Για τα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

	Αφιέρωμα στη γιορτή των Χριστουγέννων λίγο διαφορετικό. Με ήχους και εικόνες, το παρακάτω βίντεο, φτιαγμένο στο PowerPoint με τη βοήθεια του Photoshop, προσπαθεί κάπως αδέξια να μας μεταφέρει στην ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ. 1 Επειδή οι Πρωτόπλαστοι «έφαγαν» από το «Δένδρο της Γνώσης» και δεν μετάνιωσαν έχασαν τον Παράδεισο -η «φλογίνη ρομφαία» η στρεφομένη, εμπόδιζε την επιστροφή τους- και μπήκε στη ζωή μας η φθορά και ο θάνατος. Το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος, ενανθρώπισε για να ενώσει το κτιστό με το άκτιστο, για να μας απαλλάξει από τις συνέπειες της Πτώσης, την φθορά και τον θάνατο και να μας προσφέρει πάλι τον Παράδεισο «εδώ και τώρα» στην επίγεια ζωή μας και ακόμη περισσότερο μετά την αναχώρηση μας. «Το δένδρο της Γνώσης ήταν μεν καλό αν το δοκίμαζε κανείς στον κατάλληλο καιρό (το δένδρο ήταν η θεωρία, ως η δική μου θεωρία, στην οποία μπορούν να επιβούν με ασφάλεια μόνο όσοι έχουν τελειωθεί ως προς την έξη), αλλά δεν ήταν καλό για όσους ακόμη ήσαν απλούστεροι και αδύναμοι ως προς την έφεση». Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος Στον Παράδεισο υπήρχε και το Δενδρο της Ζωής που όταν θα γεύονταν οι άνθρωποι θα γίνονταν αθάνατοι. Έξη η συνήθεια: 1. Της ταπείνωσης 2. Της προσήλωσης του Νου στον Χριστό θείος Έρωτας (έφεση). Μετά την έξοδο από τον Παράδεισο ο έρωτας, η ανεξέλεγκτα περιστρεφόμενη Πύρινη Ρομφαία, δεν επέτρεπε την είσοδο του ανθρώπου στην Εδέμ. 2 Επειδή οι Πρωτόπλαστοι «έφαγαν» από το «Δένδρο της Γνώσης» και δεν μετάνιωσαν έχασαν τον Παράδεισο -η «φλογίνη ρομφαία» η στρεφομένη, εμπόδιζε την επιστροφή τους- και μπήκε στη ζωή μας η φθορά και ο θάνατος. Το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος, ενανθρώπισε για να ενώσει το κτιστό με το άκτιστο, για να μας απαλλάξει από τις συνέπειες της Πτώσης, την φθορά και τον θάνατο και να μας προσφέρει πάλι τον Παράδεισο «εδώ και τώρα» στην επίγεια ζωή μας και ακόμη περισσότερο μετά την αναχώρηση μας. You are me and I am you One is one and one are two You are me I am you Από τη ταινία The Tango Lesson Φλογίνη Ρομφαία: Ο Χριστός την έδεσε και την έδωσε στα χέρια των Αλιέων, αυτών που τους δόθηκε η εξουσία του δεσμείν και λύειν αμαρτίες. Έφερε την άφεση των αμαρτιών, το πλημμύρισμα της καρδιάς με αγάπη. Αυτή, το κατεξοχήν αγκίστρι, ο ανίκητος στις μάχες έρωτας, το δίκοπο μαχαίρι που μ’ αυτό κόβουν και μοιράζουν τον Άρτο της Ζωής στις κοινωνίες των Εθνών. Από τη λατρεία για τον Χριστό προήλθε το ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ του Σολομώντος. Αυτό το βιβλίο καλλιεργεί το θείο πόθο, τη θεία αγάπη, τη λατρεία την εγρήγορση στη σχέση με τον ουράνιο Νυμφίο. Τι ωραία λόγια, ερωτικά, γεμάτα αγάπη, πάθος, έρωτα θείο! Φαίνονται σαν ανθρώπινα, είναι όμως θεία. Άγιος Πορφύριος από το «Βίος και Λόγοι» 3 Ο Μάνος Χατζηδάκης, το 1972, μελοποίησε, στο έργο του “Μεγάλος Ερωτικός”, το ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ Φλογίνη Ρομφαία: Τί ωραιώθης και τί ηδύνθης αγάπη, εν τρυφαίς σου; Τούτο μέγεθός σου, ωμοιώθης τω φοίνικι και οι μαστοί σου τοις βότρυσιν. Είπα· αναβήσομαι επί τω φοίνικι, κρατήσω των ύψεων αυτού, Εγώ τω αδελφιδώ μου, και επ᾿ εμέ η επιστροφή αυτού. Ευώνυμος αυτού υπό την κεφαλήν μου, και η δεξιά αυτού περιλήψεταί με, υπό μήλον εξήγειρά σε· εκεί ωδίνησέ σε η μήτηρ σου, εκεί ωδίνησέ σε η τεκούσά σε. Άσμα Ασμάτων κεφ. 7-8 4 Φλογίνη Ρομφαία: Θές με ως σφραγίδα επί την καρδίαν σου, ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου. ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη, σκληρός ως άδης ζήλος· περίπτερα αυτής περίπτερα πυρός, φλόγες αυτής· ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την αγάπην, και ποταμοί ου συγκλύσουσιν αυτήν· ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την αγάπην, και ποταμοί ου συγκλύσουσιν αυτήν. Άσμα Ασμάτων κεφ. 7-8 5 Και πριν την Γέννηση του Χριστού υπήρχε ο θείος Έρωτας αλλά είχε ακόμη εξουσία ο θάνατος. Έτσι εξηγούνται οι διάφορες “ηθικές” εκτροπές των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης. Ακόμη και ο σοφός Σολομών που έγραψε το ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ παρασύρθηκε στην ειδωλολατρία. Η πύρινη ρομφαία στρεφόμενη ανεξέλεγκτα εμπόδιζε την είσοδο στον Παράδεισο. Την ίδια τραγικότητα εκφράζει και ο μύθος του Προμηθέα. Τιμωρήθηκε επειδή προμήθευσε το Πυρ στους ανθρώπους. 6 Οι άγιοι θεωρούν πορνεία το ότι ο νους μας, η αυτοσυνειδησία μας, κατοικοεδρεύει στον εγκέφαλο κι όχι στην καρδιά, το, “σκέφτομαι άρα υπάρχω”, το, ότι ο θνητός πλέον έχει ανάγκη ιδεολογίες, αρχές, αξίες, στοχασμό, φαντασία, συναισθήματα, ηθική. «Πόρνη επιθύμησε ο Θεός; Ναι, πόρνη, τη φύση μας! Δεν στέλνει κάποιο δούλο, ούτε άγγελο, αλλά έρχεται ο ίδιος ο Ερωτευμένος! Ακούς έρωτα; Μη καταλαβαίνεις, αισθητό. Χώριζε τα νοήματα από τις λέξεις. Επιθύμησε πόρνη και τι κάνει; Επειδή αυτή δεν μπορούσε να ανεβεί στον Ουρανό, κατεβαίνει Αυτός κάτω. Τη βρίσκει μεθυσμένη και γίνεται σαν αυτή, γίνεται άνθρωπος, για να μη Τον δει και τρομάξει και φύγει. Την βρίσκει γεμάτη πληγές, κυριευμένη από δαίμονες και την καθησυχάζει: “Δεν είμαι κριτής είμαι γιατρός. Δεν ήρθα να κρίνω αλλά να σώσω”. Τον πλησίασε Τελώ-νης κι έγινε Ευαγγελιστής. Τον πλησίασε Πόρνη κι έγινε Παρθένα». Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος (349-507) 7 Ο Χριστός γεννιέται μέσα στη σκοτεινή σπηλιά, στη καρδιά μας και περιμένει την μετάνοιά μας για να τραφεί, να γίνει “άνδρας τέλειος” εντός μας. Περιμένει να Του επιτρέψουμε να προχωρήσει στην αποδόμηση του “Εαυτού” μας ώστε το εντός μας θείο Βρέφος να τραφεί, να ντυθεί, να ζεσταθεί, να αυξηθεί και να κυριαρχήσει να γίνει το Εγώ μας, να «ζει μεσα μας ο Χριστός». Τα δύο ζώα οι άλογες δυνάμεις της ψυχής μας, ο θυμός (δύναμη) και η επιθυμία, καλούνται με τα “χνώτα” τους να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα. Η Φάτνη, λάρνακα, θυμίζει την απαιτούμενη νέκρωση η οποία φέρνει καρπό πολύ, αιώνια Ζωή εδώ και τώρα. Ο άγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέει ότι ο Χριστός θα μας πει: «Ήμουν φυλακισμένος σε στενή και βρώμικη και σκο-τεινή φυλακή, στη καρδιά σου και δεν Mε επισκέφθηκες ούτε Mε έβγαλες στο φως!» 8 «Όταν η χαρά αρχίσει να γεννιέται μέσα στην καρδιά, τότε ο άνθρωπος ξεχνά την κούραση, τα βάσανα, το φόβο του θανάτου. Είναι σίγουρος γι’ αυτό που ζει γιατί είναι τελείως μεθυσμένος, τόσο που αν θελήσει να δοξολογήσει τον Θεό και να εξομολογηθεί τη χαρά του δεν το μπορεί. Η γλώσσα του σπαρταρά από τη χαρά αδυνατώντας να Τον δοξολογήσει, μόνο ψελλίζει σαν βρέφος, και μιλά στον Θεό σαν μικρό παιδί που μιλά στον πατέρα του. Η μεθυστική αυτή χαρά καθαρίζει την καρδιά». Αββάς Ισαάκ ο Σύρος «Όταν ερωτευθείς τον Χριστό, προτιμάς τη σιωπή και τη νοερά προσευχή. Τότε παύουν τα λόγια. Η εσωτερική σιωπή, η σιγή, προηγείται, συνοδεύει και ακολουθεί τη θεία επίσκεψη, τη θεία ένωση και σύγκραση της ψυχής με το θείον». Άγιος Πορφύριος από το «Βίος και Λόγοι» 9 «Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος. Από εδώ αρχίζει ο Παράδεισος. Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να μπούμε μέσα στο Φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνουμε τα τυπικά. Η ουσία είναι να ξυπνήσει η ψυχή και να επιδοθεί στο θείο έρωτα. Δεν είναι δύσκολο. Αν αποσπάσουμε την Χάρη, όλα είναι εύκολα, χαρούμενα. Η θεία Χάρη διαρκώς κρούει την πόρτα της ψυχής μας και περιμέ-νει ν’ ανοίξουμε, για να έλθει στη διψασμένη καρδία μας και να την χορτάσει. Άμα αγαπάς και στην Ομόνοια να ζεις δεν βλέπεις ούτε αυτοκίνητα, ούτε κόσμο, ούτε τίποτα. Είσαι μέσα σου με το πρόσωπο που αγαπάς. Το ζεις, το ευχαριστιέσαι, σ’ εμπνέει. Ο Χριστός στο νου σου, ο Χριστός στην καρδιά σου, ο Χριστός σ’ όλο σου το είναι, ο Χριστός παντού. Δεν είναι κάτι που γίνεται αγγαρεία. Νιώθεις ευχαρίστηση και ηδονή πνευματική. Δεν είναι όπως το μάθημα που διαβάζεις. Είναι όπως ο έρωτας αλλά ανώτερος». Άγιος Πορφύριος από το «Βίος και Λόγοι» 10 Το ΠΝΕΥΜΑ των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ δεν είναι κάποιο μυστηριώδες, ομιχλώδες, μουχλιασμένο, αραχνιασμένο ghost. Δεν βρίσκεται στα χυδαία φώτα που σβήνουν το σκοτάδι (το γόνιμο κενό της Ησυχίας), στα πλούσια τραπέζια και τα λαμπερά Selebrities, στα εκκωφαν-τικά ντεσιμπέλ ....... Είναι το Holy Ghost, το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το Παντοδύναμο, το πανταχού Παρόν και τα πάντα Πληρoύν, ένα ντροπαλό, ευαίσθητο, αδύναμο Κοριτσάκι, ή ένας ανείπωτα ζηλιάρης Εραστής, που, στο παραμικρό αλληθώρισμα της καρδιάς μας, υποχωρεί, το σκάει, φεύγει. 11 Το ΠΝΕΥΜΑ των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ δεν είναι κάποιο μυστηριώδες, ομιχλώδες, μουχλιασμένο, αραχνιασμένο ghost. Δεν βρίσκεται στα χυδαία φώτα που σβήνουν το σκοτάδι (το γόνιμο κενό της Ησυχίας), στα πλούσια τραπέζια και τα λαμπερά Selebrities, στα εκκωφαν-τικά ντεσιμπέλ ....... Είναι το Holy Ghost, το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το Παντοδύναμο, το πανταχού Παρόν και τα πάντα Πληρoύν, ένα ντροπαλό, ευαίσθητο, αδύναμο Κοριτσάκι, ή ένας ανείπωτα ζηλιάρης Εραστής, που, στο παραμικρό αλληθώρισμα της καρδιάς μας, υποχωρεί, το σκάει, φεύγει. 12 Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε. Χριστός επί γης, υψώθητε «Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτ’ άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού. Εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση ούτε άγχος ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση. Το μυστικό της θείας αγάπης είναι πολύ εύκολο να το ανακαλύψουμε, είναι η ταπείνωση. Ο έρωτας προς τον Χριστό δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία. Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται. Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό. Είναι ηδονή που δεν χορταίνεται, είναι μία ηδονή ακόρεστη, που δεν τη βαριέται κανείς ποτέ. Αγαπάει, αγαπάει, αγαπάει κι όσο αγαπάει, τόσο θέλει ακόμη ν’ αγαπήσει. Μεθά με τη θεία μέθη. Μ’ αυτή τη θεία μέθη μένει νέος, ανθεί». Άγιος Πορφύριος από το «Βίος και Λόγοι» 13 «Η ψυχή του Χριστιανού πρέπει να είναι λεπτή, να είναι ευαίσθητη, να είναι αισθηματική, να πετάει. Να πετάει μες στη σιωπή. Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής. Ο Χριστός κάθεται έξω απ’ τη θύρα της ψυχής μας και κρούει για να Του ανοίξουμε. Δεν θέλει να εκβιάσει την ελευθερία. Ο Χριστός είναι ευγενής. Στέκει έξω απ’ τη θύρα της ψυχής μας και χτυπάει απαλά. Αν Του ανοίξουμε, θα έλθει μέσα μας και θα μας δώσει τα πάντα, τον Εαυτό Του, μυστικά, αθόρυβα. Δεν μπορούμε να Τον αγαπήσουμε, αν δεν μας στείλει τη χάρη Του. Για να μας την στείλει πρέπει να βρει μέσα μας ταπείνωση. Όταν φθάσεις στη ταπείνωση εξαναγκάζεις την Χάρη του Θεού να κατοικήσει μέσα σου. Τότε τα κέρδισες όλα. Είναι πάρα πολύ εύκολο να πραγματο-ποιηθεί αυτό. Όχι απλώς εύκολο, ευκολότατο. Αρκεί να κάνουμε το άνοιγμα». Άγιος Πορφύριος από το «Βίος και Λόγοι» 14 15 ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Τον εορτασμό των Χριστουγέννων τον έχουμε μετατρέψει σε καταναλωτικό πανηγύρι, τα γιορτάζουμε με πνεύμα εντελώς ΑΝΤΙΘΕΤΟ από εκείνο του ΧΡΙΣΤΟΥ. Ο άγιος Ιωάννης όμως ο Θεολόγος μας προειδοποιεί, ότι «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά», ότι ο επιφανειακός ευαισθητούλικος συναισθηματισμός που αφήνει ανέπαφο τον Εαυτό ή μάλλον τον τρέφει, ο επιδερμικός ρομαντισμός, θα μας «τη φέρει» από εκεί που δεν το περιμένουμε!!! Μετά το ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Τώρα που πέρασαν τα Χριστούγεννα και τα φχαριστηθήκαμε ο καθένας όπως και όσο μπόρεσε ας πούμε και καμιά .... Στην εικόνα των Χριστουγέννων υπάρχει κάτι Γκραν Γκινιόλ, κάτι φρικιαστικό. Όπως ξέρουμε από τα Ευαγγέλια, το βρέφος, τον Χριστό, η Παναγία «εσπαργάνωσεν Αυτόν και ανέκλινεν Αυτόν εν τη φάτνη» (Λουκ. 2,7). Η φάτνη είναι κατασκευή ξύλινη όπου έβαζαν τα άχυρα, το σανό, για να τρώνε τα ζώα. Ξύλα κι άχυρα στην εικόνα δεν υπάρχουν. Αντί για φάτνη οι αγιογράφοι ιστορούν, οι ανιστόριτοι, λάρνακα, φέρετρο μαρμάρινο. Φρίκη! Χριστουγεννιάτικα μας θυμίζουν το θάνατο, μας θυμίζουν ότι αυτό που άρχισε με ένα αθώο κλάμα, αν έκλαψε το θείον Βρέφος, θα ολοκληρωθεί με τον σταυρικό θάνατο της Ζωής και την εναπόθεση του θνητού Της σαρκίου στον Πανάγιο Τάφο, λίγο πριν την Ανάσταση και Ανάληψη εκείνου του Βρέφους. Έχω ένα σχετικά καινούργιο κομπιούτερ, από hardware είναι αρκετά καλό, ικανοποιητικό, αλλά από software έχει κλατάρει. Κρασάρει όλη την ώρα, στα βίντεο σέρνεται, Wi-Fi όποτε θέλει πιάνει … ασ’ τα να πάνε. Μου είπαν να το φορμάρω, τρέμω όμως τη μαύρη οθόνη. Το φορμάτ «οργώνει» τον «σκληρό δίσκο», σβήνει τα πάντα από το «πρωτεύον παρτίσιον» από το C:\, εξαφανίζει το «λειτουργικό» και όταν ανοίγει κανείς τον υπολογιστή δεν υπάρχει τίποτα να «φορτωθεί» και η οθόνη είναι κατάμαυρη. Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε … Φορμάτ! Θάνατος! Αν όμως δεν «πεθάνει» το παλιό «λειτουργικό» δεν πρόκειται να «εγκατασταθεί» το καινούργιο που «φυσάει». Οπότε πήρα το θάρρος, έκανα το φορμάτ, εγκατέστησα τα «10» και μια χαρά δουλεύουν όλα, και τα βίντεο και το Wi-Fi και ο ήχος. Πετάει το μηχάνημα! Ο Χριστός αυτό που μας ζητάει είναι Γκραν Γκινιόλ: «16,24. Αν κάποιος θέλει πίσω Μου να έρθει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας Με ακολουθεί. 16,25 Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει. ΌΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΜΟΥ ΘΑ ΤΗ ΒΡΕΙ» (Ματθ. και Λουκ. 9,23-24). Μπρρρρρ! Γιατί βρε Θεάνθρωπε να χάσουμε τη ζωή μας; Κι αν τη χάσουμε πως θα την κερδίσουμε; Ο Χριστός λίγο πριν την Σταύρωση Του είπε στους Μαθητές Του: «14,18 Δε θα σας αφήσω ορφανούς, έρχομαι προς εσάς. 14,19 Ακόμα λίγο χρόνο και ο κόσμος δε θα Με βλέπει πια, εσείς όμως θα Με βλέπετε, γιατί ΕΓΩ ΖΩ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΖΗΣΕΤΕ. 14,20 ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΕΤΕ ότι Εγώ Είμαι μέσα στον Πατέρα Μου και ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕΣΑ ΣΑΣ. 14,21 Όποιος έχει τις εντολές Μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που Με αγαπά. Και εκείνος που Με αγαπά θα αγαπηθεί από τον Πατέρα Μου, κι Εγώ θα τον αγαπήσω και ΘΑ ΤΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ». 14,23 … «Αν κάποιος με αγαπά, θα τηρήσει το λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει και ΘΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥ. 14,27 Ειρήνη αφήνω σ’ εσάς, την ειρήνη τη δική Μου δίνω σ’ εσάς. Εγώ δε σας δίνω ειρήνη καθώς ο κόσμος δίνει. ΑΣ ΜΗΝ ΤΑΡΑΖΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΜΗΤΕ ΝΑ ΔΕΙΛΙΑΖΕΙ» (Ιωάν). Το θείο Βρέφος στην εικόνα των Χριστουγέννων ξαπλώνει μέσα σε λάρνακα για να μας θυμίζει ότι για να ζήσουμε τα Χριστούγεννα, για να βιώσουμε το νόημα των Χριστουγέννων -που δεν είναι νόημα διανοητικό ή συναίσθημα, αλλά ΒΙΩΜΑ ΚΑΡΔΙΑΚΟ- απαραίτητη προϋπόθεση είναι να Του επιτρέψουμε να κάνει «φορμάτ» την ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ μας. Αν δεν Του επιτρέψουμε να φορμάρει το παλιό μας «λειτουργικό» που δυσλειτουργεί, δεν θα μπορέσει ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ -και τελείως ΑΔΥΝΑΜΟΣ- να έρθει και να θρονιαστεί στη καρδιά μας, στο κέντρο της προσωπικότητας μας Γράφει ο απόστολος Παύλος στους Γαλάτες: «2,16 ... δε δικαιώνεται ο άνθρωπος από τα έργα του Νόμου παρά μόνο μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό, ... 2,19 ΠΕΘΑΝΑ … ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ. Μαζί με το Χριστό έχω σταυρωθεί. 2,20 ΖΩ, ΛΟΙΠΟΝ, ΟΧΙ ΠΙΑ ΕΓΩ, ΑΛΛΑ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ. ... 2,21 αν μέσω του Νόμου επιτυγχάνεται η δικαίωση, άρα ο Χριστός χωρίς λόγο πέθανε» (Γαλ). Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ είναι τελείως ΑΔΥΝΑΜΟΣ να έρθει μέσα στη καρδιά μου χωρίς την συγκατάθεση μου, χωρίς τη συνέργεια μου, χωρίς την με εμπιστοσύνη στην Αγάπη Του εναπόθεση της ζωής μου στα χέρια Του. Χριστούγεννα δεν είναι τα ΚΑΛΑΝΤΑ, δεν είναι ΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, δεν είναι τα ψώνια, τα φαγητά και τα ποτά, Χριστούγεννα ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Τότε, «ο άνθρωπος ξεχνά την κούραση, τα βάσανα, το φόβο του θανάτου. Είναι σίγουρος γι’ αυτό που ζει γιατί είναι τελείως μεθυσμένος, τόσο που αν θελήσει να δοξολογήσει τον Θεό και να εξομολογηθεί τη χαρά του δεν το μπορεί. Η γλώσσα του σπαρταρά από τη χαρά αδυνατώντας να Τον δοξολογήσει, μόνο ψελλίζει σαν βρέφος, και μιλά στον Θεό σαν μικρό παιδί που μιλά στον πατέρα του. Η ΜΕΘΥΣΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΧΑΡΑ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ» (Αββά Ισαάκ, Τόμος Β1, Λόγοι Α’ – Γ’, Γ’) Η μεθυστική αυτή χαρά φορμάρει τη καρδιά, φορμάρει την Αμυγδαλή, την συναισθηματική μνήμη, την μνήμη των παθών και των καημών μας και ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ, τρέφει το εντός μας θείο Βρέφος και ΜΕΤΑΛΑΣΕΙ ΤΟΝ ΘΝΗΤΟ, ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ, άνθρωπο κατά φύση, Θεό κατά Χάρη, κάνει τον ΘΝΗΤΟ ΦΟΡΕΑ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΚΑΤΟΙΚΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.