοτροπία –τουλάχιστον της επίσημης πολιτικής για την εκπαίδευση. Υπάρχει μεγάλη πίεση στο σύστημα που εμποδίζει τους εκπαιδευτικούς να κάνουν αυτά που επειγόντως χρειάζεται να γίνουν στα σχολεία ώστε να είναι πιο ανθρώπινα και πιο προσωπικά. Υπάρχει πολύ περισσότερος χώρος στα σχολεία για καινοτομία από ότι υποπτεύονται οι άνθρωποι. Πολλά από αυτά που συμβαίνουν δεν απαιτούνται από τον νόμο αλλά είναι απλώς αποτέλεσμα συνήθειας, παράδοσης και ρουτίνας».  [3]  https://www.ted.com/speakers/sugata_mitra https://en.wikipedia.org/wiki/Sugata_Mitra 1. «Τα παιδιά μπορούν να αυτοδιδαχθούν» Φεβρουάριος 2007 (https://www.ted.com/talks/sugata_mitra_shows_how_kids_teach_themselves?language=el). 2. «Νέα πειράματα πάνω στην αυτοδιδασκαλία των παιδιών» Ιούλιος 2010 (https://www.ted.com/talks/sugata_mitra_the_child_driven_education?language=el). 3. «Φτιάξτε ένα σχολείο στο Σύννεφο» Φεβρουάριος 2013 (https://www.ted.com/talks/sugata_mitra_the_child_driven_education?language=el). Η συνήθεια της παράδοσης και η ρουτίνα αυτή οφείλεται στο ότι η εκπαίδευση έχει μείνει θλιβερά πίσω. Στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχουμε τη συνηθισμένη πίεση της αγοράς που αναζητά την καινοτομία. Η δημόσια εκπαίδευση είναι ένα μονοπώλιο χωρίς πραγματικό ανταγωνιστή που να πιέζει για πρόοδο. Σε μια πρόσφατη συνομιλία που είχα με τον Sugata Mitra -αυτόν τον καινοτόμο που αναστάτωσε την εκπαίδευση και έγινε γνωστός όταν κέρδισε το 2013 το βραβείο του Ted (1.000.000 δολάρια), για την καινοτομία (http://www.bbc.com/news/)- τον ρώτησα πιο είναι το επόμενο βήμα; Τι καινούργιο περιμένουμε να ακούσουμε σε ομιλία του στο Ted.com; Σταμάτησε λίγο πριν μιλήσει και είπε, «Δεν σταματάω επειδή δεν γνωρίζω την απάντηση. Σταματάω επειδή δεν είμαι σίγουρος για το πώς μπορώ να επικοινωνήσω τη βαρύτητα αυτών που πρόκειται να πω» και συνέχισε για να πει ότι πιστεύει πως η επόμενη ομιλία στο Ted.com θα πρέπει να έχει τίτλο: «Άραγε, χρειαζόμαστε πλέον την εκπαίδευση;»

Ο Alice Cooper το Ροκ-Εντ-Ρολ και ο Χριστός

	Δυο λόγια για τη ζωή του Alice Cooper Συνέντευξη του Alice Cooper το 2015 Αποσπάσματα από άλλες συνεντεύξεις του Alice Cooper Ο  Alice Cooper  (πραγμ. όνομα Βίνσεντ Ντέιμον Φουρνιέ) γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ στις 4 Φεβρουαρίου του 1948. Ο πατέρας του ήταν κληρικός, όπως και ο παππούς του. Το 1964 σχημάτισε το πρώτο του συγκρότημα, τους Earwigs. Λίγο αργότερα, μετονομάστηκαν σε Spiders. Το 1968, το συγκρότημα ονομαζόταν The Nuzz, αλλά όταν έμαθαν ότι αυτή την ονομασία την είχε ένα άλλο σχήμα αποφάσισαν να μετονομαστούν σε Alice Cooper Band. Εκείνη τη χρονιά υπέγραψαν συμβόλαιο με τη "Straight Records" του Φρανκ Ζάπα κυκλοφορώντας το δίσκο "Pretties for You" τον Αύγουστο του 1969. Στα τέλη του 1971 κυκλοφόρησαν τον πλατινένιο δίσκο "Killer", αλλά το συγκρότημα έγινε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της αμερικάνικης χαρντ ροκ σκηνής μετά την κυκλοφορία του σινγκλ "School's Out", το οποίο ανέβηκε στο # 7 του Billboard και το # 1 στη Μεγάλη Βρετανία. Παράλληλα, ο ομώνυμος δίσκος έφθασε στο # 2 στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε πλατινένιος. Η εικόνα των Alice Cooper Band προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου μέλος του κοινοβουλίου αιτήθηκε την απαγόρευση των εμφανίσεων του συγκροτήματος στη χώρα. Οι Alice Cooper Band διαλύθηκαν το 1974 και η "Warner Bros." κυκλοφόρησε τη συλλογή "Alice Cooper's Greatest Hits" η οποία έφθασε στο # 8 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1975, ο Κούπερ επέστρεψε με το προσωπικό του σχήμα, κυκλοφορώντας το επιτυχημένο "Welcome to My Nightmare" το οποίο έφθασε στο # 5 στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνοδευόμενο από την επιτυχία "Only Women Bleed". Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ο Κούπερ πειραματίστηκε με τον ήχο του, γεγονός που μείωσε τη δημοτικότητα του συγκροτήματος αφού έχασε ένα μεγάλο μέρος του φανατικού του κοινού. Μετά από ένα χρόνο διαλείμματος με σκοπό να σώσει το γάμο του, ο Κούπερ αποφάσισε να επιστρέψει στη μουσική σκηνή με το δίσκο "Constrictor" του 1986. Το 1988, υπέγραψε συμβόλαιο με την "Epic Records" και κυκλοφόρησε τον πλατινένιο δίσκο "Trash" ο οποίος έφθασε στο # 2 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1997 κυκλοφόρησε το ζωντανό "A Fistful of Alice" και δύο χρόνια αργότερα η τετραπλή συλλογή "The Life and Crimes of Alice Cooper". Στη συνέχεια ηχογράφησε τα "Dragontown" του 2001 και "The Eyes of Alice Cooper" του 2003, ενώ ξεκίνησε τη ραδιοφωνική εκπομπή του με την ονομασία "Night with Alice Cooper", στις 26 Ιανουαρίου 2004. Το 2005, κυκλοφόρησε το "Dirty Diamonds". Το 2008 κυκλοφόρησε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του από το 1991, με τίτλο "Along Came a Spider". Το 2010, περιόδευσε με τον Rob Zombie. Το Μάρτιο του 2011 έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame. Το καλοκαίρι του 2012 περιόδευσε στην Ευρώπη ανοίγοντας τις συναυλίες των Iron Maiden, ενώ την ίδια χρονιά συμμετείχε στην ταινία του Τιμ Μπάρτον, "Dark Shadows". Δύο χρόνια αργότερα, ανακοινώθηκε ότι θα εμφανιζόταν ως support συγκρότημα στην τελευταία περιοδεία των Motley Crue, η οποία διήρκεσε καθ' όλο το 2014 και το 2015. Επίσης, το 2015 δημιούργησε τους Hollywood Vampires, με τον Τζόνι Ντεπ και τον Τζο Πέρι στις κιθάρες και γκεστ μουσικούς για τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Το 2017, έγινε γνωστό ότι στις 28 Ιουλίου θα κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ με τίτλο "Paranormal". Στις 20 Μαρτίου 1976, ο Κούπερ παντρεύτηκε την καθηγήτρια μπαλέτου Σέριλ Γκόνταρντ, με την οποία έφθασαν στα πρόθυρα του διαζυγίου όταν ο τραγουδιστής αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού. Παρ' όλα αυτά, το ζευγάρι παραμένει μαζί μέχρι σήμερα.   1 Συνέντευξη του Alice Cooper το 2015 Πες μας για τη μαρτυρία σου. Πώς ήρθες στον Κύριο. Ποιό ήταν το παρελθόν σου, υπήρξε κάποιο περιστατικό που σου άλλαξε τη ζωή και σε έκανε να πεις: “Θεέ μου” Γεννήθηκα σε χριστιανικό σπίτι, ο πατέρας μου ήταν ευαγγελικός πάστορας επί 25 χρόνια, και συνήθιζα να τον ακολουθώ στις ιεραποστολικές του αποστολές στους Απάτσι της Αριζόνα. ο παππούς μου ήταν πάστορας επί 75 χρόνια. Οπότε μεγάλωσα σε χριστιανικό σπίτι. Ο πατέρας της γυναίκας μου ήταν βαπτιστής πάστορας. Ήταν θέμα συναδελφικό ... οι ιεροκήρυκες συμπεθέριασαν μεταξύ τους. Πάντα λέω για τον εαυτό μου ότι είμαι πραγματικός άσωτος υιός. Έφυγα κι ο Κύριος μ' άφησε να κάνω τα πάντα ... ή καλύτερα, μου επέτρεψε ... Όταν άρχισα να επιστρέφω εκεί που ανήκω, τα είχα δοκιμάσει όλα και τελικά γύρισα εκεί που ένιωθα ότι ανήκω. Έφτασα να συνειδητοποιήσω ότι τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, όλ' αυτά ... συνειδητοποίησα ότι αυτά δεν είναι η απάντηση, ότι υπάρχει ένα μεγάλο αίσθημα κενού σ' αυτά. Οπότε ο υλισμός δεν έχει νόημα και πολλοί το νιώθουν ότι υπάρχει αυτό το κενό [θεϊκό κενό] στη καρδιά. Όταν όμως γεμίζει είσαι πραγματικά ικανοποιημένος και σε αυτό το στάδιο βρίσκομαι τώρα. Είμαι πολύ νέος στη πίστη, έστω κι αν μεγάλωσα με αυτή. Μελετώ πολύ τη Βίβλο. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μια λάθος άποψη για τους χριστιανούς, ότι οι χριστιανοί είναι όλη την ώρα κάπως έτσι ... Μπορεί να μας αρέσει η Ροκ Εντ Ρολ απλά πρέπει να είμαστε ως χριστιανοί, κάπως προσεκτικοί. Πότε εμφανίστηκε ο Θεός [στη ζωή σου]; Σταμάτησα να πίνω, έπινα για πολύ καιρό, 13 χρόνια πριν σταμάτησα να πίνω και άρχισα να πηγαίνω στην εκκλησία. Ξερνούσα αίμα κάθε μέρα και ήμουν βαριά αλκοολικός. Δεν ήμουν βίαιος αλκοολικός αλλά ήμουν αυτοκαταστροφικός. Όταν σταμάτησα να πίνω άρχισα να πηγαίνω πάλι στην εκκλησία με την γυναίκα μου Υπήρχε εκείνος ο πάστορας στο Φοίνιξ που ήταν απίστευτος. Θέλω να πω ήταν 6.000 άνθρωποι και αυτός μιλούσε σε μένα κάθε Κυριακή. Φυσικά δεν μιλούσε μόνο σε μένα αλλά και σε μένα ... Με εξομολογούσε κάθε σαββατοκύριακο κι έβγαινα εξουθενωμένος και δεν ήθελα να ξαναπάω. Ήταν σαν μαρτύριο αλλά πάντα ξαναπήγαινα. Τελικά συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να διαλέξω να πάω από τη μια πλευρά ή την άλλη. Ήμουν καταδικασμένος, ο Κύριος με είχε καταδικάσει: Είχε έρθει η ώρα να πάρω μια απόφαση. Άρχισα να πηγαίνω σε μια εκκλησία που λεγόταν "Επιστροφή στη Βίβλο" και ξεμπέρδεψα ... Είναι ωραία η διδασκαλία της εκκλησίας, μια "δυνατή" διδασκαλία της Βίβλου. Αλλά  και η Ροκ Εντ Ρολ και το να κάνω περιοδείες .... Δεν το κάνω ... σίγουρα δεν το κάνω με το ίδιο πνεύμα που το έκαμνα. Προσέχω τους στίχους των τραγουδιών που τραγουδώ και βλέπω ότι πολλών τραγουδιών μου είναι "τραβηγμένοι" ... αλλά νομίζω ότι είναι εντάξει, αλλά είναι και κοινωνικά προκλητικοί. Η κοινωνία το χρειάζεται να είναι προκλητικοί. Πώς είναι η ζωή σου τώρα που ο Θεός επέστρεψε, τι άλλαξε στη ζωή σου, ποιά ήταν τα χαρακτηριστικά της πριν και μετά; Ξέρεις προηγουμένως ήμουν πάντα εγωκεντρικός. Όλα είναι για σένα, ο εαυτός σου είναι ο θεός. Γινόμαστε άθλιοι θεοί, οι άνθρωποι γινόμαστε άθλιοι θέοι. Ας αφήσουμε τον Θεό να είναι ο Θεός, κι εμείς αυτό που είμαστε. Θεωρώ ότι αυτό που αλλάζει είναι το ποιόν υπηρετείς. Δεν υπηρετείς τον εαυτό σου, υπηρετείς τον Χριστό. Υπάρχουν πολλοί που βλέπουν αυτή τη συνέντευξη κάποιοι μπορεί να είναι φανατικοί φαν σου 20-25 χρόνια ζουν στο κόσμο και δεν ξέρουν τον Χριστό. Τί θα έλεγες σ' αυτούς; Τελικά θα γνωρίσουν τον Χριστό κι ελπίζω να μην είναι πολύ αργά, να μη καταλάβουν το λάθος τους, σε λάθος στιγμή. Νομίζω ότι αυτό θα είναι τραγικό. Έχουν ανάγκη να τους μιλήσεις για τη ταλαιπωρία με το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, την πορνογραφία και όλα αυτά. Ξέρεις ... από τι αποτελείται ο κόσμος; Αποτελείται από αυτά. Ο κόσμος δεν ανήκει σε μας, ανήκει στο Σατανά. Αλλά ζούμε σε αυτόν τον κόσμο που μας βομβαρδίζει καθημερινά με αυτά. Οπότε πως μπορείς να αντιδράσεις σ' αυτό, αν δεν έχεις τον Χριστό στη ζωή σου, είσαι θύμα του. Οπότε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο πώς θα αντιδράσουμε στον κόσμο. Εάν έχουμε τον Χριστό στη ζωή μας, πρέπει να αντιδρούμε στον κόσμο ταπεινά. Να αντιδρούμε στον κόσμο με διδακτικό τρόπο αλλά ταυτόχρονα να είμαστε ταπεινοί.   2 Αποσπάσματα από άλλες συνεντεύξεις του Alice Cooper Ο Άλις Κούπερ έπινε πολύ επί 15 χρόνια. Ο Lonn παρέθεσε τα λόγια του ίδιου του Κούπερ: «Ήμουν ένας απόλυτα λειτουργικός αλκοολικός – πιθανότατα ο πιο λειτουργικός που έχει υπάρξει ποτέ. Δεν έχανα παράσταση. Ποτέ δεν σκόνταψα. »Ποτέ δεν μπέρδεψα τις λέξεις. Δηλαδή, ήμουν ο Ντην Μάρτιν του Ροκ-Εντ-Ρολ» είπε στην συνέντευξή του στο KNAC.COM. Ο Κούπερ δήλωσε πως αυτό που του έκοψε την συνήθεια του ποτού ήταν η θεία επέμβαση στα μέσα της δεκαετίας του ’80». «Πίστεψα ειλικρινά πως θεραπεύθηκα, απλά και οριστικά» είπε. «Φαντάζομαι πως θα μπορούσατε να το ονομάσετε θαύμα. Είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να το εξηγήσω. Εξαλείφθηκε απόλυτα από την ζωή μου.» Ο Κούπερ έχει συχνά κατονομασθεί ως πρότυπο των σημερινών σοκαριστικών ροκάδων, όπως ο Μέριλιν Μάνσον. Αν και δεν κριτικάρει τον Μάνσον για τους θεατρινισμούς του επί σκηνής, ο Κούπερ ενοχλείται με την αντιχριστιανική στάση του Μάνσον. «Το δηλώνει έξω από τα δόντια, φωναχτά» είπε ο Κούπερ στην KNAC.COM. «Πιστεύω πως το άλμπουμ [του Μανσον] «Αντίχριστος Σούπερ Σταρ» ήταν μια απευθείας βολή προς το πρόσωπό μου. Δεν ξεκίνησα εγώ τις βολές σε όλο αυτό το πράγμα – στην αντιχριστιανική του στάση... εγώ είχα το στυλ: ‘Ε! Εγώ είμαι Χριστιανός, και δεν θα αποκηρύξω αυτό που πιστεύω.’ Μπορώ να είμαι αστέρας του ροκ-εντ-ρολ, Χριστιανός και Άλις Κούπερ». Συνέχισε ο Κούπερ: «Έχω την εντύπωση πως ο Μέριλιν είχε μια πολύ άσχημη Χριστιανική εμπειρία όταν ήταν πιο νέος. Υποψιάζομαι πως είχε μπλέξει με κάποιους όχι-τόσο-Χριστιανούς Χριστιανούς και πως αυτό μάλλον σίγουρα –συγχωρήστε μου την έκφραση- του την κάρφωσε για τα καλά. Ξέρετε, είναι ένας από τους πιο επιδέξιους στο να «βρίσκουν τα κουμπιά σου» που έχω γνωρίσει ποτέ. Και το παιχνίδι αυτό το γνωρίζω καλά, επειδή εγώ το ανακάλυψα το παιχνίδι. Ο Μάνσον ... βρήκε μια εντελώς νέα σειρά κουμπιών να πατήσει.... Μέχρι και τα δικά μου κουμπιά πατούσε – κάτι πολύ εντυπωσιακό, αν σκεφθείς πως εγώ πατούσα κουμπιά πριν καν γεννηθεί αυτός.» Το αγκάλιασμα του Χριστιανισμού από τον Κούπερ επρόκειτο περισσότερο για επιστροφή στην πίστη παρά η ανεύρεσή της. «Ήμουν αρκετά πεπεισμένος όλη μου τη ζωή, πως μόνο ένας Θεός υπάρχει, και πως υπήρχε ο Ιησούς Χριστός και υπήρχε και ο Διάβολος», είπε στο KNAC.com. «Δεν μπορούσες να πιστεύεις στον Θεό χωρίς να πιστεύεις στον Διάβολο. »Πάντα λέω στα συγκροτήματα πως το πιο επικίνδυνο πράγμα που μπορείς να κάνεις, είναι να πιστεύεις απλώς στην έννοια «Διάβολος» ή την έννοια «Θεός», διότι έτσι δεν τους δίνεις την πρέπουσα βαρύτητα. Όταν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να πιστεύεις στον παντοδύναμο Θεό. Δεν είναι απλώς ο Θεός – είναι ο παντοδύναμος Θεός και έχει πλήρη έλεγχο πάνω στις ζωές όλων. »Ο Διάβολος από την άλλη είναι μια μάρκα ένα πραγματικό πρόσωπο που προσπαθεί επίμονα να καταστρέψει την ζωή σου. Αν πιστεύεις πως αυτό είναι μυθολογία, τότε είσαι ένας τέλειος στόχος, διότι πρέπει να ξέρεις πως αυτό ακριβώς θέλει ο Σατανάς: να είναι ένας μύθος. Όμως δεν είναι μύθος – γι’ αυτό είμαι απόλυτα πεπεισμένος. Περισσότερο από κάθε τι στον κόσμο, είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό.» Δήλωσε ο Κούπερ: «Πρέπει να επιλέξουμε. Και όλοι, σε κάποιο σημείο της ζωής τους πρέπει να κάνουν μια επιλογή. Όταν οι άνθρωποι λένε ‘Πώς το πιστεύεις αυτό; Γιατί το πιστεύεις αυτό;’, εγώ απλώς τους λέω πως τίποτε άλλο δεν μιλάει στην καρδιά μου. Δεν μιλάει στην διανόησή μου, δεν μιλάει στην λογική μου – μιλάει κατ’ ευθείαν στην καρδιά μου και κατ’ ευθείαν στην ψυχή μου, βαθύτερα απ’ ότι έχω ποτέ φανταστεί. Και το πιστεύω απόλυτα. Μετά απ’ όλα αυτά, δεν είμαι ένας πολύ καλός Χριστιανός. Δηλαδή, κανείς δεν είναι ποτέ ‘καλός’ Χριστιανός. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Όταν είσαι Χριστιανός, δεν σημαίνει πως θα γίνεις καλός – σημαίνει πως έχεις ένα πιο ζόρικο δρόμο να τραβήξεις.» Αν και ορισμένοι έχουν αμφισβητήσει τον συνδυασμό της πίστης του στον Θεό με το Ροκ-Εντ-Ρολ υπόβαθρό του, ο Κούπερ δεν βλέπει κάποια σύγκρουση. «Είμαι ο πρώτος που θα ροκάρει όσο πιο δυνατά μπορεί, αλλά όταν πρόκειται για αυτό που πιστεύω, είμαι και ο πρώτος που θα το υπερασπιστεί» είπε. «Με έχει βάλει και σε μπελάδες, με τους αυστηρούς Χριστιανούς που πιστεύουν πως για να είσαι Χριστιανός, πρέπει να είσαι γονατιστός 24 ώρες την ημέρα, κλεισμένος μέσα σε ένα ντουλάπι κάπου. Ε, ίσως κάποιοι άνθρωποι μπορούν να ζουν έτσι, αλλά δεν νομίζω πως αυτός είναι ο τρόπος που περιμένει ο Θεός να ζούμε. Όταν ήρθε ο Χριστός, είχε συναναστροφές με τις πόρνες, τους μπεκρήδες και τους άπιστους, επειδή ήταν άνθρωποι που Τον χρειάζονταν. Ο Χριστός ποτέ δεν περνούσε τον χρόνο του με τους Φαρισαίους.» Όμως, ενώ ο Κούπερ μπορεί να ταυτίζεται με ορισμένα από τα παλιά του θέματα, σήμερα έχει ένα νέο μήνυμα. «Κάποτε εξυμνούσα την ηθική αποσύνθεση, την όλη παρακμή της» παραδέχθηκε στην συνέντευξή του στο KNAC.COM. «Μπορώ και κοιτάζω πίσω σε όσα έκανα τότε και τι κάνω τώρα, και είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Όμως την εποχή εκείνη ήμουν το παιδί-αφίσα για την ηθική αποσύνθεση, ξέρετε. Οπότε, ναι, έχω πολλά που χρήζουν συγχώρησης...λόγω άγνοιας... τότε νόμιζα πως έκανα το σωστό. Ήμουν απόλυτα σύμφωνος πως κάθε αγόρι μπορούσε να κοιμάται με το κάθε κορίτσι και να πίνει όσο μπορεί. Αυτό δεν το πιστεύω τώρα. Δεν το πιστεύω, διότι βλέπω πόσο καταστροφικό είναι.» Ο Κούπερ πιστεύει πως σε όλο τον κόσμο παρατηρείται σήμερα μια πνευματική αφύπνιση. «Είναι προφανές πως η ανθρωπότητα διψάει για απαντήσεις που να προκύπτουν απευθείας από την συνεδητοποίηση» είπε. «Πρόκειται για το πιο υγιές πράγμα που έχω δει, εδώ και πολύ καιρό, διότι υπάρχει κάτι καλύτερο, και πρέπει ο καθένας να το βρει με τον τρόπο του. Οι άνθρωποι δεν νοιώθουν ολοκληρωμένοι με το πόσα αυτοκίνητα τους ανήκουν, ή πόσο μεγάλο είναι το χρηματιστηριακό χαρτοφυλάκιό τους. Μέχρι και οι εξαρτημένοι λένε ‘Όσα ναρκωτικά και αν παίρνω, δεν νοιώθω ολοκληρωμένος’. Υπάρχει γύρω μας μια πνευματική πείνα. Όλοι το αισθάνονται. Αν δεν το αισθάνεστε τώρα, θα το αισθανθείτε κάποια στιγμή. Πιστέψτε με. Θα το αισθανθείτε.» 2. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του στο BBC Radio-2 Σεπτ. 2007 Ερ. Λοιπόν, ξαναβρήκες την σύνδεσή σου με την πνευματική πλευρά των πραγμάτων – ή μήπως χρησιμοποίησες τον όρο «ανωτέρα δύναμη» – μέσα από την βοήθεια που έλαβες; Απ. ...και στο να γίνω Χριστιανός; Σίγουρα δεν πρόκειται να το αρνηθώ αυτό. Μπορεί να είμαι ένας... και δεν είμαι αυτό που λένε σαρκικός Χριστιανός... δηλαδή, πιστεύω εντελώς την κάθε λέξη της Αγίας Γραφής. Αλλά έτσι όπως την ξέρω εγώ, δεν σημαίνει πως πρέπει να ζω μέσα σε ένα καβούκι κάπου... Νομίζω πως αυτό σημαίνει πως ο τρόπος ζωής μου είναι κατά κάποιον τρόπο αυτό που πιστεύω – δηλαδή, ξέρεις, δεν πάω στα στριπτιζάδικα. Ζω με την σύζυγό μου, το λεξιλόγιο μου μπορεί να είναι διαφορετικά από τους άλλους αστέρες του ροκ, αλλά αυτό σίγουρα δεν έχει αλλάξει την αίσθηση του χιούμορ που έχω – δεν έχει αλλάξει την απόδοσή μου στο Ροκ... έχει αλλάξει την άποψή μου, την άποψή μου στο επίπεδο πώς θεωρώ τον κόσμο ότι δεν είναι εντελώς σπίτι μου πια – ξέρεις, για να τον παρατηρώ περισσότερο και να τον σατιρίζω περισσότερο... Ξέρεις, όλα τα τραγούδια μου είναι ή κυνικά, ή σατιρικά ή κάτι άλλο, πάντως μέσα τους πάντα υπάρχει ένα μήνυμα, και δεν κρίνω τους ανθρώπους. Κοιτάω τους ανθρώπους, και σκέφτομαι «α, για φαντάσου».... Αν με ρωτήσουν, τους λέω «κοιτάξτε, μπορώ να δώσω μια βοήθεια εδώ, αλλά δεν πρόκειται να πηδήξω μέσα στη ζωή σας και να επιδιώξω να σας βαράω στο κεφάλι με την Αγία Γραφή.» Αν με ρωτήσετε, θα σας πω τι πιστεύω... καταλαβαίνετε... οπότε, είμαι σαν ένα έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη... αλλά δεν νομίζω πως... δεν είναι γραμμένο πουθενά μέσα στην Γραφή ότι δεν μπορώ να παίξω τον Μάκβεθ... δεν λέει πουθενά στην Γραφή ότι δεν μπορώ να παίζω Ροκ-Εντ-Ρολ... Ερ. ...και δεν νοιώθεις ντροπή μιλώντας για αυτά... Απ. Όχι.. όχι... έχουν υπάρξει φορές όπου οι άνθρωποι σκέφτονται «ναι, ίσως να το πιστεύω, αλλά δεν πρόκειται να πω στον κόσμο ότι το πιστεύω, επειδή – ξέρεις – θα χαλάσει το ίματζ μου. Υπ’ όψιν, πως αν έρχεσαι να δεις την παράσταση, και αυτό που κάνω χαλάει το ίματζ... Εγώ πάντα πίστευα πως το καλύτερο στοιχείο του Άλις είναι η εξυπνάδα του. Ο Άλις ποτέ δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει την λέξη «γαμ...», ποτέ δεν υπήρχε υβρεολόγιο στην δική μου παράσταση – ποτέ! Ο Άλις ποτέ δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει την γύμνια, ο Αλις δεν χρειάστηκε ποτέ να γίνει «μπλε» (σημ:. από το κρύο, λόγω γύμνιας). Η παράστασή μου ήταν πάντα μια θεατρική παράσταση βαριετέ. Ήταν ανέκαθεν μια πολύ σκοτεινή και κωμική βαριετέ. Ερ. Δεν σου έχει λείψει ποτέ το αλκοόλ; [Σημ. ΟΟΔΕ: ήταν Αλκοολικός] Ξέρεις, το να βγαίνεις έξω και να περάσεις μια βραδιά πίνοντας; Απ. Δεν περνάει καθόλου από το μυαλό μου... Είναι παράξενο, αλλά όταν βγήκα από το νοσοκομείο, το πρώτο πράγμα που μου είπαν ήταν «εδώ είναι η ομάδα Ανώνυμων Αλκοολικών, ο ψυχαναλυτής σου επίσης... αλλά όλα αυτά δεν έχουν φύγει. Πίστεψέ με, μπορεί να νοιώθεις καλά τώρα, αλλά – έχε μου εμπιστοσύνη – οι επιθυμίες σου θα επανέλθουν.» »Και όμως, ποτέ δεν επανήλθαν. Ποτέ. Η επιθυμία (του αλκοόλ) ποτέ δεν επανήλθε. Μέχρι και οι γιατροί μου τηλεφώνησαν μετά από 6 μήνες, ρωτώντας «Πόσες φορές υποτροπίασες;» «Καμμία» «Καμμία;» με ρώτησε «Καμία» του είπα. «Το αλκοόλ έφυγε» Και δεν έγινε με θεραπεία. Έγινε επούλωση. Ειλικρινά πιστεύω πως ήταν θαύμα, διότι, ένας γιατρός θα σου πει πως – αν είσαι αλκοολικός – είναι σαν να έχεις φυματίωση: βγάζεις μια ακτινογραφία, και να το, μπροστά στα μάτια σου. Δεν φεύγει την επόμενη μέρα. Βγήκα από το νοσοκομείο. Τώρα μου βάζεις πενήντα ποτά μπροστά μου, κάτω από συνθήκες υψηλής έντασης, και ειλικρινά δεν πρόκειται να πιώ ούτε γουλιά από αυτά. Τώρα, αν με γνωρίζεις καλά, θα γνωρίζεις πως δεν έχω καθόλου θέληση... ποτέ δεν κατάφερνα να κάνω δίαιτα. Αν κάπνιζα, θα κάπνιζα οκτώ πακέτα την ημέρα. Μου αρέσει η τηλεόραση, έχω 27 τηλεοράσεις μέσα στο σπίτι. Πίνω 20 Κόκα-Κόλα λάϊτ την ημέρα... Είμαι εντελώς εθισμένο άτομο. Οπότε, δεν έχει τίποτε να κάνει με το να έχω αποφασίσει – έτσι ξαφνικά – «α, δεν πρόκειται εγώ να ξαναπιώ ποτέ». Έγινε θαύμα. Μέχρι και οι γιατροί είπαν «δεν ξέρω καν πώς να το εξηγήσω αυτό το φαινόμενο»... αλλά εγώ πιστεύω πως απλώς μου αφαιρέθηκε (ο αλκοολισμός).... Ήταν ένα θαύμα.... Και δεν ήμουν Χριστιανός όταν έφυγε το αλκοόλ. Ήταν ένα δώρο. Διότι, πίστεψέ με, θα είχα ξανακυλήσει είκοσι φορές... Ερ. Λοιπόν, ποιόν έχεις να ευχαριστείς για το θαύμα που λες; Ο Θεός ήταν; Απ. Τον Θεό ευχαριστώ, χωρίς αμφιβολία! Εδώ που τα λέμε, αφού μπόρεσε να χωρίσει την Ερυθρά Θάλασσα και να δημιουργήσει το Σύμπαν, εννοείται πως μπορεί να αφαιρέσει τον αλκοολισμό από κάποιον! Αυτό είναι μικρό πράγμα, ελάχιστο... Πηγή: Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Άλις Κούπερ για το Χριστό

Ο Richard Dawkins για το μάθημα των Θρησκευτικών

	«Παρά την αυστηρή κριτική που ασκεί στον Έξυπνο Σχεδιασμό (Intelligent Design) και στο Δημιουργισμό (Creationism), ο εξελικτικός βιολόγος Richard Dawkins δήλωσε, το περασμένο Σαββατοκύριακο (11 Ιουνίου 2017), ότι πιστεύει πως η θρησκευτική εκπαίδευση οφείλει να αποτελεί βασικό παράγοντα της εκπαιδευτικής διαδικασίας». https://www.livescience.com Richard Dawkins: τα Θρησκευτικά είναι ζωτικής σημασίας μάθημα για τη Βρετανική εκπαίδευση Μετάφραση από άρθρο στο The Telegraph «Η θρησκευτική εκπαίδευση στα σχολεία είναι ζωτικής σημασίας για να κατανοήσουν οι μαθητές την ιστορία και τον πολιτισμό τους», δήλωσε ο Richard Dawkins. Ο εξελικτικός βιολόγος και μαχόμενος άθεος, Richard Dawkins, επισημαίνει ότι είναι αδύνατον να μελετηθεί η αγγλική λογοτεχνία χωρίς τη γνώση του χριστιανισμού. Μιλώντας στο Cheltenham Science Festival ρωτήθηκε εάν πρέπει να καταργηθούν τα Θρησκευτικά από τα σχολεία επειδή υπάρχει ο φόβος οι μαθητές να υποστούν πλύση εγκεφάλου. «Δεν πιστεύω ότι η θρησκευτική εκπαίδευση πρέπει να καταργηθεί», είπε. «Νομίζω ότι είναι σημαντικός παράγοντας της καλλιέργειας μας να γνωρίζουμε για τη Βίβλο μια και στην αγγλική Λογοτεχνία υπάρχουν τόσο πολλές αναφορές στην Αγία Γραφή. Αν κοιτάξετε στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης υπάρχουν τόσες αναφορές από την Βίβλο όσες κι από τον Σαίξπηρ. »Είναι ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας μας. Στην ευρωπαϊκή ιστορία τόσο πολύ κυριαρχούν οι θρησκευτικές διαμάχες που είναι αδύνατον να την κατανοήσει κανείς αν δεν γνωρίζει την ιστορία της χριστιανικής θρησκείας, των Σταυροφοριών κλπ. »Δεν θα καταργούσα τη θρησκευτική εκπαίδευση. Μάλλον θα την αντικαθιστούσα με συγκριτική θρησκειολογία, Βιβλική ιστορία και θρησκευτική ιστορία. »Η συγκριτική θρησκειολογία είναι σημαντική επειδή τα παιδιά μαθαίνουν ότι υπάρχουν διάφορες θρησκείες όχι μόνο αυτή με την οποία ανατράφηκαν. Μαθαίνουν ότι είναι διαφορετικές και ότι δεν μπορεί να έχουν δίκιο όλες, οπότε ίσως καμία τους να μην έχει δίκιο. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η κριτική σκέψη». Επισήμανε ότι είναι κακό να χρησιμοποιούμε τη θρησκεία για να τρομάζουμε τα παιδιά με το να τα προειδοποιούμε ότι θα πάνε στο πυρ της κολάσεως. Ο Dawkins, ο οποίος παρουσίασε το νέο του βιβλίο Science In The Soul, προειδοποίησε επίσης ότι το Ισλάμ ήταν η «πιο κακή» θρησκεία στον κόσμο και είπε ότι οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι ήταν τα μεγαλύτερα θύματα της φανατικής ιδεολογίας. Και πρόσθεσε: «Θα μπω στο πειρασμό να πω ότι όλες οι θρησκείες είναι κακές. Ναι, όλες οι θρησκείες είναι κακές, αλλά ο χειρότερος πειρασμός είναι να πούμε ότι όλες οι θρησκείες είναι εξίσου κακές, γιατί, αυτό δεν ισχύει». «Αν κοιτάξετε τον πραγματικό αντίκτυπο που έχουν οι διάφορες θρησκείες στον κόσμο, είναι προφανές ότι προς το παρόν η πιο κακή θρησκεία πρέπει να είναι το Ισλάμ. »Είναι εξαιρετικά σημαντικό να επισημάνουμε ότι αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι Μουσουλμάνοι είναι κακοί. Πολλοί Μουσουλμάνοι υποφέρουν από το Ισλάμ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. »Αυτό είναι ένα σημαντικό κακό στον κόσμο και πρέπει να το καταπολεμήσουμε, αλλά όχι να κάνουμε ό,τι έκανε ο Trump που είπε ότι όλοι οι Μουσουλμάνοι πρέπει να απομακρυνθούν από τη χώρα. Αυτό είναι σκληρό, στενόμυαλο, απάνθρωπο και κακό. Είμαι εναντίον του Ισλάμ, εξαιτίας των δυσάρεστων επιπτώσεων που έχει στη ζωή των Μουσουλμάνων». Ο Dawkins επίσης δήλωσε ότι είναι καιρός να πάψουμε να χρησιμοποιούμε τη φράση «Θεωρία της Εξέλιξης» επειδή ο όρος «θεωρία» κάνει τους ανθρώπους να νομίζουν ότι πρόκειται για κάτι που δεν είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο. Είπε: «Θα πρότεινα να μην την αποκαλούμε ΘΕΩΡΙΑ, θα την ονόμαζα ΓΕΓΟΝΟΣ. Η λέξη ΘΕΩΡΙΑ είναι παρεξηγημένη. Η Εξέλιξη είναι ΓΕΓΟΝΟΣ και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι' αυτό. Τα αποδεικτικά στοιχεία είναι συντριπτικά. »Δεν πρόκειται ποτέ να ανατρέψουμε αυτή τη σύγχυση. Είναι πολύ καλύτερο να εγκαταλείψουμε εντελώς τη χρήση της λέξης ”θεωρία”. Μην χρησιμοποιείτε ποτέ τον όρο ”Θεωρία της Εξέλιξης”. »Ο Δαρβίνος χρησιμοποίησε τον όρο “θεωρία” τον 19ο αιώνα, αλλά, πλέον είναι γεγονός ότι έχει επιβεβαιωθεί όσο κανένα άλλο πόρισμα της επιστήμης». Πηγή: The Telegraph

Τριών Ιεραρχών 30-1-2017

	Ομιλία για τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Α' ΕΛΜΕ Πέλλας στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Έδεσσας, στις 11.00 π.μ. Αντιγράφω από ανάρτηση στο Διαδίκτυο του μαθηματικού Στέλιου Μαρίνη: «Αμφιθέατρο Παλαιού Χημείου. Στη έδρα ο καθηγητής Νανόπουλος δίνει διάλεξη ... μα η ματιά μου ... έχει καρφωθεί στο σύνθημα ... που είναι γραμμένο στο τοίχο με μαύρη μπογιά: »ΚΑΝΤΕ ΕΡΩΤΑ, ΟΧΙ ΜΑΘΗΜΑ! »Αρχικά εξοργίζεσαι με το βέβηλο χέρι, μα γρήγορα συνειδητοποιείς πως είναι η αλήθεια του συνθήματος που σε πληγώνει. Όταν, φοιτητής ακόμα, παρέδιδες ιδιαίτερα μαθήματα, οι ερωτικότερες ώρες τότε, οι μεγαλύτερες φιλίες τότε ...  τώρα ... στην αίθουσα ... το πήρες απόφαση, τέρμα οι ρομαντισμοί για ερωτική διαδικασία της μάθησης κι άλλα τέτοια γραφικά. Εδώ δεν εκπαιδεύεις, προπονείς, δε διδάσκεις, προετοιμάζεις, ο μαθητής πρέπει να πετύχει. Να πετύχει... »Το σύνθημα είναι ακόμη εκεί και σε πονάει και επαναστατείς, (μέσα σου μόνο, έχεις πια τα κότσια να επαναστατείς) επαναστατείς όταν σκέφτεσαι ότι οι νέοι που έχεις κάθε μέρα απέναντί σου βιάζουν τη φύση, την καρδιά και το μυαλό τους κι εσύ υπηρετείς την προσπάθεια να συντριβεί κάθε αντίσταση στο βιασμό αυτό. ... »Το σύνθημα μένει εκεί και σου θυμίζει ότι υπήρχαν στιγμές που τα δυο αυτά -ο έρωτας και το μάθημα- ήσαν ένα. ΚΑΝΤΕ ΕΡΩΤΑ, ΟΧΙ ΜΑΘΗΜΑ! “Τα ‘χω κάνει μαζί, ταυτόχρονα”, φωνάζεις μέσα σου, μα πιο πολύ ντρέπεσαι, σαν τον πρώην καλόγερο που αφού έζησε τη μέθεξη, τον θείο έρωτα, δε βάσταξε το ασκητηλίκι και γύρισε στον κόσμο με κομμένα τα φτερά. Ζούσε σαν όλους τους άλλους πλέον, ... όμως υπήρχε μια διαφορά, αυτός ήξερε πώς είναι να ζεις αλλιώτικα» (Στέλιος Μαρίνης). Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα ο Σωκράτης ισχυρίζεται ότι δεν ξέρει να πει τίποτα για τον Έρωτα. Η ιέρεια Διοτίμα όμως του ανέθεσε να μεταφέρει ότι ο έρωτας είναι ένας δαίμονας, που μεσολαβεί μεταξύ των θνητών και των αθανάτων: «Όταν γεννήθηκε η Αφροδίτη, έτρωγαν οι θεοί, και μαζί τους κι ο Πόρος. Αφού δείπνησαν, έφτασε η Πενία, για να ζητιανέψει ... Ο Πόρος μεθυσμένος ... είχε αποκοιμηθεί. Η Πενία η άπορη, σκέφτηκε να κάνει παιδί με τον Πόρο ... και γέννησε τον Έρωτα. Επειδή γεννήθηκε στα γενέθλια της ωραίας Αφροδίτης ο Έρωτας έγινε ακόλουθος και υπηρέτης της και συγχρόνως είναι από τη φύση του εραστής του ωραίου. Όντας γιος τους Πόρου και της Πενίας, ο Έρωτας είναι πάντοτε πένης, ... . Από τον πατέρα του πάλι,  είναι ανδρείος και ριψοκίνδυνος και ορμητικός, δεινός κυνηγός, μηχανευόμενος συνεχώς κάτι, παθιασμένος για γνώση και επινοητικός, δεινός γητευτής που κυνηγάει τα ωραία και τα καλά. Και ούτε αθάνατος είναι, ούτε θνητός• ... ούτε φτωχός ούτε πλούσιος και βρίσκεται ανάμεσα στη σοφία και στην αμάθεια» [1] .  «Ο Πλούταρχος [45-120 μ.Χ.] γράφει στον Ερωτικό (761): “Ο έρωτας μαθαίνει και στις γυναίκες να αψηφούν το θάνατο. Αν μπορούμε να βγάλουμε κάποιο δίδαγμα από τις ιστορίες του μύθου, οι μύθοι ... δείχνουν πως ο Έρωτας είναι ο μόνος θεός από τον οποίο ο Άδης δέχεται διαταγές. Λυπάται τους εραστές και μόνο γι’ αυτούς παύει να είναι αλύγιστος και ανήλεος. ... Οι μύθοι δε λένε ψέματα, αλλά, σαν από θεία τύχη, συναντάν την αλήθεια, όταν λένε πως οι ερωτευμένοι από το βασίλειο του Άδη ανεβαίνουν στο φως της ημέρας”» [2] . Στ’ ακρογιάλια του Αιγαίου, κάτω από τον γαλανό, φωτεινό ουρανό συντελέστηκε ένα θαύμα καλό κι ωφέλιμο για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αναδύθηκε ο πρώτος οικουμενικός, παγκόσμιος πολιτισμός. Στις παραλίες του Αιγαίου οι θνητοί εστίασαν στον έρωτα και αυξήθηκε το ποσοστό αυτών που είχαν τσαγανό (τσαγανό ο κάβουρας), δημιουργήθηκε φυλή όχι υπηκόων αλλά πολιτών. Βρέθηκε η μέθοδος που μετατρέπει τον λαό σε πολίτες, την λα, την πέτρα, σε φως, που μεταλλάσσει το φίδι από πίθηκο σε αετό και η χώρα ονομάστηκε ΕΛ-ΛΑΣ φως και πέτρα. Η Βίβλος του Ελληνισμού είναι ο Όμηρος. «Όπως θα πει ο Ηράκλειτος, ένας ρήτορας της εποχής του αυτοκράτορα Οκταβιανού Αύγουστου (27 π.Χ. με 14 μ.Χ.): “Από την πιο τρυφερή του ηλικία, το παιδί θα δεχτεί τον Όμηρο για τροφό. ... Μεγαλώνουμε και ο Όμηρος είναι πάντα δίπλα μας. ... Ποτέ, ούτε ως τα γερατειά, δε θα νοιώσουμε για τον Όμηρο έστω και τον πιο ελάχιστο κόρο. Μόλις τελειώνουμε το ξαναδιάβασμα του, φλεγόμαστε από την ανυπομονησία να τον ξαναρχίσουμε. ... Η συναναστροφή με τον Όμηρο, δεν τελειώνει παρά με τη ζωή”. ... Ο Όμηρος υπήρξε, “ο ιδρυτής της Ελλάδας”, όπως το αναγνωρίζει και ο Πλάτων στην Πολιτεία (606 Ε)»  [3] . Ο Όμηρος, ο τυφλός ποιητής που δεν ενδιαφερόταν για τις γκρίζες ειδήσεις της καθημερινότητας αλλά για το μύθο που μυεί στο φως του ουρανού, μυθοποιός, μυθοπλάστης, έχτισε τα έπη του πάνω στον έρωτα της ωραίας Ελένης. Πατήρ πάντων ο έρωτας. Τόσο πολύ αγαπούσε τον Όμηρο ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος που ... Τί βρήκε να πει για να τον παινέψει; Τον είπε λακωνικότατο! «Το λακωνίζειν δεν είναι αυτό που νομίζεις, να γράφεις δηλαδή λίγες λεξούλες, αλλά να γράφεις λίγες για πολλά. Γι’ αυτό θεωρώ ολιγολογότατο τον Όμηρο» [4] . Μάλιστα! Μπορεί ο Όμηρος να έχει γράψει 27.803 στίχους αλλά μιλάει για πολύ περισσότερα, άρα είναι λακωνικότατος! Όμηρος σημαίνει Συνάντηση, «Ωμήρησε δέ μοι παρ᾽ εταίρων άγγελος ωκύς» (Οδ. 16,468) «Με συνάντησε εκ μέρους φίλων γρήγορος αγγελιοφόρος». Η Ελλάδα σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ήταν τόπος συνάντησης, τρόπος συνάντησης. Τόπος φιλόξενος που ήξερε να εκμεταλλεύεται ότι καλό έφερνε κάθε ξένος. Από τη μέθοδο εκείνη της συνάντησης προέκυψε ο οικουμενικός, ο παγκόσμιος, ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική παιδεία ήταν η μέθοδος αναπαραγωγής του πανανθρώπινου εκείνου πολιτισμού. Σήμερα τιμάμε τους Τρεις Ιεράρχες, προστάτες της Ελληνικής Παιδείας για να θυμόμαστε ότι βασικό αίτημα και εργαλείο της ήταν ο έρωτας. Δυο Καππαδόκες, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος, κι ένας Σύρος από την Αντιόχεια, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ορίσθηκε να τιμώνται ως προστάτες της ελληνικής παιδείας! Τρεις πολίτες της Pax Romana, αγνώστου φυλετικής καταγωγής, πασίγνωστης όμως ταυτότητας, Έλληνες στο πολιτισμό, στη παιδεία και στην άποψη τους για τον έρωτα. «Για τον ερωτευμένο, γι’ αυτόν που τον κατακαίει ο πόθος, όλη του η ζωή είναι σαν μια ημέρα» [5]  τονίζει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, «γιατί είναι εύκολο να κοπιάζεις λόγω έρωτα» [6] . Κι ο Μέγας Βασίλειος ομολογεί: «Οι ερωτευμένοι παρηγορούνται να βλέπουν την εικόνα του αγαπημένου τους προσώπου. Επειδή μου δημιουργήθηκε μια διάθεση ερωτική για τη ψυχή σου θεώρησα την παρουσία των αδελφών μας ως εικόνα σου και απήλαυσα το ποθούμενο» [7] . «Αν ήταν ασφαλής η τέχνη του Δαίδαλου θα ερχόμουν κοντά σου φτιάχνοντας φτερά σαν τον Ίκαρο. ... όμως ... σου στέλνω επιστολή για να σου δείξω τη φιλία μου μια και τα λόγια φανερώνουν τον έρωτα της ψυχής» [8] . Αλλά ας δώσουμε το λόγο στον τρίτο της παρέας, στον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Λίγο  πριν πεθάνει έγραφε από την εξορία του: «Ο θάνατος, κι ότι άλλο πάθω, είναι για μένα κέρδος, γιατί θα το έχω πάθει από τον έρωτα μου για σας» [9] . Και σε επιστολές του: Προς Φιρμίνο, «Η αγάπη σου μας έκανε σφοδρούς εραστές σου γιατί εξ αρχής σφοδρό και μανικό μας έδειξες έρωτα» [10] . Προς Μόντιο: «Κάθε μέρα αισθανόμαστε, αν και μακριά σου, τον θερμό σου έρωτα για μας» [11] . Προς Ησύχιο: «Έχοντας τέτοιο σφοδρό έρωτα για μας (δεν είναι δυνατόν ο ερώμενος να μην καταλάβει τον σφοδρό εραστή) πώς άντεξες να μην μας γράψεις και με σιωπή να κατέχεις τον έρωτα;» [12] . «Επιθυμούσα χωρίς να σου γράψω να πάρω επιστολή από σένα, ως εραστής σφοδρότατος, αλλά ... σου γράφουμε πρώτοι δείχνοντας τον θερμό έρωτα μας για σένα. ... Γιατί τίποτε δεν προξενεί τόσο μεγάλη ηδονή στη ψυχή όσο το να αγαπά και ν’ αγαπιέται γνήσια» [13] . «Ο απ. Παύλος, όλα τα έκαμνε μόνο και μόνο για να παραμυθιάσει τον έρωτα του για τον Χριστό, ο οποίος τόσο τον είχε κυριεύσει που δεν τον ένοιαζε αν θα είναι στη Βασιλεία των Ουρανών ή στη Κόλαση» [21] . «Όσοι αγαπούν έχουν συνήθεια να φανερώνουν τον έρωτα τους και να διηγούνται συνεχώς τον υπερβολικό τους πόθο» [22] . «Του Παύλου ζηλέψτε τον έρωτα … ο ερών τέτοιο έρωτα ας καλλωπίζεται από τον πόθο και μύριους ας κάμνει συνεραστές» [23] . «Σας μιλάω για τον έρωτα που έχω γι’ αυτόν για να σας κάνω κοινωνούς. Οι ερώντες πνευματικό έρωτα ποτέ να μην σταματάνε να τον ομολογούν για να ωφελούν και τον εαυτό τους και όσους τους ακούνε. Αυτός ο έρωτας είναι ευφροσύνη ψυχής και φέρνει πολύ ειρήνη στους ερώντες» [24] . «Όποιος έχει ερωτευτεί άγιο, κι αν είναι αισχρός ο ίδιος του, αν επιμείνει στον έρωτα του αγίου, γρήγορα θα γίνει σαν τον ερώμενο κι έτσι ο εραστής θα αποκτήσει τον Θεό. ... Γίνετε κοινωνεί του έρωτα μου, κι ας αγαπήσουμε υπερβολικά αυτόν τον άγιο. Γιατί αν αυτός ο έρωτας μπει μέσα στη ψυχή μας θα ανάψει λαμπρό πυρ ...» [14] . «Ο Θεός έχει σφοδρό έρωτα προς εμάς, ερών, σφόδρα ερών, έρωτα αμήχανο, έρωτα απαθή, θερμότατο, ακατάλυτο, που δεν μπορεί να σβήσει» [15] . «Συνήθεια των ερωτευμένων είναι να μην σιωπούν για τον έρωτα τους. ... Η φύση της αγάπη είναι θερμή και δεν ανέχεται τη σιωπή ... ο Δαβίδ ... επειδή δεν καταφέρνει να περιγράψει με λόγια τον έρωτα του ψάχνει για παραδείγματα, για να μας κάνει κοινωνούς του έρωτα του. Ας τον ακούσουμε λοιπόν κι ας διδαχθούμε έτσι τον έρωτα» [16] . «Δεν υπάρχει τίποτα που να μην το νικά ο πόθος. Και όταν πρόκειται για τον πόθο προς τον Θεό, αυτός είναι υψηλότερος από όλα, ... όλα τα περιγελά και ... δεν βλέπει ούτε τον ουρανό, ούτε τη γη, ούτε τη θάλασσα, αλλά είναι προσηλωμένος στο κάλλος .... Ούτε τα λυπηρά αυτής της ζωής μπορούν να τον ρίξουν, ούτε τα ωφέλημα και ευχάριστα να τον ανεβάσουν. Ας ερωτευτούμε αυτό τον έρωτα, ... Γιατί έτσι θα απαλλαγούμε από τις ταλαιπωρίες και αυτού του βίου και του μέλλοντα αιώνα. Ούτε η απαλλαγή από τη κόλαση, ούτε της βασιλείας η απόλαυση, αξίζει μπροστά στο να έχει κανείς εραστή και ερωμένο τον Χριστό» [17] . Ή στραβός είν’ ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε ... δεν ακούγεται πια η λέξη έρωτας στα σχολεία ή τους ναούς. Και δεν έχει αλλάξει μόνο ο τρόπος που μιλάμε ... μάλλον που δεν μιλάμε για τον έρωτα! Έχουν αλλάξει πολλά. Ερμηνεύοντας ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος (344-407) τον ευαγγελιστή Λουκά, στην περίπτωση της πόρνης που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού στο σπίτι του Σίμωνα του φαρισαίου βάζει τον Χριστό να λέει στον Σίμωνα: «Δεν με φίλησες, δεν προσάρμοσες τα χείλη σου στα χείλη μου! ...» [18] . Το φιλί στο στόμα, δηλαδή, ήταν ο αυτονόητος φιλικός χαιρετισμός των προγόνων μας, τουλάχιστον μέχρι το 400 μ.Χ.! Η κατάθλιψη, η απογοήτευση σκοτώνει το ανθρώπινο πνεύμα, την ανθρώπινη ενέργεια που είναι απαραίτητη για να μπορέσει να ενεργήσει το Άγιο Πνεύμα, ο θεϊκός Έρωτας [19] . Στις παραλίες του Αιγαίου ο λαός έμαθε τον τρόπο από πέτρα, από εργαλείο, να γίνεται φως, έμαθε τη μέθοδο που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι πάντα νέος, πάντα παιδί, να λούζεται μια παιδικότητα με κόπους και ιδρώτες ξανακερδισμένη, να μην απογοητεύεται, να μη χάνει τη γοητεία του. Νικήθηκε η κατάθλιψη και μπόρεσε η ντοπαμίνη να κυκλοφορεί, να πλημμυρίζει τον εγκέφαλο. Τα «κυβικά» της «μηχανής» αυξήθηκαν, το «πενηνταράκι» έγινε «πεντακοσάρα» και γοήτευσε την ανθρωπότητα. «Ο έρωτας ακόμη και τον άμουσο, τον αγροίκο, τον κάνει ποιητή» [20]  τονίζει ο Ευρυπίδης κι ο Άινστάιν μας θυμίζει ότι «Ο έρωτας είναι καλύτερος δάσκαλος από το καθήκον». ΚΑΝΤΕ ΕΡΩΤΑ ΟΧΙ ΜΑΘΗΜΑ ... ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ, το μεράκι, «η ομορφιά θα μας σώσει», που έλεγε κι ο Ντοστογιέφσκι, η ρύθμιση, η αρμονία, η ομορφιά, το πέταγμα που προκαλεί το χτυποκάρδι του έρωτα, η έμπνευση ... δι’ ευχών των αγίων Τριών Ιεραρχών. Αμήν.  [1]  Πλάτωνος, Συμπόσιον 203b-203e.  [2]  Robert Flacelière, Ο Έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα, εκδ. Παπαδήμα Αθήναι 1977, σ. 62-63.  [3]  Robert Flacelière, Ο Έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα, εκδ. Παπαδήμα Αθήναι 1977, σ. 8.  [4]  Γρηγ. Θεολόγου, Επιστολή 54, Ε.Π.Ε.  τ. 7, σ. 106.  [5]  «Όντως ημέρα μία, βίος όλος ανθρώπου, τοις πόθω κάμνουσιν» (Γρηγ. Θεολ. Ε.Π.Ε. τομ. 2ος, Λόγος 26, σ. 154)  [6]  «ότι κούφον το κάμνειν έρωτι» (Γρηγ. Θεολ. Ε.Π.Ε. τομ. 2ος, Λόγος 26, σ. 156)  [7]  Μεγ. Βασιλείου, Επιστολή 124 Θεοδώρω, Ε.Π.Ε. τ. 2, σ. 374.  [8]  Μεγ. Βασιλείου, Επιστολή 359 Βασίλειος Λιβανίω.  [9]  Ομιλία προ της Εξορίας, γ’, PG 52, σ. 430,35-40.  [10]  Επιστολή 80 Φιρμίνω, PG 52, σ. 651,8-13.  [11]  Επιστολή 171 Μοντίω, PG 52, σ. 710,25-26.  [12]  Επιστολή 198 Ησυχίω, PG 52, σ. 722,23-26.  [13]  Επιστολή 223 Ησυχίω, PG 52, σ. 734,45-735,6.  [14]  Εις το αποστολικόν ρητόν, «Όφελον ανείχεσθέ μου μικρόν τη αφροσύνη», PG 51, σ. 302.32-303,10.  [15]  Προς τους σκανδαλιζομένους επί ταις παρανομίαις ταις γινομέναις και τη του λαού και πολλών ιερέων διώξει και διαστροφή και περί της του Θεού προνοίας και περί ακαταλήπτου, κεφ. στ’, PG 52, σ. 488, 42-48.  [16]  Ερμηνεία εις τον 41ον Ψαλμόν, γ’, PG 55, σ. 159,17-41.  [17]  «Ου γαρ έστιν, ουκ έστιν ουδέν, ό μη νικά πόθος· όταν δε και Θεού πόθος ή, πάντων εστίν υψηλότερος, ... Ερασθώμεν τοίνυν τούτον τον έρωτα (τούτου γαρ ίσον ουδέν) και δια τα παρόντα, και δια τα μέλλοντα· μάλλον δε προ τούτων, δι’ αυτήν την του έρωτος φύσιν· ... μείζον το τον Χριστόν ερώμενον έχειν ομού και εραστήν» (Ερμηνεία εις την Προς Ρωμαίους επιστολήν, PG 60, σ. 474,12-36).  [18]  «Φίλημά μοι ουκ έδωκας σύ, τα χείλη τα σά τοις εμοίς χείλεσι προσαρμόσαι ου κατηξίωσας, αύτη δέ, αφ᾽ ου εισήλθεν, ου διέλειπε καταφιλούσά μου τους πόδας» (Εις τον Φαρισαίον, και εις την Πόρνην, PG 61, σ. 732,38-41).  [19]  «Η κατάθλιψη είναι ο δήμιος που σκοτώνει την ανθρώπινη ενέργεια, απαραίτητη για την υποδοχή του Αγίου Πνεύματος μέσα στη καρδιά. ‘Ενας καταθλιμμένος άνθρωπος χάνει την δυνατότητα να προσεύχεται και είναι νεκρός όσον αφορά τους πνευματικούς αγώνες» (Ο Στάρετς Ζαχαρίας (1850-1936), έκδ. Ι.Μετοχ. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Ορμήλια Χαλκιδικής 1982, σ. 149).  [20]  «Ποιητήν δ’ άρα Έρως διδάσκει, καν άμουσος ή το πρίν» ( Ευρυπίδη, Αποφθέγματα 663,1-2).  [21]  Προς Δημήτριον μονάζοντα, Περί Κατανύξεως, Λόγος Α’, PG 47, σ. 405,43-51.  [22]  Προς Δημήτριον μονάζοντα, Περί Κατανύξεως, Λόγος Α’, PG 47, σ. 406,16-31.  [23]  Αναγνωσθείσης περικοπής, «Σαύλος δε έτι εμπνέων απειλής και φόνου», PG 51, σ. 118,19-25.  [24]  Εις το αποστολικόν ρητόν, «Όφελον ανείχεσθέ μου μικρόν τη αφροσύνη», α’, PG 51, σ. 304,12-25.

Geoff Mulgan: «Εισαγωγή στα Studio School»

	Κάποια παιδιά μαθαίνουν ακούγοντας, κάποια αλλά μαθαίνουν κάνοντας. Ο Τζεφ Μιούλγκαν κάνει μια εισαγωγή στα Στούντιο Σχολεία, ένα νέο είδος σχολείων στη Μεγάλη Βρετανία, στα οποία μαθητές οργανωμένοι σε μικρές ομάδες μαθαίνουν κάνοντας πρακτικές εργασίες της πραγματικής ζωής. Σύμφωνα με τον χάρτη του Ιστότοπου των Studio School, υπάρχουν ήδη 24 Studio School, στη Μεγάλη Βρετανία, και πρόκειται να ιδρυθούν άλλα τρία.   Ομιλία του Geoff Mulgan (Τζεφ Μιουλγκαν) στο TED (Technology-Τεχνολογία, Entertainment-Ψυχαγωγία, Design-Σχεδίαση) με τίτλο: «Εισαγωγή στα Studio School» Σεπτέμβριος 2011 Μετάφραση Dimitris Maleas Επανεξέταση LLUKA BULLARI 0:11 Θα σας μιλήσω σήμερα για μια ιδέα. Μια ιδέα για ένα νέο είδος σχολείου, που κάπως αλλάζει τα στερεότυπα για το τι είναι ένα σχολείο και πως λειτουργεί. Και πιθανό, σύντομα να δείτε, ένα τέτοιο σχολείο σε κάποια κοντινή γειτονιά σας Πρόκειται για μια ιδέα που γεννήθηκε σε έναν οργανισμό που ονομάζεται Ίδρυμα Νεότητας, και ο οποίος για πολλές δεκαετίες, παρουσίασε πολλές καινοτομίες στην εκπαίδευση, όπως το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, τα ολοήμερα σχολεία, τα σχολεία για κοινωνικούς επιχειρηματίες, τα θερινά πανεπιστήμια και το Σχολείο των Πάντων. 0:40 Πέντε χρόνια πριν αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε ποια θα ήταν η πιο σημαντική καινοτομία που έπρεπε να γίνει στα σχολεία στην Μεγάλη Βρετανία. Και καταλήξαμε ότι προτεραιότητα έπρεπε να δοθεί στην επίλυση δύο προβλημάτων: Το ένα ήταν ο μεγάλος αριθμός εφήβων που έβρισκαν το σχολείο βαρετό που απλά δεν τους άρεσε το σχολείο, που δεν μπορούσαν να βρουν σχέση μεταξύ των πραγμάτων που μαθαίνουν στο σχολείο και της μελλοντικής δουλειάς τους. Το δεύτερο ήταν οι εργοδότες που παραπονιόντουσαν ότι τα παιδιά που τελειώνουν το σχολείο δεν είναι έτοιμα για την αγορά εργασίας, δεν έχουν τη σωστή νοοτροπία και την εμπειρία που χρειάζεται. 1:06 Και έτσι τολμήσαμε να ρωτήσουμε: Τι είδους σχολείου θα ήθελαν οι έφηβοι προκειμένου να συμμετέχουν με λαχτάρα και όχι να το αποφεύγουν; Ύστερα από εκατοντάδες συνεντεύξεις με εφήβους, δασκάλους, γονείς με εργοδότες και σε διάφορα σχολεία από την Παραγουάη μέχρι την Αυστραλία, και λαμβάνοντας υπόψη ευρήματα ερευνών, που έδειχναν την σημασία αυτού που ονομάζουμε μη γνωσιακές ικανότητες --τις ικανότητες της προσαρμοστικότητας, της έμπνευσης -- οι οποίες είναι το ίδιο σημαντικές με τις γνωσιακές ικανότητες -- τις τυπικές ακαδημαϊκές ικανότητες -- καταλήξαμε σε μια απάντηση, μια απλή απάντηση την οποία αποκαλέσαμε Στούντιο Σχολείο. Και την ονομάσαμε Στούντιο Σχολείο για να πάμε στην αρχική ιδέα της Αναγέννησης. όπου η εργασία και η μάθηση είναι ενοποιημένες. Δουλεύεις μαθαίνοντας, και μαθαίνεις δουλεύοντας. Ο σχεδιασμός μας είχε τα εξής χαρακτηριστικά. 1:54 Πρώτα από όλα θέλαμε μικρά σχολεία -- της τάξης των 300-400 μαθητών -- από 14 έως 19 ετών, και το κυριότερο, το 80% των μαθημάτων να μην γίνεται σε αίθουσα διδασκαλίας, αλλά μέσω πρακτικών εργασιών δουλεύοντας σαν ομάδα σε μια εταιρία, σε ένα μην κερδοσκοπικό οργανισμό και αλλού. Κάθε μαθητής θα έχει έναν καθοδηγητή, όπως και δασκάλους, και θα υπάρχει ωράριο όπως σε έναν εργασιακό περιβάλλον σε μια εταιρία. Και όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν στα πλαίσια της δημόσιας εκπαίδευσης, θα χρηματοδοτούνται από δημόσιους πόρους, αλλά θα λειτουργούν ανεξάρτητα. Και όλα αυτά δίχως επιπλέον κόστος, δίχως επιλογή, και επιτρέποντας τους μαθητές μια πιθανή πορεία προς το Πανεπιστήμιο ακόμα και αν κάποιοι από αυτούς θα ήθελαν να κάνουν την δικά τους επιχείρηση ή να ακολουθήσουν κάποια χειρωνακτική εργασία. Η βαθύτερη ιδέα ήταν ότι ένας μεγάλος αριθμός εφήβων μαθαίνει καλύτερα κάνοντας πράγματα, μαθαίνει καλύτερα μέσα σε ομάδες και μαθαίνει καλύτερα από πρακτικά, καθημερινά προβλήματα -- το εντελώς αντίθετο από αυτό που γίνεται στο συμβατικό σχολείο. 2:50 Φαινόταν καλή ιδέα, και έτσι προχωρήσαμε στο στάδιο του πρωτοτύπου. Το δοκιμάσαμε, πρώτα στο Λούτον -- το οποίο νομίζω ότι είναι γνωστό μόνο για το αεροδρόμιό του και στο Μπλάκπουλ -- διάσημο για τις παραλίες του και την χαλάρωση. Αυτό που βρήκαμε -- και να σημειωθεί ότι κάναμε αρκετά πράγματα λάθος και στη συνέχεια τα βελτιώσαμε -- ήταν ότι οι νέοι το αγάπησαν. Τους ενέπνευσε, τους φάνηκε πολύ πιο ενδιαφέρων από το κλασικό σχολείο. Και πιθανότατα το πιο σημαντικό, δύο χρόνια αργότερα, όταν έδωσαν εξετάσεις, οι μαθητές που μαθήτευσαν σε αυτά τα δοκιμαστικά πεδία και οι οποίοι ανήκαν στους πιο αδύναμους μαθητές μεταπήδησαν στους πιο κάλους -- Και μάλιστα, πολλοί βρέθηκαν στους κορυφαίους με βάση τα GCSE που είναι το βαθμολογικό σύστημα της Βρετανίας. 3:34 Έτσι δεν αποτέλεσε έκπληξη, ότι πολλοί άνθρωποι πίστεψαν ότι κάτι καινούριο βρήκαμε. Ο υπουργός Παιδείας στο Λονδίνο αυτοαποκαλέστηκε "μεγάλος υποστηρικτής" του εγχειρήματος. Και πολλές επιχειρήσεις βρήκαν ότι κάτι καλό είχαμε βρει στα πλαίσια της καλύτερης προετοιμασίας των παιδιών για την αγορά εργασίας. Και πράγματι, ο πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου ο οποίος είναι τώρα πρόεδρος της ένωσης των Σχολείων Στούντιο και βοηθάει όχι μόνο διαμέσου μεγάλων εταιριών, αλλά και μικρών επιχειρήσεων σε όλη την χώρα. 4:03 Ξεκινήσαμε με 2 σχολεία. Αυτή τη στιγμή έχουν αυξηθεί στα 10. Και του χρόνου περιμένουμε να αυξηθούν στα 35 σε όλη την Αγγλία, και άλλες 40 περιοχές θέλουν να ιδρύσουν τα δικά τους σχολεία -- μια ραγδαία αύξηση της αρχικής ιδέας. Ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός, ότι το όλο εγχείρημα προχώρησε χωρίς καμιά δημοσιότητα από τα ΜΜΕ. Προχώρησε δίχως σημαντικά χρηματικά κεφάλαια. Έγινε γνωστό από στόμα σε στόμα, μεταδόθηκε σαν ιός, μέσω των δασκάλων, των γονιών, των ανθρώπων που μετείχαν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Και επεκτάθηκε εξαιτίας της δύναμης μιας ιδέας --και έτσι μια ιδέα, μια πολύ απλή ιδέα για την αλλαγή της εκπαίδευσης για την υιοθέτηση μεθόδων που ήταν στο περιθώριο της εκπαιδευτικής διαδικασίας όπως η δουλειά σε ομάδες, η ανάθεση πρακτικών εργασιών, τοποθετήθηκε στην καρδιά της εκπαίδευσης και όχι στις παρυφές της. 4:55 Σήμερα υπάρχει ένα νέο σύνολο σχολείων που θα λειτουργήσουν αυτό το φθινόπωρο. Αυτό βρίσκεται στο Γιορκσαϊρ και ελπίζω ό ανεψιός μου να το παρακολουθήσει. Και αυτό εστιάζει στις δημιουργική βιομηχανία και τα ΜΜΕ. Κάποιων άλλων σχολείων η θεματική περιοχή είναι η παροχή υπηρεσιών υγείας, άλλων ο τουρισμός, η μηχανική και πλήθος άλλων πεδίων. 5:14 Πιστεύουμε ότι κάτι βρήκαμε. Σίγουρα δεν είναι ολοκληρωμένο ακόμα, αλλά πιστεύουμε ότι είναι μια ιδέα που μπορεί να αλλάξει τις ζωές χιλιάδων και πιθανά εκατομμυρίων εφήβων οι οποίοι δεν βρίσκουν ενδιαφέρον το σχολείο, και οι οποίοι δεν μπορούν να εμπνευστούν από αυτό. Δεν μοιάζουν σε εσάς που μπορούν να κάθονται σε μια καρέκλα και να ακούνε επί ώρες διαλέξεις. Θέλουν να κάνουν πράγματα, να λερώσουν τα χέρια τους θέλουν εκπαίδευση για την πραγματική ζωή. Και η ελπίδα μου είναι ότι κάποιοι από εσάς στο κοινό πιθανό να μπορείτε να βοηθήσετε. 5:44 Νιώθουμε να είμαστε στην αρχή ενός ταξιδιού πειραματισμού και βελτίωσης για την μετατροπή της ιδέας του Σχολείου Στούντιο σε κάτι απτό, αλλά όχι σαν πανάκεια για κάθε παιδί, αλλά σαν μια λύση για πολλά παιδιά σε όλα τα μέρη του κόσμου. Και εύχομαι κάποιοι από εσάς να μας βοηθήσετε να το πετύχουμε. 6:02 Σας ευχαριστώ πολύ. Πηγή: http://www.ted.com

Για τα Θεοφάνεια

	Αν το νόημα των Χριστουγέννων είναι η πραγματικότητα, το ζωντανό, καρδιακό βίωμα της Γέννησης του θείου Βρέφους στη καρδιά του ανθρώπου, τότε το νόημα των Θεοφανείων είναι το διώξιμο των «καλικάντζαρων» ... Μετά τη Βάπτιση Του ο Θεάνθρωπος, αναχώρησε από τον Ιορδάνη «πλήρης Πνεύματος Αγίου». Ο τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, ο Υιός και Λόγος του Θεού όταν έγινε τέλειος άνθρωπος, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας όταν καταδέχτηκε να γεννηθεί από την 16εξάχρονη Παρθένο Μαρία στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ, καταδέχτηκε επιπλέον να έχει πνευματική πρόοδο ως προς την ανθρώπινη φύση του! Γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς για τον Ιησού, πριν γίνει δώδεκα ετών, ότι, «το δε Παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο Πνεύματι» (Λουκ. 2,40) και ο ίδιος Ευαγγελιστής τελειώνει τη διήγηση του για τη Βάπτιση του τριαντακονταετούς Ιησού με την πληρορφορία ότι, «Ιησούς δε πλήρης Πνεύματος Αγίου υπέστρεψεν από του Ιορδάνου και ήγετο εν τω Πνεύματι εις την έρημον» (Λουκ. 4,1). Αφού πέρασε από την έρημο, από τους πειρασμούς, όπου αποδείχθηκε ότι δεν έχει εξουσία πάνω του ο Πονηρός, άρχισε να δρα στη κοινωνία. Οι «καλικάντζαροι», υποτίθεται, βρίσκονται στο κέντρο της γης, πριονίζουν το «δένδρο της ζωής», τα Χριστούγεννα βγαίνουν στην επιφάνεια της γης και ο αγιασμός των Θεοφανείων τους διώχνει. Τα Φώτα βαπτίζονταν πολλοί χριστιανοί προς τιμήν της Βάπτισης του Χριστού. Από εκεί μας έμεινε το έθιμο να βουτάνε άνθρωποι στα αγιασμένα νερά. Βουτούσαν για να βαπτιστούν. Όταν πλέον ήταν όλοι βαπτισμένοι, νηπιοβαπτισμός γάρ, άρχισαν να βουτάνε απλώς σε ανάμνηση, για το έθιμο, και, για να έχει ενδιαφέρον, άντε ποιός θα βρει, ποιός θα πιάσει πρώτος το σταυρό. Όσο ήταν κανείς κατηχούμενος αγωνιζόταν εναντίον των παθών, περνούσε την κάθαρση και όταν είχε αποκτήσει αρκετή πείρα σε αυτόν τον αγώνα, τον προέτρεπαν να βαπτιστεί. Κατήχηση κυρίως η άσκηση, η πρόοδος στον κατά των παθών αγώνα. Δεν τους βάπτιζαν, όταν είχαν μάθει το μάθημα, όταν επιτυχώς περνούσαν από γραπτές και προφορικές περί της διδασκαλίας της πίστεως εξετάσεις, αλλά όταν παρουσίαζαν απτά σημάδια ότι επίκειται απελευθέρωση από την τυρανία των παθών. Με το βάπτισμα, που λέγεται και φώτισμα, έμπαιναν στο στάδιο του φωτισμού, γεννιώταν στη καδριά το θείο Βρέφος, ένιωθε ο χριστιανός ζωντανά μέσα του τα σκιρτήματα του θείου Βρέφους και εκείνη η Χάρη καθάριζε την καρδιά και μεταμόρφωνε τα πάθη σε αρετές, η φιλαυτία γινόταν φιλοθεΐα και φιλανθρωπία. Έτσι μάλλον προέκυψε η ονομασία Φώτα, η μέρα που πολλοί φωτίζονταν, η μέρα που πολλοί γίνονταν Χριστιανοί. Οι χριστιανοί πλέον βαπτιζόμαστε μικροί, νήπια, χωρίς προσωπική επιλογή, χάρη των ήδη χριστιανών γονέων. Με τη βάπτιση, θα λέγαμε, το νήπιο αποκτά ένα βιβλιάριο με άπειρα χρήματα. Αλλά ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου. Κρύβεται η Χάρη του Βαπτίσματος και περιμένει την ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου. Ανέτως ανέτα, οι περισσότεροι, καταχωνιάζουμε το βιβλιάριο, είμαστε δυνάμει πλούσιοι, αλλά φτωχοί, φτωχότατοι, λιμοκτονούντες στη ζωή, πεινώντας και διψώντας για Ζωή. Κάποτε, κάποιοι, αποφασίζουν να γιορτάσουν Χριστούγεννα, αρχίζουν τον αγώνα για τη θεραπεία, αρχίζουν τη μετάνοια. Μικρή ακτίνα αχνά φωτίζει το σκοτεινό υπόγειο και φαίνονται τά, μέχρι τότε, καλά κρυμμένα ερπετά, τα θηρία, τα πάθη. Αρχίζει ο άνθρωπος να θεραπεύεται και να τρέφεται, αλλά αυτό που φαίνεται αρχικά είναι τα κρυμμένα πάθη. Οι «καλικάντζαροι» βγαίνουν από τα σκοτεινά κατάβαθα της γης όπου πριόνιζαν το «δένδρο της ζωής» και εμφανίζονται θρασείς μετά τα Χριστούγεννα. Αυτό κρατάει δώδεκα μέρες, δώδεκα μήνες, δώδεκα χρόνια ... ανάλογα με τη διάθεση μας. Τα Φώτα αγιάζεται η κτίση. Εξαφανίζονται κάθε λογής σακάτικα αερικά και λούζεται το Φως της άλλης βιωτής η καρδιά κι ο κόσμος. Οι καλικάντζαροι στα παραμύθια της γιαγιάς μπαίνουν από την καμινάδα. Η καμινάδα υψώνεται στον ουρανό. Περήφανη διάνοια γεμίζει με αιθάλη τον αέρα. «Σκέφτομαι άρα υπάρχω». Τα κύτταρα του εγκεφάλου πυρετωδώς εργάζονται να απωθήσουν τη ζωή. «Η φαντασία γέφυρα δαιμόνων». Οι καλικάντζαροι πασχίζουν στην καρδιά να κατεβούν, να πνίξουν τα αβάπτιστα παιδιά. Αειθαλείς οι λογισμοί γεμίζουν με αιθάλη την οικία. Όταν όμως ο θνητός προχωρήσει στη μετάνοια, όταν φτάσει στο Φως, η καμινάδα καθαρίζει από την αιθάλη. Η καύση είναι τέλεια. Σύντηξη. Άφθονα, φθηνά τα πρώτα υλικά. Πολλαπλάσια ενέργεια χωρίς απόβλητα, χωρίς ραδιενέργεια. Λειώνει η καρδιά από αγάπη. Το μυαλό περιορίζεται στον πραγματικό του ρόλο. Δεν κυβερνά την ύπαρξη. Δεν χτίζει ιδεολογίες, κοσμοθεωρίες, μεταφυσικές ακροβασίες. Γεμάτη αγάπη η καρδιά χρησιμοποιεί το δυνατό μυαλό, ή όποιο, για να μεταφέρει το χαρμόσυνο μήνυμα στον κόσμο. Τότε έχουν εξαφανιστεί οι «καλικάντζαροι», δεν νεκρώνουν την καρδιά, δεν κινδυνέυει το Παιδί. Τότε ο θνητός ζει, Θεοφάνεια και Φώτα, Χριστούγεννα και Πάσχα και Ανάληψη, μαζί και αγιάζονται τα ύδατα και η κτίση όλη.

Rupert Sheldrake «Η Αυταπάτη της Επιστήμης» και δογματισμός επιστημόνων

	Ο  O Ρούπερτ Σέλντρεϊκ (Rupert Sheldrake)  γεννήθηκε το 1942 στην Αγγλία. Εργάστηκε ως βιοχημικός και κυτταροβιολόγος στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ από το 1967 έως το 1973. Θεωρώντας ότι η επιστήμη είναι «ένα σύστημα μεθόδων για τη διερεύνηση οποιουδήποτε θέματος επιδέχεται συστηματικής έρευνας» προσπαθεί να επεκτείνει την επιστημονική έρευνα σε θέματα σχετικά με την ανάπτυξη και συμπεριφορά των ζώων και των φυτών, την τηλεπάθεια, την αντίληψη και τη μεταφυσική. Εκτός των βιβλίων του, δημοσιεύει επιστημονικές μελέτες σε αρκετές περιοδικές εκδόσεις. Το 2013 μίλησε στο Ted.com με θέμα: «Η Αυταπάτη της Επιστήμης». Η ομιλία του εκείνη έχει διαγραφεί από τον ιστότοπο του Ted.com αλλά υπάρχει στο YouTube με υπότιτλους στα Ελληνικά: Το κείμενο της ομιλίας του Ρούπερτ Σέλντρεϊκ και τρεις περιπτώσεις που η επιστημονική έρευνα καθυστέρησε εξ αιτίας του δογματισμού κάποιων επιστημόνων. Το κείμενο της ομιλίας του Ρούπερτ Σέλντρεϊκ Η αστρονόμος Cecilia Payne (1900-1979) Πως ο Cassini «έθαψε» τον Ole Rømer Η περίπτωση του Αϊνστάιν   1 Το κείμενο της ομιλίας του Ρούπερτ Σέλντρεϊκ Η αυταπάτη της επιστήμης είναι το πιστεύω πως η επιστήμη έχει ήδη καταλάβει τη φύση της πραγματικότητας στη θεωρία, και έχει αφήσει μόνο τη συμπλήρωση των λεπτομερειών. Αυτό είναι ένα πολύ διαδεδομένο πιστεύω στην κοινωνία μας. Είναι το είδος ενός συστήματος πεποιθήσεων των ανθρώπων που λένε «Δε πιστεύω στο Θεό, πιστεύω στην επιστήμη». Είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων που τώρα έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά υπάρχει μία σύγκρουση στη καρδιά της επιστήμης ανάμεσα στην επιστήμη ως μία μέθοδο έρευνας βασιζόμενη στη λογική, στην απόδειξη, στην υπόθεση και στην συλλογική διερεύνηση, και στην επιστήμη ως ένα σύστημα πεποιθήσεων ή μία κοσμοθεωρία. Και δυστυχώς, η πτυχή της επιστήμης ως μία κοσμοθεωρία έχει έρθει να αναστείλει και να περιορίσει την ελεύθερη έρευνα, η οποία είναι η ίδια η ζωογόνος δύναμη της επιστημονικής προσπάθειας. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η επιστήμη έχει διεξαχθεί κάτω από την πτυχή ενός συστήματος πεποιθήσεων ή μίας κοσμοθεωρίας, η οποία είναι κατ' ουσίαν αυτή του υλισμού - φιλοσοφικού υλισμού. Και οι επιστήμες τώρα είναι εξ ολοκλήρου θυγατρικές της υλιστικής κοσμοθεωρίας. Πιστεύω πως όσο βγαίνουμε από αυτό, οι επιστήμες θα αναγεννηθούν. Αυτό που κάνω στο βιβλίο μου «Η αυταπάτη της επιστήμης», το οποίο ονομάζεται «Ελεύθερη επιστήμη» στην Αμερική, είναι να πάρω τα δέκα δόγματα, ή τις εικασίες της επιστήμης, και να τις μετατρέψω σε ερωτήσεις. Να δω πόσο βάσιμες είναι, άμα τις κοιτάξουμε επιστημονικά. Καμία από αυτές δεν είναι πολύ βάσιμη... Αυτό που θα κάνω, είναι αρχικά να εξετάσω στα γρήγορα τι είναι αυτά τα δέκα δόγματα. Και μετά θα έχω χρόνο να αναλύσω μόνο ένα ή δύο απ’ αυτά. Σε γενικές γραμμές, τα δέκα δόγματα, τα όποια είναι η αναμφισβήτητη κοσμοθεωρία των πιο μορφωμένων ανθρώπων στον πλανήτη, είναι: Πρώτον, η φύση είναι μηχανική ή λειτουργεί σαν μηχανή. Το σύμπαν είναι σαν μια μηχανή, τα ζώα και τα φυτά είναι σαν μηχανές, εμείς είμαστε σαν μηχανές. Στην πραγματικότητα, είμαστε μηχανές. Είμαστε αργοκίνητα ρομπότ, σύμφωνα με την παραστατική φράση του Ρίτσαρντ Ντόκινς. Με εγκεφάλους οι οποίοι είναι γενεσιολογικά προγραμματισμένοι υπολογιστές. Δεύτερον, η ύλη δεν έχει συνείδηση. Ολόκληρο το σύμπαν αποτελείται από ύλη χωρίς συνείδηση. Δεν υπάρχει συνείδηση στα αστέρια, στους γαλαξίες, στους πλανήτες, στα ζώα, στα φυτά, και δεν υπάρχει ούτε και σε εμάς, αν αυτή η θεωρία είναι σωστή. Οπότε, πολύ από τη φιλοσοφία σχετικά με το νου τα τελευταία εκατό χρόνια προσπαθεί να αποδείξει ότι στην πραγματικότητα δεν έχουμε καθόλου συνείδηση. Οπότε, αν η ύλη δεν έχει συνείδηση, τότε οι νόμοι της φύσης είναι προκαθορισμένοι. Αυτό είναι το τρίτο δόγμα. Οι νόμοι της φύσης είναι οι ίδιοι τώρα όπως ήταν και την εποχή της μεγάλης έκρηξης (θεωρία του big bang) και θα είναι οι ίδιοι για πάντα. Δεν είναι μόνο οι νόμοι, αλλά και οι σταθερές της φύσης είναι προκαθορισμένες, και γι'αυτό λέγονται "σταθερές". Τέταρτο δόγμα. Το συνολικό ποσό της ύλης και της ενέργειας είναι πάντα το ίδιο. Δεν αλλάζει ποτέ σε συνολική ποσότητα, εκτός από τη στιγμή της μεγάλης έκρηξης, όταν όλα ξεπετάχτηκαν και δημιουργήθηκαν απ'το πουθενά σε μία μόνο στιγμή. Το πέμπτο δόγμα είναι πως η φύση είναι άσκοπη. Δεν υπάρχει κανένας σκοπός σε όλη τη φύση και η διαδικασία της εξέλιξης δεν έχει σκοπό ή κατεύθυνση. Έκτο δόγμα, η βιολογική κληρονομιά είναι υλιστική. Οτιδήποτε κληρονομείς υπάρχει στα γονίδια σου, ή σε επιγενετική τροποποίηση αυτών, ή σε κυτταροπλασματική κληρονομιά. Είναι υλιστικό. Έβδομο δόγμα, οι αναμνήσεις αποθηκεύονται στον εγκέφαλο σου ως υλιστικά ίχνη. Με κάποιο τρόπο, οτιδήποτε θυμάσαι υπάρχει στον εγκέφαλο σου σε τροποποιημένες νευρικές απολήξεις, φωσφορυλιωμένες πρωτεΐνες, κανείς δε ξέρει πως λειτουργεί. Αλλά παρόλα αυτά, σχεδόν όλοι στον επιστημονικό κόσμο πιστεύουν πως πρέπει να είναι στον εγκέφαλο. Όγδοο δόγμα, το μυαλό σου είναι μέσα στο κεφάλι σου. Όλη σου η συνείδηση είναι η λειτουργία του εγκεφάλου σου και τίποτ' άλλο. Ένατο δόγμα, που ακολουθεί το όγδοο δόγμα, τα πνευματικά φαινόμενα όπως η τηλεπάθεια είναι αδύνατο να συμβούν. Οι σκέψεις και οι προθέσεις σου δε γίνεται να έχουν κάποια επίδραση από απόσταση, επειδή το μυαλό σου βρίσκεται μέσα στο κεφάλι σου. Οπότε, οποιαδήποτε προφανή απόδειξη όσων αφορά την τηλεπάθεια και άλλα πνευματικά φαινόμενα, είναι απατηλά. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως αυτά τα πράγματα συμβαίνουν, μόνο και μόνο επειδή δεν γνωρίζουν αρκετά για τα στατιστικά, ή εξαπατώνται από συμπτώσεις, ή απλώς επειδή θα ήθελαν να είναι πραγματικότητα. Και, δέκατο δόγμα, η μηχανιστική ιατρική είναι το μοναδικό είδος που λειτουργεί. Γι' αυτό το λόγο οι κυβερνήσεις χρηματοδοτούν μόνο έρευνες σχετικά με την μηχανιστική ιατρική και αγνοούν τις συμπληρωματικές και εναλλακτικές θεραπείες. Αυτές δε γίνεται να κάνουν δουλειά επειδή δεν είναι μηχανιστικές. Μπορεί να φαίνεται πως λειτουργούν επειδή οι άνθρωποι θα γινόντουσαν καλύτερα ούτως ή άλλως, ή επειδή είναι ένα φαινόμενο placebo. Αλλά το μοναδικό είδος που λειτουργεί είναι η μηχανιστική ιατρική. Λοιπόν, αυτή είναι η αναμφισβήτητη κοσμοθεωρία που υποστηρίζεται από σχεδόν όλους τους μορφωμένους ανθρώπους αυτού του κόσμου. Είναι η βάση του εκπαιδευτικού συστήματος, του Εθνικού Συστήματος Υγείας, του Συμβούλιου Ιατρικής Έρευνας, των κυβερνήσεων, και είναι η εξ ορισμού κοσμοθεωρία των μορφωμένων ανθρώπων. Αλλά πιστεύω πως κάθε ένα από αυτά τα δόγματα είναι πολύ, πολύ αμφισβητήσιμο. Και όταν τα εξετάζουμε, καταρρέουν. Θα μιλήσω πρώτα για την ιδέα ότι οι νόμοι της φύσης είναι προκαθορισμένοι. Αυτή η θεωρία προέρχεται από μια πιο παλιά κοσμοθεωρία, πριν το 1960, όταν εμφανίστηκε η θεωρία του big bang. Οι άνθρωποι πίστευαν πως ολόκληρο το σύμπαν είναι αιώνιο και κυβερνάται από αιώνιους μαθηματικούς νόμους. Όταν ήρθε η θεωρία του big bang, τότε αυτό το πιστεύω συνεχίστηκε, παρόλο που το big bang αποκάλυπτε ένα σύμπαν που ήταν ριζικά εξελικτικό εδώ και 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Μεγάλωνε, αναπτυσσόταν και εξελισσόταν για 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Μεγάλωνε και ψύχραινε (;) και πιο πολλές δομές και πρότυπα εμφανίζονταν μέσα σε αυτό. Αλλά η ιδέα είναι πως όλοι οι νόμοι της φύσης είχαν καθοριστεί τη στιγμή του big bang, σαν έναν κοσμικό ναπολεόντειο κώδικα. Όπως συνήθιζε να λέει ο φίλος μου Terence McKenna, η σύγχρονη επιστήμη βασίζεται στην αρχή "δώστε μας ένα θαύμα, και εμείς θα εξηγήσουμε τα υπόλοιπα". Και το ένα θαύμα είναι η εμφάνιση όλης της ύλης και της ενέργειας στο σύμπαν και όλους τους νόμους που το κυβερνάνε, από το τίποτα, μέσα σε μια στιγμή. Λοιπόν, σε ένα εξελικτικό σύμπαν, για ποιο λόγο να μην εξελίσσονται και οι ίδιοι οι νόμοι της φύσης; Ούτως ή άλλως οι ανθρώπινοι νόμοι αλλάζουν, και η ιδέα των νόμων της φύσης βασίζεται σε μια αλληγορία των ανθρώπινων νόμων. Είναι μία πολύ ανθρωποκεντρική αλληγορία - μόνο οι άνθρωποι έχουν νόμους. Στην πραγματικότητα, μόνο οι πολιτισμένες κοινωνίες έχουν νόμους. Όπως είχε πει κάποτε ο C.S. Lewis, το να πει κάποιος πως μία πέτρα πέφτει στη γη επειδή υπακούει έναν νόμο, κάνει την πέτρα έναν άνθρωπο, ακόμη κι έναν πολίτη. Είναι μία αλληγορία (μεταφορά) την οποία συνηθίσαμε σε τέτοιο σημείο που ξεχάσαμε πως είναι μια μεταφορά. Σε ένα εξελικτικό σύμπαν, πιστεύω πως μία πολύ καλύτερη ιδέα είναι η ιδέα των «συνηθειών». Πιστεύω πως οι «συνήθειες» της φύσης εξελίσσονται - οι κανονικότητες της φύσης είναι κατ' ουσίαν συνήθειες. Αυτό ήταν μία ιδέα που ξεκίνησε την αρχή του 20ου αιώνα από τον Αμερικανό φιλόσοφο C.S. Pierce, και είναι μία ιδέα με την οποία πολλοί άλλοι φιλόσοφοι έχουν ασχοληθεί, και είναι μία που εγώ προσωπικά έχω αναπτύξει ως μία επιστημονική υπόθεση - την υπόθεση της μορφικής αντήχησης, η οποία είναι η βάση αυτών των εξελισσόμενων «συνηθειών». Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, τα πάντα στη φύση έχουν ένα είδος συλλογικής μνήμης, η αντήχηση συμβαίνει επί της βάσης της ομοιότητας. Όταν ένα έμβρυο καμηλοπάρδαλης μεγαλώνει στη μήτρα της μητέρας του, συντονίζεται στην μορφική αντήχηση των προηγούμενων καμηλοπάρδαλων. Ελκύει αυτή τη συλλογική μνήμη, μεγαλώνει σα μια καμηλοπάρδαλη, και φέρεται σα μια καμηλοπάρδαλη, επειδή ελκύει αυτή τη συλλογική μνήμη. Έχει τα σωστά γονίδια για να φτιάξει τις σωστές πρωτεΐνες. Αλλά τα γονίδια κατά τη γνώμη μου, είναι υπερβολικά υπερτιμημένα. Η μόνη τους ευθύνη είναι οι πρωτεΐνες που μπορεί να φτιάξει ο οργανισμός, όχι η μορφή ή το σχήμα ή η συμπεριφορά. Κάθε είδος έχει ένα είδος συλλογικής μνήμης. Ακόμη και οι κρύσταλλοι. Αυτή η θεωρία προβλέπει πως αν φτιάξεις ένα καινούριο είδος κρυστάλλου για πρώτη φορά, την πρώτη φορά που θα τον δημιουργήσεις, δε θα έχει κάποια υπάρχουσα «συνήθεια». Αλλά όταν κρυσταλλώσει, τότε την επόμενη φορά που θα τον φτιάξεις, θα υπάρξει μια επιρροή από τον πρώτο κρύσταλλο στον δεύτερο, παγκοσμίως χάρης την μορφική αντήχηση, θα κρυσταλλώσει πιο εύκολα. Τη τρίτη φορά, θα υπάρξει επιρροή από τον πρώτο και τον δεύτερο κρύσταλλο. Στην πραγματικότητα υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις που δείχνουν πως είναι πιο εύκολο σε νέες ενώσεις σ' όλο τον κόσμο να κρυσταλλώσουν, όπως θα προέβλεπε αυτή η θεωρία. Η θεωρία αυτή επίσης προβλέπει πως αν εκπαιδεύσεις ζώα να μάθουν κάποιο καινούριο κόλπο, για παράδειγμα τα ποντίκια να μάθουν ένα καινούριο κόλπο στο Λονδίνο, τότε παγκοσμίως τα ποντίκια της ίδιας ράτσας μπορούνε να μάθουνε το ίδιο κόλπο πιο γρήγορα μόνο και μόνο επειδή τα ποντίκια το είχανε μάθει εδώ. Και μυστηριωδώς, υπάρχουν ήδη αποδείξεις πως αυτό πραγματικά συμβαίνει. Τέλος πάντων, αυτή είναι με λίγα λόγια η δική μου θεωρία της μορφικής αντήχησης. Τα πάντα εξαρτώνται σε εξελικτικές «συνήθειες», όχι σε καθορισμένους νόμους. Αλλά θέλω να χρησιμοποιήσω και λίγα λεπτά σχετικά με τις σταθερές της φύσης. Επειδή αυτές είναι, πάλι, δεδομένο πως είναι σταθερές. Πράγματα όπως η σταθερά της βαρύτητας, της ταχύτητας του φωτός ονομάζονται θεμελιώδεις σταθερές. Είναι όντως συνεχείς; (σταθερές) Λοιπόν, όταν άρχισα να ενδιαφέρομαι γι' αυτήν την ερώτηση, προσπάθησα να το ανακαλύψω. Τις δίνουν (τις σταθερές) στα εγχειρίδια της Φυσικής. Τα εγχειρίδια της Φυσικής απαριθμούν τις ήδη υπάρχουσες σταθερές, αναγράφουν την τιμή τους. Αλλά εγώ ήθελα να δω αν έχουν αλλάξει, οπότε βρήκα τους παλιούς τόμους των εγχειρίδιων Φυσικής. Πήγα στη βιβλιοθήκη του γραφείου Ευρεσιτεχνιών, εδώ στο Λονδίνο - είναι το μοναδικό μέρος όπου έχουν κρατήσει τους παλιούς τόμους. Συνήθως οι άνθρωποι τους πετάνε όταν οι καινούριες τιμές (οι τόμοι) δημοσιεύονται, πετάνε τους παλιούς. Όταν το έκανα αυτό ανακάλυψα πως η ταχύτητα του φωτός μειώθηκε από το 1928, μέχρι το 1945 σχεδόν 20 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Αυτό είναι μία τεράστια πτώση επειδή αυτές οι τιμές δίνονται χωρίς σφάλματα κλασμάτων του δευτερολέπτου / / σφάλματα δεκαδικών ψηφίων. Και όμως, σε ολόκληρο τον κόσμο, μειώθηκε, και όλοι λάμβαναν πολύ παρόμοιες τιμές ο ένας με τον άλλον, με μικροσκοπικά λάθη. Έπειτα, το 1948, ξανα-ανέβηκε. Και έπειτα οι άνθρωποι άρχισαν να λαμβάνουν πάλι πολύ παρόμοιες τιμές. Αυτό μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον και δε μπορούσα να το κατανοήσω, οπότε πήγα να συναντήσω τον επικεφαλή της μετρολογίας στο Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής στο Teddington. Η μετρολογία είναι η επιστήμη κατά την οποία οι άνθρωποι υπολογίζουν τις σταθερές. Και τον ρώτησα σχετικά με αυτό. Του είπα "τι νόημα βγάζεις από αυτήν την πτώση της ταχύτητας του φωτός από το 1928 στο 1945;" Και μου είπε "Ωχ θεέ μου", μου είπε "αποκάλυψες το πιο ντροπιαστικό επεισόδιο στην ιστορία της επιστήμης μας." Οπότε του είπα "λοιπόν, γίνεται η ταχύτητα του φωτός να έχει όντως μειωθεί; Και αν όντως έγινε αυτό, τότε θα έχει εκπληκτικές επιπτώσεις". Μου είπε "Όχι, όχι, εννοείται πως δε μπορεί να μειωθεί. Είναι μία σταθερά!" "Ω! Τότε πως εξηγείς το γεγονός ότι όλοι λάμβαναν την ταχύτητα να πηγαίνει πιο αργά εκείνη την περίοδο; Μήπως επειδή παραποίησαν τα αποτελέσματα, για να λάβουν ότι πίστευαν πως άλλοι άνθρωποι λάμβαναν και η όλη ιστορία δημιουργήθηκε στα μυαλά των Φυσικών;" Μου είπε "Δε μας αρέσει να χρησιμοποιούμε τη λέξη 'παραποιώ'." Του είπα "Τότε, τι προτιμάς;" Μου είπε "κοίταξε, προτιμάμε να το ονομάζουμε 'διανοητικό κλείδωμα φάσης'." (intellectual phase-locking) Οπότε του είπα "λοιπόν, αν αυτό συνέβαινε τότε, πως μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος πως δεν συμβαίνει σήμερα; Και οι σημερινές τιμές που υπάρχουν δεν είναι ένα 'διανοητικό κλείδωμα φάσης';" Και μου είπε "Ω, ξέρουμε πως δε συμβαίνει κάτι τέτοιο." Του είπα "πως το γνωρίζουμε;" Μου είπε "λοιπόν", είπε "έχουμε λύσει το πρόβλημα". Και του είπα "ναι, αλλά πως;" Μου είπε "ε, καθορίσαμε τη ταχύτητα του φωτός εξ ορισμού, το 1972". Και του είπα "όμως μπορεί να αλλάξει πάλι." Μου είπε "ναι, αλλά δε θα το μάθουμε ποτέ, επειδή καθορίσαμε τον μετρητή με βάση την ταχύτητα του φωτός, οπότε οι μονάδες θα άλλαζαν μαζί μ' αυτήν!" Οπότε, ήταν πολύ χαρούμενος με αυτό, είχαν λύσει το πρόβλημα. Αλλά εγώ του είπα "λοιπόν, τότε τι γίνεται με το G;" Η σταθερά της βαρύτητας, γνωστή στο εμπόριο ως "μεγάλο G", καθώς γράφεται με κεφαλαίο G. Η σταθερά της Παγκόσμιας Έλξης του Νεύτωνα. "Αυτή ποικίλει -ως τιμή- με παραπάνω από 1,3% διαφορά τα πρόσφατα χρόνια. Και φαίνεται πως διαφέρει από μέρος σε μέρος και από εποχή σε εποχή." Μου απάντησε "Ω, αυτά είναι απλώς λάθη. Και δυστυχώς υπάρχουν αρκετά μεγάλα λάθη με το μεγάλο G." Οπότε του είπα "καλώς, αλλά τι γίνεται αν όντως αλλάζει; Εννοώ, πως ίσως όντως αλλάζει" Και έπειτα κοίταξα το πως το κάνουν, αυτό που γίνεται είναι: το υπολογίζουν σε διαφορετικά εργαστήρια, κάθε μέρα λαμβάνουν διαφορετικές τιμές και έπειτα υπολογίζουν το μέσο όρο. Και μετά, άλλα εργαστήρια σε όλο τον κόσμο κάνουν το ίδιο πράγμα, συνήθως λαμβάνουν ένα διαφορετικό μέσο όρο. Και τέλος, η Διεθνής Επιτροπή Μετρολογίας συναντιέται κάθε δέκα χρόνια περίπου και υπολογίζει το μέσο όρο των εργαστηρίων σε όλο τον κόσμο για να βρούνε την τιμή του μεγάλου G. Αλλά τι γίνεται αν το G πραγματικά είχε διακυμάνσεις; Τι γίνεται αν άλλαζε; Υπάρχει ήδη απόδειξη πως στην πραγματικότητα αλλάζει καθόλη τη διάρκεια της μέρας και καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Τι γίνεται αν η Γη, όπως κινείται στο γαλαξιακό περιβάλλον περνούσε μέσα από κομμάτια σκοτεινής ύλης ή άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να την αλλάξουν; Ίσως όλες οι τιμές αλλάζουν μαζί. Τι γίνεται αν αυτά τα λάθη αυξάνονται κα μειώνονται μαζί; Για περισσότερο από δέκα χρόνια προσπαθώ να πείσω τους μετρολόγους να κοιτάξουν τα ακατέργαστα δεδομένα. Στην πραγματικότητα, τώρα προσπαθώ να τους πείσω να τα ανεβάσουν στο Ίντερνετ, με τις ημερομηνίες, και τις πραγματικές μετρήσεις, και να δούνε αν συσχετίζονται. Να δούνε αν όλες οι τιμές αυξάνονται κάποια στιγμή, και μειώνονται την επόμενη. Αν γίνεται αυτό, μπορεί να διακυμαίνονται όλες μαζί. Και αυτό θα μας έλεγε κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρων. Αλλά κανείς δεν το έχει κάνει αυτό. Δεν το έχουν κάνει επειδή το G είναι μία σταθερά. Δεν υπάρχει λόγος να ψάχνουμε αλλαγές. Βλέπετε, αυτό είναι ένα πολύ απλό παράδειγμα όπου η δογματική υπόθεση στην πραγματικότητα αναστέλλει την έρευνα. Εγώ, ο ίδιος, πιστεύω πως οι σταθερές μπορεί να ποικίλουν αρκετά. Όμως, εντός στενών ορίων. Αλλά μπορεί όλες να ποικίλουν, και πιστεύω μία μέρα θα έρθει, όταν οι δημοσιογράφοι της επιστήμης, όπως στην εφημερίδα Φύση, θα έχουνε μία εβδομαδιαία αναφορά των σταθερών, όπως οι αναφορές του χρηματιστηρίου στις εφημερίδες. "Αυτήν την εβδομάδα, το μεγάλο G ανέβηκε ελαφρώς, η φόρτωση του ηλεκτρονίου μειώθηκε, η ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή, και ούτω καθεξής." Οπότε, αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο πιστεύω πως το να σκέφτεται κανείς τόσο δογματικά θα ευρύνει τα πράγματα. Ένας απ' τους μεγαλύτερους τομείς είναι η φύση του μυαλού. Αυτό είναι το μεγαλύτερο άλυτο πρόβλημα, όπως έχει πει ο Graham, πως η επιστήμη απλώς δε μπορεί να δεχτεί το γεγονός πως έχουμε συνείδηση. Και δε μπορεί να δεχτεί το γεγονός πως οι σκέψεις μας δε φαίνεται να υπάρχουν μέσα στον εγκέφαλο μας. Οι εμπειρίες μας δε φαίνεται να βρίσκονται όλες μέσα στον εγκέφαλο μας. Η εικόνα που έχετε εσείς για εμένα τώρα δε φαίνεται να είναι μέσα στον εγκέφαλο σας, αλλά η επίσημη θεωρία είναι πως υπάρχει ένας μικρός Ρούπερτ κάπου μέσα στο κεφάλι σας. Και οτιδήποτε άλλο υπάρχει σε αυτό το δωμάτιο είναι μέσα στο κεφάλι σας - η εμπειρία σας βρίσκεται μέσα στον εγκέφαλο σας. Προτείνω μάλιστα πως η όραση περιλαμβάνει μία εξωτερική προβολή εικόνων - αυτό που βλέπετε είναι μέσα στο μυαλό σας αλλά όχι μέσα στο κεφάλι σας. Το μυαλό μας επεκτείνεται έξω από τον εγκέφαλο μας στην πιο απλή πράξη αντίληψης. Πιστεύω πως προεκβάλλουμε τις εικόνες που βλέπουμε, και αυτές οι εικόνες αγγίζουν αυτό που κοιτάμε. Αν εγώ σας βλέπω από πίσω, δε γνωρίζετε πως είμαι εκεί. Μπορώ να σας επηρεάσω; Μπορείτε να νιώσετε το βλέμμα μου; Υπάρχουν πολλές αποδείξεις πως αυτό είναι δυνατό. Η αίσθηση του να μας κοιτάνε είναι μία εξαιρετικά συνηθισμένη εμπειρία, και πρόσφατες πειραματικές μαρτυρίες υποδηλώνουν πως αυτό είναι αληθές. Τα ζώα φαίνεται πως το έχουν επίσης, πιστεύω πως αυτή η ικανότητα έχει αναπτυχθεί στο πλαίσιο της σχέσης του αρπακτικού/θηράματος. Τα ζώα θηράματα που μπορούσαν να νιώσουν το βλέμμα του αρπακτικού μπορούσαν να επιβιώσουν καλύτερα από αυτά που δεν το ένιωθαν. Αυτό θα οδηγούσε σε έναν ολοκληρωτικά καινούριο τρόπο σκέψης σχετικά με τις οικολογικές σχέσεις μεταξύ των αρπακτικών και των θηραμάτων. Και επίσης σχετικά με την έκταση του μυαλού μας. Αν κοιτάμε μακρινά αστέρια, πιστεύω πως το μυαλό μας απλώνεται, με μία έννοια, για να αγγίξει αυτά τα αστέρια, και κυριολεκτικά επεκτείνεται σε αστρονομικές διαστάσεις. Το μυαλό μας δεν είναι μόνο μέσα στο κεφάλι μας. Τώρα, μπορεί να φαίνεται εκπληκτικό το γεγονός πως αυτό είναι ένα θέμα συζήτησης τον 21ο αιώνα. Γνωρίζουμε τόσα λίγα σχετικά με το ίδιο μας το μυαλό, ώστε το που βρίσκονται ακριβώς οι εικόνες μέσα στο μυαλό μας είναι ένα δημοφιλές θέμα συζήτησης όσων αφορά τις μελέτες σχετικά με την συνείδηση που γίνονται τώρα. Δεν έχω χρόνο για να μιλήσω για περισσότερα από αυτά τα δόγματα, αλλά όλα τους είναι αμφισβητήσιμα. Αν κάποιος τα αμφισβητήσει, τότε ανοίγονται νέες μορφές έρευνας και νέες πιθανότητες. Και πιστεύω πως όσο αμφισβητούμε αυτά τα δόγματα, τα οποία έχουν κρατήσει την επιστήμη πίσω εδώ και τόσο πολύ καιρό, η επιστήμη θα υποβληθεί μία αναγέννηση. Είμαι ολοκληρωτικά πιστός στην σπουδαιότητα της επιστήμης. Έχω ξοδέψει τη ζωή μου ως ερευνητικός επιστήμονας, όλη μου την καριέρα. Αλλά πιστεύω πως αν μετακινηθούμε μακριά από αυτά τα δόγματα, η επιστήμη μπορεί να αναγεννηθεί. Για άλλη μια φορά, θα γίνει ενδιαφέρουσα, και ελπίζω, να δώσει μία θετική στάση προς τη ζωή. Σας ευχαριστώ.   2 Η αστρονόμος Cecilia Payne (1900-1979) Στις αρχές του 20ου αιώνα οι επιστήμονες νόμιζαν ότι στον Ήλιο κυρίαρχο στοιχείο ήταν ο σίδηρος. Σ' αυτό το συμπέρασμα είχαν φτάσει διαβάζοντας τις γραμμές των φασματοσκοπίων. Μία αγγλίδα, η Σεσίλια Πέιν, πρότεινε στη διατριβή της έναν άλλο τρόπο ανάγνωσης των φασματικών γραμμών και απέδειξε ότι κυρίαρχο στοιχείο στον Ήλιο είναι το υδρογόνο. Όμως, η παλιά φρουρά «ήξερε», το υδρογόνο δεν έκανε τίποτε. Δεν ήταν εκεί, δεν μπορούσε να είναι εκεί. Οι σταδιοδρομίες τους –όλοι οι λεπτομερείς υπολογισμοί τους και η δύναμη και η πατρωνία που πήγαζαν από αυτούς– εξαρτιόνταν από το να είναι σίδηρος το στοιχείο που υπήρχε στον ήλιο. … Ο σύμβουλος της διατριβής της δήλωσε «το λάθος της» και στη συνέχεια, ο δικός του παλιός σύμβουλος διατριβής, ο υπερόπτης Χένρι Νόρις Ράσελ, διακήρυξε ότι αυτή έκανε λάθος και εάν του εναντιωνόταν δεν θα είχε μεγάλη χρηματική υποστήριξη. Ο Ράσελ έλεγχε τις περισσότερες χορηγίες στον τομέα της αστρονομίας. Για κάποιο διάστημα η Πέιν προσπάθησε να δώσει τη μάχη της. Δεν είχε αποτέλεσμα. Ανταλλάχθηκαν επιστολές μεταξύ Πέιν και Ράσελ, αλλά εάν ήθελε να γίνει αποδεκτή η έρευνά της έπρεπε να ανακαλέσει. Στη δημοσιευμένη της διατριβή έπρεπε να προσθέσει την ταπεινωτική αράδα: «Η τεράστια αφθονία υδρογόνου σχεδόν με βεβαιότητα δεν υφίσταται». Λίγα χρόνια αργότερα δικαιώθηκε. Η Πέιν είχε δείξει το σωστό καύσιμο. Όμως ο σύμβουλος της διατριβής της σχεδόν σταμάτησε την καριέρα της, εξασφαλίζοντας να μην πλησιάσει τον νέο ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Εξασφάλισε επίσης, ως διευθυντής του Αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ, ότι όταν η Πέιν έκανε μαθήματα, αυτά δεν θα έμπαιναν στους οδηγούς σπουδών του Χάρβαρντ. Χρόνια αργότερα η Πέιν ανακάλυψε ότι ήταν καταχωρημένη στα «έξοδα εξοπλισμού», όταν της δινόταν ο μισθός της. Και σαν μην έφτανε αυτό, όταν πλέον αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο η Πέιν, που είχε τολμήσει να αμφισβητήσει τη συναίνεση ότι τα άστρα αποτελούνταν από σίδηρο, ο Ράσελ και οι άλλοι άφηναν να εννοηθεί ότι αυτοί «πάντα» ήξεραν ότι υπήρχε πληθώρα υδρογόνου στον ήλιο. Οι καθηγητές της Πέιν προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την καριέρα της και ποτέ δεν ζήτησαν συγνώμη.   3 Πως ο Cassini «έθαψε» τον Ole Rømer Το 1676 το επιστημονικό κατεστημένο θεωρούσε ότι το φως διαδίδεται ακαριαία, ότι ταξιδεύει σαν μια στιγμιαία λάμψη. Τότε παγκόσμια αυθεντία στα θέματα τα σχετικά με τον πλανήτη Δία ήταν ο Ζαν-Ντομινίκ Κασινί (1625-1712) επικεφαλής του νεοϊδρυμένου Αστεροσκοπείου του Παρισιού. Εκείνη την εποχή βρέθηκε στο Παρίσι ο Δανός επιστήμονας Όλε Ρέμερ (1644-1720). Ο Κασινί είχε συσσωρεύσει αναρίθμητες λεπτομερείς παρατηρήσεις για τους δορυφόρους του Δία, όμως υπήρχε πρόβλημα με τον εσώτερο δορυφόρο του, την Ιώ, η οποία δεν εκτελούσε μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Δία κάθε σαράντα δυόμισι ώρες, όπως ήταν το αναμενόμενο, αλλά μερικές φορές κινούνταν λίγο ταχύτερα κι άλλες λίγο βραδύτερα. Η ανωμαλία αυτή ήταν ένα άλυτο πρόβλημα για την εποχή εκείνη. Ο Ρέμερ είχε την έμπνευση να αντιστρέψει το πρόβλημα. Το ερώτημα δεν ήταν πώς ταξίδευε η Ιώ, σκέφτηκε ο Ρέμερ. Ήταν πώς ταξίδευε η Γη. Υπέθεσε ότι το φως χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα για να διανύσει τη μεγάλη απόσταση από τον Δία μέχρι τη Γη. Το καλοκαίρι, που η Γη είναι πιο κοντά στον Δία, το φως της Ιούς, θα έφτανε συντομότερα. Το χειμώνα, που η Γη βρίσκεται στην άλλη μεριά του ηλιακού συστήματος, το φως της Ιούς, θα χρειαζόταν περισσότερο χρόνο για να φτάσει στη Γη. Τον Αύγουστο του 1676 ο Κασινί ανήγγειλε ότι, στις 9 Νοεμβρίου στις 17:27 ο δορυφόρος Ιώ θα εμφανιστεί πίσω από τον Δία. Ο Ρέμερ υποστήριξε ότι η πρόβλεψη του Κασινί ήταν λανθασμένη και ότι μόνο στις 17:37 θα μπορέσουν να δουν την Ιώ. Πράγματι στις 17:37 και 49 δευτερόλεπτα εμφανίστηκε η Ιώ. Ο Ρέμερ είχε εκτελέσει ένα άψογο πείραμα, με σαφή πρόβλεψη, ωστόσο οι Αστρονόμοι της εποχής δεν αποδέχονταν ότι το φως ταξίδευε με πεπερασμένη ταχύτητα. Ο Κασινί ήταν παγκόσμια αυθεντία. Η επίσημη γραμμή συνέχισε να είναι ότι η ταχύτητα του φωτός ήταν ένας μυστικός, μη μετρήσιμος αριθμός και δεν έπρεπε να έχει επίδραση στις αστρονομικές μετρήσεις. Ο Ρέμερ τα παράτησε, γύρισε στη Δανία και για πολλά χρόνια ήταν διευθυντής του λιμανιού της Κοπεγχάγης. Μόνο πενήντα χρόνια αργότερα –αφού είχε περάσει άλλη μια γενιά και ο Κασινί είχε πεθάνει– έγιναν και άλλα πειράματα που έπεισαν τους αστρονόμους ότι ο Ρέμερ είχε δίκιο. Η τιμή της ταχύτητας του φωτός που είχε εκτιμήσει ο Ρέμερ προσέγγιζε την καλύτερη σύγχρονη εκτίμηση που είναι περίπου 670.000.000 μίλια την ώρα (300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο). Ο Ρέμερ πέθανε το 1710, δεκαεφτά χρόνια πριν αποδειχθεί ότι είχε δίκιο για την ταχύτητα του φωτός. Το 1997, εκτοξεύτηκε ένα διαστημικό σκάφος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος για ένα ταξίδι στον Πλούτωνα. Κατά τη διαδρομή του πέρασε από τον πλανήτη Δία. Το σκάφος ονομάστηκε Κασινί. Η Γαλλία ήταν ο βασικός χρηματοδότης της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Τιμήθηκε αυτός που εξ αιτίας του καθυστέρησε η επιστημονική πρόοδος τουλάχιστον 50 χρόνια!   4 Η περίπτωση του Αϊνστάιν Το 1905, όταν ο Αϊνστάιν δημοσίευσε την εξίσωση E=mc2 αυτή αγνοήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά. Απλά, δεν ταίριαζε με αυτό που έκαμναν τότε οι περισσότεροι επιστήμονες. Το άρθρο του το δημοσίευσε σ' ένα διακεκριμένο περιοδικό αλλά ο ένας μετά τον άλλο οι φυσικοί ξεφύλλισαν το περιοδικό και είτε το διάβασαν επιπόλαια είτε απλώς αγνόησαν αυτό το εξαιρετικά παράξενο άρθρο. Κάποια στιγμή ο Αϊνστάιν προσπάθησε να υποβάλλει αίτηση για μια θέση κατώτερου διδάσκοντος στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης. Έστειλε το άρθρο για τη σχετικότητα. Απορρίφθηκε. Λίγο αργότερα έκανε αίτηση σε ένα γυμνάσιο. Η εξίσωση σφραγίστηκε στο φάκελο μαζί με τα υπόλοιπα έντυπα της αίτησής του. Υπήρχαν είκοσι ένας αιτούντες και τρεις κλήθηκαν για συνέντευξη. Ο Αϊνστάιν δεν ήταν ανάμεσά τους. Το 1906, ο Πουανκαρέ, συνειδητοποιώντας ότι ο Αϊνστάιν είχε ανοίξει ένα απέραντο πεδίο, αντέδρασε εντελώς ψυχρά. Αντί να εξετάσει πιο προσεκτικά αυτή την εξίσωση, που θα μπορούσε να την είχε μελετήσει στην πολύ πρώιμη φάση της και να τη φέρει στους συναδέλφους του στο Παρίσι για περαιτέρω ανάπτυξη, κράτησε σοβαρή απόσταση, δεν μίλησε ποτέ γι' αυτή και σπάνια ανέφερε το όνομα του Αϊνστάιν. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ από το βιβλίο του David Bodanis, «Η βιογραφία της πιο διάσημης εξίσωσης στον κόσμο: E=mc2» εκδ. ΛΙΒΑΝΗ Αθήνα 2003.